== คณิตศาสตร์ของเสียงข้างมาก - บทความอยากให้อ่านครับ ==

[jerasak]

คณิตศาสตร์ของเสียงข้างมาก

คอลัมน์ ดุลยภาพดุลยพินิจ โดย รศ.ดร.ตีรณ พงศ์มฆพัฒน์
มติชนรายวัน วันที่ 24 พฤษภาคม พ.ศ. 2549 ปีที่ 29 ฉบับที่ 10301

ที่มา : http://www.nidambe11.net/ekonomiz/2006q2/2006may24p1.htm
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
กติกาประชาธิปไตยมีจุดเด่นอยู่ประการหนึ่งคือการตัดสินใจมาจากระบบที่เปิดกว้างให้กับเสียงของมหาชน มิใช่จากอำนาจของ
กลุ่มผลประโยชน์เฉพาะ (special interest group) การเลือกตั้งที่ถือเอาเสียงข้างมากเป็นเกณฑ์ จึงเป็นเทคนิคทั่วไป ที่ใช้แยกแยะว่า
การตัดสินใจควรจะเป็นไปในทิศทางใด หรือใครควรทำหน้าที่ให้เป็นไปตามนั้น

ประชาธิปไตยแบบมีตัวแทน (Representative Democracy) อาศัยตัวแทนที่เสียงข้างมากเลือกเข้าไปทำหน้าที่ทางนิติบัญญัติ
แล้วสรรหาฝ่ายบริหารอีกทอดหนึ่ง

แต่กระบวนการของระบอบประชาธิปไตยมิได้มีความยาวที่สั้นเพียงเท่านี้

ในทางรัฐศาสตร์ การเลือกตั้งเป็นการสร้างการปกครองของเสียงข้างมาก (Majority Rule)
ที่ในขณะเดียวกัน อาจนำไปสู่ปัญหาการละเมิดสิทธิของเสียงข้างน้อย (minority right)

ในทางเศรษฐศาสตร์ ฝ่ายที่ได้รับชัยชนะแม้จะเหนือกว่าเพียงเล็กน้อยหรือไม่ก็ตาม จะมีอำนาจในการกำหนดนโยบาย
และการจัดสรรทรัพยากรของภาครัฐทั้งหมด ซึ่งสำหรับสังคมที่ภาคประชาชนมีความอ่อนแอหรือขาดความตื่นตัวทางการเมือง
กลุ่มผลประโยชน์จะมีอิทธิพลเหนือเสียงของประชาชน ส่งผลให้การบริหารประเทศ มิได้มุ่งตอบสนองความต้องการของประชาชนโดยรวม
ตามเจตนารมณ์ของระบอบประชาธิปไตย

ดังนั้น โครงสร้างของระบอบประชาธิปไตยจึงจำเป็นต้องมีระบบการตรวจสอบและถ่วงดุล (Check and Balance) เป็นองค์ประกอบหลักเสมอ

ไม่เหมือนธุรกิจเอกชนของบางประเทศที่ขาดธรรมาภิบาลปล่อยให้ผู้ถือหุ้นรายใหญ่ เอาเปรียบผู้ถือหุ้นรายย่อย และกระทำตนเป็นผู้ชนะ
ที่ครอบงำผลประโยชน์เสียทั้งหมด (The winner takes all)

การเมืองไทยเคยประสบความยุ่งยากในยุครัฐบาลผสม ระบบพรรคการเมืองมีความอ่อนแอ เต็มไปด้วยปัญหาพรรคเล็กพรรคน้อย
และนักการเมืองย้ายพรรค ซึ่งสภาพเหล่านั้นมองกันว่าสร้างปัญหาความไร้เสถียรภาพทางการเมืองและความต่อเนื่องในการบริหารประเทศ

การที่รัฐธรรมนูญฉบับปัจจุบันซึ่งประกาศใช้เมื่อปี 2540 ได้วางเงื่อนไขให้มีสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรประเภทบัญชีรายชื่อ
สำหรับพรรคขนาดกลางและใหญ่ การบังคับให้สังกัดพรรคและห้ามย้ายพรรค ต่างถือได้ว่าต้องการพ้นจากความล้มเหลว ของการบริหารที่อ่อนแอ

ประชาชนทั่วๆ ไปเริ่มรู้สึกสบายใจที่มีรัฐบาลที่มีเสียงข้างมากและเข้มแข็ง เพราะให้นัยว่าการบริหารประเทศจะราบรื่นและมั่นคง
โดยไม่มีอุปสรรค ในขณะที่ประชาชนจำนวนไม่น้อยทีเดียว ที่สนับสนุนผู้ครองอำนาจถึงกับเชื่อว่า ประชาธิปไตย หมายถึงกติกาที่วัดกันง่ายๆ
ด้วยเส้นแบ่งตัวเลขที่ร้อยละ 50

ผู้มีอำนาจทางการเมืองดูจะมีอาการหนักไม่น้อยเมื่อชี้นำว่าอำนาจในระบอบประชาธิปไตยควรแปรผันตามจำนวนเสียงสนับสนุน
กล่าวคือยิ่งมีเสียงสนับสนุนมากเช่นมี 11 ล้านเสียง การใช้อำนาจยิ่งชอบธรรมมากตามไปด้วย

เมื่อการถ่วงดุลถูกมองว่าเป็นเพียงอุปสรรคที่กีดขวางการทำงานของรัฐบาล
ประชาธิปไตยจึงถูกตีความ ให้เดินไปในทิศทางของอำนาจนิยม

