การเป็นผู้ให้ ที่ผู้รับต้องขมขื่น

[ดอกฟ้ากับหมาวัด]

จงเป็นสุข กับการ เป็นผู้ให้

สิ่งใดใด หยิบยื่นให้ ใช่ทนฝืน

ให้ความรู้ เป็นที่ตั้ง คงยั่งยืน

ใช่หยิบยื่น แค่เงินตรา คงพาตาย


ใช้เงินฟาด กวาดเสียง ที่ละล้าน

ทุกหมู่บ้าน สุขสม อารมณ์หมาย

รอเมื่อไหร่ จะมีอีก ฝันสบาย

ตำน้ำพริก ละลาย หายลงคลอง


เปรียบเหมือนเตี้ย อุ้มค่อม คงผอมพ่าย

ยังใช้จ่าย สร้างหนี้กัน ทั่วทั้งผอง

หนี้ทับถม มากมาย จนก่ายกอง

มาเรียกร้อง น้องพี่ ปลดหนี้กัน

[ดอกฟ้ากับหมาวัด]

แล้วร่ำร้อง พวกพ้อง มาร้องป่าว

เจ้าหนี้เรา เจ้าขา ข้าอาสัญ

รัดถะบาน ช่วยปลดหนี้ ที่มีพลัน

แล้วเริ่มฝัน หนี้ก้อนใหม่ ให้กู้ยืม

[ภูพาน]

ให้....เงิน หรือจะสู้
ให้....ปัญญา.....

[ดอกฟ้ากับหมาวัด]

วังน้ำวน  ของปวงชน  ชาวรากหญ้า

อนิจจา  เมื่อไหร่หนา  เห็นฟ้าใส

จะต้องรอ  ถามฟ้า  ว่าเมื่อไร

รัดถะบาน  ที่จริงใจ  มีไหมเอย..

[ดอกฟ้ากับหมาวัด]

ธนาคาร  อมสิน  ชินใหกู้

ทอ กอ สอ  แม้อดสู  ยังนิ่งเฉย

กุงไทก้อ  อึดอัด  ยังเฉยเมย

เอ็นพีแอล  ร้อนร้อนเลย  คงพุ่งตาม


แล้วครานี้  เป็นหน้าที่  ของใครเล่า

ลูกหนี้เก่า  เจ้าหนี้ใหม่  ใครทวงถาม

เป็นบาดแผล  บาดทะยัก  คอยคุกคาม

คงต้องหาม  เข้าโรงหมอ  ร่อแร่ตาย.. 

[ดอกฟ้ากับหมาวัด]

และแล้วเหล่า  ฝูงชน  พาอ่อนล้า

ทั้งง่อยเปลี้ย  เสียขา  น่าใจหาย

หลงระเริง    มึนมัว  นโยบาย

กับนิยาย  ที่ใครเฝ้า  เล่านิทาน

[ดอกฟ้ากับหมาวัด]

แล้วเพื่อนบ้าน  ที่แอบมอง  คอยค้อนควัก

อิจฉานัก  เราพร้อมพรัก  สมัครสมาน

ส่งเศรษฐี  ที่มั่งมี  แต่ใจมาร

ค่อยคืบคลาน  มารุกราน  มากพิษภัย


อันภัยนอก  นั้นหนา  อย่ากำแหง

สุดแสนแพง  ภัยแอบแฝง  นั้นยิ่งใหญ่

ดุจสนิม  นั้นเกิดแก่  แต่เนื้อใน

แม้เหล็กกล้า  ต้องแพ้ภัย  เนื้อในตน

[เลิศภพจบพสุธา]

 


เพียงใส่ใจและใส่ใจในคำพูด
พร่ำไม่มีหูรูด , พูดหรือเพ้อ
ร่างบำรุงนโยบายร่ายบำเรอ
"ให้"ขนมาเสนอพะเรอเกวียน


หวังใช้ทุนบรรเทาทุกข์ในทุกที่
แทนผิดชอบชั่วดีที่หด เ หี้ ย น
แผนแม่บทแบมือขอพ่อพากเพียร
นี่คงเป็นบทเรียนภาคประชาชน


แผนพัฒนาเศรษฐกิจมือปิดฟ้า
ทักษิโณจนท้องนาแห้งระหน
เพิ่มมาตราการจับจ่ายช่วยคนจน
สร้างหนี้พอกล้นพ้นจนพอกพูน


