ร้อย รักษ์ กวี วรรณ

[komyen]

วสันตดิลกฉันท์๑๔)

ภาคใต้เผชิญอริผยอง
ริประลองพลังไทย
อ้างสิทธิเขตอธิปไตย
ระบุในอุดมการณ์

ดินร้อนระอุคุไหม้
ปะทุไฟประลัยผลาญ
เหล่าร้ายทมิฬนรกมาร
มุประหารประหัตชน

รวมพลประพฤติอำมหิต
มุหะผิดกะผู้คน
บ้าคลั่งเสมือนสติวิกล
ทรชนอหังการ์

ทำลายมนุษย์ประดุจสัตว์
ปฏิบัติวิหิงสา
ทำร้ายมิเลือกยุวชรา
ทุรชาติอุบาทว์ทราม

ชำแรกยุแยกนิกรชน
ประลุผลวินาศลาม
เป็นเสี้ยนสยามสกลคาม
ดุจหนามสะกิดหนอง

นับวันประชานยน์ประจักษณ์
ทิศทักษิณาหมอง
ต้องหยุดกลียุคคระลอง
ภยะผองประชาปวง

เปล่งปืนประเปรี้ยงปะทุระเบิด
ชิวะเพริดจะลับดวง
เพื่อองค์ธณินทระจะหวง
ปฐพีมิหนีพาล

เพื่อชาติชิวาสละพลี
สดุดีทหารหาญ
ข้ารัฐกิจอุทิศงาน
ปฏิบัติขจัดภัย

ขอคุณพระบันดละประชา
นคราประเทศไทย
ปลอดพ้นภยาพิบัติใด
สุขเปรมเกษมปรีดิ์

ขอรัฐะทักษิณนิกร
ภวะร้อนสิกลายดี
เหล่าร้ายปลาตะอริหนี
สุขมีทวีเติม

กลับเหมือนสมัยปกติสุข
นิรทุกขะดังเดิม
โจรที่กำแหงประทุษเหิม
ปะทะพ่ายกระจายไป

อวลไออุสุมอรุณรุ่ง
สุริย์รุ้งละมุนนัยน์
ด้ามขวานจะคงยุคสมัย
ถิรรัฐสวัสดี

[komyen]

แผ่นดินร้าวผ่าวระอุทุรยุค
ผีห่ารุกปลุกเร้าเผาดินร้อน
โหมแรงไฟไหม้ฟ้าผ่าดินดอน
พังโลกกร่อนรอนรานผลาญผู้คน

แผ่นดินแยกแตกกระจายเป็นหลายเสี่ยง
กระหึ่มเสียงหอนโห่โกลาหล
ภูตผีร้องก้องหล้าจลาจล
ฟ้าคำรณฝนกระหน่ำเมฆดำคลุม

ในเสียงฟ้าสายฝนบนซากเน่า
ทรราชรายเก่าเอาศพสุม
วิญญาณร้ายเข้ารุกอยู่ชุกชุม
หนอนกลุ้มรุมกินร่างกลางถิ่นไพร

อนธการม่านควันวันคืนหม่น
ผีร่ายมนต์ดลบาปคำสาปไสย
ทั่วภูผาป่าเหวอาบเปลวไฟ
เผารมใจผู้คนบนโลกร้าง

ผู้ต้องสาปบาปโลภละโมบหลง
รอปลิดปลงเป็นผีมีเพียงร่าง
เหลือชีวิตขาดจิตใจใต้มนต์พราง
เป็นทาสทางความคิดจิตแค้นชัง

ปีศาจร้ายรุกเร้าเข้าพิชิต
ครอบความคิดบิดเบือนเลือนความหวัง
มนุษย์เคยสามัคคีมีพลัง
ผีปลูกฝังความคลั่งแค้นแยกแผ่นดิน

ถือเงินตราเป็นพระเจ้าเหล่ามนุษย์
อยากไม่สุดหยุดไม่ได้ไฝ่ทรัพย์สิน
เบียดเบียนกันยิ่งสัตว์ป่าที่หากิน
โกงจนชินสิ้นอายทำร้ายกัน

คงสักวันพันธุ์มนุษย์จักสุดสิ้น
หมดแผ่นดินเพราะบาปสาปอาถรรพณ์
หมดแผ่นน้ำแผ่นฟ้าเพราะอาธรรม์
มุ่งห้ำหั่นมั่นล้างต่างทำลาย

ทางหลุดพ้นมนต์ผีที่หว่านพิษ
คือสุจริตคิดดีเป็นที่หมาย
มั่นยึดถือซื่อสัตย์ปัดอบาย
เลิกมุ่งร้ายหมายล้างระหว่างคน

ไม่ฟุ้งเฟ้อเห่อเหิมเพิ่มกิเลส
ทำทุเรศทิ้งร้างทางกุศล
รู้เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่แก่ผองชน
หนีวังวนมนต์ผีที่ครอบงำ

หวังวันพรุ่งรุ่งอรุณอุ่นอุษา
เริ่มทิวาฟ้าใหม่ไร้เมฆคล้ำ
ก้าวเดินไปในเส้นทางห่างอธรรม
ร่วมกันนำค้ำจุนโลกหมุนไป

เพื่อลูกหลานรุ่นหลังยังมีโลก
ร่วมเคราะห์โชคเผชิญกันมั่นแก้ไข
โดยวิถีแห่งประชาธิปไตย
ก้าวเดินไปร่วมกันอย่างมั่นคง

[morning star]

เขาร่ายกลอนวรรคตอนช่างอ่อนช้อย
เรียบเรียงร้อยเป็นลำนำคำประสาน
เพราะเชี่ยวกรำคำคมมานมนาน
กวีวรรณรักษ์ไว้ร้อยใจจำ

[komyen]

ร่ายเรียงคำจำนรรจ์สรรอักษร
เป็นคำกลอนวอนคนบนพื้นถิ่น
ไปใช้สิทธิ์เพื่อชาติปราศมลทิน
สกัดพวกโกงกินหมดสิ้นไทย

สวัสดีครับ คุณphosphoros

[komyen]

คลื่นทะเลระริ้วระลอกกระเซ็น
ถะถั่งพะพลั่งนทีก็เห็น...............กระจายสาย

พลิ้วกระเพื่อมชลัมพุพลุ่งพะพราย
พะพราววะวาววะวับประกาย.........กระฉอกชล

คลื่นคะนองกระหน่ำสนั่นสกล
ชะหาดชะทรายละเกลียวละวน..........ระลอกธาร

คลื่นกระชั้นชลากระเพื่อมประสาร
พระพายกระโชกชเลละลาน..............ละลิ่วลม

ฟ้าคะนองละอองพิรุณประพรม
ยะเยือกณ.พายุฝนผสม................สะท้านหนาว

อัสนีปละแปลบวะแวบวะวาว
ณ.รัตติกาลสิมืดจะยาว................ยะเยียบเย็น

เรือประมงเลาะหลงละหานฤเห็น
ละอองรุจีประกายฤเป็น...............ประภาคาร

ห้วงมหรรณพ์สิห่างและกว้างประมาณ
จะว่ายจะวนอนันตกาล.................มิผ่านพ้น

พายุคงสงบจะพบสถล
ปะฝั่งประทังชิวาสกนธ์.................สบายใจ

รุ่งอรุณรวีรุจีละไม
สว่างกระจ่างนภาไสว..................วิไลตา

เรือประมงจะคงเลาะคลื่นชลา
เสาะค้นแสวงวิถีประสา.................ชิวาชน

ห้วงมหรรณพ์จะแปรกระแสจะวน
เสาะหาพิภพสงบจะทน...................จะค้นธาร

(อีทิสังฉันท์๒๐)

[อธิฏฐาน]

ยามอรุณทิวากระจ่างนภา
วิหคก็ขันสนั่นวนา......................จะลาคอน

แสงสุรีย์ประหนึ่งปะทะภมร
ลดาก็บานประหม่านิวรณ์..............นิโลบล

สวัสดีค่ะลุงคม

[komyen]