ที่จริงแล้ว ระบอบเสียงข้างมากที่เด็ดขาด (Supermajority Rule) มิใช่ประชาธิปไตย เพราะเป็นระบบที่ขาดการถ่วงดุล
ไม่เปิดกว้าง ไม่จำเป็นต้องรับฟังเสียงที่แตกต่าง และไม่ต้องเคารพในสิทธิของผู้อื่น

เป็นระบอบที่สร้างความขัดแย้งแตกหัก แทนที่จะเป็นการประนีประนอมเพื่อให้สังคมเจริญก้าวไปข้างหน้าร่วมกัน ของทุกภาคส่วนได้

อีกทั้งยังเป็นอันตรายหากยกระดับไปสู่การครอบงำความรู้สึกนึกคิดของประชาชนผู้มีสิทธิออกเสียงเลือกตั้ง

รัฐธรรมนูญฉบับปี 2540 ล้มเหลวอย่างมาก ไม่เพียงแต่ในส่วนของการขาดกลไกในการส่งเสริมการพัฒนาระบบพรรคการเมือง
และการสร้างประชาธิปไตยภายในพรรค หากยังขาดกติกาที่จะป้องกันมิให้ระบอบเสียงข้างมาก แปรสภาพเป็นระบอบอำนาจนิยม
ซึ่งอยู่คนละฟากกับประชาธิปไตย

การบริหารเศรษฐกิจในช่วง 4-5 ปีที่ผ่านมา ขาดการรับฟังความเห็นที่แตกต่างออกไป มีการสร้างกระบวนการกำหนดนโยบาย
ที่คิดกันเอง ฟังกันเอง ปฏิบัติกันเอง และประเมินผลกันเองภายในแกนนำของรัฐบาลผู้ครองเสียงข้างมากจนล้นหลาม

นโยบายเศรษฐกิจที่เป็นผลผลิตของกระบวนการเช่นนี้ยากที่จะมีความยั่งยืน เพราะต้องเปลี่ยนแปลงไปคนละทิศละทาง
เมื่อมีการเปลี่ยนขั้วรัฐบาลในเวลาต่อมา

ความจริงแล้ว การยอมรับความคิดเห็นที่หลากหลายหรือการประนีประนอมระหว่างฝ่ายต่างๆ เป็นแนวทางสำคัญของกระบวนการ
กำหนดนโยบายเศรษฐกิจ ในประเทศสหรัฐอเมริกา ซึ่งใช้ระบบประชาธิปไตยทางตรง มีการถ่วงดุลระหว่างรัฐสภากับฝ่ายบริหาร
สูงกว่าที่เข้าใจกัน อีกทั้งยังมีการถ่วงดุลมากกว่าของประเทศไทยที่โดยหลักการแล้วรัฐสภาเป็นสถาบันที่ให้กำเนิดฝ่ายบริหาร

เกณฑ์ทางคณิตศาสตร์ของเสียงข้างมากก็มีความละเอียดอ่อนกว่ากรณีของไทย

ประธานาธิบดีสหรัฐ ถูกกำกับโดยกติกาให้จำเป็นต้องประนีประนอมกับรัฐสภา ไม่เพียงแต่ในเรื่องของงบประมาณเท่านั้น
การจัดทำข้อตกลงการค้าเสรีกับต่างประเทศจะต้องขอความเห็นชอบจากรัฐสภาด้วยเสียงสนับสนุนไม่ต่ำกว่า 2 ใน 3
มิใช่ตัวเลขกึ่งหนึ่งเหมือนที่มักใช้กัน

การพิจารณากฎหมายและการจัดทำประชาพิจารณ์ในรัฐสภาสหรัฐ มิได้ยึดหลักคณิตศาสตร์ เพื่อประโยชน์ของเสียงข้างมากแต่ฝ่ายเดียว
มีการให้เกียรติฝ่ายเสียงข้างน้อย ในการดำเนินงานทางการเมือง และการมีบทบาทสำคัญในกรรมาธิการชุดต่างๆ

ในขณะที่ในประเทศไทย รัฐบาลเสียงข้างมากตีความเองว่าการจัดทำข้อตกลงการค้าเสรีเป็นเอกสิทธิ์ของฝ่ายบริหาร
แม้ว่าจะตีความได้ว่าข้อตกลงนั้นอาจกระทบต่อความเป็นอธิปไตยหรืออาจต้องมีการอนุวัตกฎหมายในอนาคตตามมาก็ตาม

รัฐบาลไทยสามารถดำเนินการได้โดยไร้การถ่วงดุลใดๆ ไม่ต้องแม้แต่จะขอความเห็นชอบจากรัฐสภา ตามบทบัญญัติแห่งรัฐธรรมนูญ
การประชาพิจารณ์เป็นเพียงพิธีกรรมที่มิได้มีความหมายแท้จริง ส่วนในการกำหนดกรรมาธิการ ฝ่ายเสียงข้างมากเป็นผู้เลือก-
ส่วนที่พึงพอใจที่สุดก่อน และไม่จำเป็นต้องให้เกียรติฝ่ายอื่นๆ

นักการเมืองในสหรัฐ ตระหนักกันว่าการแข่งขันทางการเมืองอาจทำให้ผู้ชนะกลายเป็นผู้แพ้ในการเลือกตั้งครั้งต่อไปได้โดยง่าย
ความมีมารยาทและการให้เกียรติกันในทางการเมืองจึงมีความสำคัญ

