ก่อนกาเบอร์ กาหัวใจตัวเราว่าเอา'ธนะ'หรือเอา'ธรรมะ'

[drop]

เมือเช้าเช็คข่าว เจอบทความนี้ ของ กาแฟดำ  เป็น วิธีมอง การเมืองบ้านเรา อย่างคนเข้าใจ  คิดเหมือนกัน
(ไม่เหมือนทีเดียว แต่มีเค้า อิอิ) มองการเมืองอย่างรู้ทันมัน  หรือ เข้าใจ

ก่อนกาเบอร์ กาหัวใจตัวเราว่าเอา'ธนะ'หรือเอา'ธรรมะ'
4 ธันวาคม พ.ศ. 2550 00:00:00
คลิกที่ภาพเพื่อชมภาพขนาดใหญ่

ใครที่เบื่อการเมืองเรื่องเลือกตั้ง เพราะมีแต่หน้าเก่าๆ และเรื่องแก่งแย่งอำนาจกันอย่างบ้าคลั่ง อย่าได้ท้อแท้ไป...มี "วิธีทำใจ" จาก พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตโต) จากหนังสือเล่มเล็กๆ ที่ได้สาระน่าสนใจยิ่ง

กรุงเทพธุรกิจออนไลน์ : หนังสือเล่มนี้พิมพ์แจก 9,000 เล่มเป็นธรรมทาน โดยพลโทนายแพทย์ดำรง และ คุณนงเยาว์ ธนะชานันท์ ชื่อหนังสือ..."เบื่อการเมือง : เรื่องขุ่นใจก่อนเลือกตั้ง...พระพรหมคุณาภรณ์บอกวิธีทำใจ" เป็นการบันทึกบทสนทนาเรื่องการบ้านการเมือง ที่กำลังเป็นประเด็นร้อนแรงขณะนี้อยู่

ผมอ่านแล้วก็ได้สติ และเพิ่มปัญญาขึ้นมาหลายขุม เพราะท่านอาจารย์ปยุตโต แห่งวัดญาณเวศกวัน ท่านตอบคำถามได้ตรงใจผู้รักความเป็นธรรม และสนใจเหตุการณ์บ้านเมืองเหลือเกิน

ตอนหนึ่งท่านบอกว่า

"สังคมวันนี้ไม่มีหลัก ถ้าสังคมไทยมีหลักแค่ 3 ข้อต้นของมงคลสูตร คือไม่คบพาล คบบัณฑิต บูชาคนที่ควรบูชา สังคมก็ไปรอดแล้ว แต่คนไทยในปัจจุบันแค่ 3 ข้อต้นของมงคลสูตรก็ยังไม่ได้ จะไปรอดได้อย่างไร นอกจากจะไม่ได้ ยังไปทางตรงข้าม สวนทางไปเสียอีก แล้วจะพ้นอัปมงคลได้อย่างไร?"

ผู้ไปร่วมสนทนากับท่านเปรยว่า เบื่อการเมืองนักหนา อยากปิดหูปิดตาเสียเลย เพราะเหตุการณ์บ้านเมืองปัจจุบันน่ากลัว...ไม่อยากเห็นหน้านักการเมืองบางคนที่มีประวัติไม่ดี จึงไม่ดูทีวี ไม่อ่านหนังสือพิมพ์ และเลือกที่จะหนีไปอยู่ต่างจังหวัดเสีย...เรียนถามอาจารย์ว่าวิธีที่ถูกคืออย่างไร...เราจะช่วยเหลือสังคมอย่างไรในสถานการณ์แบบนี้

ท่านอาจารย์ปยุตโตตอบว่า

"ต้องบอกไว้ก่อนว่า เรื่องการเมืองนี่ พระไม่ยุ่งด้วย แต่พระต้องพูดนะ เรื่องธรรมะสำหรับการเมือง...สำหรับคราวนี้ดูเหมือนจะเป็นการช่วยแก้ปัญหาของคนที่มีความทุกข์ เพราะการเมือง...ทีนี้ ที่พูดมานี้ก็เป็นการแสดงความเบื่อหน่ายต่อนักการเมือง แล้วก็เลยพลอยเบื่อการเมืองคลุมไปหมดเลย และที่สำคัญ การเมืองในที่นี้ก็เป็นเรื่องของประชาธิปไตย เพราะฉะนั้น ที่ว่าเบื่อการเมืองก็เหมือนกับบอกด้วยว่า เบื่อระอาประชาธิปไตยของบ้านเมืองนี้ เป็นความเบื่ออย่างที่พูดได้ว่าเต็มประดา ถึงขนาดปิดหูปิดตาไม่อยากเห็น ไม่อยากได้ยิน เท่ากับตัดความมีส่วนร่วมทิ้งไปเลย ถ้าถึงขั้นนี้ ก็เห็นจะเตรียมชี้ชะตาประชาธิปไตยของเมืองไทยได้แล้ว..."

