ประชาภิวัตน์ ความฝันในการเมืองไทย

ประชาภิวัตน์คำนี้อาจจะมีมานานในการเมืองโลก และโลกอื่นท่ามันมี แต่สำหรับประเทศไทย ต้องบอกว่า นี่คงเป็นครั้งที่4 ที่เราได้เห็นลักาณะแบบนี้แต่ไม่มีคำนี้มาใช้ในชั่วงนั้น
และสำหับการเมืองไทย คำๆนี้ดูเป็นฝันที่ห่างไกลความจริงมานานแล้วตั้งแต่เริ่มมีการเปลี่ยนแปลงการปกครองจนถึงวันที่เราเรียกันว่า ปฎิรูปการเมืองจนมี รธน.40 และจนวันนี้ มันก็เป็นเพียงฝันเท่านั้น

เพราะเหตุด้วยคำๆนี้จะเป้นจริงได้ต้องอาศัยองค์ประกอบสำคัญคือประชาชนที่มีความรู้ มีพื้นฐานทางการเมืองที่ดี ไม่ยอมก้มหัวให้กับอิทธิพล และยอมรับชะตากรรมที่เป้นอยู่ ไม่สนแค่รับผลประโยชน์ตรงหน้า แล้วไปใช้สิทธิ์ที่ถูกยัดเยียดให้มีไปกาเลือกนักการเมืองมาดูดเลือด ดูดเนื้อ เราย้อนหลัง ยิ่ง ณ.เวลานี้ คำวาประชาภิวัตน์ต้องมาต่อสู้กับ "นักการเมืองกระหายอำนาจ มือเปื้อนเลือด และคุ้นเคยกับกลิ่นคาวเลือดยิ่งกว่าเราๆท่านๆด้วยซ้ำ' จนมองว่าประชาชนที่ต่อต้านที่ไม่ต้องารเป็นเพียงแค่คนหยิบมือเดียว มันก็คงจะเป็นแค่หยิบมือเดียวจริงๆ เพราะท่าน ได้แสดงให้เห็นแล้วว่า ท่านมีกองกำลังปราบปรามประชาชนที่แข็มแข็งมีอาวุธ ที่ดีกว่า ประชาชนที่มีแค่มือเปล่า และอาวุธที่ท่านเรียกคือเศษไม้เศษขยะที่หาได้ตามทางมาต่อกรกับหน่วยปราบจลาจลของท่านซึ่งสามารถกวาดพวกเราไปได้ทุกเมื่อถ้ามีคนกระหายเลือดบ้ายอทำตามท่านผู้นำเหมือนกัน

ประชาภิวัตน์จะใช้ได้ก็ต่อเมืองนักการเมืองในบ้านนี้เมืองนี้ มีความรู้สึกหน้าบางโดนด่าไม่ได้ และ พร้อมที่จะออกเพราะอับอาย แต่ขอโทษบ้านนี้เมืองนี้ไม่สนใจเพราะมีคถาประจำกายอยู่มากมายเช่น

"ผมผิดอะไร มันจะเป็นอะไรกับบ้านนี้เมืองนี้ ผมมาจาการเลือกตั้งและให้คนหยิบมือเดียวมาไล่เหรอ รัฐบาลมีเสียงสนับสนุนมากมาย "

มันก็ใช่นะครับที่ท่านมาจากการเลือกตั้ง และบวกกับความหน้าด้านหน้าทนของท่านที่คิดครองอำนาจต่อไป เพื่อ สืบทอดเจตนารมณ์อันต่ำช้า ของนักการเมืองที่ท่านยอมรับเองว่า ท่าเป็น นอมินี เป้นหุ่นเชิดให้นักการเมืองโกงกินชาติ โกงกินเมือง เอื้อประโยชน์พวกพ้อง จ้องล้มสถาบันอันเป็นที่รักของปวงชน พร้อมกับมีพลังมวลชนจัดตั้งในรูปแบบนักเลงที่ยกพวกไปกระทืบชาวบ้าน ไประรานชาวบ้านโดยรับค่าทำงานรายหัวกันไป เหมือนเป็นหน่วยรบพิเศษที่มาแล้วหายไป ทำงานไม่สำเร็จก็โดนลอยแพ ไปเยี่ยมซะนิดก็ไม่มีพอมีคนไปก็ด่าว่าเค้าสร้างภาพ นี่หรือหัวใจนักการเมืองที่ชอบธรรม มีคนตายแทนที่จะถามว่าตายเยอะไหม เจ็บเยอะไหม เสียหายมากไหม แต่กลับเเสดงอาการบ้าอำนาจกระหายเลือดถามว่าพวกไหนเจ็บ ทำไมเหรอครับท่าน ถ้าพวกกระผมที่ไม่เห็นด้วย ตายไป ท่านจะยิ้มร่ากินข้าวอร่อยมากขึ้นเหรอครับ

ตราบใดที่ประชาชนยังยอมให้นักการเมือง กังฉินไร้มนุษยธรรมพวกนี้ปกครองโดยการยอมรับอมิสสินจ้างเล็กน้อยแลกกับสิทธิ์ที่ท่านมีแค่4วินาทีฉันใด ประชาภิวัตน์ก็คงเป็นได้แค่ความฝันอันที่ไม่รู้ปลายทางและต้องยอมรับชะตากรรมที่บ้านนี้เมืองนี้มีคนอย่างนี้กัดเทะประเทศต่อไป โดยหวังว่าซักวัน ประชาชนจะเห็นคราบหน้ากากของปีศาจกระหายเลือดบ้าอำนาจโดยไม่มีคำอ้างอันใดเป้นหน้ากกากให้พวกมันปิดบังความชั่วช้า

"หวังว่าประชาภิวัตน์ คงมาถึงก่อนที่บ้านนี้เมืองนี้จะไม่เหลืออะไรให้พวกมันกัดเทะแล้วหลีกหนีไปครับ"