ฟากสรวงประดับศศิศุกล

สุวิมลกระจ่างไกล

ดาวดารดาษนภประไพ

กระจะนัยน์ณ.ยามชม

 
หรีดหริ่งระรัวประดุจคี-

-ตกวีประเลงรมย์

เรไรประสานศัพทประสม

ก็ระงมวนาสัณฑ์

 
แผ่วหวานวะแว่ววิหคครวญ

เสนาะชวนนิทราพลัน

ดั่งคีตทิพยสวรร-

-คประพันธ์ประชันเคียง

 
ใต้รุกขริมอุทกไหล

ระอุไฟและฟืนเรียง

ผิงไฟปริฟืนสิปะทุเสียง

ดุจเพียงพะเนียงพราว

 
พักแรมวิกาลขณะสะท้าน

ณ.พนานต์ยะเยือกหนาว

ชื่นธรรมชาติศศิสกาว

ระดะดาวระยิบดวง

 
น้ำค้างเผาะผลอยชลละออง

ปะทะต้องยะเยียบทรวง

ทุ่งกว้างตฤณรุกขปวง

ชรอุ่มชะชุ่มใบ

 
โลกรัตติกาละจะนิทรา

สกุณาและเรไร

กล่อมสรรพชีพสถิตไพร

ระยะไกลละเมอฝัน

 
ตื่นตามิอาจละหฤทัย

พิสมัยพนาวัน

เรียงรจเรขจิตกระสัน

ประลุจินตนาการ

 
รอแสงรวีอรุณรุ่ง

จิตมุ่งประพันธ์งาน

รังสรรค์กวีวัจนศาน-

-ตสราญฤดีสม

 
หวังสืบกวินศิลปศาส-

-ตรชาติสยามชม

ร้อยฉันทพากยภิรม-

-ยผสมผสานคำ

 
เรียนฉันทลักษณกะกรอง

ตริสนองประคองนำ

เรียงศัพทสารสุขุมคัม-

-ภิรภาพจะพากเพียร

 
(วสันตดิลกฉันท์๑๔)

 

 
 

[komyen]

เหล่าพยาธิชาติหนอนบ่อนเบียนเบียด
ชนหยามเหยียดเกลียดกลัวกันทั่วหน้า
มันดูดเลือดเหือดแล้งแห้งพารา
พร้อมกลับมาดูดกินแผ่นดินเรา

หลายตัวพวกกังฉินเคยกินจุ
ต้องคอยดุด่าเฉดเขตห้ามเข้า
สะเออะหน้ามาผยองจ้องจะเอา
รวมพวกเก่าเล่าแถลงจะแบ่งปัน

พยาธิแก่ใจกล้าตัวหน้าด้าน
จมูกบานปานชมพู่ดูน่าขัน
เห่ากรรโชกโฮกฮ่าท้าประชัน
รับประกันกัดหมู่สู้เพื่อนาย

พยาธิขุม..กลุ่มพลัง..มันขลังนัก
ใจจงรักภักดีมิมีหน่าย
เสพอาจมสมสู่อยู่ดินทราย
มิมีอายหมายมุ่งเกาะถุงเงิน

หวังดูดต่อท่อน้ำเลี้ยงให้เกลี้ยงโบ๋
พยาธิโซปากสั่นเฝ้าสรรเสริญ
นายใหญ่ตูชูเชิดให้เพลิดเพลิน
เก่งเหลือเกินเคยกินหมดสิ้นเมือง

พยาธิเก่าเหลาเหย่เที่ยวเร่ร่อน
ร่วมสมจรจับคู่หวังฟูเฟื่อง
ร่วมลงทุนสมุนกินยอมสิ้นเปลือง
หวังรุ่งเรืองเขื่องใหม่ได้ถอนทุน

ฤดูกาลงานใหม่มาใกล้แล้ว
เร่งจัดแถวจัดทัพสนับสนุน
หลอกชาวบ้านงานเก่าเอาบุญคุณ
ต่างหมกมุ่นลุ้นตำแหน่งแย่งมวลชน

ตั้งชมรมผสมพันธุ์ให้มั่นเหมาะ
ต่างตีเกราะเคาะกะลาพาสับสน
จับขั้วเวียนเปลี่ยนสีลุกลี้ลุกลน
เพื่อหวังผลวนกินจนสิ้นไทย

[komyen]

ฟ้าฉ่ำชะโลมพิรุณโปรย

วตะโชยยะเยือกเย็น

ชุ่มชื่นละอองอุทกเห็น

ชะกระเซ็นกระจายฝน

 
สองเราณ ร่มรุกขคลุม

มรสุมกระหน่ำชล

เปียกปอนนทีปะทะสกน-

-ธกมลสิอิ่มเอม

 
หลบบังณ ร่มรุกขไกว

อุระไหวฤทัยเปรม

อาบสายพิรุณสุขเกษม

รติชื่นระรื่นทรวง

 
หยาดน้ำเกาะนวลรุจฉวี

ผิว์มณีระเมียรดวง

เพียงเพชรพิลาสรัตนะสรวง

ขณะร่วงนภาราย

 
อิจฉาละอองชลประชิด

ชะพนิตชะโลมกาย

อยากเป็นประหนึ่งพิรุณสาย

จะประพรมประโลมนาง

 
อิงแนบอุรานุชอนง-

-คประจงประคองพลาง

โอบกอดประทับมิละมิวาง

ระอุกลางระหว่างใจ

 
หญิงสาวสะเทิ้นอุธัจเหลือ

ผัสสะเนื้อระเนื้อใน

แรกเริ่มริรักดรุณวัย

สุขใดจะสุขปาน

 
กึกก้องกระหน่ำอสนิบาต

พิศวาทฤดีดาล

แรกเริ่มริลองผณิตหวาน

รสซ่านสะท้านทรวง

 
ชื่นหยาดละอองพิรุณชุ่ม

อรสุมประสารดวง

ชื่นฉ่ำตฤณบุปผปวง

ชลอิ่มประปริ่มนอง

 
สิ้นหยาดละอองพิรุณพรม

อุระสมฤทัยปอง

กลมเกลียวเกษมรติสนอง

ดุจผ่านพิมานสรวง

 
สมรักภิรมยะหทัย

ดนุได้ประจักษ์ทรวง

มั่นรักถนอมนุชจะหวง

รตินั้นนิรันดร์กาล

 
อาลัยอำลารุกขร่ม

ประลุสมสวรรค์ปาน

อาลัยมิอยากจะละสถาน

ละสะคราญวิมานใจ

 
(วสันตดิลกฉันท์๑๔)

 

 

 

 

[komyen]

ประวัติศาสตร์ขาดวิ่นแผ่นดินเดือด
เพื่อนหลั่งเลือดโลมดินลืมสิ้นหมด
ไร้ศักดิ์ศรีขี้ฉ้อทรยศ
เชิดคนคดโกงปล้นจนชาติพัง

ประวัติศาสตร์ขาดวิ่นคลุ้งกลิ่นเลือด
ตุลาเดือดเชือดฆ่าเหมือนบ้าคลั่ง
ด้วยวาทีผีสิงให้ชิงชัง
คนเช่นดังสัตว์ป่าเข่นฆ่าคน

สมัครร้ายกระหายเลือดดุเดือดบ้า
บิดเบือนด่าป้ายสีจนปี้ป่น
ปั้นวาจาชักจูงฝูงทรชน
โกหกพ่นบ่นพร่ำคำบิดเบือน

สมัครร้ายกระหายเลือดดุเดือดพล่าน
ยุประหารผลาญคลั่งดังแดนเถื่อน
ลูกหลานไทยถูกตอกอกติดตาเตือน
อย่าลืมเลือนเพื่อนเอ๋ยมันเคยทำ

สนามหลวงลานเลือดเชือดประหาร
คนสามานย์ผลาญฆ่าอยู่คลาคล่ำ
จับแขวนคอลากศพไปเผาซ้ำ
สัตว์ละยำอำมหิตผิดผู้คน

เสพเลือดเนื้อเพื่ออำนาจอุบาทว์หนัก
ปากสมัครด่าแช่งทุกแห่งหน
มุ่งพิฆาตฟาดฟันฉันท์ทรชน
ตายปี้ป่นหนีเข้าป่าอย่าลืมเลือน

