จุดจบ "การเมืองภาคประชาชนแบบสันติวิธี" เกษียร เตชะพีระ

นายเกษียร ได้ชี้ให้เห็นถึงการใช้ความรุนแรงเข้าห้ำหั่นกัน โดยฝ่ายชนชั้นนำในสังคม
ก่อให้เกิดความเสียหายร้ายแรงในอดีตมาแล้ว ในยุค ปรีดี

การสูญเสียฉันทาคติทางการเมืองในหมู่ชนชั้นนำ

-ฉันทาคติ 2475 : [ต้านเจ้า+ชาตินิยม+ระบอบรัฐธรรมนูญ], ใต้อำนาจนำของคณะราษฎร, ค้ำจุนด้วยกองทัพและตำรวจที่รุล้างฝ่ายเจ้าออกไป, จงรักภักดีต่อรัฐบาลและมีบทบาททางการเมือง

-ฉันทาคตินี้พังทลายลงในสงครามโลก ครั้งที่ 2 แตกออกเป็นสองฝ่าย ระหว่าง [ชาตินิยมแบบรัฐนิยมทหารของจอมพล ป.] vs [ชาตินิยมเสรีนิยมสังคมประชาธิปไตยของปรีดี]

-หลังสงคราม ทหารบกตกต่ำถูกเบียดขับจากวงการเมือง, สูญเสียการผูกขาดอาวุธสงครามแก่เสรีไทย, ถูกข่มขู่คุกคาม ตัดงบฯ ลดขนาด หดบทบาท การแต่งตั้งโยกย้ายถูกฝ่ายการเมืองแทรกแซง, แปลกแยกยิ่งจาก [ข้าราชการพลเรือน-ทหารเรือ-ปรีดี-เสรีไทย] ซึ่งหันไปร่วมมือกับฝ่ายนิยมราชาธิปไตยและพลังสังคมนอกระบบราชการ (ได้แก่ นักการเมืองอีสาน, ขบวนการกรรมกรของคอมมิวนิสต์, นายทุนจีน) แล้วขึ้นครองอำนาจนำ

ความล้มเหลวของการพยายามสร้างฉันทาคติใหม่

-หลัง WWII มีความพยายามสร้างฉันทาคติใหม่ทางการเมือง ได้แก่ ระบอบเสรีประชาธิปไตยเต็มใบตามรัฐธรรมนูญ 2489 บนพื้นฐานการรอมชอมทางการเมืองระหว่างปีกพลเรือนของคณะราษฎรกับฝ่ายนิยมเจ้า

-แต่มันล้มเหลวเพราะวิกฤตเศรษฐกิจสังคมหนักหน่วง, กรณีสวรรคต, พลังสังคมการเมืองแตกกันระหว่างฝ่ายปรีดี-เสรีไทย กับฝ่ายนิยมราชาธิปไตย-อนุรักษ์นิยม, รัฐราชการแตกเป็นเสี่ยง, ทหารบกไม่พอใจมาก

-รัฐประหาร 8 พ.ย.2490 โดยนายทหารระดับกลาง (นายพัน) คุมกำลัง กับนายทหารนอกราชการ ร่วมมือกับพวกนิยมราชาธิปไตย-อนุรักษ์นิยมในพรรคประชาธิปัตย์, ชูจอมพล ป. เป็นผู้นำเพราะทหารยอมรับ, พุ่งเป้าเล่นงานกลุ่มปรีดี-เสรีไทยในอำนาจ

****************************************************************

นายเกษียร และพวก ต้องรับผิดชอบ กับบทความใดๆก่อนหน้านี้
ที่ช่วยเสี้ยมให้สถานการณ์บานปลายเข้าขั้นวิกฤติ ในปัจจุบัน
เพียงเพื่อสนองตัณหา อคติ มิจฉาทิฐิ โดยไม่คำนึงถึงประชาชนและความถูกต้องในระบอบประชาธิปไตย

ไม่แน่ใจว่า นายเกษียร และบรรดานักวิชาการสายนอกคอก นอกกระแสทั้งหลาย

กับความพยายามฉุดรั้งไม่ให้สถานการณ์เลวร้ายบานปลายไปกว่านี้
(เพื่อเป็นการไถ่บาป ครั้งสำคัญในชีวิต) จะทันกาล หรือไม่ ...หรือว่ามันสายเกินไปเสียแล้ว