วาระสุดท้ายของ "หมาหัวเน่า"
กาลครั้งหนึ่ง ณ ดินแดนที่มีแต่สิงสาราสัตว์ กำลังเกิดวิกฤติที่สุดในโลก...
หลังจากทราบว่า หมาล่าเนื้อระดับจ่าฝูง 7 ตัว ได้มีการประชุมลับในถ้ำแห่งหนึ่ง หมาจ่าฝูงผู้เป็นนายใหญ่ ซึ่งกำลังอยู่ในอาการวิตกจริต ก็ยิ่งทวีอาการหวาดผวาหนัก ถึงขั้นได้ยินเสียงลมพัดก็นึกว่าฟ้าร้อง ได้ยินเสียงใบไม้แห้งก็นึกว่าธรณีจะสูบ
กลัวว่า หมาล่าเนื้อ 7 ตัว จะทรยศ
กลัวว่า หมาล่าเนื้อ 7 ตัว จะไม่ยอมรับใช้ตนอีกต่อไป
กลัวว่า หมาล่าเนื้อ 7 ตัว จะหนีเข้าป่า หรือหันไปรับใช้ผู้มีบารมีที่อาศัยอยู่ ณ อีกฟากหนึ่งของภูเขา
ยิ่งคิด ก็ยิ่งกลัวว่าจะเป็นไปตามคำทำนายของพระป่าเชิงเขา ที่เล็งเห็นในทิพยนิมิตว่า หมาผู้นำฝูงอย่างตนกำลังถึงคราวชะตาขาด หากจะพ้นเคราะห์กรรมต้องสละอำนาจ ออกบำเพ็ญธรรม กินมังสวิรัติ
หมาผู้นำฝูงรู้แก่ใจดีว่า หมาล่าเนื้อจ่าฝูง 7 ตัวนี้ ถ้าสู้กับตนตัวต่อตัว รับรองว่าไม่มีตัวไหนสู้เขี้ยวคมและเล่ห์เหลี่ยมของตนได้ แต่ถ้าวันใดพวกมันเล่นแบบ "หมาหมู่" ก็ไม่แน่
ตัวหนึ่ง เคยเป็นเพื่อนคู่ทุกข์คู่ยาก เห็นกันมาตั้งแต่ยังไม่ทันมีเขี้ยวมีคม ช่วงหลังมีชื่อเป็นถึงแคนดิเดทจ่าฝูง
ตัวหนึ่ง เป็นหมาผู้ดี ชาติตระกูลดี แต่ติดที่อยากมีชื่อเสียง จึงได้หลอกล่อให้รับใช้มาได้ตั้งนาน
ตัวหนึ่ง เป็นหมาแก้มยุ้ย ฝีปากดี แต่โคตรเหง้าเชื่อมโยงกับศัตรู ไว้ใจไม่ได้
ตัวหนึ่ง เป็นหมาที่มีหัวทางค้าขาย ตอนนี้อุตส่าห์ให้ดูแลเรื่องผลประโยชน์
ตัวหนึ่ง เป็นหมาที่มีอิทธิพล เป็นจ่าฝูงของหมาล่าเนื้อระดับเลวอีกนับร้อยตัว ตัวนี้ต้องระวังให้ดี
อีกสองตัว เคยเป็นหมาป่า เข้าป่า รักอิสระเสรีภาพ ต่อสู้เพื่ออิสระเสรีภาพ หรือว่ามันกำลังอยากกลับไปมีจิตวิญญาณอย่างเดิม
แม้ที่ผ่านมา หมาจ่าฝูงจะได้พยายามหักเหลี่ยมเฉือนคมเขี้ยวของหมาล่าเนื้อพวกนี้ไปมากแล้ว แต่สถานการณ์ยามนี้สิงสาราสัตว์ทั่วทั้งป่ากำลังลุกฮือ ไม่พอใจการกระทำยิ่งกว่าสัตว์ของหมาจ่าฝูง พร้อมจะเล่นงานหมาจ่าฝูงทุกเวลา รอแค่มีผู้นำที่เป็นศูนย์รวมใจได้เท่านั้นเอง
ไม่กี่ปีมานี้ ความเชื่อถือในตัวหมาจ่าฝูงตกต่ำลงไปจนสูญสิ้น ใครจะคิดว่า แค่การกินเนื้อไม่แบ่ง กินไม่เหลือแม้แต่กระดูก หรือการเอาหมาตัวเมียที่ตนสมสู่ด้วยขึ้นมามีอิทธิพลเหนือฝูง จะนำไปสู่การเปิดโปงในเรื่องเลวสารพันที่พยายามเก็บงำไว้ลับสุดยอด
รวมไปถึงเรื่องแผนการที่จะทำลายศรัทธาและความจงรักภักดีต่อบารมีของ "เทพยดาเจ้าป่าเจ้าเขา" ผู้ซึ่งบรรดาสัตว์ทั้งพาราเคารพบูชากันอยู่
เรื่องนี้ กลายเป็นจุดแตกหักที่ทำให้ "หมาจ่าฝูง" กลายเป็น "หมาหัวเน่า"
ไม่มีใครอยากจะคบ ไม่มีใครอยากจะช่วยเหลือ
ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง
ไม่รู้จักตักน้ำใส่กะโหลกชะโงกดูเงา
บังอาจถ่มน้ำลายรดฟ้า
เล่นกับใครไม่เล่น ดันไปท้ารบกับ "เทพยดาเจ้าป่าเจ้าเขา" ผู้ที่ใครๆ เขาเคารพศรัทธา เป็นผู้มีบารมีที่สิงสาราสัตว์กราบไหว้ ใครก็เลยไม่อยากช่วยเหลือ
วานรที่เคยเป็นบริวารใกล้ชิดถึงกับหนีลงเขาไปแล้ว 2 ตัว
ที่ยังยอมรับใช้ใกล้ชิด ต่างมือต่างตีน อยู่ในวันนี้ คงมีแต่ "เวตาล" ตนหนึ่ง ที่เคยไปคล้องมาจากเขมร แต่ก็ไว้ใจไม่ได้สนิท มันจะโบยบินหนีไปวันไหนไม่มีใครรู้ หรือมันกำลังวางแผนจะรอกินซากศพ น้ำหนอง เนื้อเน่า จากความขัดแย้งในครั้งนี้ก็ไม่มีใครหยั่งรู้
ทุกวันนี้ "หมาหัวเน่า" ไว้ใจใครไม่ได้เลย
อับจนหนทางถึงขนาดเขียนเห่าหอนโหยหวนไปไกล เพื่อขอความเห็นใจจากหมาฝรั่งแดนไกล
แต่ในปฐพีพงไพรผืนนี้ เห่าหอนอะไร ก็ไม่มีใครเชื่อถือ
ทัพม้า ทัพช้าง ก็ไม่แน่ว่าจะยอมเชื่อฟัง เพราะทุกตัวล้วนแต่ศรัทธาใน "เทพยดา" มากกว่า
"ลิขิตฟ้า" อยู่เหนือ "คำสั่งหมาๆ" ... หมาหัวเน่าได้ยินมันคุยกันว่าอย่างนั้น
ตอนนี้ "หมาหัวเน่า" กำลังเป็น "หมาหัวเน่าจนตรอก"
วิตกจริตจนกำลังจะกลายเป็น "หมาบ้าหัวเน่าจนตรอก"
เวรกรรมมีจริงแท้ๆ
สารส้ม
http://www.naewna.com/gotocolumn.asp?ID=55
