อักษรงาม ข้อความดีดี ใครมีก็เอามาลง แบ่งปันกันอ่าน นะคร้าฟฟฟฟฟฟ

[โอสถ]

บทเพลงผู้ฝันหิน

เพลงจันทร์
วันคา ทัน ฮัน เฮ ยา อู เว โล
วันคา ทัน ฮัน เฮ ยา อู เว โล
มีทา โฮโซคา โทพา วัน ลา คา นัน เว

มาจากเบื้องบนพลางกล่าว
มาจากเบื้องบนพลางกล่าว
เจ้าจะได้เห็นหมู่บ้านทั้งสี่ของข้า

เฮ ยา อู เว โล ฮัน เย วี คิน
เฮ ยา อู เว โล อี ยา เย โย
นี่คือสิ่งที่ดวงจันทร์กล่าว
ขณะที่ท่านลงมา

เพลงอาทิตย์
วันคา ทัน ฮัน เฮ ยา อู เว โล
วันคา ทัน ฮัน เฮ ยา อู เว โล
มีทา เว โชฮัน โทพา วัน ลา คา นัน เว

มาจากเบื้องบนพลางกล่าว
มาจากเบื้องบนพลางกล่าว
เจ้าจะได้เห็นการกระทำทั้งสี่ของข้า

เฮ ยา อู เว โล อันเพวี คิน เฮ ยา
เฮ ยา อู เว โล อี เย เย โย
นี่คือสิ่งที่ดวงอาทิตย์กล่าว
ขณะที่ท่านลงมา

- อินเดียนแดงเผ่าซู(เผ่าลาโกต้า) -

[โอสถ]

ชาวเผ่าซู สวดบูชา

ราวย่างเงียบเชียบก้าวกระต่ายป่า
คืออรุณเบิกฟ้าเวียนมาถึง
ชายผิวแดงบูชาสวดรำพึง
ขอเทพเป็นที่พึ่งทุกวันวาร

"ก่อนพิพากษ์ผู้ใดเพื่อไกล้ชิด
ขอความคิดเขาใส่ใจข้าประสาน
เพื่อร่วมรู้วีภีทบได้พบพาน
เข้าใจการณ์ไม่กล่าวโทษลงทันฑ์เกิน"

- เพ็กกี้ วินเซอร์ การ์เน็ท -

[โอสถ]

บทกวีอินเดียนแดง รอยตะวัน

ตะวันเลื่อน เคลื่อนข้าม ขอบฟ้ากว้าง
แสงสว่าง อบอุ่นดัง พลังกล้า
ให้มนุษย์ ไม่โดดเดี่ยว เปลี่ยวชีวา
สุริยา...... อย่ารู้ดับ......ชั่วกัปป์กัลป์

- อโทนิ (ช็อคทอ) -

[โอสถ]

โอ ความรัก ความรักอันบริสุทธิ์ลึกล้ำ
จงสถิตอยู่ที่นี่ในบัดนี้
จงสถิตอยู่ในทุกสิ่ง
ทั้งหล้าโลกจักสลายกลายกลืนไป
ในรัศมีอันเจิดจ้าพิสุทธิ์ของท่าน
ใบไมอันบอบบางจักลุกโชน
ส่องแสงโชติช่วงยิ่งกว่าดวงดาวเจิดจรัส
โปรดให้ข้าได้เป็นผู้รับใช้ของท่าน
ให้ข้าได้เป็นลมหายใจ เป็นแก่นแท้ของท่าน

- ญะลาลุดดิน รูมี -

[โอสถ]

มายาแปรเปลี่ยน

เปลิอกตาหนักของขอบฟ้า
ทิวผาอิงซบ
หาความผ่อนพักจากหมอนพระธรณี
ณ ยามพลบค่ำ
ดอกไม้ใบหญ้าจรุงกลิ่นนิทรารมณ์

มายาเปลี่ยนม่านใหม่

พระพายชูมือขึ้น
เทียนหยก
วับวาวอยู่ในธารฟ้าสีเงิน
เวิ้งทวารแห่งไหล่เขา
วางกรอบให้ดาวตก
เขียนคำศักดิ์สิทธิ์สว่างวาม
หมื่นชีวิตควั่งคว้าง
วนเวียนมายาแห่งความฝัน
ขณะกาลราตรีนี้
เผยแสดง
ความเป็นจริงแห่งโลก

เขียนในกระท่อมที่ฟงวานส์ เมื่อปี พ. ศ. ๒๕๑๘

-เรียกฉันด้วยนามอันแท้จริง รวมบทกวีของ ติช นัท ฮันห์-

[โอสถ]

แม่น้ำยามบ่ายและวิญญาณของโลก

ต้นไม้ริมสายธาร
ถนนเลียบแม่น้ำ
ฟ้าคราม
ใบไม้สีน้ำเงิน
อารามสูงลิบลิ่ว

วิญญาณแห่งวิหารสูง
หลับไหล
ในยามบ่ายวันอาทิตย์
อันสงบนี้

จากที่ไกลไกล
เพียงแผ่วแผ่ว
ฉันแว่วยิน
วิญญาณของโลก
เดียวดาย
ขณะงานเลี้ยงของหมู่ดาว
กำลังสนุกสุดเหวี่ยง

