ปัญหาใต้-ปัญหาอายกองทัพ
7 พฤศจิกายน 2549 กองบรรณาธิการ
การเมืองยุค "เผด็จการอำนาจ" นี่ผมว่ามัน "มีรูปแบบ" ขี่ๆ ซ้อนๆ กันอยู่ ดูเอ้อเร้อ-เอ้อเต่ออย่างไรชอบกล คือในประชาธิปไตยระบบเลือกตั้ง
ใครเป็นนายกฯ ก็ถือว่า "ใหญ่สุด" ในฝ่ายอำนาจบริหาร แต่ระบบเผด็จการนี่ เหนือรัฐบาลพลเอกสุรยุทธ์ แล้วก็ยังมี..คมช.!
ครับ..เหมือน ๑ ประเทศมี ๒ รัฐบาล ๒ นโยบาย ซ้อนกันอยู่อย่างไรชอบกล
ก็เป็นแค่ "ความรู้สึก" นะครับ ในความเป็นจริงด้านปฏิบัติ ไม่มีความแตกแยกเป็น ๒ อย่างที่ว่านั่น ยกเว้น "ความแปลกแยก"
วันก่อนพลเอกสุรยุทธ์ ในฐานะหัวหน้ารัฐบาลก็ประกาศนโยบาย ๕ ด้านต่อสภานิติบัญญัติแห่งชาติ และเมื่อวาน พลเอกสนธิ บุญยรัตกลิน หัวหน้า คมช.ก็ประกาศ
๓ ภาระหลักที่ต้องทำในปีหน้าเป็น "วาระแห่งชาติ"
การฟื้นฟู ๔๗ จังหวัดหลังน้ำท่วม พลเอกสุรยุทธ์ ประชุมและสั่งเป็นภารกิจเร่งด่วนด้วยกรอบเวลา ๓ เดือนให้เสร็จ นี่ก็ถือเป็นภารกิจแห่งชาติอย่างหนึ่ง
๓ จังหวัดใต้ล่ะครับ พลเอกสุรยุทธ์ขอโทษไปแล้ว แต่ดูเหมือนยิ่งขอโทษ บ้านเมืองยิ่งได้รับโทษจากการลอบก่อกวนทั้งเผา-ทั้งฆ่าหนักขึ้น
เอาอย่างนี้ดีไหมครับ เพื่อไม่ให้ ๒ ขั้วอำนาจมากระจุกอยู่ในที่เดียวกัน ซึ่งไม่มีประโยชน์อะไร ให้พลเอกสนธิยกคณะไปตั้ง "กองบัญชาการ คมช." อยู่ที่ปัตตานีโน่นซะเลยเป็นไง?
อย่าลืมหนีบเพื่อนรัก "พล.ต.อ.โกวิท วัฒนะ" ไข่ในหินของ คมช.ไปด้วยล่ะ เห็นว่าดีเลิศประเสริฐศรี ก็เอาไปบูชาไว้ใกล้ๆ ตัวเผื่อมีบารมีช่วยได้ แต่อย่าลืมว่า เหตุที่สั่งสมเป็นเงื่อนไขจนเกิดไฟแดนใต้
ส่วนหนึ่งก็มาจาก "พฤติกรรม-ตำรวจ" นี่แหละ!
ส่วนในกรุงเทพฯ "ศูนย์รวมอำนาจ" ก็ให้รัฐบาล คมช.โดยพลเอกสุรยุทธ์ ใช้เป็นฐานบัญชาราชการงานเมืองเหมือนเดิม
- ฟื้นฟูภัยพิบัติจากน้ำท่วมขึ้นมาให้ได้
- จิกหัวตัวคอรัปชั่นทั้งข้าราชการ-นักการเมืองขึ้นมาให้ได้
- ร่างรัฐธรรมนูญคืนสังคมให้มีเลือกตั้งกันตามอยากใน ๑ ปีให้ได้
ส่วนอีก ๑ ภารกิจคือ งานเฉลิมฉลองในวาระที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงเจริญพระชนมายุครบ ๘๐ พรรษาในปีหน้านั้น
ทั้งรัฐบาล คมช.และทั้ง คมช.ไม่ต้องห่วงหรอกครับ ทุกอย่างจะเป็นดังที่ปรากฏใน "พระราชนิพนธ์บันทึกประจำวัน" จากสยามสู่สวิตเซอร์แลนด์" เมื่อสิงหาคม ๒๔๘๙
"ถ้าประชาชนไม่ 'ทิ้ง' ข้าพเจ้าแล้ว ข้าพเจ้าจะ 'ละทิ้ง' อย่างไรได้"
๖๐ ปีที่ทรงครองราชย์ ประจักษ์แล้วต่อชาวไทยและชาวโลกว่า พระองค์ไม่เคย "ละทิ้ง" ประชาชนของพระองค์เลย ฉะนี้แล้ว วันเฉลิมพระชนมพรรษาครบ ๘๐ พรรษาปีหน้านี้ รวมถึงปีต่อๆ ไปตลอดกาล จะมีประชาชนคนไหน "ละทิ้ง" พระองค์ได้อย่างไรเล่า!