จำได้ไหมใครทำจำได้ไหม
ลูกหลานไทยถูกฆ่าอย่างป่าเถื่อน
จมูกหมูชมพู่พิษมันบิดเบือน
ติดตาเตือนเพื่อนตุลาอย่าลืมไป

คนนี้หรือคือผู้นำผู้ล้ำเลิศ
แท้หุ่นเชิดชั่วช้าข้ารับใช้
ทรราช,ทรชน,คนจันรัย
ขี้หมูไหลมารวมปลัก...พรรคการเมือง

[komyen]

                                 ๑

                    ๑ ตึกสูงเสียดยอดเงาทอดยาว
                     ลดหลั่นราวภูผาในป่าใหญ่
                     บังเส้นขอบฟ้าสุดตาไกล
                     รายเสาไฟริมทางร้างร่มบัง

                     ๒อวลหมอกควันสีเทาเป็นเงาทึบ
                     คราบเเหนียวหนึบติดหนับจับผนัง
                     ทางเท้าลื่นเลอะเทอะคราบเกรอะกรัง
                     ด้วยรอยฝังสั่งสมบ่มคราบไคล

                     ๓ตั้งแต่เช้ายันค่ำจนย่ำดึก
                     ในซอกเล็กซอยลึกข้างตึกใหญ่
                     รถวิ่งวนคนเดินวุ่นหมุนเวียนไป
                     ผลัดเปลี่ยนใช้พื้นที่ทุกวี่วัน

                     ๔แดดสายฉายส่องดูหมองเศร้า
                     ตึกทึมเทาทึบแห้งแล้งสีสัน
                     ในซอกเล็กซอยลึกข้างตึกนั้น
                     อวลหมอกควันกลิ่นคลุ้งฝุ่นฟุ้งลอย

                     ๕เหล่าหาบเร่รถเข็นเห็นแออัด
                     สารพัดสิ่งของจองแขวนห้อย
                     ทั้งข้าวปลาอาหารร้านแผงลอย
                     ตั้งไว้คอยลูกค้ามาหาซื้อ

                     ๖แบกะดินกินกันกลางวันหิว
                     เดินเข้าคิวซื้อข้าวแกงแบ่งกันถือ
                     กลิ่นน้ำเน่าอวลกรุ่นฝุ่นกระพือ
                     ผ่านอีกมื้อกันตายบ่ายทำงาน
                        
                                     ๒

๗โลกเวียนหมุนคุ้นชินไม่สิ้นสุด                 ๗โลกหมุนเวียนเปลี่ยนไปไม่สุดสิ้น
เป็นมนุษย์เงินเดือนวันเลื่อนผ่าน                คนทำกินขายของต้องหน้าด้าน
เหมือนเครื่องจักรผลักระบบอยู่ทบทาน        เรียกคนซื้อจนคอโป่งโก่งคอนาน
เนิ่นนานกาลเวียนไม่เปลี่ยนแปร                 หน้าดำกร้านอาบเหงื่อเพื่อเงินตรา

๘กดลิฟท์ชั้นเก่าทุกเช้าตรู่                       ๘มาตั้งวางกางแผงตำแหน่งเก่า
โต๊ะกูตัวเก่าเก้าอี้แก่                                จ่ายค่าเช่าหลายบาทคาดไว้ว่า-
งานประจำไม่ลำบากซ้ำซากแท้                  จะขายดีมีกำไรได้ราคา
ที่มันแย่ไม่พอกินชนสิ้นเดือน                      งานหนักหนาสาหัสอัตคัดทน

๙อิจฉาคนค้าขายมีรายได้                         ๙อยากทำงานออฟฟิศติดเนคไทด์
รับกำไรใช้หมุนแม้ฝุ่นเปื้อน                        เดินยืดอกยกไหล่ไม่หมองหม่น
หากขยันทำไปไม่แชเชือน                         อยู่ห้องแอร์เย็นใจไม่ร้อนรน
ดีกว่าเลื่อนเดือนละร้อยคอยสิ้นปี                   เที่ยวเดินวนซื้อของเงินต้องดี

                                            ๓

                       ๑๐คนในตึกและในซอยต่างคอยหวัง
                           ทุกวันนั่งที่เก่าเฝ้ากับที่
                           ต่างซมซานทำงานเก่าไม่เข้าที
                           รอวันมีสิ่งใหม่ในชีวา
                          
                        ๑๑อวลหมอกควันสีเทาเป็นเงาหม่น
                            โลกหมุนวนทางเก่าไม่เข้าท่า
                            วันคืนคล้อยเคลื่อนผ่านกาลเวลา
                            โชคชะตาหรือคนคิดลิขิตทาง

                         ๑๒ตึกสูงเสียดยอดทอดเงาเงื้อม
                             ลดหลั่นเหลื่อมเชื่อมไว้ในระหว่าง-
                             ซอยแยกน้อยใหญ่ซ้ายขวากลาง
                             อวลหมอกควันอ้างว้างต่างมืดมน

[อธิฏฐาน]

มาเป็นชุดเลยค่ะ

[komyen]

สวัสดีหนูอาทิด เดี๋ยวคิดอะไรใหม่ๆได้แล้วมาลงใหม่

[komyen]

ถวายพระพร

(สัททุลวิกกีฬิตฉันท์๑๙)

ข้อน้อมเกล้าอภิวาทพระบาทนฤบดินทร์
เอกองค์พระภูมินทร์....................พิสิฐ

ผู้เกริกเกียรติวิรัชระบือทิศนุทิศ
ขวัญหล้าสยามิศ.........................สมัย

เป็นฉัตรปกศิรปวงพสกนิกรไทย
พึ่งบุญพระทรงชัย........................พิเชฐ

ผ่านล่วงรัชสมัยสงบเพราะพระธเรศ
ปกเกล้าและคุ้มเกศ........................นิกร

เป็นสุขด้วยปรมีพระขัตติยะบวร
ราษฎร์สุขสโมสร............................สราญ

เนื่องในวาระดิถีเฉลิมชนมวาร
แห่งองค์พระภูบาล...........................บดี

ขอโอนอาตมน้อมและนำคุณพระศรี
ไตรรัตน์วิราคี..................................ประสาท-

พรเพื่อองค์พระมหากษัตริยะธิราช
ขวัญชนหทัยชาติ...............................ธไท้

ขอจงทรงพระเกษมสราญพระหฤทัย
มุ่งปลงประสงค์ใด..............................สฤษดิ์

ขอจงทรงพระเจริญบวรจตุรพิธ
พรชัยลุสัมฤทธิ์..................................วิโรฒ

จุ่งทีฆายุลุราชกิจคุณประโยชน์
ช่วยไทยเจริญโชติ..............................ชวาล

โลกแซ่ซ้องสดุดีพระคุณพระกีรติพิศาล
ยั่งยืนตลอดกาล..................................นิรันดร์

ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ



ลงช้าไปหน่อย
 

[komyen]

กาฬปักษ์มืดมิดแม้น.........ม่านดำ
คลุมครอบบ้านเมืองทำ......ทุกข์แท้
ภูตผีร่ายมนต์งำ...............คำสาป
ชาติหม่นเกินจักแก้...........กอบกู้เยียวยา

สยามเทวาธิราชเจ้า..........จรลี
เบือนหลบเร้นหลีกหนี........หน่ายแล้ว
พวกชั่วชาติทรพี...............ผยองหนัก
แผ่พิษทั่วเมืองแก้ว............จักแก้ฉันใด

ใจเมืองแยกแตกร้าว...........ทรมาน
คนถ่.อยคอยรุกราน..............เดือดร้อน
รอยตอกลิ่มยากสมาน..........คืนสนิท
รอยเลือดยังไหลย้อน...........หยาดพื้นพสุธา

ภูตกาลีร้อยเหลี่ยม...............เล่ห์กล
ปลุกปั่นประชาชน................ชั่วช้า
หว่านพิษบิดเบือนปน.............ปลุกกิเลส
สาวกหลงคลั่งบ้า..................บอดใบ้ไร้สมอง

ผองอสุภซากอดีตย้อน.............หวนคืน
หวังสูบเลือดเนื้อกลืน...............อร่อยลิ้น
ใครไหนจักหยัดยืน..................ฝืนต่อ  กรนอ
ผลประโยชน์กลบกลืนสิ้น...........ยากสู้กระแสมาร

