ศาลปค.ไม่รับคำฟ้องคดีนายกฯ พักการปฏิบัติหน้าที่

ไทยรัฐ - 2 มิถุนายน 2549

ศาลปค.ไม่รับคำฟ้องคดีนายกฯ พักการปฏิบัติหน้าที่

ผู้สื่อข่าวรายงานวานนี้ (1 มิ.ย.) ว่า ศาลปกครองกลางได้มีคำสั่งในคดีหมายเลขดำที่ 962/2549 หมายเลขแดงที่ 733/2549 ระหว่างนายการุณ ใสงาม และพวก ผู้ฟ้องคดี กับคณะรัฐมนตรี ที่ 1 นายกรัฐมนตรี ที่ 2 ผู้ถูกฟ้องคดี เรื่องคดีพิพาทเกี่ยวกับการที่เจ้าหน้าที่ของรัฐกระทำการโดยไม่ชอบด้วยกฎหมาย

คดีนี้ ผู้ฟ้องคดีทั้งสามฟ้องว่า ผู้ถูกฟ้องคดีที่ 2 ได้ขอลาพักจากการปฏิบัติหน้าที่นายกรัฐมนตรีตลอดไปจนกว่าคณะรัฐมนตรีชุดใหม่จะเข้ารับหน้าที่ เป็นผลให้ผู้ถูกฟ้องคดีที่ 2 ต้องพ้นจากตำแหน่งนายกรัฐมนตรีเพราะการลาออก และไม่มีอำนาจบริหารราชการแผ่นดินได้อีกต่อไป และยังมีผลให้คำสั่งหรือมติของผู้ถูกฟ้องคดีที่ 1 เมื่อวันที่ 5 เมษายน 2549 รวมทั้งการแต่งตั้งผู้รักษาราชการแทนผู้ถูกฟ้องคดีที่ 2 เป็นคำสั่งทางปกครองที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย หากมาบริหารราชการแผ่นดินหรือใช้อำนาจบริหารราชการแผ่นดิน ย่อมก่อให้เกิดความเสียหายต่อการบริหารราชการแผ่นดินและไม่สามารถเยียวยาแก้ไขในภายหลังได้ จึงขอให้ศาลมีคำสั่งให้ผู้ถูกฟ้องคดีทั้งสองพ้นจากตำแหน่งนับแต่วันที่ 5 เมษายน 2549 เป็นต้นไป พร้อมทั้งขอให้กำหนดมาตรการคุ้มครองชั่วคราวโดยให้ผู้ถูกฟ้องคดีทั้งสองระงับการปฏิบัติหน้าที่บริหารราชการแผ่นดินต่อไป

ศาลพิเคราะห์แล้วเห็นว่า ตามมาตรา 216 วรรคหนึ่ง (2) ของรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย ความเป็นรัฐมนตรีสิ้นสุดลงเฉพาะตัวเมื่อลาออก และวรรคสองของมาตราเดียวกันให้นำบทบัญญัติมาตรา 96 มาใช้บังคับกับการสิ้นสุดของความเป็นรัฐมนตรีในกรณีลาออก ซึ่งมาตรา 96 บัญญัติให้สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรหรือสมาชิกวุฒิสภาจำนวนไม่น้อยกว่าหนึ่งในสิบของจำนวนสมาชิกทั้งหมดเท่าที่มีอยู่ของแต่ละสภา มีสิทธิเข้าชื่อร้องต่อประธานแห่งสภาที่ตนเป็นสมาชิกว่า สมาชิกภาพของสมาชิกคนใดคนหนึ่งแห่งสภานั้นสิ้นสุดลง และให้ประธานแห่งสภาที่ได้รับคำร้องส่งคำร้องนั้นไปยังศาลรัฐธรรมนูญเพื่อวินิจฉัยว่าสมาชิกภาพของสมาชิกผู้นั้นสิ้นสุดลงหรือไม่ และเมื่อศาลรัฐธรรมนูญมีคำวินิจฉัยแล้ว ให้ศาลรัฐธรรมนูญแจ้งคำวินิจฉัยนั้นไปยังประธานแห่งสภาที่ได้รับคำร้องตามวรรคหนึ่ง จากบทบัญญัติของรัฐธรรมนูญดังกล่าว จะเห็นได้ว่า ในกรณีที่มีปัญหาว่าความเป็นรัฐมนตรีของนายกรัฐมนตรีสิ้นสุดลงเพราะลาออกหรือไม่นั้น รัฐธรรมนูญมีเจตนารมณ์ที่จะให้ศาลรัฐธรรมนูญเป็นผู้วินิจฉัย

เมื่อผู้ฟ้องคดีทั้งสามมีความประสงค์ขอให้ศาลปกครองวินิจฉัยว่า ความเป็นรัฐมนตรีของนายกรัฐมนตรีได้สิ้นสุดลงเฉพาะตัวเพราะลาออก เนื่องจากผู้ถูกฟ้องคดีที่ 2 ได้ลาพักการปฏิบัติหน้าที่นายกรัฐมนตรี ตามมาตรา 215 วรรคสองของรัฐธรรมนูญตลอดไปจนกว่าคณะรัฐมนตรีชุดใหม่จะเข้ารับหน้าที่ ซึ่งมาตรา 216 วรรคสอง ประกอบกับมาตรา 96 ของรัฐธรรมนูญ บัญญัติให้ศาลรัฐธรรมนูญเป็นองค์กรที่มีอำนาจวินิจฉัยปัญหาดังกล่าว กรณีนี้จึงไม่อยู่ในอำนาจของศาลปกครองที่จะรับไว้พิจารณาและวินิจฉัยได้ จึงมีคำสั่งไม่รับคำฟ้องคดีนี้ไว้พิจารณาและให้จำหน่ายคดีออกจากสารบบความ เมื่อศาลไม่อาจรับคำฟ้องนี้ไว้พิจารณาได้ จึงไม่จำต้องพิจารณาคำขอให้กำหนดมาตรการคุ้มครองชั่วคราวอีกต่อไป