เปลวสีเงิน
เสียงกู่สุดท้าย"ก่อนไทยต้องฆ่ากัน
11 กันยายน 2551 กองบรรณาธิการ
ใคร-ก็อย่าไปถามใครเลยครับว่า "บ้านเมืองจะไปอย่างไรต่อ?"
ด้วยการบริโภคการเมืองแบบขาดจริยธรรมขณะนี้ มันยากจะใช้ "สำนึก มาตรฐาน"
เป็นเครื่องกำหนดทิศทาง ถ้าอยากรู้จริงๆ ก็ไม่ยาก
ล้วงเหรียญบาทในกระเป๋ามาซักเหรียญ แล้วโยนหัว-โยนก้อยดู!
นายกฯ คนใหม่-คือใคร และรัฐบาลใหม่-รัฐบาลรูปแบบไหน?
คล้ายจะเป็นปริศนา "เสี่ยงทายประเทศ" เสียจริงๆ ว่า อนาคตข้างหน้าต่อจากนี้
ขอฝากไว้ที่บุญ-กรรมจะนำไป
ถ้าถูกตัว ถูกทิศ-ถูกทาง ประเทศก็คงรอดสันดอนไปได้ แต่ถ้าผิดตัว-ผิดทิศ-ผิดทาง ก็คงหนี
"สงครามกลางเมือง" ไม่พ้น!
นายชัย ชิดชอบ ก็ดูรีบร้อนเกินเหตุ ยังเป็นที่ยุติใน ๖ พรรค "เสียงข้างมาก" ไม่ได้เลยว่า
จะเอาใครเป็นนายกฯ กันแน่ แต่เรียกประชุมสภาฯ
นัดพิเศษแล้วในวันศุกร์ที่ ๑๒ กันยา นี้
เท่าที่ฟัง พลังประชาชนก็จะเย้ยบัญญัติฟ้า-ท้าอาญาดิน ด้วยการดัน "นายสมัคร" นายกฯ
ที่เห็นแก่ประโยชน์ตนมากกว่าประโยชน์สาธารณะ
กลับมาเป็นนายกฯ อีก!
แต่ในบางซีกก็ "แตกความเห็น" ซีกนายเนวิน-นายสุรพงษ์-นายสมชาย จะเอานายสมัครแน่
แต่ซีกนายยงยุทธ ติยะไพรัช ซีกอีสานพัฒนา
ค้านสุดตัวว่าสถานการณ์-บรรยากาศอย่างนี้
เอาประเทศชาติไว้ก่อนดีกว่า อย่าเอานายสมัครซึ่งเป็น "ตัวล่อเป้า" กลับเข้ามาเลย!
พรรคร่วมอื่นๆ อย่างชาติไทย รวมใจไทยฯ เพื่อแผ่นดิน ประชาราช
ก็เห็นไปคนละทาง-สองทาง สรุปเพียงว่า "ร่วมรัฐบาล ๖ พรรค"
เหมือนเดิม แต่ตัวนายกฯ..ยังถกไม่ลงตัว
ตอนนี้ มีคนเสนอ "ทางออกประเทศไทย" หลายทางครับ
ตั้งรัฐบาลที่มีพลังประชาชนเป็นแกนเหมือนเดิมบ้าง พลิกขั้วกลับไปให้ประชาธปัตย์เป็นแกนนำบ้าง สลายหมดทุกขั้ว แล้วตั้ง "รัฐบาลแห่งชาติ" บ้าง และมีบางคนเสนอ "ยุบสภาฯ" บ้าง!?
ก็ดีครับ การมีหลายข้อเสนอ หลายทางเลือก แสดงว่าเซลล์สมองถูกนำมาใช้งานกันแล้ว เริ่ม "รู้จักคิด-รู้จักมองปัญหา" ด้วยขวนขวายหา
ทางออกกันแล้ว
แรกๆ สังคมตกอยู่ในลักษณะ "คิดติดกรอบ" คือใช้กฎกติกาเป็นกรงขังทั้งตัวเอง และทั้งสังคมชาติ แล้วก็ดิ้นขลุกขลักอยู่ในกรอบคิดว่า "
ประชาธิปไตยคือการเลือกตั้ง" ใครคิดแผลงไปจากนี้..ไอ้นี่มัน..เผด็จการ!