ปัญหาภาคใต้นั้น คนไม่เคยลงไปสัมผัสพื้นที่ ไม่เคยไปรับรู้พฤติกรรม ทัศนคติ วัฒนธรรมของเขาชนิดเข้าถึง คิดง่ายๆ เอาเองแค่มีโจรก็ยกกำลังไปปราบละก็
เตรียมเขียนแผนที่ประเทศไทยใหม่ไว้ล่วงหน้าได้เลย!
ไม่ใช่พี่น้องไทยมุสลิมเขาจะแยกดินแดนหรอกครับ แต่นับตั้งแต่ พ.ต.ท.ทักษิณ จับ "นายฮัมบาลี" ใส่พานไปสอพลอ "คุณพ่อบุช" แห่งสหรัฐครั้งนั้นแล้ว
มีคนเข้ามาช่วยแยก และช่วยยุแยงให้ยุ่งยาก
เด็ก-วัยรุ่น-หนุ่ม-ผู้ใหญ่-ผู้สูงอายุ-ผู้ชรา ในความเป็นทรัพยากรบุคคล ๓ จังหวัดใต้
การมองปัญหาที่นั่น ต้องมองแบบ "แยกวัย" ของพี่น้องที่นั่น ท่าทีของพลเอกสุรยุทธ์บนคำขอโทษถือว่ามีผลบวก แต่เป็นผลบวกเฉพาะระดับ ผู้สูงอายุ-ผู้ชราเท่านั้น
ส่วนวัยเด็ก-วัยรุ่น เขามีทัศนคติ ความนึกคิด และความเคลื่อนไหวที่เรียกว่าพฤติกรรมไปอีกแบบ
วัยหนุ่ม-วัยผู้ใหญ่ ก็แปลกแยกคละเคล้า-กลืนกันไปอีกแบบ!
ปัญหาของ วัยเด็ก วัยรุ่น วัยหนุ่ม ในพื้นที่ ขอบอกว่าเป็นปัญหาที่คนภายนอกมองเข้าไปไม่ถึง และก็นอกเหนือความคาดคิดด้วยประการทั้งปวง
ต้องลงไปสัมผัสใน "พื้นที่จริง" ตามตลาด ตามชุมชนหมู่บ้าน ตามสถานบริการ ตามแหล่งบันเทิง ตามสวนสาธารณะ โดยเฉพาะนอกตัวเมือง
แล้วสัญชาตญาณจะบอกตัวท่านเองว่า โลกวัยรุ่น กับโลกวัยชรา ของคนในพื้นที่ ๓ จังหวัดใต้ เขาแบ่งแยกกันอยู่ แต่ไม่แตกแยก
ถามว่า กลมกลืนอยู่ในความซับซ้อนที่น่ากลัว หรือว่าน่าวิตก?
ก็ทั้ง ๒ อย่างแหละ!
ทางการเราก็มี "เป้าหมาย" ในแต่ละกลุ่มวัยของคนในพื้นที่ ส่วน "เขา" ซึ่งเข้ามาบัญชาการก็มี "เป้าหมาย" ในการเข้าถึงเพื่อใช้งานในแต่ละกลุ่มวัย แยกแยะกันออกไปเหมือนกัน
คำว่า "แบ่งแยก" นั้น จะครอบคลุมไปถึงคำว่า "ภารกิจ" อย่างใดอย่างหนึ่งด้วยหรือไม่นั้น จะหยิบเอารูปธรรมมาชูให้เห็นกันทางตาไม่ได้หรอก
พลเอกสนธิลองกอดคอ พล.ต.อ.โกวิท ปลอมตัวไปด้อมๆ ดมๆ กลิ่นอายวัยรุ่น ๓ จังหวัดใต้ดูบ้างก็ได้ บางที พล.ต.อ.โกวิทท่านอาจได้ข้อคิดใหม่ๆ ขึ้นมาได้บ้างว่า ยุคท่าน...
ในกรุงเทพฯ บ่อนพนันเฟื่องฟูเป็นกอบเป็นกำ
ใน ๓ จังหวัดใต้ ยาเสพติดผสมในภารกิจฮิตตลอดกาล!