ฉันเขียนบทกวีนี้ในปารีสเมื่อปี พ. ศ. ๒๕๑o หลังจากเดินเลียบแม่น้ำเซนคนเดียว
ในยามบ่ายวันอาทิตย์

- เรียกฉันด้วยนามอันแท้จริง รวมบทกวีของ ติช นัท ฮันห์ -

[โอสถ]

ใครใคร่รู้ถึงความงามของตำหนิ
วะบิ - ซะบิ คืออะไร
ผมไม่รู้ และคาดว่าจะไม่มีวันรู้
เหมือนถามว่าเซนคืออะไร เต๋าคืออะไร
หรือถามว่าชีวิตคืออะไร ความงามคืออะไร
ความอัปลักษณ์คืออะไร
เหล่านี้ล้วนไม่มีคำตอบตรง ๆ เพียงหนึ่งหรือสอง
ใครตอบได้ก็บ้าแล้ว (ดังนั้นผมจึงอยากบ้า)
ไม่รู้ว่าคืออะไร แต่ผมเคยเห็น เคยรู้สึก หลายครั้ง
เช่นครั้งอยู่ที่โตเกียว

-ปราบดาหยุ่น-

จาก หนังสือ วะบิ-ซะบิ สำหรับ นักออกแบบ กวี นักปรัชญา

[z e a z]

GREAT PEOPLE TALK ABOUT IDEAS
AVERAGE PEOPLE TALK ABOUT THINGS
SMALL PEOPLE TALK ABOUT OTHER PEOPLE

graffiti one

[โอสถ]

จะโผผิน บินไป ให้ไกลโครต


หมดแม๊กแล้ววว เชิญอ่าน ตามใจ ชอบ ลาก่อน สวัสดี

[โอสถ]

เล่นการเมือง.........โดยไม่มีหลักการ
หาความสุขสำราญ...โดยไม่ยั้งคิด
ร่ำรวยเป็นอกนิษฐ์.....โดยไม่ต้องทำงาน
มีความรู้มหาศาล....แต่ความประพฤติไม่ดี
ค้าขายโดย......ไม่มีหลักศีลหลักธรรม
วิทยาศาสตร์เลิศล้ำ...แต่ไม่มีธรรมแห่งมนุษย์
บูชาสูงสุด....แต่ไม่มีความเสียสละ

-มหาตมะ คานธี-

จาก
http://pioneer.netserv.chula.ac.th/~boonnart/index.html

[THE THIRD WAY]

ปัทมปาณึ

ดอกไม้ในห้วงฟ้า
ดอกไม้ในหล้าโลก
บัวบานดังกลีบเนตรพระพุทธองค์
บัวบานในใจคน
ด้วยพระหัตถ์ทรงปัทมะงามชดช้อย
พระโพธิสัตว์ยังกำเนิดแก่จักรงาลศิลป์
ดวงดาวพราวสะพรั่งกลางทุ่งฟ้า
จันทรายิ้มชื่นลื่นลอย
ลำหยกแห่งต้นมะพร้าว
ทอดยาวพาดฟ้าเวลาดึก

จิตของฉันอันท่องไปในความว่างล้ำลึก
พบความเป็นเช่นนั้นระหว่างทางคืนสู่เหย้า
------------------------------------------------
ฉันเขียนบทกวีนี้หลังจากไปชมถ้ำอชันตาในอินเดียเมื่อปี ๒๕๑๙

รวมบทกวีของ ติช นัท ฮันห์
จากCall Me by My True Names
ร.จันเสน แปลด้วยชื่อ
เรียกฉันด้วยนามอันแท้จริง

[THE THIRD WAY]

ขอโทษท่านโอสถ
ซ้ำครับ

ตาถั่วว่ะ

[THE THIRD WAY]

อันว่าทุรชน
ถึงจะให้ยศถาบรรดาศักดิ์สูงเพียงไร
ย่อมคงลงไปสู่สันดานปรกติสันดานเดิมของมัน
ไม่ผิดกับหางสุนัขซึ่งถึงจะเข้าเครื่องดัด
ซัดน้ำมันชะโลมสักเท่าไร
มันก็ไม่หายงอ

หิโตปเทศ

[โอสถ]

จงเนาพำนักอยู่ในศานติสุข

เจ้าจิตใจอันเหน็ดเหนื่อยอ่อนล้า

ซึ่งถูกกระหน่ำด้วยแรงกรรมและความคิดวิปลาส

ดุจดังคลื่นคลั่งที่ถาโถมไม่หยุดยั้ง

ในห้วงสมุทรอันไพศาลแห่งสังสารวัฏ


จงเนาพำนักอยู่ศานติสุข

- โญะซุล เคน รินโปเช -

[โอสถ]

ดอกไม้ไม่จำเป็นต้องมีอะไรอีก เพื่อที่จะเกื้อกูล
ขอให้เป็นเพียงดอกไม้ก็เพียงพอแล้ว สำหรับ
มนุษย์คนหนึ่ง ถ้าเขาผู้นั้นเป็นมนุษย์ที่แท้จริงได้
นั่นก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้โลกทั้งโลกสดชื่นรื่นเริง
เพราะฉะนั้น ขอให้เธอฝึกการหายใจ เข้า - ออก
และฟื้นความเป็นดอกไม้ของเธอคืนมา

