**อดีต ปัจจุบัน และอนาคต ทางการเมืองของท่านนายก**(นวนิยายอมตะภาคที่หาอ่านไม่ได้)

[*bonny]

หมายเหตุก่อนอ่าน..

กระทู้นี้ถูกสร้างขึ้นเมื่อปี ๒๕๔๕ สมัยเพิ่งเรืองอำนาจของคุณทักษิณ  ลองเทียบกับสิ่งที่เป็นไปในปัจจุบันนี้นะครับ อย่าอ่านเพื่อความสนุกเพลิดเพลินอย่างเดียว

กระทู้เนื้อหาแบบนี้ ไม่อนุญาตให้โพสต์ในห้องราชดำเนินครับ เสี้ยนมันตำ

...................................
 
บทที่ ๑..มีเงินไม่มีอำนาจ

เหตุการณ์เกิดขึ้นในค่ำวันหนึ่งของปี พ.ศ.๒๕๓๕..

ไม่ว่าจะยากดีมีจน เมื่อใครมีคู่ตุนาหงันก็มักจะไว้วางใจปรึกษาหารือ ความลับที่เก็บไว้ในใจก็มักจะระบายกับคนที่นอนเคียงข้างเสมอ และช่วงเวลาที่เหมาะสมก็ไม่พ้นเวลาก่อนนอน สถานที่ก็คือบนเตียงนอนอันแสนนุ่มในบ้านของตนเอง
คู่นี้ก็เช่นกัน………

“พ่อจะลงเล่นการเมือง” หนุ่มใหญ่ผู้เป็นสามีเปรยขึ้นมาลอยๆ

“เล่นการเมือง? ทำไมล่ะ ครอบครัวเราทุกวันนี้ก็เพียบพร้อมทุกอย่างแล้ว มีเงินมากมาย มีลูกชายหญิง มีลูกน้องที่ซื่อสัตย์คอยดูแลกิจการ….พ่อยังต้องการอะไรอีก”

“อำนาจ.. สิ่งที่พ่อยังขาดอยู่ไง ทุกวันนี้จะขยับขยายอะไรแต่ละที ไม่ว่าที่ทำการใหม่ โครงการใหม่ ล้วนแล้วแต่ยังต้องยกมือขึ้นพนมประหงก ๆ ไหว้พวกมันตั้งแต่ ซี๕ ยันซี๑๑ พวกนั้นมีคุณค่าอะไรให้เราต้องยกมือไหว้ บางคนไม่จบปริญญาด้วยซ้ำ ทั้งฐานะทั้งการศึกษา รวมทั้งจริยะ ไม่คู่ควรแก่การได้รับความเคารพทั้งนั้น หากกระด้างกระเดื่อง พวกมันก็จ้องรังแก เตะถ่วง บทเรียนล่าสุด ตอนยิงดาวเทียมนั่นประไร กว่าจะเข็นสู่ท้องฟ้าได้.. เราต้องเสียเงินเสียทองให้พวกขี้ฉ้อไปเท่าไร แม่ก็รู้
สู้เอาเงินส่วนนั้นไปลงทุนเล่นการเมือง ป่านนี้พ่อก็ได้เป็นเจ้านายไอ้พวกนั้นแล้ว”

“นักการเมืองคือเจ้านายของข้าราชการประจำ ข้าราชการประจำคือเจ้านายของประชาชน แม่ก็เคยได้ยินประโยคนี้เหมือนกัน”  ฝ่ายหญิงเริ่มคล้อยตาม

“นั่นแหละแม่.. มีเงิน ไม่มีอำนาจ กับมีอำนาจแต่ไม่มีเงิน อย่างไรเสียก็สู้ *มีทั้งเงินและอำนาจไม่ได้*”

“พ่อพูดถูกแล้ว ธุรกิจของเราล้วนเกี่ยวพันและหวังพึ่งพาข้าราชการประจำทั้งสิ้น การเล่นการเมืองก็เท่ากับยิงนกทีเดียวสองตัวด้วยกระสุนนัดเดียว ต่อไปข้าราชการประจำก็จะต้องมายกมือไหว้เราประหงก ๆ ธุรกิจของเราก็มีเกราะกำบังป้องกันหนาแน่น มั่นคงยิ่งขึ้น”

“ตกลงแม่เห็นด้วย”
ผู้เป็นภรรยาพยักหน้าทีหนึ่งแทนคำตอบ

“พ่อจะต้องหาพรรคการเมืองสังกัดก่อน”

“ในกรุงเทพนี่ ชื่อเสียงของพรรคพลังธัมคนให้ความเชื่อถือไว้วางใจ พ่อลองไปพูดคุยกับท่านมหาสิ”

“ท่านมหาห้าขันน่ะรึ?"  เบะปากทีหนึ่ง ก่อนจะคิดอีกที

" อือม์ พ่อจะลองไปดู”
……………………………………………………………

[*bonny]

บทที่๒.. เศรษฐีกินผัก

สองปีผ่านไปไวเหมือนโกหก…..

“ท่านมหาห้าขันตกลงมอบหมายให้พ่อดูแลพรรคแทนแล้ว”

“ดีใจด้วยนะพ่อ ความสำเร็จทางการเมืองของพ่อก้าวไปอีกขั้นหนึ่งแล้ว”

“สิ่งที่ต้องทำต่อไปก็คือ ทำให้พรรคเติบโต เราจะหวังเสียงแค่คนกรุงเทพอย่างนี้ไม่ได้ เพราะการเป็นพรรคเล็ก ๆ เช่นนี้ เวลาเป็นรัฐบาลต้องหวังพึ่งพาพรรคใหญ่ตลอดเวลา ไม่มีโอกาสไต่เต้าไปสู่จุดสูงสุดได้เลย”

“แม่คิดว่าพ่อจะพอใจแค่นี้เสียอีก ตอนนี้ข้าราชการประจำหรือนักการเมืองก็ไม่อาจรังแกธุรกิจเราได้อีกแล้ว แม้เราเพิ่งเล่นการเมืองไม่นานก็ตาม”  ฝ่ายหญิงยิ้มแก้มตุ่ย

“พอใจได้อย่างไรกัน เมื่อฝ่ายตรงข้ามขึ้นมาเป็นรัฐบาล เขาก็จะรังแกธุรกิจเราได้อีก เราควรหาทางปกป้องคุ้มกันระยะยาว วิธีการหนึ่งที่คิดไว้ก็คือ สร้างความแข็งแกร่งให้พรรคเราและพรรคพันธมิตร ขณะเดียวกันก็ต้องทำให้คู่แข่งอ่อนแอที่สุดเท่าที่ทำได้”

“เหมือนที่เราทำกับคู่แข่งทางการค้าเลย ดูอย่างสตาร์ทีวีนั่นประไร เราจัดการเสียอยู่หมัด อย่างไรก็ตาม แม่คิดว่าเราควรหาพันธมิตรทางการเมืองไปพลาง ๆ ก่อน รอจังหวะโอกาสค่อยก้าวขึ้นเป็นผู้นำของพรรคร่วมบ้าง ซึ่งเรามีโอกาสดีกว่าอยู่แล้วเพราะ..”