ในขณะที่นักการเมืองไทยมักมีทัศนคติที่แตกต่างออกไป อำนาจทางการเมืองนั้นมาจากการกีดกันฝ่ายตรงกันข้าม
มิใช่การยกระดับความสามารถของตนเอง ถ้าได้เสียงข้างมากก็จะต้องหาทางทำให้ได้เสียงมากที่สุดเท่าที่จะมากได้
โดยไม่สนใจว่าจะแลดูสง่างามหรือไม่

คณิตศาสตร์ของเสียงข้างมากกลายเป็นข้ออ้างง่ายๆ ไว้รับใช้อำนาจนิยม เอื้อโอกาสให้ผู้ที่มีอำนาจอยู่แล้วมีอำนาจมากขึ้น
และใช้อำนาจได้ตามอำเภอใจ

ผู้ที่ทำหน้าที่เกี่ยวกับกระบวนการประชาธิปไตย ซึ่งรวมถึงคณะกรรมการจัดการเลือกตั้ง จึงควรเคร่งครัดในวิถีทางประชาธิปไตยที่แท้จริง

ไม่พึงอ้างว่าการเลือกตั้งที่ตนคิดว่าถูกต้องแล้วคือ คำตอบของระบอบประชาธิปไตย ไม่มีใครเลยที่ถูกต้องเท่า

ยิ่งไม่ควรทึกทักว่าการเลือกตั้งที่มีพรรคการเมืองเพียงพรรคเดียวสมัคร หรือเลือกตั้งแล้วได้รัฐสภา
ที่ประกอบด้วยพรรคการเมืองเพียงพรรคเดียวก็เป็นประชาธิปไตยตามไปด้วย

การเลือกตั้งนั้นเป็นเทคนิควิธีการที่ต้องมีการเปิดกว้าง ตรงไปตรงมาในสายตาของทุกๆ ฝ่าย
ปราศจากวาระซ่อนเร้นที่เลือกปฏิบัติหรือมุ่งสร้างความชอบธรรมให้แก่อำนาจนิยม

มิฉะนั้นแล้ว การเลือกตั้งจะให้ผลที่ไม่เป็นที่ยอมรับและกลายเป็นความล้มเหลวอย่างสิ้นเชิง
แม้จะมีผู้ชนะที่ได้รับการชูมือจากคณะกรรมการเลือกตั้ง ตามเกณฑ์คณิตศาสตร์ของเสียงข้างมากครบถ้วนหรือไม่ก็ตาม

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

หมายเหตุ : บทความนี้มีเนื้อหาส่วนใหญ่ใกล้เคียงกับที่ผมกำลังอยากเขียนอยู่พอดี
                เมื่อพบว่ามีผู้เขียนแล้วค่อนข้างตรงกัน ก็เลยนำมาเผยแพร่เสียเลยครับ
                เพราะเนื้อหาปรากฎในเว็บข่าวสาธารณะอยู่แล้ว ผู้เขียนคงไม่หวงห้าม

[นู๋เจ๋ง]

 
เห็นด้วยค่ะ

[hison]

ในประมวลกฏหมายแพ่ง  เรื่องจากออกเสียงลงมติของบริษัท   กลุ่มที่มีเสียงมากกว่าย่อมชนะเสมอ ยกเว้น  กรณีที่กลุ่มที่มีเสียงมากกว่า มีผลได้เสีย เป็นการส่วนตัว กับเรื่องที่ลงมคินั้น  เพราะกฏหมายห้ามนับเสียงที่ ผู้ออกเสียงมีส่วนได้เสีย
การออกมติคณะรัฐมนตรี   ออกกฎหมายในสมัย คุณ toxin  เป็นการออกกฏหมาย  ออกนโยบาย ออกมติที่ มีผลประโยชน์แอบแผง ซ่อนเร้น
เช่น  โครงการเมืองใหม่สุวรรณภูมิ  ไปกว้านซื้อที่ดินรอบๆมาถูกๆ   แล้วจึงสร้างสาธารณูปโภคเข้าไป 
       การบริหาราชการแผ่นดิน  ที่มีผลได้เสีย เป็นการส่วนตัว  เราจะห้ามทำได้หรือไม่ ในการปฎิรูปการเมืองรอบใหม่นี้
 

[พรรณชมพู]

ตรรกะของผู้อ่อนด้อยทางปัญญา ที่ไม่สามารถเข้าใจว่าอะไรคือประชาธิปไตย  แต่ตะโกนเรียกร้องให้รับฟังเสียงข้างมาก 19 ล้านเสียง เป็นตรรกะที่แพร่หลายโดยทั่วไปในหมู่ชนชั้นไร้มันสมอง  ซึ่งกลุ่มคนเหล่านี้นิยมจะเลือกพรรคการเมืองชั่วๆที่จ่ายเงินให้

เสียงข้างมาก ไม่ใช่เสียงที่บอกความถูกต้องได้  บอกได้เพียงความต้องการเท่านั้น

ในรัฐธรรมนูญหรือกฎหมาย ทั้งในประเทศไทยและนานาอารยะประเทศ จึงได้กำหนดจำนวนเสียงในการใช้ลงมติในแต่ละกรณีแตกต่างกัน  ไม่ได้ให้ใช้เสียงข้างมากซึ่งสักแต่ว่ามากกว่าเท่านั้น  ตัวอย่างเช่นการลงมติของ กกต. ซึ่งมี 5 คน แต่ไม่ได้ระบุว่าให้ใช้เสียงข้างมากเท่านั้น แต่ต้องมากกว่าเป็นจำนวนร้อยละเท่าไหร่ด้วย  ทั้งนี้เพื่อป้องกันเสียงข้างมากรังแกเสียงข้างน้อยนั่นเอง