เคยผลาญเคยพล่าล้าง...........กลางสนาม
ชั่วจัดชาติสัตว์ทราม.............สมัครย้อน
สืบเชื้อชั่วเหยียบหยาม..........หยันราษฎร์
โยงเหลี่ยมเล่ห์ซับซ้อน..........ยากรู้เท่าทัน

หวังวันนี้แจ่มแจ้ง..........ใจประชา
ทันเล่ห์พวกบาปหนา.........บิดเบี้ยว
สืบประวัติศาสตร์ผ่านมา.........มากยุค  สมัยเฮย
คือฆาตกรโหดเขี้ยว................ฆ่าล้างประชาชน

วนมาป็นข้าทาส.........นายเงิน
ใจหยาบสันดานเกิน........ขุดได้
สมุนถ่.อยกลับสรรเสริญ.......ชูเชิด
รวมปลักสัตว์ประหลาดไว้..........ใส่ไคล้ระบายสี

คนดีฤาขาดแล้ง...........แหล่งสยาม
ปล่อยพวกชั่วโฉดทราม......เขมือบสิ้น
ควรรู้คิดติดตาม...................ทันเล่ห์   เหลี่ยมนา
ให้บทเรียนเหลือบริ้น...............รับรู้กรรมสนอง

[อธิฏฐาน]

เดี่ยวค่อยมาตอบค่ะคุณพี่ลุงคม

[komyen]

คอยหนูอาทิดมาตอบตั้ง๒วัน ตอบเองดีกว่า

ขอเชิญชวนคนไทยไปเลือกตั้ง
อย่ารับตังค์ชั่งใจกันไว้หน่อย
พวกซีดีน้ำเน่าเขาสำออย
อย่าใจลอยคล้อยตามจะช้ำใจ

เลือกตัวแทนคนไทยจำไว้เถิด
อย่าให้เกิดเรื่องแย่ต้องแก้ไข
พวกตัวแทนคนอื่นขืนเลือกไป
กลับมาใหม่โกงใหม่ใหญ่คับซอย

ได้นายกนอมินี่ไม่ดีแน่
ชาติคงแย่แม่-งชอบท้าตีต่อย
เจ้านายชอบเบือนบิดติดสำออย
ขี้ข้าถ่.อยคอยท้าด่าทุกที

นโยบายไม่มีดีแต่ด่า
เที่ยวกล่าวหาว่าใครคอยใส่สี
เคยยุยงเข่นฆ่าประชาชี
คนอย่างนี้ได้มาดูท่าซวย

รับเศษเงินเพลินใจไปเลือกเขา
ได้คนเก่าโกงเก่งนักเลงด้วย
ได้ท่านหมักเป็นนายกรัฐมนตวย
พรรคพลังประชาชวยเป็นรัฐบาล

[อธิฏฐาน]

เลือกคนดีจงละอายการขายเสียง
คนซื้อเพียงพ่อค้ามาเพียงหน
หวังกอบโกยศรัทธาประชาชน
เพื่อถีบตนเข้าสภาตบตากัน

เงินที่ให้ใช่เมตตาประชาราษฎร์
หวังเก็บกวาดเศษเนื้อเพื่อห้ำหั่น
สุดท้ายแล้วขายชาติบังอาจครัน
จงตื่นตารู้ทันไล่มันไป


สวัสดีค่ะลุงคม

[komyen]

เลือกตั้งหวังไว้ได้นายก
ไม่สกปรกโสมมหมักหมมชั่ว
เป็นคนดีมีธรรมประจำตัว
ไม่ทำตัวยั่วยุดุด่าคน

เลือกตั้งหวังไว้ได้ส.ส.
ไม่สอพลอเอาดีมีแต่พ่น
เป็นตัวแทนประชามหาชน
พาชาติพ้นวิกฤตคิดเพื่อไทย

วันนี้เขียนหลายรอบและหลายเว็บ
เพื่อส่งเสริมประชาธิปตวย เอ๊ย..ประชาธิปไตย
ฝากช่วยกันเอาไปpostในwebอื่นบ้างก็น่าจะดี

[komyen]

มีอีกหน่อย


เสียงชมระงมเชียร์

ฟังเพลียระอาพอ

เลือกตั้งระวังตอ

เจอช้ำยำยำชน

 

หอมกลิ่นระรินไกล

ดอกไม้ระเมียรมนต์

แตกข้างระหว่างคน

อาจแว้งระแวงไว้

(อัษฎางค์ดุริยา)

[อธิฏฐาน]

เดี๋ยวไปใส่ในห้องกวีราชดำเนินดีหรือเปล่าคะลุงคม

[อธิฏฐาน]

เดี๋ยวไปใส่ในห้องกวีราชดำเนินดีหรือเปล่าคะลุงคม

ไปใส่ให้แล้วค่ะลุงคม

http://www.pantip.com/cafe/rajdumnern/topic/P6155122/P6155122.html#7

[komyen]

ลงในราชดำเนินไม่มีประโยชน์หรอก
คนอ่านมีแต่พวกขุดยาก
ตอนกลางวันลงในห้องสมุดบางบทยังโดนลบเลย


พวกขี้โกงโม้เก่งนักเลงเก่า

ดีแต่เห่าเฝ้าแต่หอน..วอน...ถีบให้

ชอบถ่มถุยคุยทั่ว..มั่ว-เพื่อไทย

ทนไม่ไหววิงเวียนเอียนจังโว้ย

(ตกกระทบ)

เขียนไปเรื่อย เพลินๆ

[อธิฏฐาน]

ลงในราชดำเนินไม่มีประโยชน์หรอก
คนอ่านมีแต่พวกขุดยาก
ตอนกลางวันลงในห้องสมุดบางบทยังโดนลบเลย


พวกขี้โกงโม้เก่งนักเลงเก่า

ดีแต่เห่าเฝ้าแต่หอน..วอน...ถีบให้

ชอบถ่มถุยคุยทั่ว..มั่ว-เพื่อไทย

ทนไม่ไหววิงเวียนเอียนจังโว้ย

(ตกกระทบ)

เขียนไปเรื่อย เพลินๆ

โดนหมาหมู่รุมแล้วค่ะลุงคม เด๋ยวคงโดนลบตามมา

http://www.pantip.com/cafe/rajdumnern/topic/P6155122/P6155122.html#18

[komyen]

ทางที่ดีอย่าไปเขียนและอย่าไปอ่าน ราชดำเนิน
พวกนี้มันเหมือนพวกคลั่งลัทธิอะไรสักอย่าง
ทำให้เราเสียเวลา เสียอารมณ์
การไปโต้ตอบก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา

คนอย่างหมักหรือจะมาเป็นนายก
เคยโกหกโกห้ามาเก่าก่อน
ใครเชื่อคงออกลูกป็นวานร
ต้องเดือดร้อนนอนไม่หลับนับวันพัง

ทุกทุกวันหาเรื่องคุยเฟื่องฟุ้ง
หากกรูรุ่งจักล้างลบอีกฝั่ง
เที่ยวยั่วยุกุกระแสมันแย่จัง
เตือนไม่ฟังยังเที่ยวด่าท้าต่อยตี

[อธิฏฐาน]

คนปากห-,มากจมูกหมูรูเหม็นเน่า
เขาเลี้ยงไว้หอนเห่าแลกข้าวสวย
เป็นทาสาเปรอปรนของคนรวย
แต่มีคนเฮงซวยแอบช่วยมัน


สวัสดีค่ะคุณลุงคม เหมือนลุงคมว่าอย่าไปเสียอารมณ์กับพวกมันดีกว่า

[komyen]