ท่านอาจารย์บอกต่อว่า "การที่ไม่ยอมรับรู้ ปิดหูปิดตาไปเลย ก็หนักไปหน่อย อาจถือว่าสุดโต่งไปข้างหนึ่ง แต่ถ้าเราจะติดตามเรื่องเอาจริงเอาจังหนักไป จนกระทั่งเสียการเสียงานของเรา ใจไม่อยู่กับงาน ก็สุดโต่งไปอีกข้างหนึ่ง..."

ความพอดีอยู่ที่ไหน? อาจารย์บอกอีกตอนหนึ่งว่า "ต้องแยกความรู้กับความรู้สึกให้ได้ และมันก็เป็นการฝึกตัวเราอย่างหนึ่งด้วย ...ถ้าเราไม่ยอมรับ หรือรับไม่ได้ ก็เท่ากับเรายอมแพ้ ไม่สู้มัน และต่อไปก็จะต้องเจอความลำบากใจกับปัญหาอยู่เรื่อย"

ท่านบอกอีกว่า คุณภาพของประชาธิปไตยอยู่ที่คุณภาพของประชาชน

อาจารย์บอกว่าต้องยอมรับว่า องค์ประกอบของสังคมไทยแทบทุกส่วนเป็นปัจจัยที่เอื้อต่อความโดดเด่นของผู้มีบาปกรรม ไม่ใช่เอื้อแก่คุณธรรม

"มันเป็นโอกาสของเขา ก็ต้องรู้ตัวซิว่าเราได้ปล่อยสังคมของเราให้หมักหมมอยู่ในความประมาทมานาน จนกระทั่งสังคมนี้กลายเป็นสภาพเอื้อแก่คนพวกนี้ แล้วอย่างนี้ เราจะมาแก้ปัญหาฉับพลันทันทีได้อย่างไร?"

อาจารย์ปยุตโต ให้ข้อคิดต่อว่า

"อย่างประชาชนทั่วไปก็ไม่ใส่ใจแล้วว่า การเมืองจะทำให้บ้านเมืองส่วนรวมเป็นอย่างไร เอาแค่ให้ตัวฉันอยู่ได้ ก็ยอมรับเงินทองในการเลือกตั้งง่ายๆ...ถ้าเราเอาคนดีมา ก็ยากที่จะได้รับการเลือกตั้ง นอกจากว่าจะมีความโดดเด่นประทับใจ จนกระทั่งเป็นสุดรักสุดบูชาของประชาชน...ในแง่หนึ่ง คือต้องมีมหาบุรุษขนาดนั้น จึงจะสามารถเปลี่ยนสังคมอย่างนี้ได้ ซึ่งเป็นเรื่องยากมาก แต่ก็ต้องยอมรับว่า องค์ประกอบในสังคมเวลานี้เป็นอย่างนั้น และกระแสมันกำลังไหลไปทางนั้นอย่างรุนแรง..."

ผมนำมาเล่าต่อเพราะคณะบุคคลผู้เป็นห่วงเป็นใยบ้านเมือง มีความวิตกกังวลเรื่องการเลือกตั้งที่กำลังจะมีขึ้น จึงได้ไปปรึกษาพระเดชพระคุณท่านเจ้าคุณพระพรหมคุณาภรณ์ เพื่อขอความเห็นพระที่ประชาชนเคารพนับถือว่า "ควรทำใจอย่างไร"

ผมอ่านแล้วสรุปกับตัวเองว่าแค่ "ทำใจ" เห็นจะไม่พอ ต้อง "ร่วมกันทั้งสังคมเพื่อธรรมะ" ด้วย จึงจะแก้ปัญหาได้

------------------------
เมืองไทย ๖๐ กว่า ปี ไม่มีนักการเมืองอาชีพ จริง สักกี่คน  นอกนั้น ล้วนเป็น นักเลือกตั้ง  แล้วเลยทำให้ มีเนติบริกร
เต็มไปหมด  บ้านเมืองเลยพินาศ  เมื่อรวมกับ พวกนักธุรกิจ ที่เข้ามาเล่นการเมืองเอง  ขายประเทศ ทำกำไร ซะเลย

 

[********Q********]

กาหัวใจ ดัง ตึกๆเลย เหมือนตัดใจละทิ้งสิ่งเสพติด ยากแค่ครั้งแรกๆเอง

ของดีมันฝึกยากครั้งแรกๆเทานั้น กาสิ กาสิ กาให้ถูกคนดีๆนะบอกเขาด้วยว่าเราตั้งใจมากาเพราะเห็นว่าเขาเป็นคนดี..ไม่ต้องกลัวไม่เก่งหรอก 

[drop]

กา เบา ๆ ก้อด้าย ไม่ต้องถึงกับ ดัง ตึก ๆๆ  คนข้าง ๆ นึก ว่า ท้องเสีย 

               เอา กลอนมาลง  ให้อ่านเรื่อง คนดี



 คนดีเป็นอย่างไร
โดย เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์


กาลครั้งหนึ่งเนิ่นนานมาแล้ว มีสระแก้วกลางป่าอยู่สระหนึ่ง
น้ำใสใสไหลเซาะอยู่ลึกซึ้ง ทั้งฝูงผึ้งภุมรินบินตอมบัว
บัวชมพูบัวแดงก็แฝงฝัก ดอกบัวขาวพราวพรักอยู่พร้อมทั่ว
ผีเสื้อสวยมากมายมีหลายตัว เข้าพันพัวบัวสายในสระนั้น

ลมเย็นเย็นเป็นระยะระรินรื่น อากาศชื่นฉ่ำใจในป่านั่น
ในสระนี้มียักษ์ตัวสำคัญ ซึ่งเทวัญท่านปราบแล้วสาปไว้
แม้ผู้ใดหลงป่ามากินน้ำ ลงผุดดำว่ายเล่นในสระใหญ่
จงจับตัวกลืนกินเสียทันใด เว้นแต่ใครมีปัญญาอย่าเพิ่งกิน

เจ้าจงถามปัญหาให้เขาตอบ ใครตอบผิดคิดมิชอบจงกินสิ้น
ใครตอบถูกเจ้าจะพ้นซึ่งมลทิน ออกจากถิ่นนี้ได้ในทันที
ยักษ์ต้องสาปหลับใหลอยู่ในสระ เป็นระยะเวลาช้าเหลือที่
ถ้าจะนับก็ไม่น้อยกว่าร้อยปี ยังไม่มีใครสักคนพ้นมือยักษ์

โจรใจบาปหยาบช้าผ่านมาถึง เข้าเด็ดดึงดอกบัวทั้งใบฝัก
ตะกรามแกะกินเม็ดเอร็ดนัก แล้วเอื้อมวักน้ำลูบชโลมตัว
พลันยักษ์ตื่นโผล่ตนขึ้นพ้นสระ เอื้อมมีปะป่ายปับเข้าจับหัว
เจ้าโจรร้ายตัวสั่นหวั่นระรัว กลัวแล้วกลัวแล้วจ้าอย่าทำเลย

ฝ่ายยักษ์ร้องก้องฟ้าเจ้าหน้าโง่ ข้าหิวโซทรมานนานแล้วเหวย
วันนี้ได้เนื้อหนังคนสังเวย นี่แน่ะเฮ้ยมีปัญญาตอบมาไว
ถ้าแม้ตอบได้สิ้นไม่กินเจ้า แต่ถ้าตอบผิดเค้าไม่เอาไหน
ข้าจะทึ้งคอหักควักหัวใจ แล้วยักษ์ใหญ่แลบลิ้นออกเลียโจร

ปัญหาว่า “คนดีเป็นอย่างไร” ตอบไวไวอย่าช้าว่านี่โน่น
โจรตัวสั่นงันงกถูกยกโยน แหกปากร้องตะโกนตะกุยตะกาย
คนดีคือคนขยันหมั่นหาทรัพย์ ยักษ์สำทับเจ้าตัวโตแต่โง่หลาย
ตอบเข้าท่าแต่ถึงคราจะต้องตาย คนขยันมากมายใช่คนดี

