ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน
29-03-2024, 18:32
378,182 กระทู้ ใน 21,926 หัวข้อ โดย 9,412 สมาชิก
สมาชิกล่าสุด: MAN4U
ขบวนการเสรีไทยเว็บบอร์ด (รุ่นแรก)  |  ทั่วไป  |  สโมสรริมน้ำ  |  ...หมาขี้เรื้อน..... 0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
หน้า: [1]
...หมาขี้เรื้อน.....  (อ่าน 1555 ครั้ง)
ดอกเข็มขาว
ขาประจำขั้น 2
******
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 534



« เมื่อ: 11-05-2006, 08:53 »

อ่านเจอเห็นว่าให้ข้อคิดดี เลยนำมาฝากคะ

ถ้าใครอ่านแล้วก็ขออภัยด้วยนะคะ




ลูกชายนักธุรกิจใหญ่มีชื่อเสียงระดับประเทศคนหนึ่งเพิ่งสำเร็จการศึกษากลับมาจากเมืองนอก
ยังไม่ทันทำงานอะไรเป็นชิ้นเป็นอันก็ถูกผู้เป็นแม่ขอร้องให้บวชเรียนเสียก่อน
เพื่อเห็นแก่แม่..บัณฑิตใหม่หมาดๆจากเมืองนอกจึงบวชอย่างเสียไม่ได้
 
เมื่อบวชที่วัดใหญ่ในกรุงเทพฯแห่งหนึ่งเสร็จแล้ว
ผู้เป็นแม่จึงพาไปฝากให้จำพรรษาอยู่กับพระวิปัสสนาจารย์รูปหนึ่งที่วัดป่าแถวภาคอีสาน
 
พระหนุ่มการศึกษาสูงมาจากตระกูลผู้ดีมีแต่ความสุขสบาย
เมื่อมาอยู่วัดป่ากว่าจะปรับตัวได้จึงใช้เวลานานเป็นแรมเดือน
แต่ก็นั่นแหละกว่าจะนิ่งก็ทำเอาพระร่วมวัดหลายรูปพลอยระอาใจไปตามๆกัน
ปัญหาที่ทำให้พระทั้งวัดเหนื่อยหน่ายจนนึกระอาก็เพราะพระใหม่มีนิสัยชอบจับผิด    และชอบอวดรู้ยกหู ชูหางตัวเองอยู่เป็นประจำ
วันแรกที่มาอยู่วัดป่าก็นึกเหยียดพระเจ้าถิ่นทั้งหลายว่าไม่ ได้รับการศึกษาสูงเหมือนอย่างตน
ออกบิณฑบาตได้อาหารท้องถิ่นมาก็ทำท่าว่าจะฉันไม่ลง
เห็นที่วัดใช้ตะเกียงน้ำมันก๊าดแทนไฟฟ้าก็วิพากษ์วิจารณ์เสียเป็นการใหญ่หาว่าล้าสมัยไม่รู้จักใช้เทคโนโลยี่
 
ตอนหัวค่ำมีการทำวัตรสวดมนต์เย็นก็บ่นว่าท่านรองเจ้าอาวาสทำวัตรนานเหลือเกินกว่าจะสิ้นสุดยุติได้ก็นั่งจนขาเป็นเหน็บชา
 
ครั้นพอถึงเวรตัวเองล้างห้องน้ำเข้าบ้างก็ทำท่าจะล้างอย่างขอไปทีล้างไปบ่นไป
 ประเภทจบปริญญาโทมาจากเมืองนอกต้องมาเข้าเวรล้างห้องน้ำร่วมกับใครก็ไม่รู้
 
โอ้ชีวิต!
ความสำรวยหยิบโหย่งทำให้พระใหม่ไม่พอใจสิ่งนั้นสิ่งนี้ถือดีว่าตัวเองมีชาติตระกูลสูง มีการศึกษาสูงกว่าใครในวัดนั้น
 ผิวพรรณก็ดูสะอาดสะอ้านชวนเจริญศรัทธากว่าพระรูปไหนทั้งหมด
มองตัวเองเปรียบกับพระรูปอื่นแล้วช่างรู้สึกว่าตัวเองเหนือกว่าทุกประตู
 นึกแล้วก็ยิ้มกระหยิ่มอยู่ในใจกลับเข้ากุฏิเมื่อไหร่ก็เอาปากกามาขีดเครื่องหมายกากบาทบนปฏิทินนับถอยหลังรอวันสึกด้วยใจจดจ่อ
 
อยู่มาได้พักใหญ่พระใหม่อดีตนักเรียนนอกก็สังเกตเห็นว่าท่านเจ้าอาวาสวัดป่าแห่งนี้ไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจา ซ้ำนานๆครั้งจะออกมาให้โอวาทกับลูกศิษย์เสียทีหนึ่ง
 