ท่านสมัครนักสมาน

คอยประสานร่วมประสม

มีสมุนมาสดมภ์

คอยประดับคับประดัง

 
เป็นประธานปกประเทศ

อย่าทุเรศดันทุรัง

ชาญฉลาดเชี่ยวฉมัง

จะนิยมชมนิยาม

 
เขาเชิดเขาชูชมพู่สมัคร

ตัวแทนท่านทักษณ์น่ารักจะถาม

หากเป็นนายกจมูกจะดาม

ให้งดให้งามขึ้นบ้างอย่างไร

 
อีกถ้อยวาจาภาษาที่พูด

อย่าปากเหมือนตูดเหม็นบูดเข้าไส้

ควรเปล่งวาจาภาษาดอกไม้

ให้ฟังชื่นใจทั่วไทยจะชม

 
ท่านสมัครใช้สมองตรองสมาน

หวังประสานพรรคประสบมาประสม

เล่านิยายให้นิยามน่านิยม

มุ่งระดมพรรคระดับนับระดา

 
อภิสิทธิ์คิดเซ็งฟังเพลงเศร้า

น่าอับเฉาเน่าอับโชคนั่งอิจฉา

คนอิสาณคลั่งทักษิณไม่สร่างซา

คนกรุงเทพบ้อท่าระอาท้อ

 
นายสมัครนักสมานผ่านสมัย

ปากตะไกรได้ตระหนักควักตะขอ

ได้สติมีสตางค์ช่างสะตอ

ทอดสมอปล่อยสมองตรองสบาย

 
พรรคเล็กเล็กลุกลนคนหลุกหลิก

กลัวจะพลิกนอนแผ่ต้องแพ้พ่าย

อยากเข้าร่วมวิ่งรอกต่างออกลาย

ไม่มีอายกลัวอดหมดสิทธิ์อิง


ในที่สุดมันก็ผ่านไป รอวันกลียุคแล้วกัน

 

 

 

[อธิฏฐาน]

งามวงหน้าคลับคล้าย..........เคียงสุกร
ชมพู่ผ่าซีกตอน..................แปะไว้
ดวงตาเลื่อนลอยมรณ์............มรณะ
ทรลักษณ์กายาไร้............สง่าสิ้นสำอางศรี

งามวาจาถ่oยทั้ง................คารม
คงเสพเมถุนอม..................ปากยี้
ยามสำรากอาจม..........เหม็นหึ่ง...ตลบเอย
สำนึกบางเบานี้.............อาจเอื้อมนำสยาม

งามความคิดหลากล้วน........พรรณนา
หวังทรัพย์เขาจ้างมา..........โจ่งแจ้ง
วิมานเทพเทวา..............ร้อนผ่าว...พ่อเอย
ขอเถิดจงกลั่นแกล้ง.........นรกร้ายคืนหลุม


สวัสดีค่ะคุณพี่ลุงคม

[ใบไม้ทะเล]

เมอรี่คริสมาสตร์เสรี
ไทยเวบสุขีขจรไกล
ทั่วหล้าถิ่นฐานแดนไทย
สวัสดีปีใหม่ทุกท่านเอ่ย




มาแต่งกลอน Merry Christmas and Happy 2008

หวัดดีค่าคุณคมเย็น คุณอธิฏฐาน

[komyen]

ปีใหม่ให้สุขพร้อม..........พูนทวี
สินทรัพย์เพิ่มเพียบมี..........มากล้น
โรคภัยอย่าได้บี...................ฑาเบียด  เบียนนา
อยู่รอดปลอดภัยพ้น...................ผ่านได้อีกปี

สวัสดีครับคุณใบไม้  หนูอาทิดหมู่นี้เขียนดุเดือดดีจัง

[อธิฏฐาน]

สวัสดีปีใหม่
ขออวยชัยพร้อมพรมา
สมสุขทุกเวลา
ศัตรูร้ายก็พ่ายกรรม

สินทรัพย์นับไม่ถ้วน
เงินทองล้วนบุญหนุนนำ
ตะวันส่องทางธรรม
สุขเกษมและเปรมปรีด์


เอาแบบไม่เดือดก็ได้ค่ะคุณพี่ลุงคม

[komyen]

สวัสดีปีใหม่ครับหนูอาทิด


ปีใหม่ได้พรรคใหม่

สมองใสใช้ทรัพย์สิน

เขาแจกเป็นอาจินต์

เคยได้ยิน"ชิน"ไยโยง

 
ปีใหม่อย่าได้มั่ว

รีบกลับตัวอย่ามัวโกง

ถึงหากรวยตายโหง

เมื่อเข้าโลงได้แต่ลม

 
เป็นรัฐบาลรวย

อย่าเฮ็งซวยทำให้สม

ที่คนเขานิยม

จักชื่นชมทนข่มใจ

 
โหรชี้ว่าปีชวด

พวกตะกวดวิ่งไม่ไกล

หากรวมกับปลาไหล

คงพอไหวไปหลายวัน

 

[komyen]

ช้ำรัก

ดึกคืนนั้นดารดาษดาว
รัชนิกรสกาว
รัศมีพราว
ณ หาวหน

แสงนวลตาหล้าสว่างยล
ศศิจรนภดล
ราวจะร่ายมนต์
สกลฝัน

หรีดหริ่งร้องทั่วพนาวัน
ดุจดุริยะสวรรค์
ก้องเสนาะกรรณ
กระหึ่มไกล

เราเคียงคู่คลอพนอไป
อภิรมยะหทัย
หวามสวาทไหว
สวรรค์ปาน

แอบร่มพฤกษ์ริมนทีธาร
ระอุรติรสหวาน
ซึ้งฤดีดาล
สะท้านทรวง

ดังภู่ผึ้งตอมตฤปปวง
มธุรสนุชหวง
รักมิหลอกลวง
มิล่วงเกิน

ครั้นกาลเวียนเปลี่ยนฤทัยเพลิน
นิรรสรติเผิน
หมางสวาทเมิน
มลายหาย

เธอคือน้ำค้างละอองราย
อรุณสุริยะฉาย
แปรสภาพกลาย
สลายพลัน

ใจเยี่ยงน้ำค้างจะห่างหัน
ละภวะอุทกอัน
เช่นฤทัยนั้น
มิแน่นอน

ดึกคืนนี้ดาริกาจร
นภนิรศศิธร
มองทิฆัมพร
สิหม่นหมอง

คิดครั้งเคยมีรตีครอง
อสุชลดนุนอง
เปลี่ยวฤทัยปอง
ประหวัดหวน

ครองช้ำร่ำไปฤทัยครวญ
พิศศศิธรนวล
ในอุรารวน
ฤทัยลาญ

(สัทธราฉันท์๒๑)

[komyen]

แผ่นดินณ ยามภววิกฤต
ปะทุพิษพญามาร
เหล่าพวกสถุลบริวาร
มุจะผลาญไผทไทย

วันวันสิแหย่ยุกุกระแส
พิษแพร่ขยายไป
เมืองล่มเพราะด้วยธนประลัย
ระอุไฟจะไหม้ลาม

แตกแยกระหว่างนิกรชน
ทะเลาะบ่นวิกลตาม
พรรคเลวจะนำคณะสยาม
ประลุทรามและเสื่อมโทรม

หากโคตรตระกูลบุรพกาล
พิศหลานฤญาติโยม
กัดกินประเทศตะกละตะโบม
สิจะคิดอนิจจา

น่าอายอุบาทว์ประดุจมูล
ปฏิกูลสะสมคา
ริมฝั่งประดังระดะประสา
สวะเน่าคละเคล้าเหม็น

จวนเริ่มกลียุคปฐมบท
ผิวะกดประชาเป็น
สองขั้วผิว์ชนบทเข็ญ
ก็กระตุ้นกิเลสเหิม

คนเมืองประสมคณะระคน
คละปะปนก็แตกเติม
แยกขั้วเพราะคำประทุษเสริม
ระยะห่างระหว่างกัน

บ้านเมืองเสมือนนรกมัว
คณะชั่วจมูกชัน
เหล่าพลเมืองจะเยาะจะหยัน
ฤจะอาจประศาสน์ชน

เหล่าปวงวธูวิพุธมวล
ตละล้วนมิอาจทน
ขี้ฉ้อตะกลามตะกละจะฉล
ฤจะปกประเทศครอง

เสนาบดีตละพระหน่อ
พิศท้ออนาถมอง
ล้วนพวกระยำคณะผยอง
คละกะเหล่ากะล่อนไหล

ผู้นำอุบาทว์มนพิการ
บริหารประเทศไทย
โอ้ว่าประชาอธิปไตย
ทุรชนจะปล้นชิง

ผู้แทนถนัดผรุสวาท
ทุรชาติอุบาทว์จริง
วาจาเสมือนนรกสิง
ทะเลาะท้าประสาทราม

อ้าองค์สยามเทวธิราช
ฤปลาตสุธายาม
สัตว์ต่ำจะนำภพสยาม
ทะลุขุมอเวจี

[อธิฏฐาน]

