เพลินภาพ Van Gogh ....แว่วเสียง Vincent

[ประกายดาว]

เพลินภาพ ของ Van Gogh
กับ เพลงนี้ ที่ ประกายดาว รักมากเพลงหนึ่ง

http://www.krubenny.com/xboard/viewthread.php?tid=176

วินเซนต์ แวนโกะ

 จิตรกรโพตส์อิทเพรสชั่นนิสต์เป็นชาวดัทช์ ที่มีความสำคัญสุดต่อจากเรมบราดต์
ชีวิตของเขา เป็นชีวิตแห่งความเศร้าและยากจน ครั้งหนึ่งที่เกิดหมดหวังขึ้นมา
เขาตัดหูตัวเองออกข้างหนึ่งทันที ไม่มีใครศรัทธาในอัจฉริยภาพ ของเขา
นอกจากธีโอ น้องชาย ผู้ซึ่งเจียดรายได้อันน้อยนิดส่งเสียเขา

 วินเซนต์เขียนภาพที่ดีที่สุดของเขาบางภาพในฝรั่งเศส
เขาเขียนทุกอย่างที่เขาเห็นรอบๆตัว ทิวทัศน์ ภาพชีวิตนิ่ง และภาพเหมือนบุคคล
 โดยใช้สีอย่างน่าชวนพิศวง คล้ายกับของเซซาน   

เขามีความสนใจในรูปแบบ แต่อารมณ์ความ รู้สึกของเขาเองก็หลั่งไหลออกไปด้วย
 ทำให้ภาพของเขามีชีวิตจิตใจเป็นพิเศษ

ในที่สุด เมื่อคิดว่าตัวเองล้มเหลว ไร้มิตร และอยู่เป็นภาระแก่ ธีโอ แวนโกะก็ฆ่าตัวตาย.

ประกายดาว น้ำตาไหล ไปอย่างนั้น ศิลปินไม่มีวันตาย ค่ะ

ศิลปะ ยืนยาว ชีวืตสั้น
 







คลิกฟังเพลง ไปด้วยกัน นะคะ

คิดถึง ค่ำคืนที่งดงาม ....คืนฟ้าปริ่มดาว
http://www.krubenny.com/xboard/viewthread.php?tid=176


Vincent

Don Mclean


Starry, starry night
Paint your palette blue and gray
Look out on a summer's day
With eyes that know the darkness in my soul

Shadows on the hills
Sketch the trees and the daffodils
Catch the breeze and the winter chills
In colors on the snowy linen land

Now I understand
What you tried to say to me
And how you suffered for your sanity
And how you tried to set them free
They would not listen, they did not know how
Perhaps they'll listen now

Starry, starry night
Flaming flowers that brightly blaze
Swirling clouds in violet haze
Reflect in Vincent's eyes of china blue

Colors changing hue
Morning fields of amber grain
Weathered faces lined in pain
Are soothed beneath the artist's loving hand

For they could not love you
But still, your love was true
And when no hope was left in sight
On that starry, starry night
You took your life as lovers often do
But I could've told you, Vincent
This world was never meant
For one as beautiful as you

Starry, Starry night
Portraits hung in empty halls
Frameless heads on nameless walls
With eyes that watch the world and can't forget

Like the strangers that you've met
The ragged men in ragged clothes
The silver thorn, a bloody rose
Lie crushed and broken on the virgin snow

Now I think I know
What you tried to say to me
And how you suffered for your sanity
And how you tried to set them free
They would not listen, they're not listening still
Perhaps they never will

[ประกายดาว]

The Starry Night โดย Van Goh
ในปี คศ 1889 สงวนลิขสิทธิ์ โดย The Museum of Modern Art, New York




คืนฟ้าปริ่มดาว

จักรวาลในจินตนาการของ แวน โกะ

แวนโกะ วาดภาพนี้ ในปี คศ 1889 เมื่อพำนักอยู่ที่สถานพักฟื้นผู้ป่วยโรคจิต
ที่ เซนต์เรมี่ ในตอนใต้ของประเทศฝรั่งเศส เขาเขียนจดหมายไปหาน้องชายชื่อ ธีโอ ว่า

"เมื่อเช้ามืดวันนี้ ก่อนตะวันขึ้นนานอยู่ ฉันมองออกนอกหน้าต่างไป ไม่เห็นอะไรเลย

นอกจาก ดาวรุ่ง ที่ดูดวงใหญ่ยิ่งนัก"

"ดาวรุ่ง" ที่เขากล่าวถึงคือ ดาวศุกร์ น่าจะเป็นดาวดวงใหญ่พะยิบพะยาบด้วยแสงสีขาว
ที่อยู่ตรงกลางค่อนไปด้านซ้ายในภาพวาดของเขา แวนโกะ ไม่ได้นอนถึงสามคืนติดๆกัน
 เพื่อวาดภาพนี้ ที่มองเห็นจากหน้าต่างของเขา เพราะว่า ตามความเห็นของเขาแล้ว "
ยามคืน เป็นเวลาที่เปี่ยมไปด้วยพลังแห่งชีวิต และมีสีสันตระการตาไปยิ่งกว่ายามวันเป็นยิ่งนัก"
แต่ แวนโกะ ไม่ได้เพียงแค่บันทึกวิวจากหน้าต่างที่เขามองเห็น ยอดแหลมจากอาคารสีดำ
 แสดงถึงหลังคาโบสถ์ยอดแหลมที่มีอยู่ทั่วไปใน ฮอลแลนด์ บ้านเกิดของเขา
จินตภาพในนี้ มาจากจินตนาการของเขา ที่แสดงถึงความตระการตา และ
ความน่าสะพรึงกลัวในอำนาจของฟ้ายามค่ำ

 ในขณะที่ศิลปินส่วนใหญ่ จะแสดงภาพความสงบสันติยามค่ำคืน ภาพของแวนโกะ
กลับเปี่ยมไปด้วยพลัง ที่เขาแสดงออกด้วยเส้นพู่กันสบัดกวัดแกว่งไปทั่ว
ราวกับท้องฟ้ากำลังครืนครั่นสั่นสะท้านไปด้วยพลังอันไม่รู้จักหมดสิ้น

    พลังอันคักคึกฮึกโหมแห่งจักรวาล ช่างขัดกันกับความสงบราบรื่นของหมู่บ้านในหุบเขา
ที่ชาวบ้านกำลังหลับนอนด้วยความสงบ แนวต้นไซปรัส(หลังภูเขาในภาพ) เป็นสัญญลักษณ์ของป่าช้า หรือ ความตาย ที่เขาวาดให้ดูเหมือนเปลวไฟเชื่อมต่อระหว่างแผ่นดินกับสรวงสวรรค์ สำหรับ แวนโกะ แล้ว ความตาย หาใช่ความร้ายกาจน่าสะพรึงกลัวไม่ หากเป็น หนทางสู่สรวงสวรรค์ นั่นเอง