“ใช่..เพราะ..เรามีเงินมากกว่าใคร แม่พูดถูก แต่ขณะเดียวกันก็ต้องสร้างขนาดของพรรคเราให้ใหญ่กว่าที่เป็นอยู่ ให้พรรคอื่นเกรงบารมี”

“พ่อมีวิธีอย่างไร”

“อุดมการณ์ของพรรคดีแล้ว คนเชื่อถือในความซื่อสัตย์ เราต้องสานต่อ ขณะเดียวกันการสร้างพรรคต้องอาศัยเงินทุนมาก แม่พร้อมแล้วหรือไม่”

“มากแค่ไหนล่ะ กี่สิบล้าน”

“ไม่พูดกันเป็นหลักสิบล้านหรอก เขาพูดกันเป็นหลักร้อยล้านกันแล้ว”

ผู้เป็นภรรยาไม่ได้โต้แย้ง แต่ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันจนม่อยหลับไป
……………………………………………………

[*bonny]

บทที่๓.. ผักติดคอ

ผ่านไปอีกหนึ่งปี………

“พ่อต้องทิ้งพรรคแล้ว”

“หา! อะไรนะ.. พ่อ เราเพิ่งลงทุนไปตั้งเป็นร้อยล้าน”

“นั่นแหละ มันไม่ไปถึงไหนได้หรอก การเลือกตั้งทั่วไปที่ผ่านมาพ่อก็พยายามเต็มที่แล้ว การเลือกตั้งผู้ว่ากทม.ครั้งล่าสุด เราแพ้หลุดลุ่ยให้นายโจ แม้แต่ท่านมหาห้าขัน ชาวกทม.ยังไม่ไว้วางใจเลย นับประสาอะไรกับพ่อซึ่งมีบทบาททางการเมืองมาน้อยกว่า นอกจากนี้ ข้างในพรรค พ่อยังสั่งการอะไรไม่ได้ มันมีพวกหัวเก่าที่เป็นลูกหม้อของพรรคคอยขัดคออยู่ อะไร ๆ ก็อ้างอุดมการณ์พรรค อ้างเจตนารมย์ท่านมหา.. อ้างตัวว่าอยู่มาก่อน.. เป็นผู้ร่วมก่อตั้งพรรค แล้วเราก็ต้องฟังเสียงข้างมากเป็นหลัก พ่ออยู่บริษัทไม่เห็นต้องฟังเสียงข้างมากเลย เห็นฟังแต่คนที่เสียงดังกว่า ตำแหน่งใหญ่กว่าทั้งนั้น แล้วพรรคมันจะเติบโตได้อย่างไร *จะใช้เงินก็หาว่าขัดอุดมการณ์ดั้งเดิม ทำงานการเมือง ไม่ใช้เงิน จะเติบโตได้อย่างไร* คนในพรรคก็มีแต่ธัมมะธัมโม ไม่มีมาดนักธุรกิจ พื้นฐานการศึกษาก็ไม่สูง ถ้าได้เป็นใหญ่เป็นโตในบ้านเมือง ภาษาอังกฤษยังไม่กระดิกหู จะไปไล่ทันนวัตกรรมใหม่ ๆ ได้อย่างไร ตอนแรกคิดว่าเป็นคนดี ๆ มีศีลธรรม ที่ไหนได้ ต่างก็แย่งชิงอำนาจกันทั้งน้าน เห็นได้จากตำแหน่งเลขาพรรค ด่ากันไปด่ากันมา แบ่งฝักแบ่งฝ่าย พวกผักแท้กับพวกผักเทียม”

“พ่อหมายถึงคุณจิ้งจกเปลี่ยนสีกับผู้หญิงคนนั้น”

“ฉาวโฉ่ไปทั่วทั้งประเทศ”  ส่ายศีรษะดุกดิก

“อืมม์ แล้วพ่อจะเลิกเล่นการเมืองหรือ”

“เลิกไม่ได้ ขี่หลังเสือแล้วต้องควบต่อไป แต่ต้องปรับวิธีการใหม่ พ่อจะรวบรวมสมัครพรรคพวกที่เคยร่ำเรียนด้วยกันมา ลูกจ้างในบริษัทเรา และพวกที่จบการศึกษาสูง ๆ มาช่วยกันวางแผนทางการเมือง ให้ลือลั่นกันไปเลยว่า *เราเป็นพรรคที่มีด็อกเตอร์มากที่สุด*”

“พวกนั้นไม่มีประสบการณ์ทางการเมืองนะพ่อ”

“ไม่เป็นไร พรรคการเมืองต้องมีทั้งพวกบุ๊นและบู๋ พวกนั้นคือมันสมองของพ่อ เอาไว้อวดอ้างได้ เหมือนสินค้าในตู้โชว์ อีกพวกหนึ่งคือพวกฐานเสียงพรรค เหมือนสินค้าโชว์ห่วย เอาไว้บู๊ในสภา พวกนี้ต้องซื้อเอา จะสร้างไม่ได้ง่าย ๆ พิสูจน์มาแล้วว่า *ชาวต่างจังหวัดนับถือคนท้องถิ่นที่สร้างคุณประโยชน์ให้พวกเขามากกว่าอุดมการณ์และการศึกษา*”

“พ่อมีใครในใจแล้วหรือยัง”

“ตอนนี้มีหลายคนอยู่ พอจะตั้งเป็นพรรคได้ แรก ๆ จะให้ปุเป็นเลขาไปก่อน เขาเป็นคนดี ไว้ใจได้ ส่วนฐานเสียงทางกรุงเทพ พ่อติดต่อหน่อยไว้แล้ว”

“ผู้หญิงคนนั้นอีกแล้วหรือ? พ่อจำบทเรียนที่เกิดกับพรรคพลังธัม ไม่ได้หรือ แล้วหล่อนมาตั้งกลุ่มพลังไทคนกรุงก็ไม่รับ นี่ลอยไปลอยมาหาพรรคลงไม่ได้”

