หนูชำนาญ มากเลย การร้องไห้ นี่
มีน้ำตาแบบ สั่งได้
แต่ นั่นเป็นเฉพาะตอนเด็กๆ เท่านั้นนะคะ ที่ เป็นอารมณ์เด็กๆ โดนแม่ดุ
ผิดหวัง เสียใจ กลัว หรือ อะไรก็แล้วแต่...ไม่รู้น้ำตามาจากไหน ...ร้องไห้จนขี้มูก ยืด เข้าไปในปาก
ให้รสชาติ ที่เค็ม ๆ
โตขี้น บางครั้งน้ำตามันไหล ออกมาเอง แค่ได้ยินเพลงเพราะจับใจ
หรือ ได้ดู ภาพยนตร์ มีฉากประทับใจหรือซาบซึ้ง
เร็วๆ นี้ก็เพิ่งน้ำตาคลอ
ตอนที่ได้ไปทำบุญ ที่วัดบนเขา เห้นภาพพระสงฆ์ 250 รุป เดินช้าๆ ลงมารับบาตร
ยิ่งเวลาท่านให้พร เสียงสงบเบา แต่ เหมือนดังก้องไปทั้งเขา ...
น้ำตาหนู คลอ ขึ้นมาทันใด ...เหมือนอิ่มใจ ปิติ มีความสุขเห็นไหม หนูพัฒนาการร้องไห้ ไปมากแล้ว ...ไม่ใช่ การร้องแบบสั่งได้เหมือนแต่ก่อน
การร้องแบบ ฮือๆๆ โฮๆๆ แง แง อย่างที่เคย ก็เปลี่ยนไป เป็น ร้องเงียบๆ
แถม ไม่ร้องคนเดียวแน่นอน ค่ะ ร้องทั้งที ต้องมีคนอยู่ใกล้ๆ
สำหรับ ผู้ชาย หนูว่าน่าเห็นใจเป็นอันมาก ที่
ไม่สามารถแสดง ความปวดร้าว เจ็บช้ำ อะไรได้ง่ายๆ เท่าผู้หญิง
แถม ผู้ชายหลายคนยังคิดอีกว่า ลูกผู้ชายต้องกลืนเลือด..ไม่ใช่หลั่งน้ำตา...