"... มองดูดาวครั้งใด มักทำให้ฉันฝันไฝ่ไปเรื่อย... ฉันมักถามตัวเองเสมอว่า
ทำอย่างไรนะ ฉันถึงจะได้เดินทางไปยังจุดขาวพราวพร่างกลางฟ้ามืด อย่างนี้ได้ง่ายๆ
เหมือนเราเดินทางไปหาจุดดำบนแผนที่ประเทศฝรั่งเศสได้ไม่ยาก เช่นด้วยการจับรถไฟไปเมืองทาราซอน
หรือ โรน เราก็น่าจะขี่ความตายไปหาดวงดาวได้เช่นกัน"
แวนโกะ ป่วยด้วยโรคภัยหลายอย่าง จึงเข้าไปรับการรักษาที่สถานพักฟื้นผู้ป่วยโรคจิตที่
เซนต์ เรมี่ เขาพบจุดจบด้วยการปลิดชีวิตตัวเองในปี คศ ๑๘๙๐

ก่อนหน้าที่เขาตายเจ็ดสิบวัน แวนโกะ วาดภาพไว้ เจ็ดสิบภาพ เขาสั่งน้องชายไว้ว่า
"ฉันขอตายในขณะที่ยังมีไฟแรง ดีกว่ารอให้เบื่อตาย" ขณะที่เขานอนรอความตายอยู่
ก็บอกน้องว่า ให้ปล่อยให้เขาตาย ความพยายามที่จะพยุงชีวิตของเขาจะเป็นการไร้ประโยชน์
เพราะไม่เช่นนั้น "ความทุกข์ระทมจะไม่มีวันจบเสียที"

(จากข้อเขียนของ Kirk Varnedoe แห่ง The Museum of Modern Art, New York http://www.moma.org/docs/collection/paintsculpt/c58.htm)

ดวงดาวที่เราเห็นพราวพร่างดูเย็นตานั้น

 ที่แท้แล้วมีวิถีชีวิตที่พลุ่งพล่านไปด้วยพลังงานมหาศาล ท้องฟ้าหรืออวกาศที่เราเห็นมีแต่ความดำมืด
กลับเต็มเปี่ยมไปด้วยมวลสารต่างๆ หมุนวนสับเปลี่ยนกันไปไม่สิ้นสุด ในวงจรชีวิตของดวงดาว
ที่เราเองก็ตกอยู่ใต้อิทธิพลของมันอย่างไม่มีวันหลุดพ้นไปได้

ความเป็นไปในจักรวาล เกี่ยวพันกับตัวเราอย่างมากมาย จะกล่าวว่าเชื้อชีวิตของเรา
 มาจากดวงดาวอันไกลโพ้นนั้น ก็จะไม่เกินความจริงไปมากนัก หากจะเห็นถึงความเกี่ยวเนื่องนี้
 ก็ต้องมาดูวิถีชีวิตตลอดทั้งวงจรของดวงดาว เราได้ติดตามความเป็นไปในจักรวาล
อันเป็นการก่อกำเนิดของดวงดาวมาแล้ว

[so what?]

เข้ามาดูครับ แบบว่าทึ่งมาก เลยยังไม่รู้จะคอมเมนต์อะไร     

[ใบไม้ทะเล]

เข้ามาดูครับ แบบว่าทึ่งมาก เลยยังไม่รู้จะคอมเมนต์อะไร     

คลิกมาหลายรอบมากเลยค่ะ แบบว่าทึ่งมาก เลยยังไม่รู้จะคอมเมนต์อะไร  ขอยืมคุณ meteorite

[จูล่ง_j]

ศิลปะ ของ Van Gogh ทั้งสวยงาม ทั้งลึกซึ้ง ทั้งกล้าหาญ ทั้งโศกศัลย์

[Wadoiji]

งานของแวนโก๊ะมักจะงดงาม และเจ็บปวดในเวลาเดียวกัน... ทว่าแฝงไปด้วยพลังอันยิ่งใหญ่แห่งจินตนาการ...

[see - u]

อือ........แทงกิ้ว...ที่เอารูปมาให้ดูกัน

มีภาพอื่นอีกไหม ..ถ้ามี...เอามาโพสต์เพิมหน่อยดิ

งานของ แวนโก๊ะ ........ มีคุณค่าในตัวเองมากมาย ( เพียงแต่.. มีคนเห็นค่าในเวลาที่สายไป )

ดาว..มีข้อมูลทางด้านนี้เยอะ...!!!

เอางานด้านศิลปะ....... มาจรรโลงใจ และ ผ่อนคลายเพื่อนๆ บางคนบ้างก็ดี   

งานศิลป์..... ไม่จำเป็นต้องปีน กระได ดูเสมอไปใช่ไหม  !!!!

แค่.. มองให้สวยตามความรู้สึกของเรา.............. เท่านั้นพอ   

[banana_dot]

เห็นภาพของแวนโก๊ะแล้วนึกถึงตอนเด็กๆ สงสัยว่ารูปไครหนอสวยจัง กว่าจะหาชื่อมาได้ วิ่งถามคนนู้นทีคนนี้ที
เป็นศิลปะอินเตอร์ ชิ้นแรกที่ชื่นชอบ...

[ประกายดาว]

ประกายดาว คิดถึง การปลิดชีวิต ของ แวนโกะ ทีไร
น้ำตา มัน ท่วมใจ ค่ะ

ลองคิดถึง ที ของ รอยแปรง รอยภู่กัน ที่วาดลงบนผ้าใบของเขาซีคะ
มันให้ความรู้สึก ถ่ายทอดได้ล้ำลึกอย่างไร




ประกายดาวชอบรูปนี้

รูป เรือใบ
หนึ่งใน สิ่งที่หนูรัก

[นทร์]

ทั้งสวย ทั้งแพง ครับ

แต่ตอนคนวาดมีชีวิต รูปเหล่านี้ไม่มีราคาเท่าไหร่

[ประกายดาว]

บรรยากาศ แบบนี้....
ปล่อย ใจ ภาพด้วยกันค่ะ




.
ประกายดาวคิดถึง ตอนเรียนหนังสือ
อาจารย์ จะ เอารูปรีโปรดักท์ ศิลปิน เหล่านี้มาให้ดู
เปิดเพลงคลาสิก ประกอบ .....

แล้ว อาจารย์ จะ ให้เวลา นักเรียน ปล่อยความรู้สึก ลอยไกล ในขณะนั้น
แล้ว เราจะสามารถ พาแรงบันดาลใจ ในตัวเอง ออกมาได้

[ประกายดาว]

แวนโกะ ที่ หนู ชื่นชม ค่ะ

ศิลปิน ในดวงใจ....ที่แลกชีวิต เพื่อเปิดใจ ให้ โลกรู้จัก

[ประกายดาว]

ผมเคยคิดเล่นๆ ว่า ถ้าแวนโก๊ะ ตาม โกแกง ไปตาฮิติ จะได้รูปที่มันมากๆๆๆๆๆๆๆๆ

เพราะแวนโก๊ะ เขียนรูป แลนด์สเคป ดี เลือกมุม จัด แสง สี เก่ง

น่าเสียดาย

เอารูป ออริจินัล มาฝากค่ะ

[so what?]