“เขาเป็นตัวแทนเสียงผู้หญิงในกทม.คนเดียวที่ยังพอขายได้ แม่ไม่ต้องห่วงเขาหรอก เขาสร้างภาพได้เก่งกว่าพ่ออีก ดูเขาให้สัมภาษณ์สิ ทั้งที่เป็นผู้แพ้แต่สร้างภาพยังกะคนชนะ ใครจะทำได้ดีกว่าเขา”

“แล้วฐานเสียงคนต่างจังหวัดล่ะ”

“ตอนนี้ป๋าไดโนเสาร์กำลังจะถูกโดดเดี่ยวในพรรคดอกไม้ทนแดด เพราะงัดข้อกันกับเหลิมผู้เข้ามาใหม่ พ่อว่าจะเอาเขามาเป็นฐานเสียงให้ เพราะพ่อมีบุญคุณครั้งเราซื้อสนามกอล์ฟของเขา”

“พ่อคิดดีแล้วหรือ คน ๆ นั้นไม่มีทั้งความรู้ความสามารถ จะทำงานกับพวกด็อกเตอร์ได้อย่างไร ไปอยู่ที่ไหนเห็นมีแต่สร้างปัญหาจนพรรคแตก”


จากคุณ : *bonny  - [12 มี.ค. 45 14:42:22]
 


--------------------------------------------------------------------------------

 ความคิดเห็นที่ 1 

“ไม้ใกล้ฝั่งแล้ว ไม่แน่ว่าจะเล่นการเมืองได้อีกกี่ปี แม่ไม่ต้องห่วง เขามีหน้าที่ปั้นนายก เขาต้องทำให้ฝันของพ่อเป็นจริงได้ ส่วนเรื่องการบริหาร พ่อมีวิธีกันไม่ให้เขาเข้ามายุ่งเกี่ยว”

“พ่อแน่ใจนะว่าเลือกคนไม่ผิด”

“เขาเป็นขาใหญ่การเมือง มีสมัครพรรคพวกติดสอยห้อยตาม ๔–๕๐ คน แม่ต้องไม่ลืมว่า *บริษัทของเราเดินได้ก็ด้วยกำลังของแรงงานส่วนล่างนะ ลำพังผู้บริหารระดับสูงมีไม่กี่คน ผลักดันบริษัทให้ก้าวหน้าไม่ได้หรอก* ในทางการเมืองก็เช่นเดียวกัน”

“พ่อหัวใสมาก แต่แค่นี้จะพอทำให้พ่อได้เป็นนายกหรือ”

“ไม่พอหรอก แม่จำที่พ่อเคยบอกได้ไหมว่า *เราต้องสร้างพรรคของเราและพันธมิตรให้แข็งแกร่ง ขณะเดียวกันก็ต้องทำให้พรรคคู่แข่งของเราอ่อนแอลงน่ะ*”

“อือม์..จำได้ แต่พรรคเก่าแก่นั่นแข็งแกร่งมากทั้งผู้นำและทีมงานพรรค เราจะทำให้เขาอ่อนลงได้อย่างไร”

“วิเคราะห์จุดอ่อนของเขาสิ เรารู้ว่า ผู้นำพรรคเป็นคนจน กินอุดมการณ์มาหลายสิบปีแล้ว พ่อไม่เชื่อว่าลูกพรรคจะได้น้ำเลี้ยงที่ดีพอ ถ้าเราเสนอน้ำเลี้ยงที่ดีกว่า เชื่อว่าจะมีคนไหลเข้ามาหาเราเป็นจำนวนมาก นั่นจะทำให้แขนขาของเขาลีบลง”

“สรรพสัตว์ยังต้องพึ่งแหล่งน้ำที่อุดมสมบูรณ์กว่าเพื่อยังชีวิต พ่อหมายถึงยังงั้นใช่ไหม”

“ใช่แล้วแม่ นอกจากนั้น เราก็ต้องใช้ระบบกองโจร ชิงเสียงประชาชน โดยเราต้องแทรกซึมไปทั่วทุกวงการสื่อสารมวลชน ต้องสร้างภาพให้รัฐบาลที่แล้วๆ มา และที่เป็นอยู่เป็นผู้ร้ายเสียก่อน เราจึงจะเป็นพระเอกได้ *คงไม่มีที่ไหนในโลกที่ยอมให้มีพระเอกสองคนในหนังเรื่องเดียวกัน”

"ใช่ โดยเฉพาะหนังเรื่องนี้ มีนางเอกอยู่คนเดียว"  ตามองตา ฝ่ายหญิงซบอกฝ่ายชาย

“สื่อมวลชนบ้านเรายังต้องหวังพึ่งพารายได้จากโฆษณาอยู่ นั่นคงทำให้เราสามารถเจาะจรรยาบรรณของพวกเขาได้”

“ฮ่า..ฮ่า..ฮ่า แม่ก็เข้าใจกลยุทธที่พ่อคิดเอาไว้เหมือนกันนะ นอกจากนี้พ่อยังคิดว่าจะจ้างมืออาชีพทำการประชาสัมพันธ์ให้ บริษัทเรามีคนชำนาญด้านนี้เยอะ พวกนี้ถนัดด้านการโฆษณาชวนเชื่อ เห็นไหมล่ะว่า สินค้าของเราแพงกว่าคู่แข่งตั้งเยอะทำไมเรายังขายได้ดีอยู่ ฮ่า..ฮ่ะ ! เชื่อว่าไม่นาน ข่าวต่าง ๆ ที่ปล่อยออกไปจะเป็นโทษแก่รัฐบาลคนใต้ทั้งสิ้น อีกอย่างหนึ่ง ตอนนี้พ่อให้สมุนไปติดต่อสถานีโทรทัศน์ช่องหนึ่ง จะขอซื้อกิจการมา ตอนนี้มันเป็นNPL อยู่ ทำไปก็มีแต่ขาดทุน เราเอามาช่วยงานประชาสัมพันธ์ทางการเมือง แล้วยังปั่นเข้าตลาดหลักทรัพย์ภายหลังได้อีก สื่อประเภททีวีนี่เรายังไม่มีเป็นของตัวเองเลย ค่าโฆษณาเสียให้พวกนี้ปีหนึ่งเป็นร้อย ๆ ล้าน แต่เขากลับจะขายหุ้นให้เราไม่กี่ร้อยล้านเอง ถ้าสำเร็จ ก็เท่ากับยิงกระสุนนัดเดียวได้นกสองตัวอีกล่ะงานนี้”

“พ่อนี่ฉลาดจริง ๆ ลงทุนไปมีแต่ได้ อันไหนทำแล้วขาดทุนก็โอนให้รัฐเข้ามาถือหุ้นได้เหมือนที่เคยทำ..หรือไม่ก็ให้ผู้ถือหุ้นรายย่อยรับกรรมแทนตอนเราขายหุ้นหนี เอาไงเอากัน นี่ใกล้เลือกตั้งใหม่แล้ว พ่อคงต้องเตรียมตัวตั้งแต่ตอนนี้”

“แต่คราวนี้ต้องใช้เงินมากกว่าคราวก่อนหลายเท่านะ”

“เท่าไรล่ะ”

“เป็นหลักพันล้านแล้ว หลายพันด้วย”

ผู้เป็นภรรยาไม่โต้แย้ง แต่กัดฟันแน่นกระทั่งม่อยหลับไป
……………………………………………………..