- ศานติในเรือนใจ ติช นัท ฮันห์ เขียน -

[โอสถ]

"การเดินบนพื้นโลกเป็นเรื่องปาฏิหาริย์" คำกล่าวนี้อาจารย์เซนหลินชิเป็นผู้กล่าว ปาฏิหาริย์
ไม่ใช่การเดินไปบนอากาศที่บางเบา หรือเดินบนผิวน้ำ หากแต่เป็นการเดินบนพื้นโลก โลกเรา
นี้สวยสดงดงามยิ่ง เราเองก็สวยสดงดงามเช่นกัน เราสามารถปล่อยให้ตัวเราเดินอย่างมีสติ
สัมผัสกับพื้นโลก ซึ่งเป็นแม่ที่มหัศจรรย์ของเราในแต่ละย่างก้าว เราไม่จำเป็นจะต้องไปอวยพร
ให้เพื่อนของเราว่า "ศานติจงมีแต่เธอ" ศานตินั้นมีอยู่นตัวของเขาแล้ว เราเพียงแต่ต้องช่วยให้
เขาบ่มเพาะนิสัยในการสัมผัสกับศานติในแต่ละขณะเท่านั้น

- ศานติในเรือนใจ ท่าน ติช นัท ฮันห์ เขียน -

[โอสถ]

พระเยโฮวาห์ตรัสว่า "คนฉลาด อย่าโอ้อวดสติปัญญาของตน
คนแข็งแรง อย่าโอ้อวดพละกำลังของตน
คนรวยก็อย่าโอ้อวดทรัพย์สมบัติของตน
แต่ให้ผู้อวดจงอวดเรื่องนี้ คือที่เขามีความเข้าใจ
และรู้จักเรา รู้ว่าเราเป็นพระเยโฮวาห์ผู้ผดุงความเมตตากรุณา
ความยุติธรรมและความชอบธรรมในโลกนี้
เพราะเราปีติยินดีในสิ่งเหล่านี้ " พระเยโฮวาห์ประกาศดังนั้น

- จากหนังสือ พลังแห่งชีวิต -

[โอสถ]

ด้วยการที่คนอย่างข้าพเจ้าเชื่อมั่นในทฤษฎี
ว่าด้วยการกลับชาติมาเกิดใหม่
ข้าพเจ้าจึงมีชีวิตอยู่ในความหวัง
ว่าหากชาตินี้แล้วยังทำไม่ได้
ก็อาจจะเป็นชาติอื่น ๆ ต่อไป
ที่ข้าพเจ้าจะสามารถกอดมวลมนุษยชาติทั้งหมดไว้
ในอ้อมแขนเอื้ออาทรแห่งมิตร

- มหาตมะคานธี (Mahandas K. Gandhi) -

[โอสถ]

ชีวิตของเรานี้ไม่เที่ยงแท้แน่นอน
เป็นดุจดังเมฆหมอกในฤดูสารท
การได้เฝ้าดูการเกิดและการตายของส่ำสัตว์
เป็นเสมือนดั่งได้ชมนาฏลีลา
ชั่วชีวิตหนึ่งช่างแสนสั้น
วูบวับดั่งประกายสายฟ้า
รวดเร็วผันผ่าน
ดุจดังสายธารเชี่ยวบนภูสูง .

- พุทธวัจนะ -

[โอสถ]

สรรพสิ่งกับข้าคือสิ่งเดียวกัน

ครั้งหนึ่งพระอาจารย์เซนท่านหนึ่งพนันกับลูกศิษย์ว่า ถ้าหากใคร
สามารถเปรียบเทียบตัวเองเป็นสิ่งที่ต่ำทรามที่สุด ก็จะเป็นผู้ชนะ

อาจารย์    :    ข้าคือลาตัวหนึ่ง
ลูกศิษย์    :    ข้าคือก้นของลา
อาจารย์    :    ข้าคือขี้ที่อยู่ในก้นของลา
ลูกศิษย์    :    ข้าคือหนอนในขี้ของลา

พระอาจารย์ไม่สามารถจะเปรียบเทียบต่อไปได้อีก จึงถามต่อว่า
“เจ้าทำอะไรอยู่ในขี้?”
“ข้าหลบร้อนรับความสบายอยู่ในนั้น” ลูกศิษย์ตอบ

สำหรับเราๆท่านๆ ที่ๆคิดว่าเป็นสถานที่สกปรกที่สุด
แต่สำหรับชาวเซนแล้ว มักจะเป็นที่ที่อยู่ได้อย่างอิสระสบายๆ
เพราะว่าจิตใจของพวกเขาสะอาดและสงบจน
ไม่อาจมีสิ่งใดเปรียบเทียบได้ ไม่มีราคีใดๆมาติดเกาะ
ดังนั้นไม่ว่าจะเป็นสถานที่ใด ก็เป็นดินแดนแห่งความสะอาดสงบ
อยู่ในสถานที่ใดก็สามารถหลุดพ้นได้