วันๆไม่เห็นท่านทำอะไรเอาแต่กวาดใบไม้ เก็บขยะ ซักผ้าเอง
(เณรน้อยก็มีไม่รู้จักใช้) สอนก็ไม่สอน
การบริหารวัดก็มอบให้ท่านรองเจ้าอาวาสเป็นคนจัดการไปเสียทุกอย่าง เห็นแล้ว     เลยนึกร้อนวิชาเสนอให้ปรับโน่นลดนี่สารพัดที่ตัวเองเห็นว่าไม่เข้าท่าล้าสมัย
 
รวมทั้งให้เสนอให้วัดใช้ไฟฟ้าแทนตะเกียงด้วยอีกข้อหนึ่งเพราะตนเห็นว่ายุคสมัยก้าวไกลมามากแล้วไม่ควรจะทำตนเป็นคนหลังเขาให้คนอื่น เขาดูถูก
อีกหนึ่งในข้อวิจารณ์จุดด้อยของวัดทั้งหลายเหล่านั้นพระใหม่เสนอให้
หลวงพ่อเจ้าอาวาสมีปฏิสัมพันธ์กับพระลูกวัดให้มากขึ้นกว่านี้
สอนให้มากขึ้นเทศน์ให้มากขึ้น
 
และแนะนำว่าคนระดับผู้บริหารไม่ควรจะทำงานอย่างการซักจีวรเองเป็นต้นด้วยตนเอง    ควรจะกระจายอำนาจมอบงานให้คนอื่นทำดีกว่า
เย็นวันนั้นเป็นวันพระสิบห้าค่ำหลวงพ่อเจ้าอาวาสมานั่งทำวัตรที่โบสถ์ธรรมชาติกลางลานทรายด้วยท่านไม่ลืมที่จะหยิบข้อเสนอแนะจากพระใหม่มาอ่านให้พระหนุ่มสามเณรน้อยทั้งหลายฟัง  แต่ท่านไม่บอกว่าพระรูปไหนเป็นคนเขียน
 
อ่านจบแล้วหลวงพ่อก็ยิ้มอย่างมีเมตตาพลางหยิบไมโครโฟนขึ้นมา
 
แล้วชี้ให้ภิกษุหนุ่มสามเณรน้อยทั้งหลายดูหมาขี้เรื้อนตัวหนึ่งที่นอนอยู่ใต้ม้าหินอ่อนตัวหนึ่งจากใต้ต้นอโศกที่อยู่ใกล้ๆ   
เธอทั้งหลายเห็นหมาขี้เรือนตัวนั้นหรือไม่   เจ้าหมาตัวนั้นน่ะมันเป็นขี้เรื้อน คันไปทั้งตัว

ฉันเห็นมันวิ่งวุ่นไปมาทั้งวัน เดี๋ยวก็วิ่งไปนอนตรงนั้นเดี๋ยวก็ย้ายมานอนตรง
นี้อยู่ที่ไหนก็อยู่ไม่ได้นานเพราะมันคัน

แต่พวกเธอรู้ไหม เจ้าหมาตัวนั้นน่ะมันไปนอนที่ไหนมันก็นึกด่าสถานที่นั้นอยู่     ในใจ หาว่าแต่ละที่ไม่ได้ดั่งใจตัวเองสักอย่าง นอนที่ไหนก็ไม่หายคัน สถานที่เหล่านั้นช่างสกปรกสิ้นดี
คิดอย่างนี้แล้วมันจึงวิ่งหาที่ที่ตัวเองนอนแล้วจะไม่คัน  แต่หาเท่าไหร่มันก็หาไม่พบสักที เลยต้องวิ่งไปทางนี้ทางโน้นอยู่ทั้งวัน
เจ้าหมาโง่ตัวนั้นมันหารู้สักนิดไม่ว่า
เจ้าสาเหตุแห่งอาการคันนั้นหาใช่เกิดจากสถานที่เหล่านั้นแต่อย่างใดไม่แต่สาเหตุแห่งอาการคันอยู่ที่โรคของตัวมันเองนั่นต่างหาก
 
พูดจบแล้วหลวงพ่อก็วางไมโครโฟนลงเป็นสัญญาณให้รู้ว่า
ได้เวลาภาวนาหลังการทำวัตร
สวดมนต์เย็นแล้วขณะที่ทุกรูปนั่งหลับตาภาวนาอย่างสงบนั้น
ในใจของพระใหม่กลับร้อนเร่าผิดปกติ   นอกสงบแต่ในวุ่นวาย
 
