สวัสดีเสรีไทย

คนในวงการ

ขาประจำขั้นที่ 3

ออฟไลน์

กระทู้: 1,393

FLY WITH NO FEAR !!

สวัสดีเสรีไทย

« เมื่อ: 21-08-2007, 08:01 »

ผมจากบอร์ดนี้ไปนานพักหนึ่งแล้ว เหมือนกับสมาชิกอีกกลุ่มหนึ่งที่จากไปอย่างเงียบ ๆ นาน ๆ ครั้งก็จะแวะมาอ่าน มาเยี่ยมเยือนเพื่อนเก่าที่พอมีการคบหากันอยู่บ้างบางคน จะว่าไปแล้วโลกนี้เหมือนละครโรงใหญ่ เสรีไทยเว็บบอร์ดก็เป็นโรงละครโรงเล็ก โรงหนึ่ง ที่มีตัวละครโลดแล่นสวมบทบาทกันไปต่าง ๆ นานา

ผมอยากเล่านิทานสักเรื่องหนึ่งให้เพื่อน ๆ ฟัง นิทานเรื่องนี้ชื่อว่า "ประกายดาวที่รัก" อย่าเพิ่งกรี้ดกร้าดทุรนทุรายไป อ่านให้จบกันเสียก่อน บางทีแล้วอาจไม่ใช่เรื่องที่คุณคิดว่าเป็นเรื่องของคุณก็ได้ เอาหละผมจะเล่าละนะ

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ยังมีเมืองเล็ก ๆ เมืองหนึ่ง ซึ่งเป็นแหล่งรวมของผู้คนที่คิดว่าตัวเองจะมากู้ชาติกู้แผ่นดิน เมือง ๆ นี้ไม่มีการคัดกรองคนเข้ามาอยู่ในเมือง ทำนองว่าใครอยากมาอยู่ก็มา ดังนั้นเมือง ๆ นี้จึงมีคนมากมายหลายประเภท อยู่ปะปนกันไป สุขบ้างทุกข์บ้างตามประสา จนกระทั่งวันหนึ่งมีผู้หญิงคนหนึ่งลี้ภัยเข้ามาอยู่ เธอชื่อประกายดาว ที่ว่าลี้ภัยเข้ามาอยู่นั้นก็เพราะว่าเธอได้ก่อเรื่องชู้สาวเอาไว้ในเมืองเก่าที่เธอเคยอยู่ จนกระทั่งสาวแก่แม่ม่ายรวมไปจนถึงพวกเล่นเน็ตหาเมียหน้ามืดไม่เลือกหน้า ตามเล่นงานเธอหลังจากที่เบื้องหลังถูกเปิดโปง ตามราวีเธอไม่เลิกจนเธออยู่ไม่ได้ เธอจึงหนีมายังเมืองนี้

แรก ๆ ที่เธอย้ายมา เธอทำตัวสงบเสงี่ยมเจียมตัวอยู่พักใหญ่ จนสามารถสร้างกระแสนิยมในตัวเธอขึ้นมาได้เป็นผลสำเร็จ ทำให้พวกเล่นเน็ตหาเมียในเมืองใหม่ที่เธอมาอยู่นี้ คลั่งไคล้งมงายโงหัวไม่ขึ้น ชะรอยว่าชาติก่อนเธอคงจะเป็นนายสถานีรถไฟมาก่อน เธอจึงสับรางได้เหมาะเจาะพอดี ทำให้พวกเล่นเน็ตหาเมียในเมืองแห่งนี้ไม่เคยคิวชนกัน แต่เหมือนกับโชคร้ายในความโชคดี ลูกค้าของเธอเพิ่มจำนวนขึ้นเรื่อย ๆ โดยเฉพาะลูกค้ากลุ่มอายุ 30 ปีขึ้นไป จน 40 - 50 ก็ไม่เว้น เรียกว่าทั้งหัวหงอกหัวดำ โดนเธอดูดเข้ามาใต้ชายกระโปรงทั้งหมด