จาก
http://www.thummada.com/cgi-bin/iB3/ikonboard.cgi?s=45059d351267ffff;act=ST;f=4;t=1843;st=360

[โอสถ]

ยามเมื่อเธอแข็งแรงมีสุขภาพดี
เธอจะไม่คิดถึงความเจ็บป่วยที่จะมีมา
แต่มันจะมาถึงอย่างรวดเร็วรุนแรง
ดุจดังสายฟ้าฟาด

ยามเมื่อหมกมุ่นอยู่ในทางโลก
เธอจะไม่คิดถึงความตายที่จะมีมา
แต่มันจะมาถึงรวดเร็วดุจสายฟ้าฟาด
ผ่าลงบนหัวจนแยกร้าว .

- มิลาเรปะ -

[โอสถ]

ข้าเคยอยู่ที่นี่มาก่อน
เมื่อไร อย่างไร ข้าเองก็มิอาจบอก
ข้ารู้จักหญ้าทุกเส้นพ้นบานประตูนั่น
จำกลิ่นหอมหวานตรึงใจ
เสียงทอดถอน แสงรอน ๆ สุดฝั่งไกล
เจ้าเคยเป็นของข้ามาก่อน
ข้าเองก็ไม่รู้ว่าผ่านมานานสักปานใด
รู้แต่ว่าเมื่อกระแสน้ำซัดสูง
เจ้าหันหน้ามา
ม่านบังตาหลุดเลื่อนไป
ข้าจึงรู้ ว่าเราเคยพบกันเมื่อชาติก่อน

- ดังเต้ เกเบลียล โรสเซทติ -

[ประกายดาว]

ยามเมื่อเธอแข็งแรงมีสุขภาพดี
เธอจะไม่คิดถึงความเจ็บป่วยที่จะมีมา
แต่มันจะมาถึงอย่างรวดเร็วรุนแรง
ดุจดังสายฟ้าฟาด

ยามเมื่อหมกมุ่นอยู่ในทางโลก
เธอจะไม่คิดถึงความตายที่จะมีมา
แต่มันจะมาถึงรวดเร็วดุจสายฟ้าฟาด
ผ่าลงบนหัวจนแยกร้าว .

- มิลาเรปะ -

 

โอ...คน ไม่สบายกาย...ป่วยไข้ แบบ หนู อ่านแล้ว งง ค่ะ
แต่ ประกายดาว ลูกศิษย์ พระพุทธเจ้าค่ะ
แบบ คำตอบที่ พระพุทธองค์ ถามพระอานนท์

[โอสถ]

" ขอให้ความทุกข์ทรมาณทั้งหมดที่มีอยู่ในหมื่นโลกธาตุ
จงมารวมอยู่ในตัวของเราแต่เพียงผู้เดียว
ขอให้กุศลผลบุญทั้งปวง
ซึ่งพระโพธิสัตว์ทั้งหลายได้สั่งสมมาแล้ว
จงได้ปกปักรักษาหมู่สัตว์ทั้งหมด
ตลอดกาลนานเทอญ ......."

- ปณิธานพระอวโลกิเตศวรโพธิสัตว์ จาก คัมภีร์โพธิสัตตวจรรยาวตาร -

[โอสถ]

ยามเมื่อเธอแข็งแรงมีสุขภาพดี
เธอจะไม่คิดถึงความเจ็บป่วยที่จะมีมา
แต่มันจะมาถึงอย่างรวดเร็วรุนแรง
ดุจดังสายฟ้าฟาด

ยามเมื่อหมกมุ่นอยู่ในทางโลก
เธอจะไม่คิดถึงความตายที่จะมีมา
แต่มันจะมาถึงรวดเร็วดุจสายฟ้าฟาด
ผ่าลงบนหัวจนแยกร้าว .

- มิลาเรปะ -

 

โอ...คน ไม่สบายกาย...ป่วยไข้ แบบ หนู อ่านแล้ว งง ค่ะ
แต่ ประกายดาว ลูกศิษย์ พระพุทธเจ้าค่ะ
แบบ คำตอบที่ พระพุทธองค์ ถามพระอานนท์

งง เหรอ

เคยใหม อยู่ดีๆ หายใจไม่ออก หัวใจไม่เต้น ขึ้นมา ในภาวะนั้นเราทำอย่างไร
ไม่ใช่เรื่อง ตลก แต่มันเกิดขึ้นได้ บ่อยไป วันนี้เห็นแข็งแรง วันต่อมา ไปซะแล้ว

ประมาณว่า อย่าประมาท
ความเจ็บ ป่วย ความเสื่อม ความทุกข์เวทนา แม้กระทั่งความตาย
จะเล็ง จะคาดคะเน มันไม่ได้ นึกจะมา มันก็มา แบบฉับพลัน
เหมือนสายฟ้า ฟาด ไม่อาจตั้งรับ อยู่ดีๆ เราอาจ จาก พลัดพราก
สิ่งที่เรามี เราเป็น สังขารร่างกาย สิ่งต่างๆ เป็นของสาธารณะ ธรรมชาติ ดิน น้ำ ลม ไฟ สุดจะบังคับมันได้
มันพร้อม จะ กลับคืน สู่ ดิน เชิงตะกอนทุกเมื่อ