ทั้งแบบมือทั้งมือเติบกำเริบจ่าย
เพราะย่ามในนโยบายดอกเบี้ยศูนย์
สามปีหลังจากพักหนี้ทวีคูณ
ใครตามปูนบำเหน็จข้อเท็จจริง


+ + + + + + + + + + +


คนเราในยุคสมัยนี้สักแต่ว่าพูดพร่ำจริงๆครับ
พกเพ้อพกลมไปเรื่อยเปื่อย 

บ้างก็พูดเอาหน้า บ้างก็พูดค้ากำไร

น้ำลายรดหน้าตัวเอง ก็เช็ดเอาง่ายๆ
มีหรือจะไปสนกับการได้มา !

นักการเมืองก็พัฒนากลายพันธุ์ไปจากคนพวกนี้นั่นแหละ
เมื่อเห็นแก่ได้มากๆ ก็ไม่มีที่ทางเห็นแก่ให้

ก่อนพูดคำพูดเป็นนายเรา
หลังพูดคำพูดเป็นนายเรา

ไม่รู้จะต้องเอียนไปกับคำพร่ำเพ้อของคนพร่ำเพ้อ
อีกนานแค่ไหน ?

[ดอกฟ้ากับหมาวัด]

โบราณว่า  ''ปากไว้พูด  ตูดไว้ตด''

แต่คนคด  ใช้ปากตด  ช่างแสนเหม็น

คนเขาด่า  แช่งชัก  ทุกเช้าเย็น

ยังหน้าเป็น  หน้าหนา  น่าไม่อาย


ยามโกหก  จับได้  โดนเขาว่า

ยังเฉยชา  สุดด้านหนา  น่าใจหาย

ยังจาบจ้วง  อ้างอยู่  ไม่รู้วาย

พอจับได้  โกหกต่อ  โอ้..พ่อคุณ(สุดคำบรรยาย)


.............................................................

[ดอกฟ้ากับหมาวัด]

มาเร็วเร็ว  มาไวไว  อย่าชักช้า

เร่เข้ามา  เราจะแจก  เราจะให้

เราจะสร้าง  เสกความฝัน  ให้ใครใคร

เรามีเงิน  ถุงใหญ่  ไว้แจกทาน


ใครเชื่อเรา  ให้เจ้าก่อน  ที่รู้คุณ

ใครค้ำจุน  เราอุดหนุน  ที่สืบสาน

หากใครเถียง  คอยขัด  คอยคัดค้าน

เราจะฟ้อง  สักพันล้าน  บานตะไท


เราคือผู้  ลุล่วง  รู้ธรรมะ

มีหิริ  โอตตัปปะ  ที่ยิ่งใหญ่

เราจะล้วง  ปลิ้นกระเป๋า  ของชาวไท

แจกจ่ายไป  ไม่สนใจ  ใช่เงินกรู


พอเงินหมด  เราจะขอ  รอกู้ใหม่

ที่ไหนไหน  ก็รีบให้  เรากู้อยู่

หนี้ครัวเรือน  สาธารณะ  ไม่ต้องรู้

ได้เงินกู้  เดี๋ยวมีจ่าย  สบายเพลินฯ 


**************************************

[เหลือม]

บุษบาความรักมีหมื่นเเสน

อย่าดูเเคลนความรักสนิทสนม

กว่าจะได้พาสุขเเสนชื่นชม

ต้องยอมตรม"ฉีกบัตร"ช่างน่าอาย

ฉีกก็เเล้ว ไล่ก็เเล้วมันยังอยู่

จู้ฮุกกรูทำอย่างนี้ดีชิบหาย

เข็ดก็เข็ดโถ่เอ๋ยกรูจะบ้าตาย

ชาติหน้าสายถ้าไม่โม้มันยุบสภา

ถึงวันนี้มันก็มาค้ำคอป๋า

บ้าไม่บ้ามันก็ทำพี่น้องครับ

มันจะงับมันจะกัดฟัดให้นิ่ง

เเต่เรื่องจริงมันก็ดิ่งทิ้งความหมาย

แต่ขอบอกไอ้คนนี้มันก่อนตาย

ทุรนทุรายน่ารังเกียจเดียจฉานเอย