ยกตัวอย่างปัญหาที่อยุ่ในแผนยุทธศาสตร์การจัดการพื้นที่อุทยานแห่งชาติเขาใหญ่ละกัน
1 ด้านอนุรักษ์และฟื้นฟูทรัพยากรธรรมชาติ
- สภาพแหล่งทุ่งหญ้าอาหารสัตว์ป่าเปลี่ยนไป ทำให้อาหารสัตว์ป่าน้อยลง
- การคุมคามของพืชและสัตว์ต่างถิ่นที่อยู่ในท้องที่เดิม
- การลักลอบกระทำความผิด ล่าสัตว์ ตัดไม้ เก็บหาของป่า ฯลฯ
- ผลกระทบจากการท่องเที่ยว
- แหล่งน้ำและน้ำตกประสบภัยแล้ง
- ปัญหาไฟป่าบริเวณแนวเขตทุ่งหญ้าที่ติดต่อกับชุมชน
2 ด้านการมีส่วนร่วมของประชาชน
- ราษฎรในพื้นที่และประชาชนทั่วไปขาดโอกาสเข้ามามีส่วนร่วม
- ราษฎรบางส่วนขาดความรู้ความเข้าใจและจิตสำนึกในการอนุรักษ์
- ระเบียบกฎหมายไม่เอื้อต่อการส่งเสริมให้เกิดการมีส่วนร่วม
- เจ้าหน้าที่และราษฎรมีทัศนคติขัดแย้งกัน
- ผู้นำท้องถิ่นและเจ้าหน้าที่ของรัฐที่เกี่ยวข้องบางส่วนยังขาดความรู้ความเข้าใจและจิตสำนึกโดยไม่ให้ความสำคัญในการอนุรักษ์
- ประชาชนยังขาดข้อข้อมูลข่าวสารเกี่ยวกับสถานการณ์และความจำเป็นในการอนุรักษ์
3 ด้านการเพิ่มประสิทธิภาพการบริหารจัดการอุทยานแห่งชาติ
- เจ้าหน้าที่บางส่วนขาดประสิทธิภาพและขาดจิตสำนึกในการปฏิบัติงาน
- อุปกรณ์และงบประมาณไม่เพียงพอ
- ขาดการจัดการอย่างมีส่วนร่วม
- ผู้นำท้องถิ่น ประชาชนในพื้นที่ หน่วยงานที่เกี่ยวข้องขาดขาดความรู้ความเข้าใจและจิตสำนึก ไม่ให้ความสำคัญในการอนุรักษ์
- ขาดระบบการจัดเก็บข้อมูลที่ใช้ในการวางแผนการจัดการที่ดี
- ระเบียบปฏิบัติบางส่วนมีขั้นตอนมากเกินความจำเป็นไม่เอื้อต่อการจัดการอย่างมีประสิทธิภาพ
4 ด้านการจัดการการท่องเที่ยวและนันทนาการในอุทยานแห่งชาติ
- แหล่งท่องเที่ยวทรุดโทรมจากการท่องเที่ยว
- แหล่งท่องเที่ยวบางจุดบางกิจกรรมมีนักท่องเที่ยวเกินศักยภาพของพื้นที่ในการรองรับ
- แหล่งท่องเที่ยวประเภทน้ำตกประสบปัญหาภัยแล้งลดคุณค่าลงจากภัยแล้ง
- นักท่องเที่ยวขาดคุณภาพและจิตสำนึก
- ขาดสื่อและข้อมูลที่ทันสมัยและมีประสิทธิภาพ
- ขาดการจัดการท่องเที่ยวอย่างมีส่วนร่วม
5 ด้านการป้องกันทรัพยากรธรรมชาติ
- เจ้าหน้าที่ขาดประสิทธิภาพในการปฏิบัติงาน
- เจ้าหน้าที่ขาดขวัญและกำลังใจ
- ขาดเครื่องมือและอุปกรณ์ที่ทันสมัย
- ขาดความร่วมมือจากหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง
- ขาดความร่วมมือจากชุมชนโดยรอบ
- ขาดยุทธวิธีใหม่ ๆ ในการปฏิบัติงาน
- ขาดการจัดเก็บฐานข้อมูลด้านคดีและของกลางที่มีประสิทธิภาพ
- แนวเขตอุทยานแห่งชาติบางส่วนไม่ชัดเจนล่อแหลมต่อการถูกบุกรุกยึดถือครอบครอง
6 ด้านการวิจัยในอุทยานแห่งชาติ
- ขาดบุคลากร นักวิจัยที่มีความรู้ความชำนาญ
- ขาดอุปกรณ์และงบประมาณที่เพียงพอ
- ขาดการมีส่วนร่วม
- ขาดฐานข้อมูลที่ทันสมัย
- ขาดการนำผลงานวิจัยไปเผยแพร่และประยุกต์ใช้
ปัญหาส่วนใหญ่อยู่ที่นักท่องเที่ยวกับเจ้าหน้าที่ แทนที่จะจัดการพัฒนาศักยภาพของเจ้าหน้าที่กลับไปให้สัมปทานเอกชนโดยอ้างว่าเจ้าหน้าที่ไม่มีความชำนาญในการบริหารจัดการ ถ้าเจ้าหน้าที่ไม่มีความสามารถก็จ้างผู้เชี่ยวชาญมาบริหารก็ได้ ไม่จำเป็นต้องให้สัมปทาน ให้สัมปทานเอกชนแล้วคิดหรือว่าเอกชนจะยอมขาดทุน ฉะนั้นอย่าหวังเรื่องการจำกัดจำนวนนักท่องเที่ยวเลย ถ้าจำกัดจำนวนนักทองเที่ยวไม่ได้ก็อย่าหวังจะอนุรักษ์และฟื้นฟูทรัพยากรธรรมชาติเลย เพราะปัญหามันก็มาจากนักท่องเที่ยวที่มากเกิน