ทำบุญ ทำสมาธิ พิจารณาความตายบ่อยๆ ดูเห็นความเสื่อม ของร่างกาย ขันธ์ 5 เป็นเรื่องปกติ จนคล่อง
ดูให้มัน เป็นเพียง ธาตุ 4 ขันธ์ 5 มาประชุมกันชั่วคราว เหมือน ฟองคลื่น พยับแดด หยดน้ำกลางใบบัว
รวมกันไม่นาน มันก็สลาย ทุกขณะจิต ที่เราหายใจ มันก็เสื่อมลง ทุกวันๆๆๆๆๆๆๆๆ

ท่านพุทธทาส บอกไว้ ท่องไว้เลย  กุไม่เอากับมึงแล้วโว้ยยยย ร่างนี้ ร่างเนรคุณ จะกินจะดื่ม จะบำรุง บำเรอ
 มีแต่จะเสื่อมๆๆๆ บังคับไม่ได้เลย

รวดเร็วดุจสายฟ้าฟาด คือ ขันธมาร มรณะมาร ความเจ็บป่วย ความตาย ความสูญเสีย เวทนาทางกาย ทางจิต
เวลาจู่โจม ไม่ทันตั้งตัว จน มันผ่าลงบนหัวจนแยกร้าว .

 ถ้าไม่หมั่นดู พิจารณาให้คล่อง เตรียมตัว เราจะตั้งตัวไม่ทัน

โลกมีเพียงสองสิ่ง เรา กับ มัน
เรา คือ ตัวเรา
มัน คือ สรรพสิ่งรอบๆ ตัว เงิน ทอง ลาภ ยศ ชื่อเสียง ลูก พ่อ แม่ บริวาร ตึก ราม บ้าน ช่อง ที่ดิน............


สุดท้าย เราไม่จากมัน มันก็จากเรา

เพราะมันเป็นนของมันอย่างนั้น เช่นนั้นเอง สัตว์โลกมีเท่าไหร่ ตายเท่านั้น ไม่เหลือรอดแม้ตัวเดียว ตายหมด


อ้าว โทษทีเห็นถาม เลยไหล ตามที่เข้าใจ งง บทกลอน ไม่ใช่เรอะ บอกซะยาวเลย กลายเป็นกระทู้ธรรมซะแล้ว

จาก ศิษย์ไม่รักดี

[โอสถ]

ลูกหลานของหลวงปู่จะมีความเห็นแก่ตัวไม่ได้มีทิฐิถือตัวถือตน มียศมีศักดิ์
หยิ่งยโสไม่ได้ เพราะถ้ายังมีสิ่งเหล่านั้นอยู่ เขาจะเข้าถึงสัจธรรม คุณธรรม
ศีลธรรมและจริยธรรมไม่ได้ คนคับแคบ เย่อหยิ่ง จองหอง ยโส รอวันตาย
อย่างเดียว กลิ่นอายและรสชาติถ้อยคำของผู้มีความจริงใจ จะผิดกับกลิ่น
อายของผู้ไม่จริงใจ มีแต่มารยา วิชาการ ผิดกันราวกับฟ้าและเหว ขอเพียง
พวกท่านมีความจริงใจ มีความเป็นธรรมชาติ ท่านจะได้เป็นพระโธิสัตว์
เป็นลูกหลานของชาวศากยะ ดูอย่างพระพุทธเจ้าเป็นที่รักของเทวดาพรหม
มาร เปรต และอสุรกาย ทรงยิ่งใหญ่ในหัวใจของทุกคนและของตัวเอง ดังนั้น
จงให้เขาก่อนแล้วจะได้รับ

- หลวงปู่พุทธะอิสระ -

[โอสถ]

ค่ำคืนนี้อากาศสดชื่นเย็นสบาย
ฉันถือไม้เท้า เดินผ่านประตูกระท่อมออกมา
เถาวิสทีเรียและไอวีงอกแซมกันและกัน
ตลอดหนทางที่คดเคี้ยวขึ้นสู่ภูเขา
ฝูงนกส่งเสียงเจื้อยแจ้วอยู่ในรัง
ใกล้ๆ กันนั้น ชะนีตัวหนึ่งกำลังส่งเสียงโหยหวน
เมื่อฉันขึ้นมาถึงยอดเขาสูง
ภาพของหมู่บ้านก็มองเห็นเลือนรางอยุ่ข้างล่าง
สนโบราณทั้งหลายล้วนแต่เต็มไปด้วยบทกวี
ฉันขอดื่มน้ำพุธรรมชาติที่ใสสะอาด
สายลมอ่อนโชยพัด ขณะที่เดือนกลมโตลอยเด่นอยู่บนหัว
ฉันยืนอยู่ไกล้ๆ สิ่งปลูกสร้างที่ถูกทิ้งให้รกร้าง
จิตใจเคลิ้มฝันอยากเป็นนกกระเรียน
ที่กำลังพริ้วบินอยู่ท่ามกลางหมู่เมฆ