แล้วก็รุมชี้หน้า..คิดอย่างนี้ไม่เป็นอารยะ เป็นพวกป่าเถื่อน ต่างชาติเขาไม่ยอมรับ!
ฉะนั้น เราจะเห็นว่า ขนาดบ้านเมืองมีปัญหาด้วย "ประชาธิปไตยหมดอายุ" แต่ไม่มีใครกล้า "เขย่าขวดประชาธิปไตย" เสนอเป็นแนวคิดใหม่
พอมีไมค์จ่อปาก "'จารย์คะ..ท่านขา เรื่องนี้ท่านเห็นอย่างไรคะ?"
ก็ชักม่าน "วิมานประชาธิปไตย" ร่ายตำรา...
ประนีประนอม อย่าใช้ความรุนแรงบ้าง ถอยคนละก้าวบ้าง เคารพกติกาบ้าง ควรหันหน้าเข้าหากันบ้าง ควรแก้ไขด้วยสันติวิธีบ้าง
ฟังดูก็หรูหรอกครับ ก็ไม่รู้จะเค้นเอาเนื้อจากน้ำโหรงเหรงไปทำยาแก้ปัญหาอะไรได้จากในข้อเสนอ "จินตนาการนิยม" เหล่านั้น?
แต่ตอนนี้ น่าดีใจ ประเทศไทยเห็นแสงสว่างแล้ว การเมืองระบอบประชาธิปไตยเป็นเรื่องคิดต่าง-เห็นต่าง แต่ใน "ความต่าง" ทั้งหลายแหล่
ต้องนำไปสู่ "การทำ" ที่ไม่ต่าง!
ขณะนี้ เรากำลังอยู่ในขั้นตอน "คิดต่าง-เห็นต่าง" คือกำลังแสวงหา และการแสวงหานี้ กำลังพัฒนาไปสู่ขั้นตอนสุดท้ายคือ กระบวนการตก
ผลึกอนุภาค "คิดต่าง-เห็นต่าง" เป็น
แนวทางที่ต้อง "ทำ" ไปด้วยกัน!
ขนาดพรรคฝ่ายค้าน "นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ" หัวหน้าประชาธิปัตย์ยังเสี่ยง "เสียงด่า" เสนอทางออกด้วยรูปแบบ "รัฐบาลพิเศษ"
"พิเศษ" นั้น จะเป็นคำเลี่ยงรัฐบาลแห่งชาติ หรือรัฐบาลกลาง หรือจะอะไรก็ช่างเถอะ แต่โดยเป้าหมายคือ การแหวกวงล้อมกรอบคิดแคบให้
กว้างออกไป ก็จะได้เห็นทางหลากหลายเพื่อใช้แก้ "วิกฤติปัญหาชาติ" ขณะนี้
ใช่-ไม่ใช่ เป็นอีกเรื่อง!
ขอเพียงให้ช่วยกันคิด ช่วยกันเสนอวิธีเป็นทางออกให้มาก ให้หลากวิธีเข้าไว้ ประชาธิปไตยจะได้ผลิดอก-ออกตาใหม่ อนาคตประเทศชาติจะ
ได้ไม่ตายอยู่ใน "กรงขังประชาธิปไตย" โดยไม่รู้จักนำหลัก "หิโตปเทศ" มาใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุด
อย่าเป็นเอตทัคคะทาง ยี้..กันอยู่เลยครับ คือใครเสนออะไรขึ้นมาก็ ยี้...ไม่ดี..ไม่ใช่..ไม่เป็นประชาธิปไตย..ตะพึดตะพือไว้ก่อน แต่พอถูกถาม
ว่า "แล้วอย่างไหนดี อย่างไหนใช่ล่ะ?" "ไม่..ไม่..ผมไม่ขอออกความเห็น เดี๋ยวจะไม่เป็นกลาง" เวร!!