[*bonny]

บทที่ ๔.. ฝันที่เป็นจริง


“ดีใจด้วยพ่อ ในที่สุดพ่อก็ได้เป็นนายก”

“แม่ก็พลอยมีหน้ามีตาด้วย ทั้งลูก ๆ ของเราอีกสามคนก็จะเด่นดังเป็นที่รู้จักในสังคม”

“ยังไง ๆ ต้องเลือกคณะรัฐมนตรีให้มีหน้ามีตาหน่อยนะ พวกมีประวัติไม่ดี พวกยี้ ๆ อย่าไปเอา”

“เฮ้อ! พ่อรับปากประชาชนเร็วไปหน่อยว่าจะไม่เอาพวกยี้ ตอนนี้มีฝากมาเพียบ ยี้ ๆ ทั้งน้าน”

“เราไม่เลือกพวกเขาไม่ได้หรือ เรามีด็อกเตอร์ตั้งเยอะนี่นา”

“ไม่ได้ พวกด็อกเตอร์คุมเสียงในสภาไม่ได้แม้แต่เสียงเดียว พวกเขี้ยวลากดินนี่แหละถึงจะคุมเสียงในสภาได้”

“หมายความว่า ครม.ของพ่อยังไง ๆ ก็เลี่ยงพวกยี้ไม่ได้หรือ”

“ใช่แล้วแม่ ตอนนี้ต้องเอารัฐบาลเรารอดไว้ก่อน พ่อลงทุนไปเยอะแล้วจะมาพังตอนนี้ไม่ได้ แต่จะพยายามกีดกันพวกนี้ไม่ให้ได้กระทรวงสำคัญ ๆ”

“แค่งานแรกก็จะทำให้ประชาชนผิดหวังเสียแล้ว แม่ล่ะกลัวจังเลย พวกสื่อมวลชนคงด่ากันขรมแน่”

“ป๋าไดโนเสาร์ยอมไม่รับตำแหน่งแล้ว หากพ่อสามารถตัดไอ้เหลิมออกไปอีกคน ที่เหลือก็ไม่หนักหนาเท่าไรแล้ว”

“ค่อยยังชั่วหน่อย หน้าตาคงไม่น่าเกลียดเท่าไรแล้ว” ผู้เป็นภรรยายิ้มออกมาได้

“แล้วเรื่องโอนหุ้นให้ลูก ๆ เรียบร้อยแล้วใช่ไหม อย่าให้มีช่องโหว่เหมือนครั้งก่อนอีกล่ะ”

“เรียบร้อยแล้ว แม่จัดการอย่างรัดกุม แต่ลูกคนโตของเรายังเรียนไม่จบเสียที” ผู้เป็นภรรยาหุบยิ้ม

“ไม่ต้องห่วง คราวนี้จบได้แน่ พ่อจะส่งเขาไปนิวซีแลนด์ พ่อฝากฝังเอาไว้แล้ว”

“งั้นก็โล่งใจ ตอนนี้เราโอนหุ้นทั้งหมดให้เขาเป็นเจ้าของกิจการแทนพ่อแล้ว คงเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น แต่แม่ก็ยังเป็นห่วงอยู่เรื่องเดียวคือ เรื่องคดีซุกหุ้นในอดีต งานนี้วิ่งเต้นไม่ได้ง่ายด้วยสิ พวกเขาจะทำให้บัลลังก์พ่อพังได้นะ ถ้าพวกเขาจับได้ว่า…” ไม่กล้าพูด รีบเอามืออุดปาก

เสียงของภรรยาเงียบหายไปแล้ว ผู้เป็นสามีกัดฟันดังกรอด ๆ จนกระทั่งม่อยหลับไป
…………………………………………………….


จากคุณ : *bonny  - [12 มี.ค. 45 14:44:12] 
   
 
 
 


 

[*bonny]

ความคิดเห็นที่ 2 

บทที่๕.. ละครน้ำเน่าช่วยชีวิต

๖ เดือนต่อมา………..

“พรุ่งนี้พ่อต้องไปให้การกับศาลเรื่องซุกหุ้นแล้ว ใจคอของแม่ไม่ดีเลย”

“ถ้าทุกอย่างเป็นไปตามที่ผู้ใหญ่หลายคนรับปากไว้ ก็คงไม่มีอะไรต้องกังวล นี่พลังภายนอกก็สั่งให้กดดันเต็มที่แล้ว พรุ่งนี้ก็จะยกโขยงไปที่ศาลกันอีกหลายร้อย”

“ต้องขอบคุณเสี่ยรถเบ็นซ์และปู่หมอที่เคลื่อนไหวนอกสภาอย่างสุด ๆ”

“แต่ก็ต้องขอบคุณผู้ใหญ่ที่รับปากเรื่องนี้ด้วย”

“เราใช้เงินไปเยอะเลยนะเพื่อการนี้”

“มันจำเป็นแม่ เท่าไรเท่ากัน ต้องยอมเสีย เราเสียมามากแล้ว อีกสักร้อยสองร้อยล้านเป็นไรไป”

“อ้อ..วันนี้พ่อยังไม่ได้ซ้อมบทเลย”

ผู้เป็นสามีหยิบกระดาษข้างหัวเตียงมาคลี่ออกแล้วอ่านให้ภรรยาฟัง

“มันไม่ได้อารมณ์นะพ่อ คำแถลงการณ์ของพ่อพรุ่งนี้จะน่าเบื่ออย่างนี้ไม่ได้ พ่อต้องใส่อารมณ์ไปมากกว่านี้อีก”

“แต่พ่อทำไม่เป็นนี่ พ่อไม่ใช่นักแสดงนะ”

“ไม่จำเป็นหรอกพ่อ พ่อต้องแสดงให้ได้ ตีบทให้แตก พ่อจำละครน้ำเน่าเรื่องหนึ่งที่เพิ่งจบไปไม่นานนี้ได้ไหม”