-เรียวกัน (Ryokan) อาจารย์เซน ชาวญี่ปุ่น มีชีวิตอยู่ในช่วง ค.ศ. ๑๗๕๘-๑๘๓๑-

[โอสถ]

ฝนหยุดแล้ว หมู่เมฆพลันลอยล่องลม
ท้องฟ้าแจ่มกระจ่างอีกครา
ถ้าหัวใจของท่านผ่องใส
สรรพสิ่งภายในในโลกของท่านย่อมพลอยสดใส
ลืมโลกที่สับสน ลืมตัวท่านเอง
แล้วดวงดาวและดอกไม้
จะจูงท่านไปตาม "ทาง"

-เรียวกัน (Ryokan) อาจารย์เซน ชาวญี่ปุ่น มีชีวิตอยู่ในช่วง ค.ศ. ๑๗๕๘-๑๘๓๑-

แถมภาพ แจ่ม กระจ่างใจ
http://hometown.aol.com/__121b_uUDW88VRcGpx5IUfL69XlU6o/RYoeqZIwsDhxnKx5rY=

[โอสถ]

หนทางแคบสายหนึ่งแวดล้อมด้วยป่าทึบ
สองข้างทางคือขุนเขายืนตั้งตระหง่านในความมืด
ฤดูใบไม้ร่วงมาเยือน
ใบไม้เหลืองลิ่วหล่นตามสายลม
แม้ไร้ฝนแต่โขดหินข้างทางยังเขียวครึ้มด้วยตะไคร่น้ำ
ฉันเดินกลับกระท่อม
ไปตามเส้นทางที่คนเพียงไม่กี่คนรู้จัก
ในมือถือตระกร้าเห็ดสดใหม่
และถึงน้ำใสจากบ่าในอาราม


-เรียวกัน (Ryokan) อาจารย์เซน ชาวญี่ปุ่น มีชีวิตอยู่ในช่วง ค.ศ. ๑๗๕๘-๑๘๓๑-

[โอสถ]

ฉันนั่งฟังเสียงใบไม้ล่วงอย่างเงียบๆ เพียงลำพัง
กระท่อมที่โดดเดี่ยวหลังหนึ่ง
กับชีวิตอนาคาริก
อดีตเลือนลับไปแล้ว
สิ่งต่างๆ ไม่เหลืออยู่ในความทรงจำ
ชายเสื้อคลุมฉันเปียกชุ่มด้วยน้ำตา

-เรียวกัน (Ryokan) อาจารย์เซน ชาวญี่ปุ่น มีชีวิตอยู่ในช่วง ค.ศ. ๑๗๕๘-๑๘๓๑-

[โอสถ]

คนข้ามสะพานซุง
คนผู้หนึ่งถือจอบอยู่ในมือ แต่ว่ามือว่างเปล่า
เขาเดินไปด้วยเท้าทั้ง ๆ กำลังนั่งบนหลังควาย
เขาข้ามสะพาน
สะพานไหลแต่น้ำไม่ไหล

- ฟู่ต้าสือย์ ปราชญ์เซน -

[โอสถ]

ดอกบัว
ไม่ว่าน้ำจะขุ่นเป็นโคลนตมอย่างไร
ดอกบัวก็ยังรักษาความบริสุทธิ์ของมันเอาไว้ได้
เป็นความจริงที่มันเบ่งบานอย่างงดงาม
ก็เพราะมันงอกออกมาจากโคลนตมนั่นเอง
หยดน้ำใสตกต้องแขนเสื้อของฉัน
เป็นหยดน้ำค้างที่ตกลงในบัวแห่งพุทธกาย

-ปลายพู่กันของเซงไก zengai the zenmaster -

[โอสถ]

บทกวีชื่อ แด่ดอกรักเร่

ชูดอกสงบอยู่ริมรั้ว
เจ้ายิ้มอย่างเริงร่า
ข้าฉงน สุดพรรณา
ข้า ได้ยินเจ้าขานขับ
นับแต่ตอนใหนไม่รู้ได้
ข้าน้อมกายคำนับเจ้า

- ก๊อก ถ่าว กวีเวียดนาม -

[โอสถ]

จงตริตรึกถึงสิ่งนี้ ว่าการประจักษ์แจ้งในอนิจจังนั้นเป็น
เพียงสิ่งเดียวที่เราอาจยึดถือ หรืออาจเป็นสมบัติสิ่งสุดท้าย
ของเราก็เป็นได้ มันเป็นเหมือนกับฟากฟ้าและผืนแผ่นดิน
ไม่ว่าสิ่งต่าง ๆ รอบตัวจะแปรเปลี่ยนหรือเสื่อมสลายผุพังไป
เช่นไร แต่ฟากฟ้าและผืนแผ่นดินยังคงอยู่

สมมติว่าเราต้องเผชิญกับปัญหาอันหนักหน่วงทางจิตใจ
ซึ่งทำให้ชีวิตของเราแหว่งวิ่นไปสิ้น สามีหรือภรรยาของเรา
อาจทิ้งเราไปโดยไม่บอกกล่าว ทว่าผืนแผ่นดินยังคงอยู่
กระนั้นก็ตาม แม้แต่ผืนแผ่นดินเองก็ยังสั่นไหวอยู่เป็นครั้ง
คราว เพื่อเตือนใจเราว่าเราไม่อาจยึดถือสิ่งใดเลยว่าแท้เที่ยง