นึกอย่างไรก็มองเห็นตัวเองไม่ต่างไปจากหมาขี้เรื้อนที่หลวงพ่อชี้ให้ดู

ยิ่งนั่งสมาธินานๆ ยิ่งคันคะเยอในหัวใจ ทั้งอายทั้งสมเพชตัวเอง
นับแต่วันนั้นเป็นต้นมาพระใหม่อดีตนักเรียนนอกก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคน

จากคนพูดมากกลายเป็นคนพูดน้อย จากคนที่หยิ่งยโสกลายเป็นคนอ่อนน้อมถ่อมตน

จากคนที่ชอบจับผิดคนอื่นกลายเป็นคนที่หันมาจับผิดตัวเอง

เมื่อออกพรรษาแล้วโยมแม่มาขอให้ลาสิกขาเพื่อกลับไปสืบต่อธุรกิจจากครอบครัวท่านก็ยังไม่ยอมสึก
 
"อาตมาเป็นหมาขี้เรื้อนขออยู่รักษาโรคจนกว่าจะหายคันกับครูบาอาจารย์ที่นี่อีกสักหนึ่งพรรษา"



บันทึกการเข้า

ภูพาน
ขาประจำขั้น 2
******
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 671


« ตอบ #1 เมื่อ: 11-05-2006, 09:39 »

ขอบคุณสำหรับข้อเขียนครับ  ที่ไม่ระบุชื่อผู้คนที่เกี่ยวข้อง
มันไม่สำคัญแหละว่า  ผู้นั้นจะเป็นใคร
หมาขี้เรื้อนตัวนั้น  ไม่รู้ตัวเองจริงๆ
เมื่อไหร่จะรู้ตัวหนอว่า....
ข้านี้เองแหละคือตัวปัญหาของชาติ
บันทึกการเข้า

ขอกันข้าให้ไกลห่างจากคนที่กล่าวว่า "ข้าเป็นดวงเทียนที่นำความสว่างให้หนทางของประชาชน"
หากแต่ผู้ที่แสวงหาหนทางของตนจากแสงแห่งประชาชนนั้น  ขอจงนำข้าเข้าไปใกล้ชิดด้วยเถิด
~ คาลิล ยิบราน
narong
ขาประจำขั้น 2
******
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 654



เว็บไซต์
« ตอบ #2 เมื่อ: 11-05-2006, 10:15 »

นึกถึงพุทธนิกายเซน ที่เปรียบเทียบสิ่งแวดล้อมกับความคิดของมนุษย์โดยใช้ปรัชญา Idea
บันทึกการเข้า

ผู้ที่ไม่สามารถจะใช้คนดี
ก็ย่อมจะใช้คนไม่ดีหรือคนเลว
ถ้าไม่เชื่อผู้ซื่อสัตย์หวังดีต่อตน
ก็จะต้องไปเชื่อคนประจบสอพลอ
Prometheus, The Titan
ขาประจำ
*****
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 406



« ตอบ #3 เมื่อ: 11-05-2006, 10:18 »

จรรโลงใจได้ดีจริงๆครับ

แต่ก็หยั่งว่าครับ หมาขี้เรื้อนที่จะรู้ตัวได้ มันหายากเสียนี่กะไร

แถมประเทศไทยดันมีอยู่เยอะอีกแน่ะ (ไม่แน่ว่า ผมก็อาจจะเคยเป็นนะ หมาขี้เรื้อนเนี่ย)
บันทึกการเข้า

Only the brave enjoy noble and glorious death.

- Dyonysus

GN-001 Exia
ขาประจำขั้น 2
******
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 809


Celestial Being...


« ตอบ #4 เมื่อ: 11-05-2006, 11:30 »

ให้ข้อคิดดีครับ...
คนเราไม่ชอบโทษตัวเองครับเอาแต่โทษสิ่งรอบข้างจนไม่ได้ดูว่าตัวเองมีอะไรผิดปกติ

ขอคารวะหนึ่งจอกใหญ่ๆครับ
บันทึกการเข้า


พวกที่เอาคำว่า "เสรีภาพ" มาบังหน้าเพื่อเบียดเบียนคนอื่นนี่มันเลวที่สุด
Ang`sumaLin
สมาชิกสามัญขั้นที่ 3
****
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 139


Ars Longa Vita Brevis


เว็บไซต์
« ตอบ #5 เมื่อ: 11-05-2006, 11:51 »

อ่านแล้วประทับใจจังค่ะ

รู้สึกว่าอาการคันๆ ที่นั่งเกาๆ จะทุเลาเบาบางลงไปได้นิดนึง
บันทึกการเข้า

http://www.geocities.com/art_leklek
http://spaces.msn.com/art-leklek/PersonalSpace.aspx?_c02_owner=1
................................................
เมื่อผงซักฟอกสกปรก...จะซักผ้าไปเพื่ออะไรกัน...
โครตเกลียดเองเลย..Taksin
(ลุง)ถึก สไลเดอร์
ขาประจำขั้นที่ 3
*******
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 2,026