แวนโกะ ที่ หนู ชื่นชม ค่ะ

ศิลปิน ในดวงใจ....ที่แลกชีวิต เพื่อเปิดใจ ให้ โลกรู้จัก

งั้นแสดงว่าแกเฉือนหูข้างขวาทิ้งใช่ป่าวครับ    

[จูล่ง_j]

In 1890 Van Gogh wrote he had made three paintings in Auvers of large fields of wheat under troubled skies and Wheat Field with Crows, an oil on canvas, may have been one.

วินเซ้นต์ แวน โก๊ะ
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ฟินเซนต์ ฟาน ก็อกฮ์ (อ่านตามการออกเสียงแบบ ภาษาดัตช์ ชื่อเต็ม Vincent Willem van Gogh เกิด 30 มีนาคม ค.ศ.1853 – 29 กรกฎาคม ค.ศ.1890)) แต่คนไทยโดยทั่วไปมักจะชินกับชื่อ วินเซ้นต์ แวน โก๊ะ มากกว่า

ฟาน ก็อกฮ์ เกิดที่ เมืองบราบัง ตำบลซันเดิร์ต ประเทศฮอลแลนด์ (เป็นเมืองที่ติดกับชายแดน เบลเยียม)ในปี 1853 วันที่ 30 มีนา มีพ่อเป็นนักบวช ในศาสนาคริสต์ มีพี่น้องด้วยกันทั้งหมด 6 คน เป็นชนชั้นกลางที่มีชีวิตแบบแคบๆ ไม่ชอบการเปลี่ยนแปลง เขาเป็นเด็กหนุ่มที่ดูเงอะงะ ไม่คล่องแคล่วเหมือนคนมีปมด้อย ค่อนข้างใจน้อย จึงชอบอยู่คนเดียว และมีอารมณ์ที่อ่อนไหวง่าย อ่อนโยน มีความเมตตาต่อคนทุกข์ยาก ทำให้ทุกคนมองเขาว่าเป็นคนเจ้าอารมณ์ น่ารำคาญ เมื่ออายุได้ 16 ปี เขาได้เข้าทำงานที่ ห้องภาพแห่งหนึ่งที่กรุงเฮก กับญาติที่ทำงานด้านศิลปะ และเมื่อเขามีอายุได้ 18 ปี เขาก็ถูกส่งตัวไปยังห้องภาพที่ สาขาปารีส ด้วยความที่เขาเป็นคนซื่อ และความเบื่อหน่ายที่ทางห้องภาพเอารูปเลวๆมาหลอกขายกับคนที่ไม่รู้จักศิลปะ เขาถึงกับบอกให้ลูกค้าไม่ให้ซื้อภาพนั้น จนกระทั่งทางร้านไม่พอใจไล่เขาออกจากงานในที่สุด

หลังจากนั้น เขาจึงหันไปศึกษาทางศาสนาอย่างจริงจัง หลังจากสอบเข้าวิทยาลัยศาสนาที่นครอัมสเตอร์ดัม ได้ 14 เดือนเขาพบว่าไม่ได้อะไรตามที่เขาตั้งใจจึงเลิกเรียนเสียและได้ย้ายไปอยู่ในเหมืองถ่านหิน ในตำบลบอริเนจ เพื่อเทศนาสั่งสอน ช่วยเหลือคนทุกยาก ในเหมืองนั้น โดยไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย เขาอุทิศเงินจำนวนหนึ่งให้กับคนทุกยากโดยที่ตนเองมีเงินใช้อย่างจำกัด และต้องกินเศษขนมปัง ทำให้ร่างกายผอมลง และเป็น พิษไข้ เพราะการที่บริโภคที่ผิดอนามัยและความหนาวเหน็บจากองไฟกองเล็กที่ไม่อาจสู้กับความหนาวเย็นของอากาศได้ ทำให้ความงกๆเงิ่นๆ ของเขามีมากยิ่งขึ้น

ฟาน ก็อกฮ์ เป็นคนที่พูดไม่เก่งทำให้การเทศนาสั่งสอนของเขาไม่อาจจับจิตชาวเหมืองได้ ประกอบกับความใจบุญของเขาทำให้คนเหล่านั้นมอง ว่าเขาเป็นคนแปลกแตกต่างจากคนเหมืองทำให้เขาเศร้าใจมาก และศาลพระก็ไม่ยอมแต่งตั้งให้เขาเป็นนักเทศน์ ในที่สุดชีวิตของเขาต้องเร่ร่อนไปอย่างไร้จุดหมาย เขาไม่ยอมแม้กระทั่งที่จะเขียนจดหมายถึง เธโอ น้องชายคนสนิท

จนกระทั่ง ปี ค.ศ.1880 เขาได้เขียนจดหมายมาบอกกับ เธโอ น้องของเขาว่า เขาค้นพบแล้วว่า "ศิลปะคือ ทุกสิ่งทุกอย่างของเขา และเข้ามาแทนที่สิ่งอื่นๆจนหมด เขาใช้เวลาเพื่อศึกษามันด้วยตนเองอย่างจริงจัง ก่อนหน้านั้นเขาเคยเขียนรูปมามั่งแต่ไม่จริงจังเท่าไหร่ แต่หลังจากนี้ต่อไปมันคือ ชีวิตจิตใจของเขา" (จดหมายที่ ฟาน ก็อกฮ์ เขียนถึงน้องชายของเขา ต่อมาในปัจจุบันก็เป็นที่ต้องการและมีความสำคัญมากต่อการชมงานศิลปะของเขา)

ฟาน ก็อกฮ์ ใช้ชีวิตอยู่บนเส้นทางสายศิลปะ อย่างลำบากยากแค้น เขายิงตัวเองเข้าทางสีข้างด้านซ้าย ในวันอาทิตย์ที่ 27 กรกฏาคม ปี 1890 หลังจากการเขียนรูปทางสามแพร่ง (Wheat Field with Crows) (งานชิ้นนี้อาจจะสื่อถึงการหาทางออกให้กับของชีวิตของเขาเอง ที่เปรียบเสมือนทาง 3 สายที่มาบรรจบกันทำให้เลือกไม่ถูกว่าจะไปทางใดต่อ) ซึ่งเป็นงานชิ้นสุดท้ายของเขาที่ทุ่งนา แต่เขาไม่ตายทันที เขาได้เอามือกดปากแผลไว้และเดินกลับมาที่ร้านกาแฟที่เขาพัก ฟาน ก็อกฮ์ สิ้นใจตายในวันอังคารที่ 29 กรกฏา ปี 1890 ท่ามกลางความเศร้าโสกเสียใจของเพื่อนๆ ศพของเขาถูกฝังไว้ในสุสานเล็กๆที่เมืองอูฟเวรซูอีรัว ทางตอนใต้ของประเทศฝรั่งเศส

หลังจากนั้นอีก 1 ปีต่อมา เธโอ น้องชายก็สิ้นใจตายตามพี่ชายของเขาเนื่องจากโรคไต ศพของ เธโอ ถูกฝังที่นี่ และในอีก 23 ปีต่อมาภรยาของเธโอ จึงย้ายศพของเขาบางส่วนมาฝังไว้ใกล้ๆศพของ ฟานก็อกฮ์

ในที่สุดพี่น้องที่รักกันมาก ก็ได้มาอยู่ด้วยกันในสุสานเล็กๆที่เมืองอูฟเวร อย่างสงบสุขตลอดกาล

[so what?]