รุ่งสางอรุณสุริยะฉาย
นภะพราย ณ ปลายตา
ผีเสื้อเกาะกิ่งมะลิลดา
ภุมรา ฤ ร่อนตาม

ผึ้งภู่แมลงและภุมริน
สิถวิลผกางาม
รื่นรวยสุคนธ์ ณ พนะนาม
ทิวะยามขจรไกล

รื่นรมย์ทะเลอุทกธาร
จิตะปานตระกองใคร
สุขสมฤดีและหฤทัย
พิศะอยู่มิรู้เลือน

แสงสูรย์สว่างประลุวนา
สุริยาประหนึ่งเยือน
อบอุ่นพิสุทธิ์มิละ ฤ เลือน
ระอุเหมือนอุดมการณ์

เพื่อไทยสยามจะมุมิท้อ
อริรอจะรอนราญ
ใจจิตสงบสยบะพาล
พละมั่นมิหวั่นเลย



ไม่เกี่ยวกับการเมืองค่ะคุณลุงคม

[komyen]

เรียงฉันทพากยประพน-

-ธกมลสงบตรอง

มองโลกและสรรพชิวะผอง

พลวัตวินิจปวง

 
ชมธรรมชาติอรุณสาง

สุริย์พร่างกระจ่างดวง

กลุ่มเมฆสกาวสถิตสรวง

วตะชื่นระรื่นใจ

 
เรื่อยเรื่อยระรินอุทกธาร

ณ ละหานกระแสไหล

ริมฝั่งสะพรั่งรุกขไกว

เสนาะเพลงสุโนกเพลิน

 
ฟังเสียงสิเพียงดุริยะพ้อง

พิเราะร้องพิหคเหิน

พฤกษาพนาสิขรเนิน

สมดุลย์พิภพดล

 
ชื่นธรรมชาติประดุจสรร-

-คสวรรยอำพน

สุนทรียภาพวิบุลผล

ดลจินตนาการ

 
วาดวรรณวากยวิสิฐ

นิรมิตสฤษฎ์งาน

มุ่งรจนาวจนศาน-

-ติพิจารณ์พิจิตรศิลป์

 
อากาศกระแสอุทกธาร

คคนานต์มิราคิน

ฟูฟ่องวลาหกประทิน

จิตชื่นระรื่นชม

 
หลากสีระเมียรกุสุมชา-

-ติพิลาสชวนรมย์

โลกสวยวิเศษวิสุทธ์สม

ภพะสรรค์สวรรยา

 
ดวงดาริการะดะระยิบ

วะวะวิบกระพริบมา

ดวงรัชนีกรประภา

จรห้วงโพยมหน

 
เวิ้งจักรวาลวิจิตรสรร-

-คกำนัลมนุษย์ชน

มวลธรรมชาติทิพวิมล

ดุจดลฤดีดาล

 
โลกรังสฤษฎ์ศิลปกรรม

คติธรรมอนันต์กาล

เอื้อให้แสวงอภิญญาณ

วรกานท์กวีวรรณ

 
หวังสร้างกวีวรวิจิต-

-ระอุทิศสนองฉันท์

หวังให้สถิตนิจนิรันดร์

อภินันทนาการ

 
เพื่อโลกประจักษ์กวินิมิต

มุลิขิตวรรณศานต์

เพื่อศิลป์เสถียรสถิตนาน

นิจกาลนิรันดร

 
(วสันตดิลกฉันท์๑๔)

 
ให้หนูอาทิดลองอ่านอีกบท
 

[อธิฏฐาน]

ราตรีกระจ่างศศิประภา
ดะริการะยิบยวง
พร่างพรายกระพริบสถิตสรวง
มิละพราก ณ คืนแรม

หมื่นแสนประดุจพชรดาว
รุจิวาวประดับแซม
แสงนวลพระจันทรลุแย้ม
ระดะเมฆสิขาวนวล

ง่วงแล้วค่ะลุงคม

[komyen]

เพื่อนร่วมชาติ....

ภาพที่วาดอนาคตดูหมดหวัง

ในท่ามกลางความเกลียดเคียดแค้นชัง

ในกรงขังอวิชชายากฝ่าพ้น

 
ท่ามกลางความแปลกแยกคนแตกต่าง

ทุกทุกอย่างทึบอับดูสับสน

พวกปลิ้นปลอกหลอกล่อทรชน

พาผู้คนหลงลมเชื่องมงาย

 
ทุนสามานย์หว่านอามิสส่งพิษแพร่

โยงใยแผ่ไปทั่วเชื้อชั่วร้าย

แผ่ใยโยงโกงกินกันสิ้นอาย

พังทลายแผ่นดินแทบสิ้นแดน

 
ธนกิจการเมืองเรืองอำนาจ

กัดกินชาติลึกซึ้งจนถึงแก่น

ในกลียุคทุกข์วินาศความขาดแคลน

คนยากแค้นยังคงหลงเล่ห์ลวง

 
เขาสูบเลือดเชือดเนื้อเถือกระดูก

ส่งเมียลูกโกงชาติไม่ขาดช่วง

วางเครือข่ายเจาะกินแผ่นดินกลวง

ทั้งควักล้วงดูดกินถึงวิญญาณ

 
เพื่อนร่วมชาติ...

หากผิดพลาดขาดสมองตรองสมาน

หลงเชิดชูบูชาพวกสามานย์

อันธพาล"ชั่วครองเมือง"จะเฟื่องฟู

 
เราร่วมทุกข์จำทนพวกคนถ่oย

ที่พูดพล่อยสกปรกให้รกหู

วันวันคอยอวดอ้างยกหางชู

โอ่อัตตาตัวกูผู้เลิศลอย

 
ท่ามกลางความเกลียดชังที่สั่งสม

พวกโง่งม,อันธพาลสันดานถ่oย

พังบ้านเมืองเหมือนไก่ที่ได้พลอย

ทุกอย่างถอยเพราะอธรรมเข้าย่ำยี

 
ไม่มีส่วนในบ้านเมืองเรื่องต่างต่าง

ทุกทุกอย่างเขากำหนดเพื่อกดขี่

มองชาวบ้านปานศัตรูหมู่ไพรี

หากใครมีความคิดผิดแผกมัน

 
ฤาจะปล่อยคอยไปให้ชาติป่น

ทรชนแบ่งชาติขาดสะบั้น

แก้กฎเกณฑ์เป็นกฎกูสู้ดึงดัน

มุ่งห้ำหั่นปั่นกระแสยุแหย่คน

 
เพื่อนร่วมชาติ...

ประวัติศาสตร์ความฉิบหายหลายหลายหน

ประทุษชั่วจากขี้ฉ้อทรชน

ประชาชนเป็นเหยื่อทุกเมื่อไป

 
เพื่อนร่วมชาติ...