รัฐบาลทุกรัฐบาล ย่อมได้เสียงข้างมากในสภา  รัฐบาลเสียงข้างน้อยไม่อาจบริหารประเทศได้แน่นอน  แต่ไม่ได้หมายความว่า รัฐบาลเสียงข้างมาก จะไม่ฟังฝ่ายค้านเสียงข้างน้อย เพราะหากเป็นเช่นนั้น ก็ไม่ต้องมีฝ่ายค้านให้เปลืองงบประมาณ  เลือกรัฐบาลเสร็จ ฝ่ายค้านหรือฝ่านที่ไม่ได้อยู่ข้างรัฐฐาล ก็กลับไปนอนที่บ้านได้  อยู่ไปก็ไม่มีใครฟังเสียง จะจ้างไว้ให้เปลืองงบประมาณทำไม

บทความนี้ดีมากค่ะ  แต่ลิ่วล้อไทยรักไทย คงอ่านไม่รู้เรื่อง

[jerasak]

บทความนี้ดีมากค่ะ  แต่ลิ่วล้อไทยรักไทย คงอ่านไม่รู้เรื่อง

ถึงพวกลิ่วล้อจะอ่านไม่รู้เรื่อง ก็ไม่เป็นไรครับแค่อยากให้พวกเราได้อ่านกันเท่านั้นเอง

ความจริงยังมีบทความสะสมไว้อีกหลายเรื่องที่อยากเอามาแบ่งกันดูนะครับ
ส่วนใหญ่เกี่ยวกับ โครงสร้างสังคมของเรา และระบบความคิดของสังคม
ที่นักคิดต่างๆ คิดว่าเราควรจะเป็นอย่างไร แต่ปัจจุบันคลาดเคลื่อนอย่างไร
ก็จะทยอยเอามาลงให้อ่านกันครับ

[engg]

ตรรกะของผู้อ่อนด้อยทางปัญญา ที่ไม่สามารถเข้าใจว่าอะไรคือประชาธิปไตย  แต่ตะโกนเรียกร้องให้รับฟังเสียงข้างมาก 19 ล้านเสียง เป็นตรรกะที่แพร่หลายโดยทั่วไปในหมู่ชนชั้นไร้มันสมอง  ซึ่งกลุ่มคนเหล่านี้นิยมจะเลือกพรรคการเมืองชั่วๆที่จ่ายเงินให้
 


 ผมเป็นกลุ่มที่เลือกไทยรักไทย ไม่ได้รับเงิน และเชื่อว่าส่วนใหญ่ไม่ได้รับเช่นกัน

จำนวนผู้มาใช้สิทธิเลือกตั้งครั้งล่าสุด เฉพาะในกรุงเทพฯ มากกว่า 40% เลือกไทยรักไทย กลุ่มนี้ไม่ได้เลือกเพราะไร้สมองหรือรับเงินแน่นอน

 ความจริง กับ ความเชื่อ ไม่ใช่เรื่องเดียวกัน


คนที่ใช้ความเชื่อในการใช้ชีวิต ชีวิตต้องสับสนวุ่นวายแน่

[Cherub Rock]

