หลังจาก 1 ปีที่ผ่านมา
ตอนเช้าผมตื่นขึ้นมาพร้อมกับเสียงของ อาซัน มาโนช พุฒตาล ในตอนเช้า พร้อมกับเรื่องเล่า เสียงเพลงที่เข้ากัน
ตกเที่ยงๆ นั่งฟังเสียงสวยๆ ของเปียโน ตกบ่ายฟังเสียงคุณหมึก วิโรจน์ พร้อมเพลงจากยุค 80's
ตกเย็น ฟังเพลงจากคุณเดือนเพ็ญ ตกดึกบางทีก็ฟัง คุณโรส
เสาร์อาทิตย์ แน่นอน หากไม่ไปไหน ย่อมฟังเสียงคุณ เอ็ดดี้ วิทยากร ในเพลงยุค 60's 70's 80's
หลังจากนั้น รายการที่ผมชอบที่สุด The radio rock ของคุณโป่ง โยกหัวกันไส้ทะลัก
จบจากข่าว ผมฟัง jazz on the radio ของคุณเป็นเลิศ
หลังจากนั้นบางทีก็ฟัง Indies ของป้าวาส วาสนา แน่นอนป้าดุเหลือเกิน
นี่คือ 1ปี ที่ผ่านไป
ตอนนี้ รายการ The radio ได้หายไปจากคลื่นวิทยุ พร้อมพวกเขาอีกครั้ง
หลังจากฟังคลื่นที่เปิดเพลงดีๆ มา1ปี
คลื่นที่ไม่เปิดเพลงงี่เง่า เพลงปัญญาอ่อน เพลงแอ๊บแบ๋ว
แน่นอน ผมไม่ได้ระบาย ที่ไม่ได้ฟังเพลงคลื่นโปรด แค่เสียดายที่ไม่ได้ฟังเพลงจากคลื่นนี้
และปัจจุบันคงเปิดไปเจอแต่คลื่นที่เปิดเพลง งี่เง่า ปัญญาอ่อนอีกครั้ง
ยกเว้น เนชั่นเรดิโอ ที่ต้องรับข่าวสารอยู่เสมอ
ในยุคสมัยปัจจุบัน นายทุนย่อมมีสิทธิเหนือคนอื่น
เพลงก็ย่อมเป็นตลาด ตลาดยังต้องการเพลงไร้สาระอยู่เสมอ
มีเด็กๆมาเต้นแร้งเต้นกา กับเพลงปัญญาอ่อน
สุดท้ายผมว่าคนที่ฆ่าสิ่งที่ดีๆที่รับฟัง ไม่ใช่มาจาก Mp.3 หรืออย่างอื่น
แต่เป็นเพลงที่ปัญญาอ่อนที่ตลาดยังต้องการ
สุดท้ายสิ่งดีๆบนหน้าปัดวิทยุ ก็หายไป
กลับการที่วิทยุต้องมีแต่เพลงปัญญาอ่อนตลอดกาล
ขอบ่นหน่อย แม่งงงง เซ็งกว่าไอ้หมักได้เป็นนายกอีก(ว่ะ) 