ขอบคุณคุณจขกท. ท่านจูล่ง และท่านคาเมรอน ที่กรุณาเอื้อเฟื้อข้อมูลครับ   

[see - u]

ง่ะ.......... กระทู้นี้น่ารักมาก..........

เอ้..ชอบรูปแรกเพราะหงอยดี..กะ รูปท้องฟ้าสีม่วง ( รูปที่ 4 )

จะว่าไปแล้ว..ใครมีรูปหายากของแวนโก๊ะบ้าง

( คือ..นอกเหนือจากรูปที่เราเคยเห็นตอนเรียน หรือ หนังสืออาร์ตทั่วไป )

ถ้ามีเอามาให้ดูกันบ้างดิ   

[duen_narak]

สวยมาก ๆ เลยค่ะ

เดือนไม่ค่อยมีหัวด้านศิลปะเท่าไหร่  แต่ก็รับรู้ด้วยสายตา และความรู้สึก  ว่างดงามมาก

คลิกตามไปฟังเพลง

พี่ประกายดาวขา   เพลงเพราะมาก   ฟังจนเคลิ้มเลยค่ะ  

ฟังหลายรอบแล้ว   ร้องตามไม่ได้ซักที    

[jerasak]

"Vincent" เป็นงานเพลงในดวงใจของผมเพลงหนึ่งและในความคิดของผมถือเป็นผลงานเพลงที่ดีที่สุด
ของ Don McLean ด้วย  ประวัติของเพลงมีความโดดเด่นจากการแต่งอุทิศ ให้กับภาพวาดภาพหนึ่ง
และเท่าที่ทราบมาก็มีเพียงเพลงนี้เท่านั้นที่แต่งให้กับภาพวาด  ในขณะที่ชีวประวัติของวินเซนต์ แวนโก๊ะ
ผู้เขียนภาพ The Starry Night ก็ถือเป็นเรื่องราวที่มีสีสันที่สุดเรื่องหนึ่งในประวัติจิตรกรทั้งหลาย

เคยแปลเพลงนี้นำลงในบอร์ด 2-3 แห่งเมื่อประมาณ 3 ปีก่อนครับ... คราวนี้นำมาปัดฝุ่นแก้ไขเล็กน้อย
ถ้ามีโอกาสอยากให้ได้ลองฟังเพลงนี้สักครั้งเงียบๆ ในคืนดวงดาวพร่างพราวฟ้า…

http://www.krubenny.com/xboard/viewthread.php?tid=176  <--- คลิกเพื่อฟังเพลงนะครับ

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
VINCENT ( Starry, Starry Night )
Artist : Don McLean : Year of 1971

คืนดวงดาวพร่างพราวฟ้า... แต่งแต้มจานสีเธอด้วยสีฟ้าสีเทา
เฝ้ามองทิวาวารแห่งคิมหันต์ฤดู
ด้วยดวงตาที่หยั่งรู้ความหม่นมัวในใจฉัน…

เงื้อมเงาทาบทาทิวเขา ขีดเขียนภาพทิวไม้และหมู่ต้นแดฟโฟดีล
สัมผัสสายลมรวยริน และความเยือกเย็นแห่งฤดูกาลเหน็บหนาว
จากมวลสีสันแต่งแต้ม...บนพื้นลินินขาวราวหิมะ...

และแล้วฉันพลันเข้าใจ... สิ่งใดที่เธอเพียรบอกฉัน
ยากเย็นเพียงไหนที่เธอสู้ฝ่าฟัน
และเหนื่อยยากเพียงใด เพื่อปลดปล่อยเหล่าผู้คน
ไม่มีใครรับรู้ ไม่เคยมีใครเข้าใจ…
หรืออาจบางที…ตอนนี้จะมีใครได้ยิน...

                คืนดวงดาวพร่างพราวฟ้า... ดั่งดอกไม้เพลิงโชติช่วงสุกใส
                หมู่เมฆหมุนคว้างกลางเงาหมอกม่วงหม่น...
                สะท้อนในดวงตาสีครามของวินเซนต์

                สีสันแปรเปลี่ยนความเข้มจาง ท้องทุ่งยามอรุณทอแสงดั่งอำพัน
                ใบหน้าอันทุกข์ทน กร้านกรำทรมาน...
                พลันได้รับการบรรเทา...ใต้มือเปี่ยมรักแห่งศิลปิน

                บัดนี้ฉันจึงเข้าใจ... สิ่งใดที่เธอพร่ำบอกฉัน
                และยากเย็นเพียงไหนที่เธอสู้ฝ่าฟัน
                เหนื่อยยากเพียงใด เพื่อปลดปล่อยผู้คน
                พวกเขาไม่เคยรับรู้… ไม่มีแม้ใครเข้าใจ..
                หรืออาจบางที...ตอนนี้จะมีใครรับฟัง...

แม้พวกเขาไม่อาจรักเธอ... แต่รักเธอยังคงเที่ยงแท้เพียงนั้น
และเมื่อยามสิ้นไร้ความหวัง... โอ้ คืนแห่งดาราพร่าพราย...
เธอได้พลีใจกาย เช่นเหล่าผู้มีรักเคยกระทำ...

แต่วินเซนต์เอ๋ย... ฉันอาจบอกเธอได้เพียงว่า…
โลกนี้ไม่เคยคู่ควร... กับผู้งดงามเช่นเธอ...

                คืนดวงดาวพร่างพราวฟ้า...
                ภาพเหมือนแขวนไว้ในห้องโถงเวิ้งว้างว่างเปล่า
                ใบหน้าในภาพไร้กรอบ... ติดผนังไว้โดยไร้นาม
                กับดวงตาที่ยังเฝ้ามองสรรพสิ่งและไม่เคยลืมเลือน

                เหมือนเหล่าคนจรพลัดถิ่นที่เธอเคยพบพาน...
                คนยากไร้ในอาภรณ์คร่ำคร่า...
                ดั่งหนามสีเงินของกุหลาบแดงสดใส...
                ถูกขยี้แหลกลาญกลางผืนหิมะขาวสะอาด

บัดนี้ฉันคิดว่าเข้าใจ...สิ่งใดที่เธอเพียรบอกฉัน…
ยากเย็นเพียงไหนที่เธอสู้ฝ่าพัน…
เหน็ดเหนื่อยเพียงใด เพื่อปลดปล่อยเหล่าผู้คน
พวกเขาไม่เคยรับรู้... ยังคงไม่มีใครรับฟัง...

อาจบางที... พวกเขาไม่มีวันเข้าใจ...

..jerasak : 21-July-2006..