- จากหนังสือ เพ่งพินิจเรื่องชีวิตและความตาย โดย โซเกียล รินโปเช -

จาก
http://www.agalico.com/board/showthread.php?t=2597

[โอสถ]

ฉัน ... ไหลไปในกระแสนที
มีอะไรตรงใหนที่เป็นฉัน
เราต่างไม่รู้เนิ่นนาน
เผลอยึดมั่นว่าฉันมี

ขณะที่ทุกสิ่งไหลเลยไล่คว้าสิ่งที่คงที่
เหมือนคว้ายึดเกลียวคลื่น
ในสายนที
ก็มีแต่ต้องถูกกระแทกกระทั้น
สั่นสะเทือน

ยิ่งกอดไว้อยากให้มั่นคง
ละอองค่อย ๆ โปรยปลิวลง
เพราะทุกสิ่งกำลังเคลื่อน
ใจจึงหวั่นไหวสั่นสะเทือน
ถูกเชือดเฉือน
เพราะยึดกระแสไว้
ในกำมือ

- บทความจากหนังสือ " คำตอบของชีวิต " โดย..... อ. อำนาจ  กลั่นประชา -

[โอสถ]

จันทร์เพ็ญเปรียบพระพุทธองค์โคจรไป
ในนภากาศแห่งความว่างสุดว่าง
แม้นสายธารสรรพสัตว์สงบใจ
จันทร์แจ่มชื่นย่อมสะท้อน
แสงเงางามลงในผืนน้ำนั้น

- ท่าน ติช นัท ฮันห์ -

[โอสถ]

บางคนนั้น
เกิดมาอย่าง เงียบ เงียบ
และจากโลกนี้ไป
อย่าง เงียบ เงียบ
แต่ทว่ามีคนจำนวนมาก
ยังคงจดจำ
ดุจดั่ง
ดอกไม้งามที่มากค่า

บางคนป่าวร้อง
ประกาศก้อง
ทั้งยามเกิด
และยามตาย
แต่ทว่า
มิมีผู้ใดจดจำ


- จาก รื่นรมย์อย่างเซน -

[โอสถ]

ทุกๆ หยด
ของเม็ดฝน
แม้อายุสั้น
แต่มันไม่เคยเสียใจ
หลังจากได้เริงระบำ
บนหลังคา
และพื้นดินแล้ว

- จาก รื่นรมย์อย่างเซน -

[โอสถ]

นกน้อย
จักบินสูงขึ้นได้
ก็ด้วยปีกของตนเอง
มิใช่
บินสูงได้
ด้วยอาการ
ของนกอินทรี

- จาก รื่นรมย์อย่างเซน -

[โอสถ]

เสื้อผ้า
ของผู้สันโดษ
มักเปื้อนฝุ่นธุลี
จากทางเดิน
บนหุบเขา
เส้นผม
เปียกชุ่มน้ำค้าง
แต่จิตใจ
ผ่องแผ้วที่สุด

- จาก รื่นรมย์อย่างเซน -

[โอสถ]

เสียงลำธารคือองค์พระพุทธะ
ภูดอยคือธรรมกายศรี
แปดหมื่นสี่พันมาในราตรี
เอ่ยวจีบอกใครอย่างไรหนอ


เขียนถวายเจ้าอาวาสวัดตงหลิน
- ซูตงเปอ กวีเอกยุคราชวงค์ซ่ง -

[โอสถ]

เพื่อนเก่า ท่านทิ้งข้า ไว้เบื้องหลังที่หอกระเรียนเหลือง
ระหว่างทางที่ท่านไปเยือนหยางโจวในเดือนปุบผาที่
หมอกจัด เรือใบของท่านอันเป็นเงาเพียงหนึ่งเดียว
กลืนไปกับฟ้าสีคราม บัดนี้ข้า เห็นแต่แม่น้ำที่กำลัง
ไหลไปสู่สรวงสวรรค์


- หลี่ไป๋ เจ้าชายกวี -

[โอสถ]

นอกเหนือจากความงามอันเร้นลับ
ภาพเซนยังได้ซ่อนขุมพลังทางปัญญา
และจิตวิญญาณอันลึกล้ำไว้ภายใน
เมื่อเพ่งพินิจด้ยความดื่มด่ำ
เราก็จะพบกับความหมายของชีวิตและจักรวาล
รู้สึกถึงพลังงานที่แผ่ซ่านจากตัวตน
ไปสู่สิ่งที่ไม่ใช่ตัวตน อันปราศจากขอบเขต
และไร้ที่สิ้นสุด ผ่านทิวเขา หมอกหนา น่านน้ำ ฟากฝั่ง
เรือข้ามฟาก ผู้คน สถานที่ ... ชั่วนิจนิรันดร์



- เซน ศิลปการรู้แจ้ง -

[โอสถ]