การเกณฑ์กำลังพลจากเหนือ-อีสาน-กลาง-ตะวันออก ลงไปประจำการที่ใต้ในรูปแบบ แต่งเครื่องแบบ ถือปืน นั่งรถกระบะยัดรวมๆ กันวิ่งไปตามถนนนั้น
ก็ได้ผลครับ แต่ผลที่ว่านั้น คือ
"รวมกันตายหมู่ไงล่ะ"
ขบวนการโจรใต้ เขามีรูปแบบการจู่โจม ก่อกวนแบบไหนเห็นชัดเจนอยู่ แต่ยุทธวิธีตำรวจ-ทหารของเรา เมื่อร้อยปีที่แล้วเป็นอย่างไร ก้าวสู่ศตวรรษที่ ๒๑ นี่แล้วก็ยังเป็นอยู่อย่างนั้น
จึงไม่แปลกที่ตำรวจ-ทหาร "ตายรายวัน"
แต่ขบวนการโจรใต้ อย่าว่าแต่จะตายเลยครับ แค่ "ขี้" ก็ยังไม่มีใครตามดมเจอ!
มันยังไงกัน จะใช้วิธี "ขี่ช้างจับตั๊กแตน" กันอยู่อย่างนี้ตลอดไปหรือไง หน่วยความมั่นคงแห่งชาติ ก็ดี หน่วยข่าวกรอง ไม่กรองทั้งหลาย ก็ดี
"เอาเนื้อ-เอาหนัง" กันจริงๆ ขี้เล็บก็ยังหาทั้งยาก!
ถ้างาน "การข่าว" ในพื้นที่ได้ผล ๕ ปีจนถึงวันนี้ พี่น้อง ๓ จังหวัดใต้ ทหาร-ตำรวจก็จะไม่ถูกลอบฆ่าตายรายวันอย่างนี้
ตายนั้น ก็ยกว่ามีศักดิ์ศรีเพราะ "ตายในหน้าที่"
แต่ "อาย" เขาครับ กับฝ่ายที่มีงบประมาณเป็นแสนล้าน แต่กลายเป็นตัว "ล่อเป้า" ให้กับฝ่ายโจรผู้ร้ายซึ่งยังจับใครมาให้ประชาชนเห็นหน้าจะจะ
ยังไม่ได้ซักคน!
โบราณการศึกท่านว่า เลี้ยงกองทัพ ๑,๐๐๐ วัน ก็เพื่อวันเดียว คำเปรียบเทียบนี้หมายความว่าอย่างไร?
ใครลองทำให้ "เห็นจริง" ซักทีซิ!
บอกตรงๆ ครับ ผมทำหนังสือพิมพ์นี่ยังเอียน อยากจะเลิกทำ และเลิกหยิบหนังสือพิมพ์ไม่ว่าฉบับไหนมาอ่าน
เห็นหัว-เห็นข่าว ลอบฆ่า ลอบเผา ตำรวจตาย ทหารตาย ชาวบ้านตาย พระสงฆ์องคเจ้าตาย ครูบาอาจารย์ตาย
ครับ..มันเครียด มันหดหู่ มันทุเรศศักยภาพของเรา พลอยเหยียดหยามคนนั้น-คนนี้ และเกลียดกระทั่งตัวเองที่ ทำอะไรไม่ได้ ช่วยอะไรพี่น้อง-ประเทศชาติไม่ได้
ตายกันโครมๆ
แต่จับโจรไม่ได้ มันไม่ตายกันซักคน ซ้ำร้ายกว่านั้น ป่านนี้ก็ยังไม่รู้ว่า "หัว-หาง" ของพวกมันคือใคร อยู่ที่ไหน?
ทำไป-ทำมา เหมือนเราขนกองทัพไป "รบเงา-จับเงา" เป็นเป้าเคลื่อนที่ให้เขาสอย!?
นี่หมายความว่าไง?
"การข่าว" มีคำตอบอะไรเป็น "สาระชาติ" ให้ประชาชนบ้าง?
ป่วยการครับที่จะทุ่ม "กำลังพล" ไปรบกับเงา ขึ้นชื่อว่า "เงา" เคลื่อนไหวเพราะมีแสง ฉะนั้น มีแต่ "กำลังข่าว" เท่านั้นที่จะเข้าถึงตัวเงา และตัวแสง
แยกพี่น้อง "ประชาชน" ในพื้นที่ ๓ จังหวัดใต้ออกจาก "โจร" ได้หรือยัง หรือต้องตั้งงบซื้อเครื่อง CTX 9000 ไปช่วยแยก ถ้ายังขืนปล่อยให้ "โจร" ยึดประชาชนแต่ละหมู่บ้านเป็น "โล่" อยู่อย่างนี้ ผมจะได้เตรียมทำวีซ่าไปปัตตานีเสียแต่เนิ่นๆ.
http://www.thaipost.net/index.asp?bk=thaipost&post_date=7/Nov/2549&news_id=132870&cat_id=200 