“อ๋อ..จำได้ เรื่องดาวพระศุกร์ นางเอกน่าสงสารมาก ดูแล้วน้ำตาซึมเลย”

“นั่นหละ..ๆ พ่อต้องนึกถึงละครเรื่องนั้นระหว่างที่อ่านแถลงการณ์ ไหน..พ่อลองอ่านใหม่ซิ”

ผู้เป็นสามีลองอ่านดูอีกครั้ง คราวนี้ทำตามที่ภรรยาแนะนำ ไม่น่าเชื่อ มีน้ำตาหยดใส ๆ อออยู่เต็มเบ้าตาทั้งสองข้าง

“เยี่ยม..ๆ มาก พ่อตีบทแตกแล้ว ต้องให้ได้อย่างนี้สิ”

ผู้เป็นภรรยาอมยิ้มอย่างพอใจ
………………………………………………………

[*bonny]

บทที่๖ เผด็จการเหลิงอำนาจ

๖ เดือนผ่านไป……

“เรื่องสื่อต่างชาติที่คอยโจมตีเรา พ่อจัดการไปถึงไหนแล้ว”

“พ่อให้เจ้าดุงไล่เก็บหมดแล้ว ไม่มีวางขายในประเทศแล้ว แต่ยังห่วงผลกระทบนอกประเทศ กลัวประเทศอื่นไม่กล้ามาลงทุน”

“หลายครั้งแล้วนะ ฉบับนี้น่ะ ต้องจัดการให้เด็ดขาดเสียทีแล้ว เอาไปพูดมั่วซั่วอย่างงี้ เสียหายหมด โครงการต่าง ๆ กำลังเข้าทางเราแล้ว มาพูดได้ไง คอรัปชั่นเชิงนโยบายน่ะ สื่อในประเทศเรากล่อมอยู่หมัดไปแล้วเหลือก็แต่ไอ้พวกนี้แหละ หัวแข็งนัก”

“พ่อให้ล็อบบี้ยิสต์ไปทาบคุยก็ไม่เป็นผล ขนาดเสนอผลตอบแทนให้ เขาก็ยังกัดเราอยู่ดี ต้องขจัดเสี้ยนหนามนี้ออกไปให้ได้ ไม่งั้นเรามีสิทธิ์พัง เพราะนักลงทุนต่างชาติเชื่อสื่อต่างชาติมากกว่าสื่อในนี้”

“มีนักข่าวของมันบางคนเข้ามาหาข่าวอยู่ในประเทศ ฝ่ายตรงข้ามกับเราให้ความร่วมมือส่งข้อมูลทางลบให้ ทางที่ดีแม่ว่า หาทางจัดการปลาซิวปลาสร้อยพวกนี้ก่อนดีกว่า”

“อือม์ จริงสิ พวกนี้เข้ามาสืบข่าวเชิงลบอย่างเดียว ข่าวเชิงบวกไม่เขียนถึงเลย ต้องไล่มันออกไปให้พ้นประเทศ”

“พ่อต้องระวังให้ดีนะ องค์กรระหว่างประเทศอาจไม่พอใจการกระทำนั้นได้ ไหนจะสื่อในนี้บางส่วนที่ยังไม่ยอมสยบอีก คอยจ้องหาจังหวะอยู่”

“เล่นข้อหาหนักเลย เกี่ยวกับความมั่นคงของชาติ ปลุกกระแสรักชาติขึ้นมา เอาคนไทยทั้งประเทศมาเป็นเกราะร่วมกันต้านมัน”

“ระวังนะพ่อ มีโพลล์ของสถาบันการศึกษากำลังจ้องแต่จะรายงานผลความนิยมที่ตกต่ำของพ่ออยู่ ออกมาเป็นรายสัปดาห์เหมือนนิตยสารเลย จริงหรือเท็จก็ไม่รู้”

“นี่คือข้อเสียเปรียบ รัฐไม่สามารถทำโพลล์ตัวเองได้ ชาวบ้านไม่เชื่อถือ โพลล์อิสระก็มั่วกันไปหมด จริงบ้างเท็จบ้าง ไม่รู้เป็นพวกฝ่ายโน้นหรือเปล่า”

“ต้องหาทางสั่งสอนให้รู้สำนึกบ้างแล้วมั้งพ่อ”

“พรุ่งนี้ก่อน ๆ พ่อจะให้คนไปเอาหลักฐานมาเปิดโปงเลยว่า พวกนี้กระทำการโดยสุจริตหรือเปล่า หากจับได้ว่าผลสำรวจไม่เป็นไปตามวิชาการ มุ่งแต่ทำลายล้างกัน ก็ต้องปิดซะ แต่ถ้าคุยกันได้ ก็จะกล่อมให้อยู่ฝ่ายเรา”

“เยี่ยมมาก พ่อเด็ดขาดกับทุกปัญหาเช่นนี้ อีกหน่อยคงไม่มีใครกล้าโงหัวมาต่อกรกับเราอีก”

ผู้เป็นสามีไม่ตอบแต่อมยิ้มด้วยความภูมิใจจนกระทั่งม่อยหลับไป
…………………………………………………….

[*bonny]

บทที่๗.. หมากัดกันในเว็ปบอร์ด

เวลาผ่านไปอีกจิ๊กหนึ่งแล้วจ้ะ......

“พ่อ..แย่ล่ะ เราทำรุนแรงเกินไปหรือเปล่า สั่งแบนรายการวิทยุ สั่งตรวจสอบทรัพย์สินสื่อสารมวลชน หนังสือพิมพ์โจมตีเรากันใหญ่หาว่าเผด็จการ”

“ไม่รุนแรงหรอก รายการวิทยุนั่นไม่สร้างสรรค์ คอยหาเรื่องโจมตีเราอยู่ตลอด ควรได้รับบทเรียนที่สาสม พ่อจะอ้างในรายการวิทยุของพ่อว่า ไม่รู้ ไม่เห็น ซะอย่าง ใครจะทำอะไรพ่อได้ อย่างดีก็ไปด่าพวกลูกจ๊อกที่สั่งการ ก็ให้แก้ตัวกันไปตามเรื่องตามราว ให้ตั้งคณะกรรมการขึ้นมาสอบสวน ใช้เวลาอีกเดือนสองเดือน ข่าวก็ซาไปเอง คนไทยลืมง่ายจะตาย”

“แหมแม่ล่ะกลัวจัง เห็นพวกนั้นเต้นกันเป็นจ้าวเข้า ยื่นหนังสือโน่นนี่กันใหญ่”