''ประชาธิปไตยไม่ใช่ทรราชของเสียงข้างมาก'' บทความออนไลน์มติชน 24 ม.ค.46 โดย เกษียร เตชะพีระ รัฐบาลได้ตัดสินใจเมื่อ 15 มกราคมศกนี้ ให้เปิดเขื่อนปากมูล 4 เดือน(กรกฎาคม-ตุลาคม) ปิด 8 เดือนตามผลสำรวจความคิดเห็นของประชาชน 3,750 ครัวเรือนในพื้นที่ 3 อำเภอ(โขงเจียม,พิบูลมังสาหาร,สิรินธร) ของจังหวัดอุบลราชธานี โดยหน่วยราชการ 4 หน่วย(ตำรวจตระเวนชายแดน,กองทัพภาคที่ 2,ข้าราชการฝ่ายปกครอง,สำนักงานสถิติแห่งชาติ) ชั่วเวลาสองสามวัน(24-26 ธ.ค.ศกก่อน) ซึ่งพบว่าครัวเรือนที่สำรวจ 83% เห็นว่าตนเองไม่ได้รับผลกระทบจากเขื่อนปากมูล ขณะที่ครัวเรือนจำนวนมากที่สุดคือ 23.9% เห็นด้วยกับการเปิดเขื่อน 4 เดือน ปิด 8 เดือน ฉะนั้น รัฐบาลจึงยืนตามมติคณะรัฐมนตรีเดิมเมื่อเดือนตุลาคมศกก่อน นี่นับเป็นการตัดสินใจด้วยเหตุผลคำอธิบายที่เหลวไหลมักง่ายที่สุด เท่าที่รัฐบาลนี้เคยทำมา กล่าวคือเอาเขื่อนราคาเป็นพันๆ ล้าน และชีวิตผู้คนนับหมื่นๆ คนเป็นเดิมพันแล้วชี้ขาดด้วยการทำโพลสำรวจความคิดเห็นชั่วครั้งชั่วคราวที่ อาจเปลี่ยนแปลงวูบไหวขึ้นลงได้ของชาวบ้านเพียงครั้งเดียว! ในฐานะอาจารย์รัฐศาสตร์ ผมไม่เคยได้พบได้เห็นได้ยินได้ฟังว่ามีหลักวิชาการกำหนดนโยบายสาธารณะบ้าบอ คอแตกที่ไหนอิงอาศัยการทำโพลโดดๆ หนเดียวแบบนี้ แถมยึดมั่นถือมั่นโพลหนเดียวเดี่ยวๆ นี้ ขนาดที่ใช้มันล้มล้างผลสรุปจากการศึกษาค้นคว้าโดยทีมนักวิจัยทั้งไทยและเทศ เป็นแรมปีถึง 3 ชุด ไม่ว่าจะเป็นชุดคณะกรรมการเขื่อนโลก ซึ่งสนับสนุนโดยธนาคารโลกและนานาประเทศ,ชุดมหาวิทยาลัยอุบลราชธานี ซึ่งรัฐบาลเองออกเงินสนับสนุน และชุดงานวิจัยไทบ้านของชาวปากมูนร่วม 200 คนที่อ้างอิงหลักภูมิปัญญาชาวบ้านขนานแท้และดั้งเดิม เรียกว่าวิชาการสากลรัฐบาลก็ไม่เชื่อ,วิชาการไทยก็ไม่ฟัง, วิชาการไทบ้านก็ไม่สน เชื่อมันแต่โพลความคิดเห็นที่สำรวจเองเออเอง ทำราวกับกำลังเร่ขายโทรศัพท์มือถือหรือรถยนต์มือสองหรือจัดอันดับ เรตติ้งรายการทีวีที่ถือความพอใจของลูกค้าผู้ชมผู้บริโภคในตลาดเป็นสรณะยัง งั้นแหละ ไม่ใช่กำลังปกครองบริหารบ้านเมือง ซึ่งจะตัดสินนโยบายอะไรก็แล้วแต่ ต้องมองลึก มองกว้าง มองไกล และมองเชื่อมโยงกัน อย่างนี้ก็สมแล้วที่อาจารย์ธีรยุทธ บุญมี เปรียบเปรยการบริหารประเทศสไตล์ซีอีโอของรัฐบาลชุดปัจจุบันว่าตั้งอยู่บนฐาน "ความรู้หรือวิชาการแบบสะดวกซื้อหวังผลระยะสั้น(convenient store intellectual)" ในทำนองโพลเดียวฟันเปรี้ยงเลย ถ้าเอากันแบบนี้ จะต้องลำบากไปสำรวจความคิดเห็นถึง 3,000 กว่าครัวเรือนใน 3 อำเภอทำไม? ก็สำรวจมันซะในครัวเรือนของท่านสมาชิกคณะรัฐมนตรี 30 กว่าคนนั่นแหละให้รู้แล้วรู้แรดไป ว่าวงศ์วานว่านเครือบริษัทบริวารในบ้านหลายๆ หลังของพะนะหัวเจ้าท่านอยากให้เปิด/ปิดเขื่อนปากมูลกี่เดือนต่อปี ถ้าผลลัพธ์ไม่ได้ดั่งใจก็ขยายวงสำรวจเพิ่มทีละหลังจนกว่าผลจะออกมา "เปิด 4 ปิด 8" โป๊ะเชะเป็นอันใช้ได้ เพราะเอาเข้าจริงก็ไม่เห็นจะต้องอาศัยหลักวิชาความรู้ความกว้างความไกลความ ลึกระดับเหวอะไรเลยนี่นา อาศัยแค่ลมเพลมพัดบัดเดี๋ยวใจของความเห็นวูบไหวตามอารมณ์เที่ยวเดียวเท่า นั้น มันจะยากวิบากมหัศจรรย์ตรงไหนถึงแก่ต้องไปรบกวนหน่วยราชการทหารตำรวจจากงาน ปราบยาบ้าให้มาสำรวจทรรศนะเขื่อน เอามันดื้อๆ นี่แหละ เพราะไม่ว่าจะสำรวจใคร สำรวจยังไง เกมนี้ก็หนีไม่พ้นเป็น บริการสำเร็จความใคร่ทางพลังงานด้วยสถิติ(the fulfillment of energy desire with statistical service) วันยังค่ำ โดยใช้สถิติแบบสะดวกซื้อ(convenient-store statistics) เป็นเครื่องมือไปดันทุรังยังไงให้ออกมาเป็นนโยบายแบบสะดวก ซื้อ(convenient-store policy) ตอนจบให้จงได้...ไชโยๆๆ คิดแล้วก็หนาวเยือกใจนะครับว่าเราฝากบ้านฝากเมืองไว้กับนักบริหารผู้มีวิสัยทัศน์เจ็ดหนึ่งหนึ่งแบบนี้ แต่เชื่อมั้ย? ภูมิปัญญา,สถิติ และนโยบายสะดวกซื้อดังกล่าวก็มีภาพความชอบธรรมและแรงดึงดูดใจต่อสาธารณชน ของมันอยู่ เพราะอ้างได้ว่าเป็นการตัดสินใจอิงตามเสียงข้างมาก(majority opinion) ก็ในเมื่อเสียงข้างมากจากการทำโพลคนในพื้นที่(83%) บอกว่า เขาไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเขื่อนอะไรและเสียงที่มากที่สุด(23.9%) บอกให้เปิด 4 ปิด 8, ในฐานะรัฐบาลในระบอบประชาธิปไตย เราก็เลยทำตามเสียงข้างมากไง, ก็อยากได้ประชา-ธิปไตยกันนักไม่ใช่หรือ? เอาไปซี่ เปิด 4 ปิด 8 ตามเสียงข้างมากเปี๊ยบ, แล้วยังจะมาบ่นประท้วงหาตะบักตะบวยอะไรอีก, วัทธ่อ! คืออย่างงี้นะครับ ตั้งแต่ครั้งผมเรียนวิชาสังคมกับการปกครองในมหาวิทยาลัยปีหนึ่งเมื่อ พ.ศ.2518 ครูบาอาจารย์ก็สอนไว้แต่สมัย 28 ปีก่อนนู้นแล้วว่าประชาธิปไตย(democracy) มิได้หมายถึงการปกครองโดยเสียงข้างมาก(majority rule) อย่างเดียวเท่านั้น หากต้องหมายถึงสิทธิของเสียงข้างน้อย(minority right) อย่างขาดเสียมิได้ด้วย มิฉะนั้นแล้ว หากเพิกเฉยละเลย ละเมิดล่วงล้ำทำลายสิทธิของเสียงข้างน้อยไป นั่นก็มิใช่ระบอบประชาธิปไตย หากเป็น ทรราชของเสียงข้างมาก(tyranny of the majority) และมองจากมุมของคนส่วนน้อย(รวมทั้งของบุคคล) การตกอยู่ใต้ระบอบทรราชของเสียงข้างมากที่แอบแฝงมาในนาม "ประชาธิปไตย" นั้น เลวร้ายกว่า ภาวะอนาธิปไตย(anarchy) เสียอีก เพราะในภาวะอนาธิปไตย อย่างน้อยบุคคลและกลุ่มชนก็สามารถดูแลปกป้องสิทธิเสรีภาพของตนเองจากบุคคล อื่นและกลุ่มอื่นตามกำลังที่มี อาจปกป้องได้มากบ้างน้อยบ้างหรือไม่ได้ก็แล้วแต่กำลังส่วนตนส่วนกลุ่ม, ทว่าในระบอบทรราชของเสียงข้างมาก ความสามารถที่บุคคลและคนส่วนน้อยจะปกป้องสิทธิเสรีภาพของตนเองกลับตกต่ำเลว ร้ายลงยิ่งกว่าในภาวะอนาธิปไตยเพราะศัตรูผู้คุกคามจะล่วงละเมิดสิทธิเสรี ภาพของเขานั้นใหญ่โตเข้มแข็งกว่าแค่บุคคลอื่นหรือกลุ่มอื่น เพราะเป็นถึงเสียงข้างมาก ฉะนั้นโอกาสเสี่ยงที่บุคคลและคนส่วนน้อยจะสูญเสียสิทธิเสรีภาพของตนไปก็ ย่อมเพิ่มทวีขึ้นเป็นเงาตามตัว ประชาธิปไตยที่แท้จริงจึงมิใช่และต้องไม่เป็นระบอบทรราชของเสียง ข้างมาก, มีอะไรบางอย่างที่แม้แต่เสียงข้างมากก็ไม่มีอำนาจที่จะทำได้ ไม่มีสิทธิจะล่วงละเมิดได้ในระบอบประชาธิปไตย, สิ่งหนึ่งสิ่งนั้น-เส้นหนึ่งเส้นนั้นที่ห้ามเสียงข้างมากข้าม เพราะขืนข้ามหรือล้ำเส้นเข้า ประชาธิปไตยก็จะเสื่อมถอยกลายเป็นทรราชของเสียงข้างมากไป ได้แก่ สิทธิของเสียงข้างน้อยและสิทธิของบุคคล(minority & individual rights) นั่นเอง ในระบอบเสรีประชาธิปไตย สิทธิขั้นมูลฐานของบุคคลก็คือสิทธิเหนือชีวิต ร่างกาย และทรัพย์สินของเขาหรือเธอ ซึ่งใครจะล่วงละเมิดมิได้หากมิได้รับฉันทานุมัติ(consent) จากบุคคลผู้เป็นเจ้าของ การที่ในรัฐในสังคม สิทธิดังกล่าวถูกจำกัดโดยกฎหมายได้ (อาทิ กฎหมายบัญญัติให้เก็บส่วนแบ่งรายได้และทรัพย์สินของบุคคลเป็นภาษีเข้าคลัง หลวง, ให้จับกุมคุมขังอาชญากรผู้ละเมิดกฎหมาย, หรือกระทั่งให้ประหารชีวิตผู้ทำผิดอุกฉกรรจ์ เป็นต้น) ก็เพราะกฎหมายเป็นผลผลิตบั้นปลายจากฉันทานุมัติ(consent) ของเราแต่ละคน ที่ยอมผูกมัดตนเองกับมติเสียงข้างมาก(majority) ตามสัญญาประชาคม(social contract) แล้วเสียงข้างมากเลือกตัวแทน(representative government) ไปใช้อำนาจนิติบัญญัติ(legislative power) ออกกฎหมายมาอีกทีหนึ่ง ทว่าเช่นเดียวกับที่สิทธิของบุคคลมีขอบเขต กฎหมายที่ออกโดยตัวแทนของเสียงข้างมากก็ต้องมีขอบเขตเหมือนกัน ไม่ใช่ว่าพอกุมเสียงข้างมากอยู่ในมือแล้ว นึกจะออกกฎหมายวิปริตวิตถารยังไงก็ออกได้ อาทิ บัญญัติให้คนเอาหัวเดินต่างเท้า หรือให้จับคนถนัดซ้ายขังคุกให้หมด เป็นต้น ในสังคมเสรีประชาธิปไตย สิ่งที่จำกัดอำนาจของกฎหมายหรือนัยหนึ่งจำกัดอำนาจนิติบัญญัติให้อยู่ใน กรอบขอบเขตได้แก่ 1) กฎธรรมชาติ(the law of nature) หรือหลักธรรมที่ว่า "ไม่ควรที่ผู้ใดจะเบียดเบียนทำร้ายชีวิต ร่างกายเสรีภาพหรือสมบัติของผู้อื่น" (No one ought to harm another in his life, health, liberty or possessions.) กฎธรรมชาติก่อนมีรัฐมีสังคมดังกล่าวทำงานต่อไปแม้ในรัฐในสังคม และมีผลกำกับเหนือทุกคนรวมทั้งตัวแทนเสียงข้างมากผู้ใช้อำนาจนิติบัญญัติ เองด้วย กล่าวคือพวกเขาได้รับมอบอำนาจออกกฎหมายมาจากประชาชนก็เพียงเพื่อมุ่งปกปัก รักษาชีวิต ร่างกาย และทรัพย์สินของบุคคลพลเมืองและอำนวยประโยชน์สุขส่วนรวมแก่สังคมให้ดีขึ้น กว่าในภาวะธรรมชาติที่ไร้รัฐ(the stateless state of nature หรือจะเรียกว่าภาวะอนาธิปไตยตามธรรมชาติก็ได้) แล้วก็ถูกจำกัดแค่นั้น ไม่มีสิทธิ์ออกกฎหมายมาทำลาย กดขี่ ขูดรีดพลเมืองให้ตกเป็นข้าทาสสิ้นเนื้อประดาตัวอย่างจงใจ หากฝ่ายนิติบัญญัติหรือรัฐบาลทำเช่นนั้น กล่าวคือละเมิดชีวิต ร่างกาย ทรัพย์สินของประชาชน ก็เท่ากับพวกเขาเบี่ยงเบนไปจากเป้าหมายของการตกลงตั้งรัฐบาลตามเจตนารมณ์ แห่งสัญญาประชาคม(เพื่ออำนวยประโยชน์สุขส่วนรวมและปกปักรักษาชีวิต ร่างกาย และทรัพย์สินของประชาชน) ซึ่งเท่ากับทำลายความไว้วางใจที่ประชาชนมอบให้, ใช้อำนาจที่ประชาชนฝากไว้ไปละเมิดกฎธรรมชาติ, ถือเป็นโทษผิดฐานกบฏต่อประชาชน, ประชาชนย่อมมีสิทธิ์โดยธรรมชาติที่จะอุทธรณ์ต่อสวรรค์(appeal to heaven)! 2) สิทธิโดยธรรมชาติ(natural rights) ของบุคคลซึ่งสละให้ประชาคมส่วนรวมบางส่วน โดยยังคงไว้ซึ่งสิทธิที่จะปกปักรักษาตัวเองและปกปักรักษามวลมนุษยชาติ สิทธิโดยธรรมชาติดังกล่าวอันสอดคล้องสืบเนื่องและรองรับโดยกฎธรรมชาติข้าง ต้น เป็นเสมือนหลักประกันความมั่นคงปลอดภัยแห่งชีวิตขั้นพื้นฐานต่ำสุดสำหรับ ทุกคนที่เข้ามาลงขันถือหุ้นทำสัญญาประชาคมเป็นสมาชิกสังคม ว่าถึงอย่างไรก็จะไม่หลวมตัวถึงแก่โดนเสียงข้างมากลากถูลู่ถูกังไปเสียผู้ เสียคนสิ้นเนื้อประดาตัวได้ สิทธิโดยธรรมชาติของบุคคลจึงเป็นตัวขีดเส้นศักดิ์สิทธิ์จำกัดอำนาจของเสียง ข้างมากไว้ ไม่ให้ออกกฎหมายตามใจชอบมาล้ำเส้นรังแกบุคคลโดยพลการ ในกรณีเสียงข้างมากใช้อำนาจออกกฎหมายบ้านเมืองขัดหลักธรรมะ ฉีกกฎธรรมชาติและทำลายสิทธิโดยธรรมชาติของบุคคล เสียงข้างน้อยย่อมทรงไว้ซึ่งสิทธิที่จะเห็นต่างและดื้อแพ่ง(minority rights to dissent and civil disobedience) เพื่อทัดทานอำนาจอธรรมของเสียงข้างมาก ไม่ให้ลุกลามกลายเป็นทรราชของเสียงข้างมากไป ด้วยวิสัยทัศน์เล็งการณ์ไกลและความกังวลห่วงใยว่าประชาธิปไตยอาจ เถลือกไถลไปเป็นทรราชของเสียงข้างมากนี่เอง นักคิดการเมืองไทยทั้งฝ่ายอนุรักษนิยมและเสรีนิยมจึงวางหลักทักท้วงป้องกัน จำกัดอำนาจเสียงข้างมากไว้ เพื่อปกปักรักษาสิทธิของเสียงข้างน้อยและบุคคล ไม่ให้กลายเป็นแค่เครื่องบัดพลีเซ่นสังเวยมติเสียงข้างมากในสังคมบูชายัญ( รวมทั้งช่วยปกปักรักษาฝ่ายเสียงข้างมากด้วย เพราะผู้อยู่ฝ่ายเสียงข้างมากวันนี้ อาจตกเป็นฝ่ายเสียงข้างน้อยไปในกรณีอื่นๆ วันใดก็ได้ ใครจะรู้, การรักษาสิทธิเสียงข้างน้อยไว้จึงเป็นประโยชน์แก่ทุกคนรวมทั้งฝ่ายเสียง ข้างมากเอง จะได้ไม่ต้องโดนบูชายัญในวันหน้าไง) ด้วยเหตุนี้ อาจารย์ป๋วย อึ๊งภากรณ์ จึงเรียกระบอบสังคมอุดมคติของท่านว่า "สันติประชาธรรม" แทนที่จะเป็น "สันติประชาธิปไตย" ด้วยจุดมุ่งหมายที่จะเหนี่ยวรั้งถ่วงดุลอำนาจของเสียงข้างมากในระบอบ ประชาธิปไตยไว้ด้วยกรอบธรรมะ, ข้าง ม.ร.ว.เสนีย์ ปราโมช ก็เคยใช้นามปากกา "แมลงหวี่" เสนอความเห็นไว้เมื่อ พ.ศ.2490 ว่า "ประชาธิปไตยไม่ได้หมายความว่าเป็นการปกครองที่ถือเอาข้างมากแต่ เสียงเท่านั้น เพราะถ้าเอาโจร 500 คนมาประชุมกับพระ 5 รูป และเสนอญัตติให้อภิปรายกันว่าจะไปปล้นเขาดีหรือไม่ดี เมื่อลงมติกันทีไร โจร 500 ต้องลงมติไปปล้นเขาเพราะเอาชนะพระได้ทุกที แต่ทั้งนี้ไม่ได้หมายความเลยว่ามติของเสียงข้างมากที่ให้ไปปล้นเขานั้นเป็น การถูกต้องด้วยทำนองคลองธรรม..." อำนาจเสียงข้างมากที่ตัดสินใจให้ริบสิ่งแวดล้อมธรรมชาติ ริบฐานทรัพยากรในการหาเลี้ยงชีพและดำรงชีวิตของเสียงข้างน้อยชาวปากมูน จะนะ บ่อนอก บ้านกรูด คลองด่าน ฯลฯ นั้น ใช่เป็นการปล้นชิงสิทธิในชีวิต ร่างกาย และทรัพย์สินของบุคคลและชุมชนเหล่านั้นเยี่ยงโจร 500 หรือไม่? เป็นการล่วงละเมิดกฎธรรมชาติและลัทธิโดยธรรมชาติของพวกเขาหรือไม่? มันเป็นการใช้อำนาจตามหลักเสรีประชาธิปไตยหรือทรราชของเสียงข้างมากกันแน่?