น่าตลกที่ว่าไม่เคยมีใครได้เคยเห็นหน้าเธอมาก่อนเลย แต่กลับคลั่งไคล้กันจนแทบเป็นบ้าคลั่ง ชาวเมืองที่ไม่งมงายหรือเล่นเน็ตหาเมียก็พูดคุยกันเรื่องเธอ พยายามสืบหาว่าอะไรเป็นมูลเหตุที่ทำให้พวกเล่นเน็ตหาเมียทั้งหัวหงอกหัวดำคลั่งไคล้เธอได้ขนาดนั้น ได้ความว่าแท้จริงแล้วเธอมีทีเด็ดที่โทรศัพท์ เธอมีลูกเล่นลูกล่อลูกชนในเรื่องโทรศัพท์ชั้นเซียนเหยียบเมฆเลยที่เดียว แหล่งข่าวว่าอย่างนั้น นอกจากจะมีลูกอ้อน หรือลูกโศกร้องไห้เป็นเผาเต่าแล้ว เธอยังมีไม้ตายคือ "เซ็กส์โฟน" ที่ทำให้พวกเล่นเน็ตหาเมียในเมืองแห่งนั้นหลงในกามกันอย่างเมามันส์จนลืมคำว่า "กู้ชาติ"

วิกฤตการณ์ลูกค้ารอคิวบำบัดความใคร่ของเธอแน่นเสียจนเธอให้บริการได้ไม่ทั่วถึง จนกระทั่งเกิดความหึงหวงกันขึ้นในหมู่คนที่อ้างตัวว่ามากู้ชาติ จนถึงกับเปิดศึกกันทั้งในที่ลับและในที่แจ้ง เหตุการณ์เหมือนกับประวัติศาสตร์ซ้ำรอย หลังจากเปิดศึกกันได้พักหนึ่ง ประวัติเบื้องหลังของเธอก็ถูกนำมาเปิดเผยกันอีกครั้ง ชนิดที่ว่าคนที่เคยเปิดศึกเพื่อแย่งชิงการบำบัดความใคร่จากเธอ ต้องวิ่งหนีเธอกันจ้าหละหวั่นราวกับว่าเธอเป็นขี้ก้อนหนึ่ง

ในที่สุดเธอก็ต้องหนีไปจากเมืองแห่งนั้น เพราะในเมื่อใคร ๆ รู้กำพืดของเธอก็พากันชิงชังรังเกียจ ที่น่าตลกก็คือ พวกเล่นเน็ตหาเมียในเมืองแห่งนั้นกลับพากันรุมประนามตัวเธออย่างสาดเสียเทเสีย พยายามผลักความผิดทั้งหมดไปให้กับเธอ โดยไม่เคยพูดถึงพฤติกรรมอันน่ารังเกียจขยะแขยงของตัวเองที่สำเร็จความใคร่ทางโทรศัพท์ร่วมกับเธอแม้แต่น้อย

อนิจจา ... ประกายดาวที่รัก ต้องแบกรับบาปทั้งหมดที่คนเหล่านั้นก่อร่วมกับเธอไว้เพียงคนเดียว เพื่อให้พวกเขาเหล่านั้นเชิดหน้าชูคอแย่งกันเป็นคนดีต่อไป ต่างอ้างคุณความดีของตนที่กำจัดเธอเพื่อเมือง ทั้งที่เมืองที่สุขสงบแห่งนั้นพังพินาทก็เพราะพวกเขานั่นแหละเปิดศึกชิงนาง ในความโกลาหลประกายดาวที่รักตกเป็นจำเลยของสังคมโดยแบกน้ำกามของคนเหล่านั้นเองไว้ โดยไม่มีโอกาสแก้ตัว ชาวเมืองผู้รักสงบหลายคนภาวนาให้เธอออกมาแฉว่าใครบ้างที่สำเร็จความใคร่ร่วมกับเธอ น่าเสียดายที่คนอย่างประกายดาวที่รักหน้าบางจนเกินไป ไม่อย่างนั้นเราคงได้เห็นกำพืดของคนอีกหลายคนในเมืองนั้น

หลังจากที่ประกายดาวที่รักจากไป ชีวิตในเมืองแห่งนั้นก็ดำเนินต่อไป วิญญูชนจอมปลอมทั้งหลายก็สวมหน้ากากคนดีกันต่อไป ต่างก็เร่งปิดทองใส่หน้าของตัวเองเพื่อลบรอยหื่นกระหายในกามที่เผลอแสดงออกนอกหน้าในครั้งนั้น นิทานเรื่องนี้เลยจบลงแบบนั้นเอง