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
+หมายเหตุจากผู้ถอดความ+

1. Vincent Willem van Gogh (Mar 30,1853 - Jul 29,1890)

    จิตรกรชาวดัชท์ผู้ยิ่งใหญ่ตลอดกาล กับผลงานที่สร้างอิทธิพลต่อศิลปะเอ็กซ์เพรสชั่นนิสต์-โมเดินท์อาร์ต
   ยุคต่อมาอย่างมากมาย  แวนโก๊ะ นับเป็นผู้มีพรสวรรค์ทางศิลปะระดับอัจฉริยะ แต่กลับมีปัญหาในการอยู่ร่วม
   กับผู้คนทั่วไป ทำให้ไม่ได้รับการยอมรับในด้านส่วนตัว ต้องต่อสู้เพื่อเสนองานศิลปะ และทนทุกข์ทรมาน
   จาก โรคทางจิตประสาท

   ความเจ็บป่วยทางร่างกายและจิตใจของเขาแสดงออกทางภาพเขียน ด้วยการใช้สีสันร้อนแรง การปัดพู่กันหยาบๆ
   และรูปแบบลายเส้นที่มีลักษณะเฉพาะตัว อาจเพราะผลงานที่ล้ำยุคล้ำสมัย ทำให้ภาพเขียนกว่า 1500 ภาพของเขา
   มีเพียงภาพเดียวที่นับว่า “ขายได้” ขณะผู้เขียนยังมีชีวิตอยู่  แวนโก๊ะตัดสินใจใช้ปืนสั้นจบชีวิตตัวเองลงขณะมีอายุ
   ได้เพียง 37 ปี เนื่องจากเชื่อว่าผลงานศิลปะจะมีผู้ให้ความสนใจมากขึ้นหากศิลปินเสียชีวิตลง ชีวประวัติของเขา
   นับเป็นโศกนาฏกรรมเรื่องหนึ่งในประวัติศาสตร์ศิลปะ

2. “The Starry Night” (Oil on canvas 73x92 cm. Saint-Remy : June,1889)

   ภาพเขียนสีน้ำมันที่มีชื่อเสียงที่สุดชิ้นหนึ่งของแวนโก๊ะ เก็บรักษาไว้ที่ The Museum of Modern Art, New York
   ปัจจุบันควรมีมูลค่านับ พันล้านบาท หากนำออกประมูล  โดยปกติผลงานของ แวนโก๊ะ มักเขียนขึ้นใน เหตุการณ์-
   สถานที่จริง แต่ภาพนี้กลับเขียนจากจินตนาการขณะพักรักษาตัวจากอาการทางจิตประสาท แวนโก๊ะไม่ได้บรรยาย
   ถึงแนวคิดในผลงานชิ้นนี้ไว้มากนัก  ทำให้ภาพได้รับการวิเคราะห์วิจารณ์อย่างกว้างขวางมาจนถึงปัจจุบัน  

   บางทีตอนนี้เขาอาจอยู่ในที่แห่งใดแห่งหนึ่ง เฝ้ามองโลกนี้ผ่านภาพเขียนของเขา และอาจไม่มีใครสามารถเข้าใจ
   ความหมายที่แท้จริงของภาพ The Starry Night ในใจของเขาได้ตลอดกาล...

3. วลี "Silver thorn, bloody rose" ในเนื้อเพลง Vincent

   “หนามสีเงิน กุหลาบสีแดง” น่าจะหมายถึง ความรัก ความหลัง ความหวัง ความฝัน (มั๊ง?) ใครรู้บ้างช่วยบอกที…
   ผู้ประพันธ์เพลงเคยตอบคำถามถึงความหมายของประโยคนี้ไว้ว่า "Nothing in particular - it's just poetry"
   หรือประมาณว่า "ไม่ได้หมายถึงอะไรเป็นพิเศษ - ก็แค่กลอนพาไป" (..จริงเหรอ?..)
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

[ประกายดาว]

ทานตะวัน นี่เป็นรูปที่แพงที่สุด ในโลก ใช่หรือเปล่าคะ พี่
หนู ไม่แน่ใจ

ทำไม ชีวิตศิลปินต้องเป็นแบบนี้

[ประกายดาว]

ข้อความโดย: jerasak

ว้าวววววววววววววววววววววววววววววววววว

VINCENT ( Starry, Starry Night )
Artist : Don McLean : Year of 1971

คืนดวงดาวพร่างพราวฟ้า... แต่งแต้มจานสีเธอด้วยสีฟ้าสีเทา
เฝ้ามองทิวาวารแห่งคิมหันต์ฤดู
ด้วยดวงตาที่หยั่งรู้ความหม่นมัวในใจฉัน…

เงื้อมเงาทาบทาทิวเขา ขีดเขียนภาพทิวไม้และหมู่ต้นแดฟโฟดีล
สัมผัสสายลมรวยริน และความเยือกเย็นแห่งฤดูกาลเหน็บหนาว
จากมวลสีสันแต่งแต้ม...บนพื้นลินินขาวราวหิมะ...

   และแล้วฉันพลันเข้าใจ... สิ่งใดที่เธอเพียรบอกฉัน
   ยากเย็นเพียงไหนที่เธอสู้ฝ่าฟัน
   และเหนื่อยยากเพียงใด เพื่อปลดปล่อยเหล่าผู้คน
   ไม่มีใครรับรู้ ไม่เคยมีใครเข้าใจ…
   หรืออาจบางที…ตอนนี้จะมีใครได้ยิน...

คืนดวงดาวพร่างพราวฟ้า... ดั่งดอกไม้เพลิงโชติช่วงสุกใส
หมู่เมฆหมุนคว้างกลางเงาหมอกม่วงหม่น...
สะท้อนในดวงตาสีครามของวินเซนต์

สีสันแปรเปลี่ยนความเข้มจาง ท้องทุ่งยามอรุณทอแสงดั่งอำพัน
ใบหน้าอันทุกข์ทน กร้านกรำทรมาน...
พลันได้รับการบรรเทา...ใต้มือเปี่ยมรักแห่งศิลปิน

   บัดนี้ฉันจึงเข้าใจ... สิ่งใดที่เธอพร่ำบอกฉัน
   และยากเย็นเพียงไหนที่เธอสู้ฝ่าฟัน
   เหนื่อยยากเพียงใด เพื่อปลดปล่อยผู้คน
   พวกเขาไม่เคยรับรู้… ไม่มีแม้ใครเข้าใจ..
   หรืออาจบางที...ตอนนี้จะมีใครรับฟัง...

แม้พวกเขาไม่อาจรักเธอ... แต่รักเธอยังคงเที่ยงแท้เพียงนั้น
และเมื่อยามสิ้นไร้ความหวัง... โอ้ คืนแห่งดาราพร่าพราย...
เธอได้พลีใจกาย เช่นเหล่าผู้มีรักเคยกระทำ...

แต่วินเซนต์เอ๋ย... ฉันอาจบอกเธอได้เพียงว่า…
โลกนี้ไม่เคยคู่ควร... กับผู้งดงามเช่นเธอ...