สังเกตให้ดี จะเห็นว่าสังคมเรานี้ประกอบด้วย "กรอบ ๕ กรอบ" กรอบแรก-อัตตาตัวเอง กรอบที่สอง-กรอบความเป็นพรรค กรอบที่สาม-
ความเป็นฝ่าย กรอบที่สี่-กรอบรัฐสภา และกรอบที่ห้า-กรอบประเทศ
สังคมการเมืองของเราเวลานี้ ส่วนใหญ่จะวนเวียนอยู่ในกรอบที่ ๑-๔ จึงหาความลงตัวบนการยอมรับซึ่งกันและกันได้ยาก เพราะแต่ละฝ่าย
ต่างมี "ฐานคิด-ฐานประโยชน์" ต่างระดับกัน
แต่ถ้า "ปรับฐาน" ให้ทะลุถึง กรอบที่ห้า-กรอบประเทศ ได้เมื่อไหร่ ฐานของแต่ละคนจะถูกขยายเป็น "ฐานใหญ่-ฐานระดับเดียวกัน"
อัตตา-ตรงนี้ ไม่ใช่อัตตา คือตัวกู-ของกู
แต่จะแปรรูปเป็น "อัตตา-คือประเทศกู ของพวกกู"!
คำว่า "พวกกู" กลายเป็นสรรพนามแทน "คนไทยทั้งประเทศ" ไปแล้ว ทีนี้..การกระทำของคนร่วมสังคมชาติทั้งหมด ถึงจะทำด้วยอัตตา ก็ช่าง
มันเหอะ เพราะอัตตานั้นคือ
We are all Siamese. นั่นเอง!
นปก.นปช.-พันธมิตรฯ ก็ดี แนวทางริบบิ้นขาวก็ดี แนวทางสันติประชาธรรมก็ดี Young PAD ก็ดี พวกพรหมลูกฟัก คือไม่ซ้าย-ไม่ขวา-ไม่
กลางก็ดี
ใช่-ทั้งนั้นแแหละครับ ทั้งกู้ชาติ ทั้งประชาธิปไตยเทิดทักษิณ ทั้งซ้าย-ขวาไม่ยุ่ง มุ่งสันติ ต่างๆ นานา อันเป็นปฏิกิริยาตอบสนองปัญหา
สังคมชาติที่เห็นหลากหลาย ผมว่านั่นคือ ความงดงามของ "ประชาธิปไตยใหม่" ที่ผลิดอก ออกตา แตกกิ่ง ชูก้านจากลำต้น
ประชาธิปไตยที่กำลัง "สิ้นอายุขัย" ไปตามรอบวาระของมันที่เบ่งบานยาวนานมา ๗๖ ปีแล้ว
เพียงยังขาดคนแต่งกิ่ง-ตัดก้าน คนจัดการ ใส่ปุ๋ย รดน้ำ พรวนดิน และขจัดวัชพืช และจัดที่ให้ถูกทาง คือให้ไม้อ่อนได้รับแสงสว่าง เพราะ
ต้องเข้าใจว่า ในจักรวาลนี้ เพราะมีแสง จึงมีสิ่งมีชีวิต!
เราอย่ารับอะไรเฉพาะที่ถูกใจ และอย่าปฏิเสธอะไรที่ผิดใจ เพราะการมีทัศนคติอย่างนั้น จะเป็นทัศนคติปิดกั้นปัญญาใคร่ครวญ ไม่มีกลุ่ม
ไหน-พวกไหนที่ประเทศไทยขาดได้หรอกครับ
ทุกฝ่ายแหละ เราต้องมีกันและกัน จึงจะไปรอดด้วยกัน การแตกความเห็นในเรื่องตัวนายกฯ คนใหม่ของพลังประชาชนก็ดี การที่นายอภิสิทธิ์
เสนอเรื่องรัฐบาลพิเศษก็ดี การที่ฝ่ายพันธมิตรฯ ละลายความแข็งขืนรับพิจารณา "รูปแบบรัฐบาล" เป็นทางยุติปัญหาร่วมกันก็ดี
แสดงว่า "ปัญญาประชาธิปไตย" แต่ละฝ่ายเริ่มคิด-เริ่มแสวงหาทางออกใหม่ๆ ด้วยความรับผิดชอบให้กับสังคมชาติ "หลากหลาย" แทนการ
ปักใจอยู่กับ "ประชาธิปไตยที่หมดอายุ"!