สนุกมั้ยครับเพื่อน ๆ ร่วมเสรีไทยเว็บบอร์ดที่รัก นิทานที่ผมเล่าสนุกมั้ยครับ ผมไปจากเสรีไทยเสียนาน เลยเอานิทานมาฝาก ผมเล่าไปทำไมเหรอครับ ก็เพื่อเตือนใจเตือนสติเพื่อน ๆ หนะสิครับ เห็นว่าช่วงนี้รณรงค์กันเรื่องความสมานฉันท์สมัครสามัคคี เลยเอามาเล่าให้ฟังเล่น ๆ ว่า ในโลกนี้หากไม่อยากให้ใครรู้กำพืด ก็อย่าทำให้เค้าเห็น คนเราอาจโกหกหลอกลวงคนอื่นได้หลายครั้งหลายหน แต่ไม่มีทางโกหกได้ตลอดกาล มันจะมีคนที่รู้ความจริงเสมอ เพียงแต่เค้าจะพูดหรือไม่พูดก็แค่นั้นเอง อย่าคิดว่าเรื่องแต่งเรื่องหลอกลวงที่คุณแต่งขึ้นจะกลบเรื่องราวที่เกิดขึ้นในอดีตได้ ความจริงไม่มีวันตาย มันจะติดตามหลอกหลอนคุณไปตลอดชีวิต คุณปิดทองใส่หน้าตัวเองได้ไม่ตลอดหรอก เวรกรรมมีจริงเชื่อผมเถอะ

และ นิทานเรื่องประกายดาวที่รัก ก็อาจเกิดขึ้นได้กับเสรีไทยเว็บบอร์ดเช่นกัน ได้ข่าวว่าในอดีตเคยเกิดเรื่องแบบนี้ อย่าคิดว่าผู้หญิงแบบนั้นจะมีแค่คนเดียวในโลก บางทีแล้วในเสรีไทยเว็บบอร์ดอาจมีผู้หญิงคนอื่นที่สวมบทบาทนั้นอยู่ก็เป็นได้ บางทีแล้วอาจร้ายกาจกว่าเก่า ลึกล้ำกว่าเก่าก็เป็นได้ ระวังไว้บ้างก็ดีนะครับ เพื่อน ๆ ที่เล่นเน็ตหาเมียทั้งหลาย 555

สุดท้ายขอฝากบทแผ่เมตตาเอาไว้ให้เพื่อน ๆ ได้แผ่เมตตาแก่สัตว์โลก และจะได้เป็นอานิสงฆ์ผลบุญกับตัวเพื่อน ๆ ดังนี้

สัพเพ สัตตา อะเวรา โหนตุ
อัพพะยาปัชฌา โหนตุ
อะนีฆา โหนตุ
สุขี อัตตานัง ปะริหะรันตุ

สัตว์ทั้งหลายทั้งปวง ที่เป็นเพื่อนทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันทั้งสิ้น
จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด อย่าได้มีเวรแก่กันและกันเลย
จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด อย่าได้เบียดเบียนซึ่งกันและกันเลย
จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด อย่าได้มีความทุกข์กายทุกข์ใจเลย
จงมีความสุขกาย สุขใจ รักษาตนให้พ้นจากทุกข์ภัยทั้งสิ้นเทอญ

เมื่อแผ่เมตตาแล้ว ก็ขอให้ลด ละ เลิก การก่อเวรก่อกรรมซึ่งกันและกัน นะครับ

ด้วยความปรารถนาดี

คนในวงการ

ปล.
สัพเพ สัตตา
สัตว์ทั้งหลายที่เป็นเพื่อนทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ทั้งสิ้น
กัมมัสสะกา
เป็นผู้มีกรรมเป็นของของตน
กัมมะทายาทา
เป็นผู้รับผลของกรรม
กัมมะโยนิ
เป็นผู้มีกรรมเป็นกำเนิด
กัมมะพันธุ
เป็นผู้มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์
กัมมะปะฏิสะระณา
เป็นผู้มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย
ยัง กัมมัง กะริสสันติ
กระทำกรรมอันใดไว้
กัลยาณัง วา ปาปะกัง วา
ดีหรือชั่ว
ตัสสะ ทายาทา ภะวิสสันติ
จักเป็นผู้รับผลของกรรมนั้น

สาธุ สาธุ สาธุ


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 21-08-2007, 08:35 โดย คนในวงการ »	บันทึกการเข้า

"Be without fear in the face of your enemies. Be brave and upright that God may love thee.
Speak the truth, always, even if it leads to your death. Safeguard the helpless, and do no wrong. That is your oath."
- Balian of Ibelin -

พระพาย

ขาประจำขั้น 2

ออฟไลน์

กระทู้: 679