คนคดโกงเกเรคนขายชาติ คนอุบาทว์ทำชั่วมีทุกที่
คนขยันเจ้าเล่ห์เสเพลมี อย่างเจ้านี้ขยันทำกรรมชั่วช้า
ว่าแล้วยักษ์หักคอแล้วเคี้ยวกิน อร่อยลิ้นเลือดคนเจ้าโจรป่า
จนวันหนึ่งพระธุดงค์เดินตรงมา วักน้ำล้างหน้าตาและเนื้อตัว

เจ้ายักษ์ใหญ่โผล่ตนขึ้นพ้นสระ มองเห็นพระนึกว่าคนที่โกนหัว
เอื้อมมือจับจีวรร้อนระรัว พระไม่กลัวยักษ์ขยาดชักหวาดเกรง
ท่านเป็นใครไยจึงมาถึงนี่ ตอบปัญหาข้าทีหากท่านเก่ง
ถ้าตอบพลาดผิดเค้าเข้าตัวเอง ท่านจงเร่งหลับตาเตรียมตัวตาย

ปัญหาว่าคนดีเป็นอย่างไร ท่านจงตอบเร็วไวให้ความหมาย
พระนั่งนิ่งภาวนาสาธยาย เจ้ายักษ์ร้ายแลบลิ้นเลียเงี่ยหูฟัง
“คนไม่เห็นแก่ตนคือคนดี” พลันแสงสีสุนีบาตก็ฟาดฝั่ง
บังเกิดพายุกล้ามาประดัง คำสาปสั่งพ้นสิ้นยักษ์ยินดี

เข้าประณมก้มกราบหมอบราบพื้น ข้าได้ฟื้นคืนตนพ้นจากนี่
เพราะท่านให้คำตอบชอบช่วยชี้ ร้อยพันปีรอเวลาท่านมาถึง
พระกล่าวย้ำคำตอบนี้มีความหมาย ควรภิปรายตรองตรึกให้ลึกซึ้ง
ยักษ์เอ่ยปากฝากชีวิตคิดหวังพึ่ง กราบแล้วจึงหายวับไปกับตา



.......................................................

หนังสือพิมพ์มติชน รายวัน หน้า 6
คอลัมน์ รื่นร่มรมเยศ โดย เสฐียรพงษ์ วรรณปก
วันที่ 02 เมษายน พ.ศ. 2549 ปีที่ 29 ฉบับที่ 10249
 

 

[********Q********]

ในทางการเมือง การรวมศูนย์อำนาจผิด

ต้องมีทั้งระบบกลไก และคนดีในขณะเดียวกัน

คนดีจะไม่ปล่อยปละละเลยให้มีการคอร์รัปชันโดยไม่คิดปรับปรุงแก้ไข

และก็ต้องหมั่นกระจายอำนาจเท่าทีจะกระจายออกไปได้สม่ำเสมอ..

[drop]

คนดี คือ คนที่ไม่เห็นแก่ตัว   ความไม่เห็นแก่ตัว  คือ คุณภาพจิต ที่สำคัญ  ในการทำงานเพื่อส่วนรวม
บางทีสังคมเล็ก ๆ ความพร้อมจะเสียสละกาย เวลา เพื่อทำงาน ก็ยังไม่สามารถจะทำได้
ทำได้เท่าที่ทำได้  ก็นับว่า ดี มากแล้ว

ในทางการเมือง  นักการเมือง คือ คนที่จะต้องเสียสละความสุขส่วนตน  เวลาที่จะให้กับครอบครัว  เพื่อมาทำงาน บ้านเมือง
บริหารประเทศ ประชาชน  ให้มีคุณภาพชีวิตที่ดี  กายจิต สมบูรณ์   

ระบบตรวจสอบต้องมีและเข้มแข็งชัดเจนเด็ดขาด --- เพื่อสามารถควบคุม คนไม่ดี
ส่วนคนดีนั้น  ไม่จำเป็นจะต้องใช้ระบบใดตรวจสอบ  เพราะ ดี  เป็นธรรมชาติ ของจิต

แต่นิยาม คนดี  ความดี  ในสังคม  บิดเบี่ยว เบี่ยงเบนไปมาก  จน ไม่รู้ว่า อะไร คือความดี คนดี
ให้เลือกคนดี เข้าสภา  ----ในช่วงนี้  เลือกตั้ง  คนดี  คือ  คนที่ไม่ขายเสียง ------

คนที่ติดคุกตอนแก่ ทั้งคุกจริง ๆ และคุกทางความคิด จึงน่าสมเพชเวทนาเป็นที่สุด  นรกในใจจริง ๆ