“ฮ่ะ..ฮ่ะ..ฮ่ะ ยื่นไปก็เท่านั้น เขายื่นหนังสือให้คนของเราทั้งนั้น ร้องแรกแหกกระเฌอไปเหอะ ไม่มีใครใส่ใจหรอก นอกจากพวกพรรคฟากโน้นซึ่งเป็นธรรมดาอยู่แล้ว งานนี้เชือดไก่ให้ลิงดู ต่อไปนี้สื่อไหน ๆ ก็ต้องคิดหนัก”

“ยัง..ยังไม่หมด ยังมีสื่อสารอีกประเภทที่เราจัดการไม่ได้เด็ดขาดซักที ด่าพวกเราทุกวี่ทุกวัน”

“แม่หมายถึงใคร”

“ก็เว็ปบอร์ดชื่อดังนั่นไง แม่ไปเปิดเจอ ชาวบ้านเขาด่าพวกเราไว้แยะเต็มจอไปหมด”

“อ๋อ..มีอยู่ไม่ถึงสองร้อยคนหรอก โพสต์กันอยู่นั่นแหละ พวกนี้เหมือนหมาเห่าเครื่องบิน ซุกหัวอยู่แต่ในที่กำบัง ใช้ชื่อ ที่อยู่ปลอม ขี้ขลาดตาขาวทั้งนั้น”

“พ่อลองให้สันติบาลจับเชือดไก่ให้ลิงดูสักรายดีไหม เอาให้เข็ด ๆ กันไปให้หมด”

“เอาพิมเสนไปแลกกับเกลือเปล่า ๆ เรื่องใหญ่ ๆ มีเยอะแยะ ไปทำอย่างงั้นทำไมให้เสียรังวัด เรื่องหมาเห่าเครื่องบินก็ให้หมาหมู่ไปจัดการสิ เรามีทีมงานคอยแก้ข่าวในอินเตอร์เน็ทอยู่แล้ว ตอนนี้ก็ยังทำงานให้เราอยู่ ปล่อยให้หมามันกัดกันไปเหอะ *เว็ปบอร์ดมันอยู่ได้ก็เพราะมีหมากัดกัน* ถือว่าส่งเสริมการทำมาหากินอาชีพหนึ่งดีกว่า”

……………………………………………………..

[*bonny]

บทที่๘.. หมอเงินตายเพราะเงิน

เวลาผ่านไปอีก ๓ ปี รวดเร็วยิ่งนัก……..

“พ่อจะเลิกเล่นการเมืองเสียทีแล้ว”

“อ้าว..ทำไมล่ะพ่อ ตอนนี้เราควบคุมไว้ได้หมดแล้วนะ ทั้งการเมือง ธุรกิจ สื่อสารมวลชน แล้วพ่อทำไมคิดว่าควรเลิกแล้วล่ะ”

“เฮ้อ.. เมื่อเรากลัดกระดุมเสื้อผิดตั้งแต่เม็ดแรก เม็ดต่อไปมันก็ต้องผิดอยู่ร่ำไป.. สินค้าที่เริ่มต้นด้วยการลดแลกแจกแถม ก็มักลงท้ายด้วยการต้องขึ้นราคามาชดเชย เช่นเดียวกับนโยบายที่เคยประกาศออกไป ถึงวันนี้ไม่อาจหาเงินมาจุนเจือได้อีกแล้ว แต่พอถึงคราวจะขึ้นราคากลับทำไม่ได้เหมือนสินค้า.. พวกรากหญ้าย่อมไม่เหมือนพวกดอกหญ้า ได้เงินแล้วไม่คิดทำให้งอกเงย คิดแต่ว่าเมื่อใช้หมดก็ต้องขอใหม่.. สมาชิกพรรคที่ใช้วิธีจ่ายน้ำเลี้ยง พอการเมืองมั่นคงแล้ว หยุดจ่ายก็ไม่ได้ ต้องจ่ายตลอดไปจนกว่าจะหมดสมาชิกภาพ วัน ๆ ก็ไม่ต้องทำอะไรแล้วพวกนี้ เพราะตอนนี้พรรคโน้นก็เหมือนง่อยกระรอก พูดอะไรก็ได้แค่ แบะ แบะ ก็เลยไม่รู้ว่าจะเลี้ยงคนของเราเอาไว้ทำไมเยอะแยะในเมื่อไม่ต้องกัดกับพวกฝ่ายค้านแล้ว”

“ตอนนี้ผู้คนทั้งประเทศกำลังเชียร์พ่ออยู่อยากให้พ่อเป็นนายกอีกสมัย พ่อกลับคิดจะเลิกเล่นการเมือง ทั้ง ๆ ที่คะแนนความนิยมกำลังสูงสุดเป็นประวัติการณ์ ตัวเลขทางเศรษฐกิจเป็นบวกทุกตัวอย่างนี้หรือ”

“โธ่..แม่นะแม่ ไม่รู้ว่าประชดกันหรือเปล่า คะแนนความนิยมน่ะ ก็เราเองตั้งเงื่อนไขว่าต้องสุ่มถามจากกลุ่มตัวอย่างของเรา มันก็ต้องสูงสุด ๆ น่ะซี ตอนนี้ใครกล้าทำโพลล์ให้ตัวเลขความนิยมออกมาเป็นลบล่ะ เราขจัดปัญหาตรงนั้นไปแล้วแม่จำไม่ได้หรือ แล้วตัวเลขทางเศรษฐกิจน่ะ แม่เอาอะไรมาพูด แม่ลืมแล้วหรือว่าตอนนี้ *ไม่มีสื่อสารมวลชนไหนที่สะท้อนภาพความเป็นจริงของบ้านเมืองออกมาหรอก มีแต่ออกข่าวในทางที่ดีทั้งนั้น ไม่งั้นก็โดนพวกเรารังแกอีก* ใครจะกล้าเอาธุรกิจมาเสี่ยงกับอำนาจของพ่อล่ะ”

“อือม์..จริงสินะ ใครจะรู้ไหมเนี่ยว่าตอนนี้สภาพความเป็นจริงเป็นอย่างไร ในเมื่อ*กระจกเงาถูกทำให้ร้าวไปทั้งบานแล้ว*"