« ตอบ #6 เมื่อ: 11-05-2006, 15:46 »

ในยุคสมัยที่ระบบทุนนิยมไร้พรมแดนกำลังครอบงำสังคมอยู่
 อาการคัน แบบหมาขี้เรื้อน ยากที่จะเยียวยา
บันทึกการเข้า

(ลุง)ถึก สไลเดอร์
(ลุง)ถึก สไลเดอร์
ขาประจำขั้นที่ 3
*******
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 2,026



« ตอบ #7 เมื่อ: 11-05-2006, 15:47 »

ผมเองก็ยังมี อาการคันอยู่บ่อยๆ[/color]
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 11-05-2006, 15:48 โดย (ลุง)ถึก สไลเดอร์ » บันทึกการเข้า

(ลุง)ถึก สไลเดอร์
ป้าแจ๋วแหวว
ขาประจำ
*****
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 251



เว็บไซต์
« ตอบ #8 เมื่อ: 11-05-2006, 16:01 »

ขอบคุณลุงถึกสำหรับบทความดีๆค่ะ

 Smile
บันทึกการเข้า
cha_srt
ขาประจำ
*****
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 276



« ตอบ #9 เมื่อ: 11-05-2006, 16:51 »

ขอบคุณครับที่นำมาให้อ่าน
อย่างน้อย พระใหม่ก็ยังพิจรณาตัวเองได้ถึงรู้ว่าเป็นหมาขี้เรื้อน
แต่จะมีซักกี่คนที่จะมองเห็นตัวเอง และมีอีกหลาย ๆ คนมีอำนาจบางอย่าง
ไม่ว่าจะเป็นอานาจที่มาจากตำแหน่ง ไม่ว่าจะเป็นเงินตรา สิ่งเหล่านี้มันคอยที่
ดึงลึกผ่านจุด ๆ นั้นที่สามารถมองย้อมกลับมาหาตัวเองได้
บันทึกการเข้า
ดอกฟ้ากับหมาวัด
ขาประจำขั้นที่ 3
*******
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 5,042



« ตอบ #10 เมื่อ: 11-05-2006, 17:47 »

ถ้างั้นพวกบ้าอำนาจ วาสนา เกิดชาติหน้า ต้องเกิดเป็น

หมาขี้เรื้อนแหงมๆเลย  ทุกวันนี้ก้อเกิดอาการทุรนทุราย

คล้ายๆกัน  Tongue out
บันทึกการเข้า

***ผู้ยิ่งใหญ่ในแผ่นดินเปรียบเสมือนเรือ ประชาชนเปรียบเสมือนน้ำ

      น้ำพยุงเรือให้แล่นไปได้ และน้ำก็จมเรือได้เช่นกัน***
ดอกเข็มขาว
ขาประจำขั้น 2
******
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 534



« ตอบ #11 เมื่อ: 12-05-2006, 08:29 »

ต้องขอขอบคุณทุกคนที่ให้ความคิดเห็นคะ

คิดดูซิคะ ดิฉันนำบทความนี้มาให้อ่านยังไม่ทันข้ามวัน

ตัวดิฉันก็เป็นเสียเอง ส่งบทความนี้เมื่อตอนเช้า

ตอนกลางวันออกไปซื้อของกันข้างนอก กลับเข้า

ที่ทำงาน เราก็ว่าเลยว่าใครปรับแอร์ เพราะร้อนไม่ได้คิดเลยว่า

ตัวเองออกไปข้างนอกอากาศร้อนกว่าข้างใน แอร์เย็นไม่ทันใจ

เนี่ยยังไม่ทันข้ามวันก็เป็นเหมือนกันคะ
บันทึกการเข้า

อังศนา
ขาประจำขั้นที่ 3
*******
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 1,860


Can't fight the moonlight!


เว็บไซต์
« ตอบ #12 เมื่อ: 12-05-2006, 08:55 »


สาธุ..

ขอบคุณ คุณดอกเข็มขาวค่ะ 
สำหรับเรื่องที่อ่านแล้วให้ข้อคิดเตือนใจตัวเองในวันพระใหญ่อย่างนี้
บันทึกการเข้า

แม้ผืนฟ้า มืดดับ เดือนลับละลาย 
ดาวยังพราย ศรัทธา เย้ยฟ้าดิน (จิตร ภูมิศักดิ์)
หน้า: [1]
    กระโดดไป: