ไปไหนไปด้วย ต้องหนีบเอาไว้ตลอด ตอนนี้ท่านนายกของเราขาไม่ค่อยดีครับจึงต้องใช้ไม้เท้าตรา "ป๊อกป๊อก" ไว้ค้ำยันและเอาไว้เป็นยันต์ไล่หมาที่เห่า "โฮ้ง..ๆ..ๆ" อยู่ที่หน้าทำเนียบ
หมาหน้าทำเนียบก็ล้วนแต่หมาหัวดื้อ ไล่ก็ไม่ยอมไป แถมได้แค่เห่าไม่ยอมกัดกะใคร วันๆ ทำได้แต่
..กิน..นอน..เห่า อยู่ข้างถนน
แต่ชะรอยนายกคนนี้คงจะไม่คอ่ยชอบหมา เพราะท่านชอบเลี้ยงแมว หมากับแมวเจอะกันเมื่อไรก็ไล่กัดกันทุกที และมักเป็นแมวที่สู้ไม่ได้ ถ้าหนีไม่ทันก็อาจถูกหมากัดตาย คงด้วยเหตุผลนี้
ท่านนายกก็เลยไม่ชอบหมา ถึงขั้นรังเกียจเอาเสียด้วย
พอเห็นหมาตัวไหนโผล่หัวขึ้นมา ท่านก็จะชูไม้ป๊อกป๊อกขึ้นมาขู่ "เอ็งอย่าเข้ามานะ..ข้าตีเอ็งตายจริงๆ ด้วย"
คราวก่อนก็ขู่ไปที นึกว่าหมาจะกลัว ที่ไหนได้มันกลับไปลากพ่อแม่พี่น้อง เพื่อนพ้องน้องพี่สกุลหมา มากันเยอะกว่าเก่าอีก ยิ่งไล่ยิ่งเยอะ จนตอนนี้ล้อมที่ทำงานของท่านนายกไปหมดแล้ว
เป็นไม้เท้าป๊อกป๊อกนี่ก็น่าเห็นใจ ท่านนายกหนีบเอาไว้ใกล้ตัวตลอด ใครจะยืมไปใช้ก็ไม่ให้ เอาอันอื่นมาแลกก็ไม่ยอมซะด้วย จะเอาอันนี้..อัน
สีเขียวเข้มที่ใช้จน
หัวมันลื่นเป็นมันแผล่บๆ ใช้ง่าย..ใช้คล่อง..ใช้จนรู้ใจ จะให้หันซ้ายก็หัน หันขวาก็หัน
แม้แต่เอาไปรันขี้ก็ยังยอม
เฮ้อ..อ เสียดาย เกิดเป็นชายชาติไม้เท้าแท้ๆ เป็นได้แค่ไม้กันหมา 
จริงๆ แล้ว ไม่ทราบว่า ท่านนายกจะรู้หรือเปล่าว่า..หมาจรจัดเหล่านั้นหาได้กลัวไม้เท้าป๊อกป๊อกไม่ ที่พวกมันกลัวและเกรงคือ
เจ้าของไม้เท้าป๊อกป๊อกตัวจริงต่างหากล่ะ ไม่ใช่เจ้าของนอมินีอย่างท่าน
ระวังเด้อ..! เจ้าของตัวจริงเขามาเอาคืนเมื่อไร ท่านนายกอาจต้องเดินหกล้มก็ได้
.........
จบแค่นี้ดีกว่า ยิ่งพูดก็ยิ่งใกล้คุก