http://www.pattanitoday.com/htm/modules.php?name=News&file=article&sid=147

ขอขุดกระทู้เก่า แปะบทความโบราณ

เพราะสถานการณ์ปัจจุบันจากที่เคยริบแม่น้ำ ริบเขื่อน

มันพัฒนาถึงกับริบรัฐธรรมนูญกันไปแล้ว

[Cherub Rock]

Tyranny of the majority
From Wikipedia, the free encyclopedia

The phrase tyranny of the majority, used in discussing systems of democracy and majority rule, is a criticism of the scenario in which decisions made by a majority under that system would place that majority's interests so far above a minority's interest as to be comparable in cruelty to "tyrannical" despots.[1]

Limits on the decisions that can be made by such majorities, such as constitutional limits on the powers of parliament and use of a bill of rights in a parliamentary democracy, are commonly meant to avoid the problem.[2]

The phrase has variously been sourced to John Stuart Mill in On Liberty (1859) and Alexis de Tocqueville in Democracy in America (1835, 1840); the Federalist Papers frequently refer to the concept, though usually under the name of "the violence of majority faction," particularly in Federalist 10.


http://en.wikipedia.org/wiki/Tyranny_of_the_majority


หมวดที่ 5 แนวนโยบายพื้นฐานแห่งรัฐ กลับใช้ตามมาตรา 71-89 ของรัฐธรรมนูญปี 2540 เนื่องจากรัฐธรรมนูญ ปี 2550 บัญญัติค่อนข้างบังคับให้รัฐบาลดำเนินการตามรัฐธรรมนูญทุกขั้นตอน มีผลต่อรัฐบาลทุกยุคสมัยที่จะมาดำเนินการ อีกทั้งทำให้รัฐบาลนำนโยบายของพรรคที่หาเสียงกับประชาชนมาบรรจุเป็นนโยบาย ได้อย่างครบถ้วน

การเข้าชื่อเสนอกฎหมาย โดยมีสิทธิเลือกตั้งไม่น้อยกว่า 10,000 คนเข้าชื่อเสนอร่างกฎหมายในหมวดสิทธิเสรีภาพของชนชาวไทย และหมวดแนวนโยบายพื้นฐานแห่งรัฐได้ (มาตรา 163 รัฐธรรมนูญ 2550) ให้คงไว้ ขณะที่มาตรา 170 รัฐธรรมนูญปี 2540 ให้เข้าชื่อ 50,000 คน

ส่วนที่ 5 การตรวจสอบการใช้อำนาจรัฐ การยื่นเปิดอภิปรายไม่ไว้วางใจนายกรัฐมนตรี รัฐธรรมนูญ 2550 ใช้เสียง 1 ใน 5 (มาตรา 185 รัฐธรรมนูญ 2540 ใช้เสียง 2 ใน 5) ส่วนการยื่นเปิดอภิปรายไม่ไว้วางใจรัฐมนตรี รัฐธรรมนูญ 2550 ใช้เสียง 1 ใน 6 (มาตรา 186 รัฐธรรมนูญ 2540 ใช้เสียง 1 ใน 5)

[RiDKuN]

ประเทศไทยไม่ใช่ Tyranny of the majority ครับ
แต่เป็น Stupidity of the majority