ในยุคโบราณที่บรรพบุรุษไทยได้สร้างชาติ สร้างแผ่นดินไทย คนไทยจำนวนน้อยคนได้ สร้างแผ่นดินจนกว้างใหญ่ไพศาล เพื่อหวังว่าลูกหลานไทย จะได้อยู่ได้อาศัยอย่างสุขสงบ โดยมีหลักศีลธรรมแห่งพระพุทธศาสนา เป็นเครื่องหล่อหลอมให้คนในชาติมีความสามัคคี มีองค์พระมหากษัตริย์เป็นศูนย์รวมแห่งจิตใจ ด้วยเหตุนี้เหล่าบรรพบุรุษ จึงได้ยอมเสียเลือด เสียเนื้อ และชีวิต พิทักษ์ปกป้องให้มีแผ่นดินที่เรียกว่า
" ประเทศไทย " แม้ว่าพวกเราคนไทยในปัจจุบันที่มีจำนวนร่วมร้อยล้าน จะไม่มีปัญญาจะสร้างแผ่นดินให้เพิ่มขึ้นจากเดิมได้แม้ตารางนิ้วเดียวก็ตาม แต่ " แผ่นดินไทย " และ " ความเป็นไทย " คือพินัยกรรมของบรรพบุรุษที่มอบให้ลูกหลานไทย จะต้องจะรักษาไว้ให้ลูกหลานไทยในภายภาคหน้าสืบไป นี่คือ
" หน้าที่ของชนชาติไทย " โดยสามัญสำนึกของความเป็นไทย เพราะแผ่นดินและสินทรัพย์ของประเทศคือ
" สมบัติของชาวไทยทุกคน " ไม่ต้องมองหาที่ไป ไม่ต้องมองหาดินแดนอื่นใด เราคนไทยไม่มีสิทธิ์ที่จะอพยพไปอยู่ที่ไหนอีกแล้ว หากเราไม่พิทักษ์รักษาความมั่นคงของชาติ เสียแต่บัดนี้จะให้ใครเขารักษาเอกราชให้กับชาติของเรา มันเป็นทางเลือกสุดท้ายระหว่าง
" ทาสนิยม " กับ " ชาตินิยม " ณ บัดนี้ เวลานี้ถึงเวลาที่ท่านทั้งหลายจะต้องหันกลับมามองรอบตัวของท่าน มองความเป็นจริง และคิดค้นหาหนทางบนพื้นฐานแห่งสามัญสำนึกของ
" ความเป็นไทย " บนพื้นฐานแห่งความเป็นจริง และความภูมิใจในชาติ ในแผ่นดินเกิด ในฐานะที่ท่านเป็นทหารแห่งกองทัพไทย ในฐานะที่ท่านเป็นข้าราชการในองค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และในฐานะที่ท่านเป็นชนชาติไทย ท่านควรคิด ควรทำอย่างไร เพื่อรักษาแผ่นดินไทยไว้ให้ลูกหลาน ให้ได้มีชีวิตอยู่อย่างไทย ไม่ใช่อยู่อย่างทาส นี่คือโอกาสสุดท้ายที่ท่านต้องตอบตัวท่านเองว่า ท่านคือคนไทยคนสุดท้ายใช่หรือไม่ ?
แผ่นดินไทยทุกตารางนิ้ว ที่เราเหยียบลงไป แทรกซ้อนกลบฝังร่างของวีรบุรุษไทยของเหล่าทหารหาญ และชาวไทยทั้งปวงในอดีตมากมายสุดคณานับที่เสียสละ รักษาแผ่นดิน และสร้างชาติไทย ท่านเหล่านั้นมีกี่คนที่เรารู้จักชื่อของท่าน มีกี่คนที่มีพระนาม นามระบุไว้ในพงศาวดาร แต่ด้วย
" ความเป็นคนไทย " ที่ฝังอยู่ในสายเลือดและวิญญาณของท่านเหล่านั้น ท่านจึงทำหน้าที่รักษาแผ่นดินด้วย
" ความภูมิใจที่ได้เกิดมาเป็นคนไทย " แผ่นดินไทยจึง ยั่งยืนปรากฏเด่นสง่าบนแผนที่โลกตราบเท่าทุกวันนี้ และแผ่นดินไทยผืนนี้ก็คือพินัยกรรมที่บรรพบุรุษไทย มอบให้เราชาวไทยเป็นสมบัติร่วมกันอยู่อาศัย ร่วมกันรักษา เมื่อมีมหันตภัยเยี่ยมกรายเข้ามาต้องหาหนทางป้องกัน หากเรารุ่นลูกหลานไทย พากันนิ่งเฉยนั่นก็คือหนทางอันนำไปสู่วันสิ้นชาติ และเมื่อถึง
" วันสิ้นชาติ เราจะไม่มีโอกาสแก้ตัว "
กูจะสู้แม้ว่าพวกกูน้อย
สู้ไม่ถอยถึงแม้ว่าจะดับสลาย
แผ่นดินนี้พ่อกูอยู่ปู่กูตาย
ยอมมลายมิยอมให้ไพรีครอง
ใครบ้างเหวยจักร่วมสู้กับกูบ้าง
ใครบ้างเหวยจักเคียงข้างไทยใจหาญ
ใครบ้างเหวยจะละสุขสนุกสำราญ
ใครบ้างเหวยยอมวายปราณเพื่อไทยคง
.
(
www.nonlaw.com)
ตราบไม่สิ้นลมหายใจในชาตินี้
มอบชีวีมอบกายถวายหัว
สละเลือดทุกหยาดไม่ขลาดกลัว
ปราบคนชั่วให้สิ้นแผ่นดินไทย
แม้นชาตินี้มิอาจจะสมหวัง
จะขอสั่งดวงจิตให้คงอยู่
บรรพบุรุษชาติไทยจงรับรู้
กูจะสู้แม้นเหลือเพียงวิญญาณ