ประวัติศาสตร์รอท่านจารบทใหม่

อย่าปล่อยชั่วหลอกเชื่อเติมเชื้อไฟ

จนลุกไหม้แผ่นดินสิ้นความดี

 
ยืนหยัดสู้ทรชนที่ปล้นชาติ

ยืนยันไล่ทรราชปลาตหนี

เพื่อผ่านพ้นทรยุคปลุกเสรี

เพื่อล้างสิ้นทรพีของแผ่นดิน

 

 

[DAWN]

เราจะหยัดยืนสู้หมู่คนชั่ว
สู้สุดตัว เรื่องกลัวไม่ถวิล
ขอส่งเสียง บอกไปให้ได้ยิน
ว่าในถิ่นไทยนี้ยังมีเรา

  จะช่วยไล่ช่วยขับ ทรชน
   ไอ้พวกปล้น พวกเหลือบ พวกเห็บเหา
   ด้วยแรงร้อน เร่งหนักไม่ผ่อนเบา
   ผลักแม้เงา ให้มัน พ้นปฐพี

ขอเพียงเพื่อน เมื่อพร้อมให้ส่งข่าว
เร่งบอกกล่าว บอกความแห่งวิถี
ว่าจะล้าง ผลาญเมื่อใด ไอ้ทรพี
ข้าฯจะพาชีวี แลกกับมัน
   
   ให้โลกรู้ว่าชั่วจะชนะ
   พวกกักขฬะ มันได้อยู่สรวงสวรรค์
   หรือพวกเรามีชัยได้รู้กัน
   ขออีกวัน บันทึกไว้ ในความจำ

เพราะสุดทนในความเห็นแต่ได้
ไม่ใส่ใจ เสียงประชา กลับด่าซ้ำ
ตั้งม๊อบกวน ม๊อบป่วน ม๊อบอธรรม
รัฐกลับทำ ก่อเรื่อง ยุ่งเมืองเอง

[komyen]

ในรัตติกาลมืดแม้น..............หมึกดำ
ใต้ปกครองคนระ.ยำ............คลั่งบ้า
อย่าพลั้งพลาดถลำ..............หลงเล่ห์  "เหลี่ยม"นา
สู้หมู่พาลชั่วช้า..................ลูกกรอกโนมินี

สวัสดีครับคุณdawn

[komyen]

วันเพ็ญวิสาข์มาศ
อภิวาทชุลีองค์-
สัมพุทธเจ้าทรง
คุณะเลิศประเสิรฐสรรค์

ทรงตรัสรู้ชัด
ปรมัตถธรรมอัน
ล้ำค่าคุณานันต์
บริสุทธิ์วิมุตมวล

เอื้อผองนิกรพ้น
วัฏวนมิเรรวน
โดยธรรมพระย้ำทวน
ผิว์ประโพธประโยชน์พูน

ชี้"ทุกข์"แนะทางให้
"สมุทัย"มลายสูญ
ด้วย"มรรค"มิอาดูร
ลุ"นิโรธ"พระโปรดชน

เกิดศาสนาพุท-
-ธวิศุทธิมงคล
การุณวิบุลผล
ดลภพสงบเย็น

เริ่มพุทธศาสนา
ณ วิสาขมาศเพ็ญ
ไตรรัตน์ขจัดเข็ญ
นรชนสกลผอง

โดยธรรมะกำหนด
พระสุคตธ ทรงกรอง
ธรรมอันนำครรลอง
บริษัทประภัสสร

กรรพุ่มกุสุมพร้อม
มนะน้อมพระชินวร
เทิดศาสน์สถาพร
ปณิธานประสารธรรม

(อินทรวิเชียรฉันท์๑๑)


   

[komyen]

พื้นเปียกพิรุณโปรย

วตะโชยยะเยือกเย็น

เมฆห้อมนภาเห็น

ชรอุ่มคละคลุ้มมัว

 
ฉ่ำนองละอองน้ำ

เผาะเผาะพรำกระทบตัว

เสียงหยาดพิรุณรัว

เปาะแปะทั่วพนาลัย

 
ฝนชุ่มตฤณชาติ

ระดะดาษระบัดใบ

หยดน้ำวะวับใส

กลเพชรสะเก็ดวาม

 
สาวเริงพิรุณรื่น

พิศชื่นสกนธ์งาม

ฝนเปียกพงาลาม

เกาะฉวีรุจียล

 
ผ้าแนบกะผิวเนื้อ

พิศเหลือจะทานทน

เพียงมองก็ต้องมน-

-ตระรวยระทวยกาย

 
พี่มองสิน้องเมิน

ฤจะเขินสะเทิ้นอาย

ชื่นนัยนาชาย

ขณะอึ้งตลึงแล

 
เธอชายชะม้ายเนตร

ดุจเด็ดฤดีแด

เพียงศรสะกิดแผล

อุระไหวฤทัยหวาม

 
สองดอกปทุมตูม

อุระอูมระอวบงาม

เต่งตั้งสะพรั่งยาม

ยุรยาตรดนูยล

 
พี่ชมภิรมย์ชื่น

รติรื่นระรวยมนต์

อยากเป็นละอองฝน

ชะพนิตชโลมนาง

 
เอวองค์อนงค์นาฏ

พิศวาทมิเลือนจาง

พิมพ์ภาพประทับกลาง

หฤทัยมิอาจถอน

 
อยากร่วมระเริงฝน

นฤมลก็ตัดรอน

นงนาฏปลาตจร

ละดนูตริอยู่เดียว

 
มองสรรพางค์ทรง

น่ะอนงค์ระหงเรียว

เธอลี้มิแลเหลียว

ดนุเปลี่ยวหทัยปลง

 
วนคอยถวิลหวัง

ตละครั้งพิรุณคง

พานางสวรรค์ลง

ภพเล่นระเริงชล

 
คอยหาก็แลหาย

ฤจะอายฤหน่ายฝน

คนรอก็ทุกข์ทน

ทรมานตลอดมา

(อินทรวิเชียรฉันท์๑๑)

[อธิฏฐาน]

กลอนกานท์ประพันธ์มธุรพจน์
กวิบทสะกดใจ
เพียงอ่านก็ชื่นอุระหทัย
ระอุร้อนก็คลอนคลาย

อักษรสะพรั่งสิริลดา
ปทุมาผลิบานพราย
บัวผันละออภุมระหมาย
พิศะคล้ายอนาทร

พร่างพรูวสันต์พฤษภะกาล
ทิวะวารจะจำจร
ยามเย็นนภาละทินกร
รวิรอนมิต่างกัน

ราตรีกระจ่างดะริกะราย
ศศิฉายเสมือนวัน
ดาราระยิบอรอนันต์
สว่างพลัน ณ คืนเพ็ญ

เดือนหกพระพายจะละฤดู
ดนุผู้พิสุทธิ์เย็น
เวียนเทียนอุทิศกุศละเป็น
พยุเข็ญสลายลง

สองกรประนมอธิษฐาน
ชนะพาลศตรูปลง
สมสุขหทัยอริยะพงศ์
นิระทุกข์นิราศภัย


วสันตดิลก๑๔
สวัสดีค่ะคุณลุงคมฯ มาพร้อมสายฝนเลยค่ะ

[komyen]

สวัสดีครับหนูอาทิด
ฉันท์๑๔ บทนี้เข้าท่านะ
มีบางจุดอย่าตรงที่เขียน ภุมระ กุศละ เราไม่ต้องใส่สระ อะ
ตำแหน่งที่ตก ลหุ ถ้าเป็นบาลี สันสกฤต เขมร
จะอ่านแยกคำ เช่น กุศล อ่าน กุ สะ ละ
ดะริกะ ไม่แน่ใจว่าใช้ได้หรือเปล่า

[komyen]

บ้านเมืองแห่งนี้
ความหวังริบหรี่
มองไปมีแต่ความมืดมน
ชาวประชาทุกทิศทุกข์ทน
ทุกหย่อมย่านอดอยากยากจน
ต่างหมองหม่นบนความสิ้นหวัง

บ้านเมืองเคืองเข็ญ
ยากแค้นลำเค็ญ
มองไปเห็นแต่ความชิงชัง
เสียงชาวบ้านบ่นว่าประดัง
ไม่เห็นมีใครไหนจะฟัง
ทุกข์เหมือนดั่งเลือดตากระเด็น

มารผยองครองประเทศล้วนเปรตผี
มิคคสัญญิเริ่มยุคแห่งทุกข์เข็ญ
ชาวประชาลำบากแสนยากเย็น
ไม่เคยเห็นผู้ใหญ๋มาไยดี

ล้วนแต่พวกทรชนเที่ยวบ่นบ้า
โง่ไม่รู้ประสาน่าบัดสี
เผยอหน้ามาปกครองประชาชี
โหมอัคคีใส่เมืองเรื่องบ้าบอ

ยุคข้าวยากหมากแพงค่าแรงต่ำ
แสนระกำช้ำชอกหากรอกหม้อ
เหนื่อยสายตัวแทบขาดไม่อาจพอ
พวกขี้ฉ้อน่าชังยังซ้ำเติม

วันวันเที่ยวยั่วยุกุกระแส
เรื่องแย่แย่ยุยงคอยส่งเสริม
กระพือชั่วลามแผ่เหมือนแผลเริม
บ้างเหิมเกริม"เฉลิม"ฉลอง"ชั่วครองเมือง"

คงสักวัน"จักพบ"เป็นศพซาก
ตายเพราะปากแกว่งเกี่ยวเที่ยวหาเรื่อง
มุ่งทำร้ายทำลายระคายเคือง
เลี้ยงไม่เชื่องชั่วช้าพวกกาลี

[komyen]

กาลครั้งหนึ่ง

๑


ฟังนิทาน"กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว..."