   คืนดวงดาวพร่างพราวฟ้า...
   ภาพเหมือนแขวนไว้ในห้องโถงเวิ้งว้างว่างเปล่า
   ใบหน้าในภาพไร้กรอบ... ติดผนังไว้โดยไร้นาม
   กับดวงตาที่ยังเฝ้ามองสรรพสิ่งและไม่เคยลืมเลือน

   เหมือนเหล่าคนจรพลัดถิ่นที่เธอเคยพบพาน...
   คนยากไร้ในอาภรณ์คร่ำคร่า...
   ดั่งหนามสีเงินของกุหลาบแดงสดใส...
   ถูกขยี้แหลกลาญกลางผืนหิมะขาวสะอาด

บัดนี้ฉันคิดว่าเข้าใจ...สิ่งใดที่เธอเพียรบอกฉัน…
ยากเย็นเพียงไหนที่เธอสู้ฝ่าพัน…
เหน็ดเหนื่อยเพียงใด เพื่อปลดปล่อยเหล่าผู้คน
พวกเขาไม่เคยรับรู้... ยังคงไม่มีใครรับฟัง...

อาจบางที... พวกเขาไม่มีวันเข้าใจ...

---

ประทับใจ ประทับใจ ค่ะ
ขอบคุณ มากๆ เก่งจัง

“Vincent” เป็นงานเพลงในดวงใจของผมเพลงหนึ่ง และในความคิดของผม
ถือเป็นผลงานเพลงที่ดีที่สุดของ Don McLean ด้วย 

เป็นเพลง ในดวงใจของประกายดาวด้วยค่ะ
พี่ของ ประกายดาว ร้องได้เพราะที่สุด ...พาหนูเข้านอน

[ThailandReport]

มีบางคนเคยกล่าวไว้ว่า 

"ศิลปิน..คือผู้สร้างสีสรรให้แก่โลก ทั้งๆที่ชีวิตของพวกเขา...ไร้สีสันจนแทบจะมืดบอด"

ตัวอย่างของ บีโธเฟ่น แวนโก้ะ และหลายต่อหลายคน..ที่มีความเป็นอัจฉริยะ ศิลปิน..ในด้านต่างๆของโลก

"ศิลปิน...คือผู้ถ่ายทอดโลกแห่งความฝัน...และจินตนาการ....ออกมาได้อย่างบรรเจิดที่สุด....
....เพราะนั่น...คือสิ่งที่เขาเห็นมันมาตลอดชีวิต แต่ไม่เคยได้สัมผัสแม้สักครั้ง... ในโลกแห่งความจริง"

พวกเราทุกคน มองเห็นคุณค่าเหล่านี้ หลังจากที่เขาตายแล้ว ทุกที คำถามคือ..ทำไม ?

พวกเรา ตาสูงขึ้นหลังผ่านกาลเวลา
หรือว่า...เป็นเพราะ เขาฆ่าตัวตาย...
หากประวัติศาสตร์..ไม่ได้จารึกไว้แบบนี้

คุณ ยังจะ มองเห็นคุณค่าเหล่านี้ไหม?

[jerasak]

มีบางคนเคยกล่าวไว้ว่า 

"ศิลปิน..คือผู้สร้างสีสรรให้แก่โลก ทั้งๆที่ชีวิตของพวกเขา...ไร้สีสันจนแทบจะมืดบอด"

ตัวอย่างของ บีโธเฟ่น แวนโก้ะ และหลายต่อหลายคน..ที่มีความเป็นอัจฉริยะ ศิลปิน..ในด้านต่างๆของโลก

"ศิลปิน...คือผู้ถ่ายทอดโลกแห่งความฝัน...และจินตนาการ....ออกมาได้อย่างบรรเจิดที่สุด....
....เพราะนั่น...คือสิ่งที่เขาเห็นมันมาตลอดชีวิต แต่ไม่เคยได้สัมผัสแม้สักครั้ง... ในโลกแห่งความจริง"

พวกเราทุกคน มองเห็นคุณค่าเหล่านี้ หลังจากที่เขาตายแล้ว ทุกที คำถามคือ..ทำไม ?

พวกเรา ตาสูงขึ้นหลังผ่านกาลเวลา
หรือว่า...เป็นเพราะ เขาฆ่าตัวตาย...
หากประวัติศาสตร์..ไม่ได้จารึกไว้แบบนี้

คุณ ยังจะ มองเห็นคุณค่าเหล่านี้ไหม?

เป็นความจริงในสมัยหนึ่งครับก่อนที่ ศิลปะเพื่อการพาณิชย์ จะเฟื่องฟูอย่างในปัจจุบัน
ศิลปินสมัยก่อนทำงาน ศิลปะเพื่อศิลปะ อย่างแท้จริง และก็ยังไม่มีกฎหมายลิขสิทธิ์
ผู้คนสมัยก่อนก็ยังไม่เปิดกว้างกับแนวคิดที่แตกต่างจากกระแสหลักเหมือนในปัจจุบัน

กรณีของ Vincent ที่โด่งดังมาก ก็เพราะในภายหลังอาจเพราะสภาพสังคมที่เปลี่ยนไป
หรืออะไรก็แล้วแต่ ทำให้แนวการวาดภาพแบบที่เขาทำมีศิลปินรุ่นต่อมาวาดตามอย่าง
จนกลายมาเป็นหนึ่งในกระแสหลัก และในฐานะคนแรกๆ ที่วาดภาพแนวนี้ทำให้ภาพ
ของเขามีคุณค่าราคาขึ้นมามากมาย  ยิ่งผู้วาดเสียชีวิตแล้วไม่มีงานชิ้นใหม่ๆ ออกมาอีก
ยิ่งทำให้ภาพมีคุณค่ามากขึ้น  และเมื่อมาถึงยุคปัจจุบันทุกคนก็เห็นว่าภาพของเขางดงาม
โดยเฉพาะการวาดภาพแบบแวนโก๊ะเทคนิกการพิมพ์ปกติจะไม่สามารถแสดงแสงเงา
ที่เหลื่อมไหลเมื่อผู้ดูเปลี่ยนมุมมอง  คนที่เคยดูจากภาพถ่ายเมื่อได้ไปเห็นของจริงแล้ว
หลายคนถึงกับตกตะลึงกับอัจฉริยะของผู้วาด..

ในการบุกเบิกอะไรสักอย่าง ผู้บุกเบิกต้องก้าวล้ำกว่ายุคสมัยของตัวเองครับและแน่นอน
ว่าต้องได้รับผลกระทบจากสังคม  "กาลิเลโอ" ผู้ประกาศว่าโลกไม่ใช่ศูนย์กลางจักรวาล
จนถูกจับกุมคุมขังคงเป็นตัวอย่างได้ดี..

