ได้มีโอกาสเข้าไปดูตอนที่เขาจัดที่ Central World 2 ครั้ง
ดูไม่เคยครบสักทีครับ
เพราะยืนมองเพลินจนหมดเวลา
ได้อ่านจากกระทู้นี้ เลยไปค้นต่อ ได้ link น่าสนใจเพิ่มเติมครับ
http://www.poakpong.com/920ขออ้างอิงจากบทความที่สองนะครับ
สิ่งที่ผมเห็น คือ คุณค่าของภาพแทบไม่เกี่ยวข้องอะไรกับคุณภาพของเลนส์และกล้อง สิ่งที่ทั้ง 2 คนเน้นคือภาพที่ได้จริงๆ ความคล่องตัวของการได้ภาพ ไม่ใช่ detail ในภาพที่ครบถ้วน สีสันที่เลิศหรู
"คุณค่าของภาพอยู่ที่เรื่องราวที่เล่าอยู่ภาพ"
จึงไม่มีความจำเป็นใดๆที่ต้องใช้อุปกรณ์เวอร์ๆ เพื่อคุณภาพสูงสุด แต่ลดทอนโอกาสที่จะได้ภาพ เช่น เลนส์ซูมรูรับแสงกว้างๆ อย่าง f/2.8 ทั้งหลาย คุณ Brunoi บอกว่า ใหญ่ไปหนักด้วย กล้องของเขาถ่ายได้ iso สูงมากโดยที่คุณภาพยังใช้ได้อยู่ ไม่จำเป็นต้องแบกกล้องให้หนักขนาดนั้น ส่วนคุณ Steve ผมถามว่า ทำไมไม่ใช้ AF-S 70-200 vr f/2.8 ทำไมใช้ AF-D 80-200 f/2.8 เขาก็ตอบได้ง่ายๆว่า ทำไมต้องใช้หละ ในเมื่องานเราไม่ได้รีบขนาดนั้น และที่สำคัญ เลนส์ระยะนี้แทบไม่ได้ใช้เลย รวมถึงเลนส์ราคาเวอร์ๆอย่าง Leica , คุณ Bruno ก็อธิบายว่า สมัยก่อนเขาเคยใช้ Leica M3 กับ เลนส์ 21 mm ซึ่งเขาชอบมาก แต่ถูกโขมยไปที่ฝรั่งเศษ และ หลังจากที่มาใช้ SLR กับเลนส์ซูมแล้วเขาก็ไม่กลับไปใช้ Leica อีกเลย เพราะ ได้ภาพง่ายกว่าจากกล้อง SLR กับเลนส์ซูม
เป็นคำพูดที่กินใจ สำหรับคนไม่ค่อยมีกะตังค์ซื้ออุปกรณ์อย่างผมจริงๆ
ปัญหาต่อไปของผมก็คือ ทำไงถึงจะให้ฝีมือมันโผล่ขึ้นมานี่สิครับ