แม่เล่าแว่วริมหูมิรู้เบื่อ

ฟังนิทานก่อนนอนหนุนหมอนเนื้อ

ที่แม่เอื้อตักอุ่นให้หนุนนอน


เรื่องเก่าเก่าเล่าซ้ำฟังจำได้

เรื่องใหม่ใหม่ให้ค่าอุทาหรณ์

แม่ย้ำเตือนลูกฟังพึงสังวรณ์

แม่สั่งสอนลูกสดับคอยรับฟัง


"เจ้าหญิงน้อยกำสรดแม่มดสาป

เจ้าชายหนุ่มกำราบมนต์บาปขลัง

ได้ครองคู่อยู่ปราสาทราชวัง"

เรื่องเก่าครั้งเมื่อกาลนานมาแล้ว


"เงือกน้อยในธาราน่าสงสาร"

"โฉมสะคราญในป่า,ปราสาทแก้ว"

"เขาวงกตลดหลั่นหลายชั้นแนว"

เพริศแพร้วจินตภาพอาบอิ่มทรวง


๒


อบอุ่นในอ้อมอกแม่กกกอด

รับสืบทอดจิตวิญญาณแม้กาลล่วง

ความดีงาม,ศรัทธา,คุณค่าปวง

ให้ฉายโชนโชติช่วงแม้ล่วงกาล


แม่รักลูกปลูกฝังแต่ยังเด็ก

ตัวยังเล็กเริ่มเรียนหัดเขียนอ่าน

ให้รู้ผิดรู้ชอบกอปรการงาน

ไม่เกียจคร้านพาลทั่วรู้ชั่วดี


เรียนชีวิตง่ายงามตามประสา

รู้คุณค่าความซื่อคือศักดิ์ศรี

ไม่บิดเบือนสับปลับทำอัป.ปรีย์

ไม่เบียดเบียนกดขี่บีฑาใคร


๓


กาลเวลาเลื่อนไหลผ่านไปเรื่อย

แม้ล้าเหนื่อยเด็กน้อยค่อยเติบใหญ่

สิ่งต่างต่างที่เห็นความเป็นไป

ไม่เหมือนแม่สอนไว้ตอนวัยเยาว์


ในเส้นทางสับสนที่วนว่าย

หาความหมายว่ายวนเหมือนคนเขลา

ชีวิตช่างทุกข์ทนหนอคนเรา

ไขว่คว้าเอาเท่าไรไม่รู้พอ


ความดีงาม,ศรัทธา,คุณค่าเก่า

ที่แม่เฝ้าปลูกฝังยังเติบต่อ

แม้บางครั้งสั่นคลอนโลกหลอนล้อ

บางครั้งท้อทุกข์โศกกับโลกร้าย


เส้นทางเวียนโลกวุ่นหมุนสับสน

อนาถหนอผู้คนผู้คนที่วนว่าย

เริงกิเลสกาลีไม่มีอาย

บ้างกระหายบ้าระห่ำท้ากรรมเวร


ฤาเขาขาดพ่อแม่คอยแผ่รัก

ไร้เสาหลักสิ่งดีที่โดดเด่น

จึงหลงทิศผิดทางบ้างเบี่ยงเบน

เหมือนไม้เอนรากอ่อนจึงคลอนแคลน


๔


เมื่อคิดย้อนตอนเยาว์แม่เล่าขาน

เรื่องนิทานฟังสนุกเป็นสุขแสน

"ดาบวิเศษปราบอธรรมที่ล้ำแดน"

"พรมวิเศษโลดแล่นเหนือแผ่นฟ้า"


"มังกรไฟพ่นไฟโลกไหวหวั่น

เหล่าผู้กล้าเข้าประจัญใจหาญกล้า

เทพธิดาใจดีมีมนตรา

เสกคาถาช่วยคนดีให้มีชัย"


ผ่านมาแล้วเนิ่นนาน"กาลครั้งหนึ่ง..."

รักลึกซึ้งตรึงฝันอันสดใส

ปลุกปลอบฝันปันหวังกำลังใจ

สู้ต่อไป..ไปต่อ...ไม่ท้อแท้



 

[อธิฏฐาน]

เช้าชื่นผกาและปทุมา
วสุธาลดาพราย
น้ำค้างพิสุทธิ์สุริยะฉาย
จรลาทิวาวัน

เหลื่อมรุ้งรวีอรุณกาล
ศุภวารไสวพลัน
กลิ่นกลุ่นพิกุลและกระแจะจันทน์
มะลิซ้อนขจรไกล

ร่ายฟ้อนภมรและภุมริน
สิถวิลลดาไพร
ชมชื่นกมลสุขหทัย
ทิวะค่ำก็ร่ำลา

ยามเย็นพระพายผิวจะโชย
ดุจโบยลุกายา
สายฝนวสันต์ ณ มิถุนา
ขณะหนึ่งก็ซึ้งใจ

ฉ่ำชื่นพฤก์ษาสกุณผิน
บ่ถวิลวนาลัย
ยามเย็นสงบตฤณไพร
ชลใสก็ไหลริน

คืนค่ำวิหคประลุ ณ คอน
และภมรบ่ยลยิน
น้ำตาสิไหลอุระ ฤ ชิน
ตละขวัญสิหวั่นตาม

วสันตดิลก ๑๔

ลุงคมช่วยตรวจด้วยค่ะ

[komyen]

สวัสดีหนูอาทิด
ฉันท์ที่เขียนมา บางบทอ่านแล้วแปลกๆ
ลองดูนิดหน่อยนะ
บท๒ กระแจะจันทน์ รู้สึกว่ามันจะเป็นเครื่องหอมอะไรสักอย่าง
บท๓ ภมรกะภุมริน คำเดียวกัน กมลกะหทัย คำเดียวกัน
บท๕ พฤก์ ไม่มี มีแต่ พฤกษ์ เราอาจใช้ รุกข อ่าน รุกขะ หรือ รุกะขะ ก็ได้
        แล้วแต่ตำแหน่ง
อ่านแล้วอย่าเชื่อทั้งหมดนะ ลุงคมก็ยังมั่วๆเหมือนกัน
ให้อ่านบทนึง เป็นฉันท์๑๑

ราตรีประดับดาว
ระดะหาวกระจ่างเห็น
น้ำค้างละอองเย็น
เผาะเผาะพรมสุธาพราว

ดินชุ่มชอุ่มชื้น
วนผืนประหนึ่งราว
หลับไหลณคืนหนาว
ภพเงียบสงบงัน

เรไรระหริ่งเสียง
เสนาะเพียงจะกล่อมฝัน
ดาวตกวะวาบพลัน
กระจะพร่างกระจ่างพราย

ใบรุกขหล่นโปรย
วตะโชยสะบัดชาย
อ่อนล้าจะเอนกาย
ขณะดาวสกาวดวง

(อินทรวิเชียรฉันท์๑๑)

[วาโย]

สมาชิกใหม่ฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ
กงล้อล้อกงกรรม                 หมุนวน                                             
หมุนไปไป่เคยย่น                ละย่อ
กรรมใดใครก่อกง                กรรมกอบ โกยเก็บ
จักเกื้อจักเกิดก้อน               กำสรวล หวนระกำ

สงสารบรรพชนไทย             ใจกล้า
แลกเลือดและน้ำตา              เพื่อชาติ
รุ่นหลังไม่เห็นค่า                 ขายสิทธิ์
แลกจิตไทกับใจทาส            ขี้ข้า น้ำเงิน         

 

[komyen]

สวัสดีครับคุณวาโย
สมาชิกใหม่เขียนบ่อยๆเดี๋ยวก็เก่าเองครับ