คัมภีร์แห่งชีวิตนั้นไร้อักษร
ไม่มีหนังสือตำราใด
ที่จักสั่งสอนคนให้รู้จักชีวิตได้ลึกซึ้ง
เท่ากับการเรียนรู้ด้วยตัวเอง
โดยอ่านจากขุนเขาอันสงบล้ำ
ธารน้ำสะอาดใส
ทิ้วไม้ที่ไหวเอนนสายลมบางเบา
บทเพลงของหมู่วิหค
และร่องรอยผุกร่อนของชะง่อนผา
นั่นคือยอดแห่งตำรา
ที่บรรจุถ้อยคำสัจธรรมแห่งชีวิต
ซึ่งไร้อักษร

- จาก รื่นรมย์อย่างเซน -

[โอสถ]

"สำหรับข้าพเจ้าแล้ว การเมืองที่ปราศจากหลักธรรมทางศาสนา
เป็นเรื่องของความโสมม ที่ควรสละละทิ้งเสียเป็นอย่างยิ่ง
การเมืองเป็นเรื่องของประเทศชาตินั้น ต้องเป็นเรื่องของผู้ที่มีศีลธรรมประจำใจ
เพราะฉะนั้น เราจึงต้องนำเอาศาสนจักรไปสถาปนาไว้ในการเมืองด้วย"

- ท่าน มหาตมะ คานธี -

[โอสถ]

ฉันไม่คิดว่าสันติภาพโลกจะเป็นเพียงความฝันนะ
ฉันคิดว่าพวกเราสามารถช่วยกันทำให้มันเกิดขึ้นได้
แต่เราต้องลงทุนลงแรงด้วยใจ และด้วยความวิริยะอุตสาหะ
แล้วสันติภาพของโลกใบนี้ก็จะเป็นสิ่งที่เป็นไปได้....
นับเป็นความคิดที่ผิดอย่างหนึ่งที่ไปมีสมมุติฐานว่า
ความต้องการของมนุษย์ส่วนใหญ่
จะตอบสนองได้จากปัจจัยภายนอก โดยไม่อาศัยคุณภาพภายใน
สำหรับมนุษย์แล้ว แก่นภายในเชิงบวก เป็นสิ่งสำคัญยิ่งสำหรับการอยู่รอด

- ท่าน ทาไลลามะ องค์ปัจจุบัน เต็นซิน กยัตโส -

[โอสถ]

มนุษย์เราโดยแท้จริงแล้ว ... ก็คือพลังงานลักษณะหนึ่ง
พลังที่เรามีอยู่คือ พลังความคิดความรู้สึก ความกระตือรือล้น
ความอยากได้ ความปรารถนา กิเลส ความทะเยอทะยาน ความเกลียดชัง
การกระทำต่าง ๆ กิจกรรมต่าง ๆ ของมนุษย์เป็นการแสดงออกของพลัง
พลังสามารถสร้างมายา สร้างการคดโกง และก่อให้เกิดความทุกข์ยากต่าง ๆ
ความละเอียดอ่อนที่สุด และการทำลายมากที่สุด
ล้วนเป็นการแสดงออกของพลังมนุษย์เช่นกัน
... พลังนี้มีอยู่เพื่ออะไร
หากจิตใจมนุษย์ซึ่งมีพลังใหญ่หลวงนี้
ไม่แสวงหาความจริงหรือไม่แสวงหาพระผู้เป็นเจ้า
เมื่อนั้นพลังนั้นจะเป็นไปเพื่อการทำลายล้าง ....และความทุกข์ยากจะเกิดขึ้น

- กฤษณามูรติจาก ยุวมังกร โดย สุวินัย ภรณวลัย -

[โอสถ]

ชีวิตคือการท้าทาย จงต่อสู้ฝ่าฟัน
ชีวิตคือบทเพลง จงร่ายร้องลำนำ
ชีวิตคือความศักดิ์สิทธิ์ จงทำให้มันเกิด
ชีวิตคือบุคลิกภาพ และมีวิถีที่สมบูรณ์อยู่ที่นั่น
ชีวิตที่เกิดมาบนโลกนี้ คือหนทางที่พัฒนาจากคนไปเป็นพระเจ้า
ด้วยคุณธรรมที่ได้เกิดมาเป็นคน
ก้าวต่อไป ... พึงแสวงหาความเป็นพระเจ้า
ชีวิตเป็นความศักดิ์สิทธิ์
จงแสวงหาคุณธรรมสูงสุดใส่ตัว และลิ้มรสมัน
... ดื่มด่ำในสิ่งนั้น ...

- สัตยา ไสบาบา จาก เทพอวตาร โดย สุวินัย ภรณวลัย -

[โอสถ]

บางที
ดอกผักบุ้ง
ริมคลอง
อาจไม่เคย
รู้สึกเจ็บปวด
ที่ไม่มีผู้ใด
เด็ดไปปักแจกัน

- จาก รื่นรมย์อย่างเซน

[โอสถ]

เต่าตัวน้อย
มิเคยเร่งรีบ
ในชีวิต
ด้วยเพราะ
มันรักความสงบ
อย่างเรียบง่าย
มิใช่เพราะ
มันโง่งม

- จาก รื่นรมย์อย่างเซน -