แตกแยก กับ เกลียดชัง

กรณีไทยฆ่าไทย เพราะความเกลียดชังกัน เกิดขึ้นมาชัดเจนเพียงหนเดียว เมื่อครั้ง 6 ตุลาคม 2519 จากฝีมือของกล่มการเมือง ที่สื่อของรัฐ ปลุกระดมมวลชนให้เกลียดชังกันเอง จนเกิดการฆ่าการอย่างโหดร้าย กลางสนามหลวง

หากใคเคยเห็นภาพประวัติศาสตร์ในวันนั้น จะเห็นภาพรากหญ้าในอดีต ได้รับการอัดฉีดงบประมาณและขนย้ายเข้ามาในเมืองหลวง เข้าทำการสังหารคนไทยด้วยกัน แล้วอ้างว่าเป็นญวนเป็นแกว

แกนนำในการปฎิบัตการโฉดครั้งนั้น ยังลอยหน้าอยู่ในสังคมจนถึงวันนี้ จมูกไม่ได้ยุบลงเลย

หลังไทยฆ่าไทยสำเร็จเสร็จสิ้น เจ้าของจมูกนั้นก็ได้เถลิงอำนาจ คงไม่ลืมเลือนกัน

อีกรายก็ที่เต้นเหยงๆอยู่ทางหน้าหนังสือพิมพ์และวิทยุ ก็คนที่ไม่เค็ม และทำข้าวเสีย กำลังยุให้ไทยฆ่าไทยเป็นรอบที่สอง หวังให้อดีตหวนกลับ เผื่อจะได้ตำแหน่งใหญ่โตเหมือนในอดีต

คนไทยแตกแยกกันแล้วจริงๆ แต่ที่ไหนๆเขาก็แตกแยกกัน เมื่อปรองดองกันไม่ได้ ก็คงต้องรบกัน เป็นธรรมดาของมนุษย์

ผู้ชนะก็เขียนประวัติศาสตร์ ผู้แพ้ก็สูญหายไปในอดีต ผู้ชนะครองอำนาจ ผู้แพ้ครองเมรุ

ยังไม่เคยมีทรราชย์ยุคประชาธิปไตยคนไหนในประเทศไทย ที่ตายใต้ฝ่าเท้าประชาชน โดนแขวนคอแบบมุสโสลินี หรือโดนลากมาเหยียบอย่าง โงดินดียม คิดว่าจะมีไหมคะ

อนาคตของประเทศไทย เมืองพุทธ ถ้านั่งเอาแต่สวดมนต์ ไม่ทำอะไร อนาคตก็ไปตามยถากรรม

แต่ถึงจะทำอะไร อนาคตก็ต้องไปตามยถากรรมอีกนั่นแหละ

เลือกเอาว่า จะทำหรือไม่ทำค่ะ