อย่าไปติด-อย่าไปวิตกในรูปแบบเลยครับ ปัญหาแรก ขอเพียงได้เริ่มหันหน้ามา "คิดร่วมกัน" แล้วจะได้รูปแบบอะไร ถ้าตกลงปลงใจด้วยกัน
ใช้แก้ปัญหาสังคมชาติได้ นั่นก็คือ..
ใช่แล้วครับ!
"นายยงยุทธ ติยะไพรัช" ผมยังนับถือน้ำใจ "นักเลงการเมือง" ของเขา หยุดคือหยุด-เดินคือเดิน คนมีสปิริตมันต้องอย่างนี้ นี่ผมเห็นเขาออก
มาเป็นตัวร่วมในแฟกเตอร์การเมืองขณะนี้
ก็หวังให้นายยงยุทธใช้น้ำหนักตัวเองในพรรคพลังประชาชน ช่วยคุมกลไก และกำหนดทิศทางที่เอื้อประโยชน์ "สังคมชาติ" ในวิกฤตินี้
ด้วยสปิริตการเมืองที่ไม่เป็นคนจู้จี้-จุกจิกด้วยเถอะ
การณ์ข้างหน้า ค่อยว่ากันไป ช่วยขับเคลื่อน "การเมืองไทย" ให้ผ่านวิกฤติวันนี้ไปได้ ก็ไม่ต้องเกรงหรอกครับว่า ด้วยแมกไม้ที่คงไว้ จะไร้
ฟืน-ไร้ไฟ ให้อบอุ่น!
ขอแก้ข้อผิดพลาดจากตัวผมเองสักนิดนะครับ คือวานนี้ บอกไปว่า "นายสมัครยังเป็นรัฐมนตรีกลาโหมรักษาการ" นั้น...ผิดครับ
คุณชำนาญ จากเชียงใหม่ อี-เมล์มาให้ความรู้ที่ถูกต้องกับผม ดังนี้ครับ
"ที่บอกว่าคุณสมัครยังเป็น รมว.กลาโหม เป็นความเข้าใจที่ยังไม่ถูกต้องครับ เพราะศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัยตามมาตรา ๑๘๒(๗) ที่ความเป็น
รัฐมนตรีสิ้นสุดลงเฉพาะตัว ซึ่งเป็นผลให้คุณสมัครต้องพ้นตำแหน่งนายกรัฐมนตรีตามมาตรา ๑๘๐(๑) ไปด้วย
เพราะนายกรัฐมนตรีก็คือรัฐมนตรีคนหนึ่ง แต่เป็นหัวหน้าของรัฐมนตรีทั้งคณะ หรือรัฐมนตรีคนที่หนึ่ง (First among the equai) ฉะนั้น
ความเป็นรัฐมนตรีของคุณสมัคร ไม่ว่าจะเป็น รมว.กลาโหม หรือรัฐมนตรีคนที่หนึ่งของคณะรัฐมนตรีก็ตาม ก็ต้องสิ้นสุดลงไปด้วยครับ"
ขอบคุณครับ อันที่จริงคนอื่นเขาคงเข้าใจถูกต้องแล้ว มีแต่ผมนี่แหละหลงเข้าใจผิดไปคนเดียว ฉะนั้น กราบขอบพระคุณท่านชำนาญไว้ตรงนี้
ครับ
ก็ขอแถมไปเลย เวลานี้ "นายสมชาย วงศ์สวัสดิ์" เป็นผู้ทำหน้าที่นายกฯ รักษาการ และปลัดกระทรวงกลาโหม "พลเอกวินัย ภัททิยกุล" ทำ
หน้าที่ รมว.กลาโหมรักษาการ ผมก็ขอบิณฑบาตท่านผู้ทำหน้าที่แทน "นายกฯ รักษาการ" ไว้ตรงนี้เลยครับ
๑.ขอให้ยกเลิก พ.ร.ก.ฉุกเฉิน ๒.ขอไม่ให้ยุบสภาฯ แ
ละ ๓.ช่วยขยายกรอบความคิดให้กว้างร่วมกัน "ผ่าทางตัน" ประเทศไทย
แล้วไปตั้งต้น "นับ ๑ กันใหม่" ในต้นปีหน้าโน้น?
บทความที่น่าสนใจ....เอามาฝากค่ะ
นานๆขอตัดแปะสักครั้งนึง คงไม่ว่ากันนะคะ