“นี่แหละที่พ่ออยากจะเลิก แต่ก็ยังเลิกไม่ได้ ลงจากหลังเสือเมื่อไร พวกลูกกระจ๊อกที่เราเคยจ่ายค่าน้ำเลี้ยงกัดพ่อตายแน่ เพราะความหิวและแค้นใจที่น้ำเลี้ยงถูกตัดไป ไหนยังพวกรากหญ้าที่รอคอยเงินมาต่อชีวิตอีกล่ะ แล้วยังคนในประเทศที่ยังไม่รู้ความจริงว่า แท้ที่จริงแล้วเราซุกซ่อนอะไรไว้ใต้พรมสีแดงที่สดใสสวยงาม พวกสมาชิกสภาที่เลี้ยงไม่เชื่อง อาจไปเข้ากับพรรคโน้น หรือตั้งพรรคใหม่แข่งกับเราอีก กลับมาเป็นสภารวมมิตรเหมือนเมื่อสมัยก่อนนั้น”

“วัฏจักรมันสั้นนัก เพราะเริ่มต้นไว้ไม่ถูกต้อง ขึ้นต้นด้วยเงินลงท้ายก็จบด้วยเงิน”

ทั้งสองสามีภรรยาหันหลังให้แก่กัน ต่างก็กัดฟันดังกรอด ๆ จนม่อยหลับไป


จากคุณ : *bonny  - [12 มี.ค. 45 14:45:57] 
   
 
ความคิดเห็นที่ 3 

เรื่องราวบนเตียงนอนก็จบลงบนเตียงนอนด้วยประการฉะนี้

จากคุณ : *bonny  - [12 มี.ค. 45 14:47:10] 
 

[RiDKuN]

อยากอ่านภาค กกต. ติดคุกครับ 

[Killer]

มาลงชื่อว่าอ่านไปได้ 3 บรรทัด ก็ง่วงพอดี...

[ประกายดาว]

มาลงชื่อ ว่า อ่านด้วยความ ทึ่ง สนุกดีค่ะ

คนอ่านแล้วง่วงคงแก่มากๆ หลบๆไป นะคะ
 

[ชอบแถ]

เข้ามาดู ไม่อ่านหรอก กลัวง่วงกลางวัน

[เก็ดถวา]

อ่านแล้วค่ะ.. ไม่เห็นจะง่วง หนุกดีออก

ขำตั้งแต่หมายเหตุก่อนอ่าน..

[Şiłąncē Mőbiuş]

555 คุณ *bonny ไอเดียกระฉูดมาก

เจ๋งจริงๆ


เขียนต่อเรื่อง 3 จตุรบาล สิ้นลายด้วยซิครับ แบบว่าอยากอ่านน่ะ

[นทร์]

คนที่รู้แกวแม้วแต่ต้น

รู้ไส้รู้พุงแม้ว รู้ว่าจะมาทำอะไรกับเมืองไทย

วิเคราะห์กันไว้ ไม่มีผิดครับ

ตอนนี้ก็คอยดูต่อไป แม้วจะดิ้นไปมีจุดจบตรงไหน

[see - u]

อืมม์...อ่านเพลินดีคะ

อ่า..ทัศนคติ ของเจ้าแม่นายหญิง

= >  “นักการเมืองคือเจ้านายของข้าราชการประจำ ข้าราชการประจำ คือ เจ้านายของประชาชน "

เอ้ ..กลับเข้าใจว่า..ทั้งนักการเมืองและข้าราชการ คือ.. 

คนที่ต้องทำงานเพื่อประชาชนเสียอีก..เพราะ..เงินเดือนที่พวกเขาได้รับ

คือ..เงินภาษีของประชาชนในประเทศทั้งนั้น

ทัศนคติของพ่อปากปีจอ =>" มีเงิน ไม่มีอำนาจ กับมีอำนาจแต่ไม่มีเงิน อย่างไรเสียก็สู้ มีทั้งเงินและอำนาจไม่ได้ ”

หุ หุ .. ตอนนี้..อำนาจกำลังติดคอใครบางคน .. จะลงก็ไม่ได้ จะอยู่ก็ทุรนทุรายเจงๆ

[buntoshi]

เหมือน เอาเรื่องจริง มาเขียนนิยายเลยครับ 

เป็นการเหมือน ที่เนียน สุดๆ จนแยกไม่ออกเลย 

คนเราทำอะไรตั้งมากมาย เพื่อเงินกับอำนาจ ได้ขนาดนี้เชียวเหรอ ใจคนนี่ ยากที่จะหยั่งถึงจริงๆ

[Şiłąncē Mőbiuş]

ไม่เห็นพลพรรค คนรักทักษินในกระทู้นี้เลยแฮะ

[*bonny]

สวัสดีเพื่อนๆ เสรีไทยทุกท่าน..

ขอบคุณครับที่กรุณาสละเวลาอ่านจนจบ ได้อรรถรสบ้าง ไม่ได้บ้าง แล้วแต่ว่า จะเก็บตรงไหน

ส่วนนายkiller อ่านแค่สามบรรทัดแล้วง่วงนอน เข้าใจว่า แกไปจบเอาท่อนที่ว่า "เสี้ยนมันตำ" พอดี

ก็อย่างว่าแหละครับ คนกลัวเสี้ยน ก็หยั่งงี้แหละ

...............................................

จริงๆ ที่คัดมาให้อ่านอีกครั้ง ก็แค่จะบอกว่า กระทู้นี้พูดถึงอนาคตของนายกตั้งแต่ตอนปี ๔๕ แล้วว่า "ไปไม่รอดแน่นอน"  ที่ผมวิเคราะห์ไว้ตอนนั้นก็มาแต๋วแตกเอาปีนี้พอดี

................................................

คราวนี้ลองกลับไปที่กระทู้เดิมปี๔๕ ที่ผมเซฟเอาไว้นะครับว่า มีใครพูดว่าอย่างไรในตอนนั้นบ้าง..

ความคิดเห็นที่ 6 

เนี่ยหรือ ทีเด็ดที่ว่าน่ะ ........ เนี่ยนะ ที่จะเอามาแฉกัน....
สุดยอดข้อมูลเลย.....

A:203.148.169.88 X:192.168.1.121

จากคุณ : Killer - [12 มี.ค. 45 14:57:16]

ตอนนี้ มันทำลืมว่า เคยอ่านและเคยโพสต์ว่าอย่างไร  แล้วเลขไอพีเนี้ย ยังใช้อยู่รึเปล่า

......................................

ความคิดเห็นที่ 23 

ได้อ่านเพลินๆ สนุกดีครับ ชอบตอนหมากัดกันในเว็บบอร์ด ตลกดี

A:203.107.129.249 X:

จากคุณ : จูล่ง_j - [12 มี.ค. 45 21:52:59]

.....................................

ตอนนั้น จูล่งของเราก็ยังใช้บัตรผ่านอยู่

......................................