[ภูพาน]

ผมนำภาพในกระทู้นี้แล้วก็เสริมบางภาพเข้าไป  นำไปทำเป็น Screen Saver
ถ้าใครต้องการก็ download ได้เลยนะครับ  ได้มาแล้ว unzip แล้วนำไปวาง
ใน Subdirectory ชื่อ windows  ที่   C:\Windows  ครับ
อาจใช้เวลา download นานหน่อย (ประมาณ 2.8 Mb) (...จนนึกว่าเครื่องค้างแต่ไม่ครับ)

http://file.thaiupload.com/file.php?file=9ae4e6252c2e7d0273328974fd0b96a6

[jerasak]

ผมนำภาพในกระทู้นี้แล้วก็เสริมบางภาพเข้าไป  นำไปทำเป็น Screen Saver
ถ้าใครต้องการก็ download ได้เลยนะครับ  ได้มาแล้ว unzip แล้วนำไปวาง
ใน Subdirectory ชื่อ windows  ที่   C:\Windows  ครับ
อาจใช้เวลา download นานหน่อย (ประมาณ 2.8 Mb) (...จนนึกว่าเครื่องค้างแต่ไม่ครับ)

http://file.thaiupload.com/file.php?file=9ae4e6252c2e7d0273328974fd0b96a6

ขอบคุณมากครับ คุณภูพาน

โหลดมาติดตั้งเรียบร้อยแล้วใช้เวลาไม่นานหรอกครับ
คุณภูพานใช้โปรแกรมอะไรทำหรือครับ เผื่อว่ามีเวลา
จะได้หามาเล่นดูบ้างครับ

ผมเคยคิดจะทำแบบนี้กับเพลง "เก็บเอาไว้ให้เธอ"
ของวงนูโว ประกอบกับรูปวิวสวยๆ ตามเนื้อเพลง
เคยมีเพื่อนคนนึงทำเป็นสไลด์ประกอบกับเพลงนี้
มาฉายในงานสัมมนากิจกรรมนักศึกษาประจำปี
ตั้งแต่ประมาณปี 2533 ยังประทับใจอยู่

ถ้าทำเป็น Screen Saver ก็น่าจะดีเหมือนกันครับ

[jerasak]

ประทับใจ ประทับใจ ค่ะ
ขอบคุณ มากๆ เก่งจัง[/color][/b]

“Vincent” เป็นงานเพลงในดวงใจของผมเพลงหนึ่ง และในความคิดของผม
ถือเป็นผลงานเพลงที่ดีที่สุดของ Don McLean ด้วย 

เป็นเพลง ในดวงใจของประกายดาวด้วยค่ะ
พี่ของ ประกายดาว ร้องได้เพราะที่สุด ...พาหนูเข้านอน

เพลงบางเพลงฟังเพราะดีแต่พอแปลแล้วกับเนื้อหาไม่เด่นเท่าไหร่
ส่วนใหญ่แปลเสร็จผมก็เก็บเอาไว้เฉยๆ มีแค่ไม่กี่เพลงที่แปลแล้ว
รู้สึกอยากเอาให้คนอื่นดู แต่สำหรับเพลง Vincent พอแปลดูแล้ว
เหมือนกับกำลังเห็นภาพวาดของแวนโก๊ะลอยอยู่ในจินตนาการ
เนื้อเพลงต้นฉบับแต่งให้มีสัมผัสในท้ายประโยคด้วย แสดงถึง
ความตั้งใจในการแต่งทั้งส่วนของเนื้อหา รูปแบบการประพันธ์
ไม่ใช่แค่ท่วงทำนองเพลงอย่างเดียว

เป็นเพลงที่แปลเสร็จแล้วรู้สึกดีใจที่ได้แปลครับ มีคนเอาไปแปะ
ในบล็อกตัวเอง รวมทั้งเว็บแปลเพลง ส่วนใหญ่ไม่ได้แจ้งแต่ผม
ไปเจอเอง ผมก็ยังดีใจเลยว่ามีส่วนช่วยให้คนเข้าใจเนื้อหาเพลง
และวินเซนต์ แวนโก๊ะมากขึ้น (บรรยายความรู้สึกดีๆ ไม่ได้มาก
อย่างที่เป็น บอกได้แค่ว่าดีใจปลื้มใจจนถึงตอนนี้)

มีครูโรงเรียนมัธยมเมล์มาขอเอาไปให้เด็กๆ ดูประกอบการเรียน
วิชาภาษาอังกฤษ และมีที่เอาไปลงในเว็บโรงเรียนในเครือข่าย
SchoolNet ด้วยก็ถือว่าเพลงนี้มีประโยชน์ทางการศึกษานะครับ
เพราะสามารถสร้างแรงบันดาลใจให้ผมอยากแปลได้

และแน่นอนการที่ผู้แต่งเพลงแต่งได้ขนาดนี้ ก็เพราะได้รับแรง
บันดาลใจมาจากภาพวาดของแวนโก๊ะอีกต่อหนึ่ง ความงดงาม
ของศิลปะสามารถส่งผ่านกันได้ข้ามกาลเวลา ข้ามวัฒนธรรม
แม้กระทั่งข้ามประเภทของศิลปะครับ

[จูล่ง_j]

พวกเรา ตาสูงขึ้นหลังผ่านกาลเวลา
หรือว่า...เป็นเพราะ เขาฆ่าตัวตาย...
หากประวัติศาสตร์..ไม่ได้จารึกไว้แบบนี้

ฟานก๊อก ไม่ได้ดังเพราะฆ่าตัวตายครับ ฆ่าตัวตายเป็นเพียงส่วนหนึ่งถึงประวัติอันรันทดของเขา

ผลงานของเขาที่เป็นผู้บุกเบิกศิลปะอีกแนวหนึ่งมากกว่า คือจุดสำคัญ

ไม่เพียงบุกเบิก ยังทำได้ดี และสุดยอด ไม่แสแสร้ง

เหมือนกบัผลงานศิลปะของอีกหลายคน ที่บุกเบิกแนวใหม่ ก็จะรับการยอมรับ

-โมเน่ อิมเพรสชั่นนิส

-ปิกาสโซ่ ผู้บุกเบิก แนวคิวบิสซึ่ม

-คาลดินสกี้ แอ๊ปสแตรค

น่าเสียดาย ที่ฟานก๊อก หาคนเข้าใจผลงานของเขาไม่ได้จนกระทั่งเขาจบชีวิต

แม้กระทั่ง โกแกง ศิลปินชื่อดังอีกคนนึง วาดสไตล์ศิลปะพื้นบ้าน ซึ่งเป็นต้นแบบอิทธพลกลุ่ม นาบีส์

โกแกง และ ฟานก๊อก มักจะทะเลาะกันเรื่องศิลปะ จนถึงเอามีดไล่แทงกัน

ตลอดทั้งชีวิต ฟานก๊อก ขายผลงานได้เพียงชิ้นเดียว ให้กับ ทีโอ น้องชาย

ซึ่งน้องชายไม่ได้เข้าใจในผลงาน แต่อยากอุดหนุนพี่มากกว่า

ผลงานชิ้นสุดท้ายของฟานก๊อก จัดว่าเป็นสุดยอด ถ่ายทอดอารมณ์ของคนสิ้นหวังได้ดีอีกชิ้นหนึ่ง

ไม่ว่าจะเป็นท้องฟ้าที่สีดำทมึน อีกาสีดำที่สื่อถึงความตาย

ทางสามแพร่ง ที่เหมือนกับ ไม่รู้จะเดินไปทางไหนดี

ชีวิตใกล้ลมหายใจสุดท้ายของฟานก๊อก ถ่ายทอดลงภาพนี้อย่างชัดแจ้ง

[ภูพาน]

