วันวาน ยังหวานอยู่

เมื่อวันศุกร์ ผมไปเดินซื้อหาอัลบั้มรูปภาพที่ห้างแห่งหนึ่งใน กทม. ไปเจอสมุดอัลบั้มที่ทำเลียนแบบอัลบั้มรูปแบบเก่าๆเข้าโดยบังเอิญ

มันเป็นอัลบั้มที่ทำย้อนยุคกันเลยทีเดียวครับ เพราะ ปกอัลบั้มจะทำด้วยกระดาษแข็งและหุ้มผ้าลายสีสวย เหมือนสมัยก่อน ข้างในนั้น โล่งๆ แต่ขายพร้อม สามเหลี่ยมจับขอบภาพ ซึ่งจะซื้อหาเพิ่มก็ได้ไม่ผิดกฏ

ผิดแต่ว่าสามเหลี่ยมจับขอบภาพนั้น ปัจจุบันเขามีกาวสองหน้าในตัว ไม่เหมือนสมัยก่อนต้องใช้กาวทา

เมื่อหาซื้อมาได้ (ซื้อมาสามเล่มใหญ่เลย เป็นของนำเข้ามาจากเยอรมันนี) ก็จัดแจงมาเปลี่ยนอัลบั้มรูปที่บ้านซึ่งถ่ายเก็บไว้สมัยยังเด็กเล็กทั้งหมด เพราะ มันเปื่อยยุ่ยแล้ว ขนาดเอาไปซ่อมแถว สำนักพิมพ์บูรพาสาส์น ก็แล้ว มันก็อยู่ไม่ทน แต่รุ่นนี้มันสวยคลาสสิกมากๆ ใช้มาตั้งแต่ ปู่ผมยังหนุ่ม

..............บางคนบอกว่า การจะดูรูปภาพเก่าๆแล้วย้อนคิดไปถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในวันวานนั้น ต้องดูจากภาพที่เป็นกระดาษรูปจริงๆ อย่าไปดูผ่านจอคอม มันไม่ได้อารมณ์

อันนี้ ผมเห็นด้วยครับ ขนาดผมเอาภาพเก่าๆให้หลานไปสแกน ตกแต่งภาพให้ดูเหมือนภาพถ่ายที่อัดลงกระดาษ มันดูอย่างไรก็ไม่ได้อารมณ์เหมือนดูภาพจากกระดาษรูปอัด

เดี๋ยวนี้ เขาก็มีกรอบภาพแบบดิจิตอลกันแล้ว กล่าวคือ รูปภาพในกรอบภาพนั้น เป็นภาพดิจิตอล หากไม่ชอบก็โหลดข้อมูลภาพใหม่ใส่ลงไปได้ เปลี่ยนภาพได้ ประมาณว่า ในหนึ่งกรอบมันจะเก็บไฟล์ภาพได้ประมาณ 40-50ภาพ

หากเอากรอบภาพนี้ไปแขวนที่ฝาบ้านแล้วตั้งโปรแกรมมันให้เปลี่ยนภาพทุกๆวันก็ทำได้ สนนราคาก็ไม่แพงนัก เป็นของนำเข้ามาจากยุโรป เมืองไทยเราก็น่าจะทำได้นะครับ โปรแกรมก็ไม่น่าจะยุ่งยากอะไร สำคัญก็แต่หน้าจอที่ต้องอาศัยความละเอียดและเหมือนจริง อันนี้วัตถุดิบคงต้องนำเข้า

ลองคิดดูว่า หากเราทำได้ ก็สามารถดัดแปลงเอาไว้ขายนักท่องเที่ยวได้ครับ เช่น คุณรับจ้างถ่ายรูปตามสถานท่องเที่ยวแก่นักท่องเที่ยว ก็สามารถเสนอได้ว่า เอาไม๊ รูปที่ถ่านคุณ เราเอาใส่กรอบแบบเปลี่ยนภาพได้ทั้งหมด ขายทั้งบริการการถ่ายและกรอบรูปได้เลย

หรือสามารถนำไปดัดแปลงให้เป็น บอร์ดประกาศข่าวที่ไม่ต้องติดแจ้งให้เกะกะเต็มไปหมด แต่มันเปลี่ยนภาพไปเรื่อยๆได้

................โอกาสในการสร้างงานและธุรกิจนั้น ไม่ต้องรอให้ใครมาสนับสนุน หรือลงทุนให้แต่อย่างเดียว แต่เราควรคิดหาทาง สร้างสรรค์ใหม่ๆ ในสิ่งที่ยังไม่มีใครทำ แต่มันน่าจะขายได้ต่างหาก

***********การขายความคิดนั้น เป็นการค้าที่กำไรดีที่สุด**********

อัลบั้มภาพเก่าๆที่ผมมีอยู่ มีภาพถ่ายตั้งแต่สมัยยังเด็กเล็กๆ แก้ผ้าอาบน้ำในกะละมังสังกะสีเคลือบ สมัยก่อน กะละมังสังกะสีที่มีราคาจะเคลือบสีขาวๆ มีขอบสีน้ำเงินเล็กๆ

มันเป็นภาพที่เห็นทีไรก็อดคิดถึงแม่ไม่ได้ แม้จะจำความได้ไม่หมด แต่มันทำให้ผมเหมือนลอยไปในอุโมงค์กาลเวลาภาพบางภาพ ปรากฏในห้วงสำนึก ภาพแม่กำลังป้อนข้าวให้เรากิน ภาพยายเอามือเหี่ยวๆบี้กล้วยปั้นเป็นคำป้อนใส่ปากเรา ภาพหลากหลายอารามณ์และความรู้สึก เริ่มผุดขึ้นมา จากการที่มองภาพเพียงภาพเดียวแล้วค่อยๆระลึก

ก็แปลกดีครับ ที่เป็นแบบนี้ ทั้งที่ในชีวิตปกติ โอกาสที่เราจะมีภาพเหล่านี้ผุดขึ้นมา นั้น ยากมาก แต่เมื่อมามองภาพถ่ายเก่าๆ มันกลับหลั่งไหลมาทีละน้อย สร้างให้เราเกิดความสุขแบบประหลาดเมื่อหวลคิดไปถึงวันวาน ทำให้เราได้ทบทวนตัวเองในเรื่องราวต่างๆไปในตัว ทั้งดีและไม่ดี เสมือนหนึ่งเราได้สำรวจตัวเองไปด้วย

คุณล่ะครับ เคยไหมที่ นำเอาวันวานของคุณมารำลึก และมองหาสิ่งดีๆ หรือสิ่งที่บกพร่องในครั้งก่อนๆ มาคิด พิจารณา เพื่อปรับปรุงให้ปัจจุบันมันดีกว่าเก่า

หากบางท่านไม่เคย ลองดูสิครับ แล้วคุณจะมีความสุขและเกิดความคิดดีๆขึ้นในปัจจุบัน อย่างไม่น่าเชื่อเลยล่ะ