ความคิดเห็นที่ 26 

เยี่ยมค่ะ แต่ตอนจบ คิดไปอีกอย่างเหมือนกัน

จากคุณ : varada  - [12 มี.ค. 45 22:38:01]

.........................................

ความคิดเห็นที่ 30 

คุณ ททท ครับ ผมว่าเจ้าของกระทู้ยังแต่งเรื่องได้ไม่สลับซับซ้อน ซ่อนเงื่อนซ่อนปม หรือมีมุขอึ้งจังงัง มุขเศร้า มุขตลกขบขัน เท่าไหร่นัก ดูๆ แล้วยังห่างชั้นคณะละคร ทอรอทอ มากนัก ผมติดตามผลงานคณะละคร ทอรอทอ มาตลอด บอกตามตรงว่าอึ้งกับมุขเด็ดๆ ประเภทบิดตรรกกะ เบือนหลักการ อย่างบทที่เกี่ยวกับจริยธรรมแนวใหม่แสดงเองโดยหัวหน้าคณะให้ความรู้ความเข้าใจใหม่ๆ แก่ผู้ชมละคร ยิ่งบทใส่ร้ายป้ายสีนี่เด็ดดวงจริงๆ ถึงขั้นขายช่งขายชาติไปโน่น บทอ้อนพ่อก็อ้อนจริง พอถึงบทดุพ่อก็ไม่ไว้หน้าใคร บทโกงพ่อก็โกงแนบเนียนจนดูเหมือนไม่ได้โกง

ถ้าจะให้ผมเลือกก็ขอเลือกติดตามผลงานละคร ทอรอทอ ดีกว่า เมื่อถึงไคลแมกซ์น่าจะสะใจนัก ฉากสุดท้ายคงเป็นฉากใหญ่ มีนักแสดงอาสาสมัครเข้าฉากเป็นหมื่นเป็นแสน อาจต้องใช้ถนนราชดำเนินเป็นเวทีเสียด้วยซ้ำไป


A:203.144.143.254 X:202.133.158.6

จากคุณ : screwdriver - [13 มี.ค. 45 10:22:19]
................................................

คุณsrewdriver คนนี้เมื่อเก่อนเจอในเน็ตบ่อย เขาเดาถูกนะครับว่า ลงท้ายจะมีนักแสดงเรือนหมื่นเรือนแสนมาเข้าฉาก  ยังก๊ะตาเห็นแน่ะ

................................................

ความคิดเห็นที่ 31 

screwdriver เขียน >>ถ้าจะให้ผมเลือกก็ขอเลือกติดตามผลงานละคร ทอรอทอ ดีกว่า เมื่อถึงไคลแมกซ์น่าจะสะใจนัก ฉากสุดท้ายคงเป็นฉากใหญ่ มีนักแสดงอาสาสมัครเข้าฉากเป็นหมื่นเป็นแสน อาจต้องใช้ถนนราชดำเนินเป็นเวทีเสียด้วยซ้ำไป

อ๋อ พึ่งเข้าใจ ที่ตีๆกันทุกวันเนี่ย หวังปลุกระดมคนไปไล่ทักษิณกันเหรอ
บ้าป่าว 555555555

ไปกันเองเหอะนะ จะนั่งดูทีวีที่บ้าน


A:202.183.136.119 X:

จากคุณ : สารภาพแล้ว - [13 มี.ค. 45 17:02:31]

.....................................................

แต่หมอนี่เดาผิดแฮะ  เพราะเอาเข้าจริง นอกจากนายsrewdriver จะไม่บ้าแล้ว ยังทายแม่นยังกะตาเห็น ว่าแต่นายคนนี้บอกว่าจะนั่งดูทีวีอยู่กับบ้าน แล้วจริงๆ เป็นไงไม่รู้ อาจไปยืนถือดอกไม้ให้กำลังใจใครสักคนที่หลั่งน้ำตาคาทำเนียบ หรือ ไปนั่งตากแดดอยู่สวนจตุจักรก็เป็นได้  ฮ่า..

.....................................................

[พระพาย]

มาติดตามนวนิยายครับท่านบอนนี่

ผมยังจำได้ว่าก่อนหน้านั้นท่านเป็นคนแรกๆ ที่ฟันธงว่า ยอมรับว่าทักษิณอาจมีความสามารถในการกู้วิกฤติเศรษฐกิจ แต่เป็นห่วงแทนประเทศไทยจริงๆ ถ้าหากคนนี้ได้ขึ้นมาเป็นใหญ่ในแผ่นดิน.. อะไรทำนองนี้แหละครับ

ระยะทางพิสูจน์ม้าจริงๆ ครับ

[tu249cm]

 นั่งอ่านอย่างใจจดใจจ่อ อ่านทุกบรรทัด คุณบอนนี่แต่งคล้ายนิยายชีวิตจริงของใครบางคนเลย
น่าเอาไปรวมเล่มขายจังค่ะ  แต่อยากอ่านตอนอวสานเร็วๆจัง ไม่รู้ตัวเอกจะจบฉากชีวิตทางการเมืองยังไงน๊า...
 ไงจะรออ่านต่อนะคะ

[Scorpio6]

ผมชอบและชื่นชมความคิด คุณbonny ครับ

นำเสนอได้ดี น่าสนใจ ผมเดาว่าเป็นผู้ใหญ่...ใจดี

เรื่องที่ท่านเล่า ..มองเห็นภาพ และชวนคิดไปด้วย

ว่าคนคู่หนึ่งคุยกันแบบ เป็นจริง...เหมือนคู่ทั่วๆไป

ต่างกันไป...แต่ละคู่ แต่บังเอิญ สามี ภรรยา คู่นี้

คล้ายๆเป็นคู่คิดวางแผน..ไม่ดี  ตั้งแต่ต้น

ผมว่าเราต้อง คอยติดตามว่าจะ...จบอย่างไร?

[1ktip]

เป็นนวนิยายที่มีเนื้อหาเข้มข้น น่าติดตามจริงๆ ขนาดแค่เดินเรื่องจากบนเตียงนะเนี่ย อยากรู้ว่าตอนจบพระเอกจะรอดตายรึเปล่าครับ

[jerasak]

..รอดูภาคอนาคตด้วยตาตัวเองอยู่ครับว่าตัวละครทั้งคู่จะมีจุดจบอย่างไร..

[เพนกวินน้อยนักอ่าน]

ผมอยากให้จบ ตรงที่ไปนอนคนละเตียง คนละแดนกัน
แล้วก็ไม่ได้กัดฟันกรอดๆ จนม่อยหลับ แต่ร้องไห้จนเหนื่อยหลับไป