ผมใช้โปรแกรม  ACD Fotoangelo 2.0  เป็นโปรแกรมย่อยที่แถมมา
เมื่อเราติดตั้ง  ACD see 5.0  ครับ  โปรแกรมใช้ง่ายครับ...เมื่อเปิดโปรแกรมมา
* ด้านซ้ายมือบนให้เรา เลือก  Subdirectory ที่ต้องการ
* ด้านซ้ายล่าง  คือ  File ที่เราต้องการ 
* ด้านขวามือเด้านล่างจะมี  2  ช่อง ด้านบนเรา Drag เอาภาพซ้ายล่างมาวางได้เลย
                                           จะพร้อมกันหลายภาพหรือภาพเดียวก็ได้
                                           ด้านล่างเรา Drag ไฟล์เพลงมาลง  mp 3 ใช้ได้
                                           เสียดายว่า wma  ใช้ไม่ได้ (ต้องแปลงเป็น mp3 ก่อน)
* ด้านขวาบนคือการปรับแต่งในแต่ละภาพ   เราสามารถกำหนดเวลาในการปรากฏ
   กำหนดสี background  ชื่อภาพ  รูปแบบการเปลี่ยนรูป (transition)  อื่นๆ 
* เมื่อปรับแต่งเสร็จ  จะสร้างชิ้นงานให้กด  Build   จะมีให้เลือกว่าต้องการให้เป็นไฟล์  exe
   หรือต้องการให้เป็น  Screen Saver ก็ได้   หรือจะให้แถมโปรแกรมให้  set  เป็น Screen Saver ให้
   แบบอัตโนมัติเมื่อเปิดไฟล์ก็ได้
  เอาคร่าวๆ แบบนี้นะ  ถ้ามีปัญหาใดๆ  ถามมาได้ครับ  ผมก็ทำเล่นหลาย file แล้ว
  เอารูปที่ไปเที่ยว  คัดรูปที่ประทับใจและหาเพลงมาใส่  มันก็ดูแบบได้อารมณ์ดี......

[จูล่ง_j]

ภาพเก้าอี้ของพอล โกแกง

[ไทมุง]

ขอบคุณ จขกท. จะได้เซฟภาพไว้ ความจริงเรามีหนังสือรวมภาพเขียนของแวนโก๊ะ อยู่เล่ม เพื่อนซื้อมาฝาก เพราะเห็นเราชอบ
มีรูปพวกนี้แหละ แต่ได้เซฟใส่แผ่นไว้อีก นับว่าเป็นเรื่อง supper good

[ประกายดาว]

สมัยผมเรียนศิลปะ วิชา รีโปรดักชั่น (คัดลอกงานศิลปิน)
พวกบ้าอิมเพรส บ้าแวนโก๊ะ(ตัวอย่างเช่น ผมเอง)

มักจะเอาภาพ คืนแห่งดวงดาว มั่ง เซล์พอร์ตเตรตของแวนโก๊ะ มั่ง หรือ
 แม้แต่รูป ทุ่งกาดำ ผลงานชิ้นสุดท้าย
มาเป็นต้นแบบ วาดส่งอาจารย์

และมักจะได้ คะแนนกันประมาณ C-

เพราะจริง ๆ แล้ว ฝีแปรง แบบ ตวัดฉับไว ไล่ตามแสง ตามอารมณ์ แบบแวนโก๊ะ
วาดยากมาก ยากชนิด เลียนแบบไม่ได้

วาดตาม มักจะออกมาเป็น ไส้เดือน วิ่งไล่กันในเฟรม ซะส่วนใหญ๋

หลัง ๆ ถึงได้รู้ว่า ภาพอิมเพรส แบบ เซซานน์ ที่สีเป็นแท่ง ๆ ลอกง่ายที่ซู้ดดดดดดดด

ชั่วโมง รีโพรดักดิ์ ของประกายดาว นี่เลยค่ะ รูปของ เดอกาส์ Degas
หนูชอบ แสนจะผู้หญิ๊ง ผุ้หญิ๊ง ....

[jerasak]

ผมใช้โปรแกรม  ACD Fotoangelo 2.0  เป็นโปรแกรมย่อยที่แถมมา
เมื่อเราติดตั้ง  ACD see 5.0  ครับ  โปรแกรมใช้ง่ายครับ...เมื่อเปิดโปรแกรมมา
* ด้านซ้ายมือบนให้เรา เลือก  Subdirectory ที่ต้องการ
* ด้านซ้ายล่าง  คือ  File ที่เราต้องการ 
* ด้านขวามือเด้านล่างจะมี  2  ช่อง ด้านบนเรา Drag เอาภาพซ้ายล่างมาวางได้เลย
                                           จะพร้อมกันหลายภาพหรือภาพเดียวก็ได้
                                           ด้านล่างเรา Drag ไฟล์เพลงมาลง  mp 3 ใช้ได้
                                           เสียดายว่า wma  ใช้ไม่ได้ (ต้องแปลงเป็น mp3 ก่อน)
* ด้านขวาบนคือการปรับแต่งในแต่ละภาพ   เราสามารถกำหนดเวลาในการปรากฏ
   กำหนดสี background  ชื่อภาพ  รูปแบบการเปลี่ยนรูป (transition)  อื่นๆ 
* เมื่อปรับแต่งเสร็จ  จะสร้างชิ้นงานให้กด  Build   จะมีให้เลือกว่าต้องการให้เป็นไฟล์  exe
   หรือต้องการให้เป็น  Screen Saver ก็ได้   หรือจะให้แถมโปรแกรมให้  set  เป็น Screen Saver ให้
   แบบอัตโนมัติเมื่อเปิดไฟล์ก็ได้
  เอาคร่าวๆ แบบนี้นะ  ถ้ามีปัญหาใดๆ  ถามมาได้ครับ  ผมก็ทำเล่นหลาย file แล้ว
  เอารูปที่ไปเที่ยว  คัดรูปที่ประทับใจและหาเพลงมาใส่  มันก็ดูแบบได้อารมณ์ดี......

ขอบคุณครับคุณภูพาน

ที่แท้เจ้าโปรแกรมนี้เอาไว้ใช้แบบนี้เอง เคยเห็นชื่อตอนลง ACD see 5.0 เหมือนกัน
แต่ไม่ได้สนใจน่ะครับ ผมลอง Search ดูมีแบบแยกให้ Download ขนาด 3.6 MB
เอามาลองทำ My First Scr เรียบร้อยแล้วครับ ใช้เพลง What a wanderful world
ประกอบรูปหมาแมวรักกันที่ Save ไว้จาก Forward เมล์ เพียงแต่มันมีข้อความแสดง
การทดสอบใช้งานอยู่ข้างล่างด้วย ไว้จะต้องไปหาแบบ Freeware มาลองดูอีกที
คิดว่า interface คงจะคล้ายๆ กัน

อยากจะถามต่ออีกหน่อยครับ (เกรงใจจัง) คือเรื่องแปลงไฟล์ wma ให้เป็น mp3
ไม่ทราบคุณภูพานใช้โปรแกรมอะไรครับ เพราะตอนนี้เท่าที่อยู่มีคงต้องใช้ winamp
เล่นไฟล์ wma แล้ว save เป็น .wav ลงเครื่องก่อนแปลงเป็น .mp3 อีกทีน่ะครับ
คือหลังๆ มานี้ไม่ค่อยได้ Update เรื่องโปรแกรมใหม่ๆ ใช้ของเก่าเก็บ 3 ปี+ ครับ