ขอรำลึกถึงคุณสืบ นาคะเสถียร

[drop]

"อนิจจาสัตว์ป่าน่าสงสาร
ถูกล้างผลาญเข่นฆ่าให้อาสัญ
ผิดด้วยหรือจึงถูกล่าต้องจาบัลย์
มนุษย์นั้นจะโหดร้ายเพียงไหนกัน
ธรรมชาตินำสัตว์ป่ามาคู่โลก
สร้างสมดุลพูนโภคให้โลกนั้น
หากมนุษย์ยังคิดล่าล้างเผ่าพันธุ์
จะรู้สึกสักวันเมื่อบรรลัย"

(แต่งโดย สืบ นาคะเสถียร)

  




บทเพลง สิ้นเสียงปืน

คำร้อง : สืบ นาคะเสถียร
ทำนอง : สายัณห์ น้ำทิพย์

เสียงปืนที่ดั่งลั่น ตัวแม่นั้นต้องสิ้นใจ
ลูกน้อยที่กอดไว้ กระดอนไปเพราะแรงปืน
ฝืนใจเข้ากอดแม่ หวังแก้ให้แม่ฟื้น
แม่จ๋าเพราะเสียงปืน จึงไม่คืนชีวิตมา

โทษใดให้ประหาร ศาลไหนพิพากษา
หากลูกท่านเป็นสัตว์ป่า ใครเข่นฆ่าท่านยอมไหม

ชีวิตใครก็รัก ท่านประจักษ์บ้างหรือไม่
โปรดเถิดจงเห็นใจ สัตว์ป่าไซร้ก็เหมือนกัน

อนิจจา สัตว์ป่าผู้น่าสงสาร ถูกล้างผลาญเข่นฆ่าให้อาสัญ
ผิดด้วยหรือต้องถูกฆ่าให้จาบัลย์....

โอ้ มนุษย์นั้นจะโหดร้าย ถึงไหนกัน......

 

[drop]

 

[drop]

หนึ่งเปรี้ยง! ปืนลั่นสะท้านป่า
หนึ่งวูบไหวผวา .. ทั้งป่าลั่น
หนึ่งคืน ... นานยาวราวกัปกัลป์
หนึ่งฝันฟุบแล้วลับแนวไพร
หนึ่งคน ควรค่าคารวะ
สืบสร้างสัจจะ ยิ่งใหญ่
หมื่นคำร่ำหาอาลัย
รวมใจสืบทอดเจตนา

จีรนันท์ พิตรปรีชา
3 กันยายน 2533

การจากไปของสืบ นาคะเสถียรได้ส่งผลสะเทือนอย่างล้ำลึกต่อผู้คนที่รักธรรมชาติ และแสวงหาความเป็นธรรม ในสังคม ทั้งนี้เพราะว่าในยามที่ยังมีชีวิตอยู่ สืบมิได้เป็นเพียงข้าราชการอาชีพที่มีภาระการงานเกี่ยวกับการพิทักษ์ป่า และสัตว์ป่าเท่านั้น หากเป็นผู้นำคนสำคัญของขบวนการอนุรักษ์ธรรมชาติในประเทศไทยเป็นผู้ที่เคยต่อสู้เพื่อปกปัก รักษาทรัพยากรป่าไม้และสิ่งแวดล้อมทางธรรมชาติโดยไม่คำนึงภัยอันตรายใดๆ การจากไปของเขานับเป็นความสูญเสีย ครั้งยิ่งใหญ่ และเป็นความสูญเสียที่นักอนุรักษ์ธรรมชาติทุกคนไม่อาจปล่อยให้ ผ่านพ้นไป โดยปราศจากความทรงจำ

บทกวี ... อาลัย-สืบ นาคะเสถียร

ใบไม้ร่วง หนึ่งใบ ในราวป่า
พาจักรวาล โศกา จาบัลย
พาเงื้อมผา หล้าลั่น สั่นสะท้าน
พาสัตว์ส่ำ ร่ำระงม ระทมทด
ปลิดขั้วผล็อย ลอยหลั่ง แต่ยังเขียว
เลือดขุ่นข้น ของคนจริง ก็ทิ้งไพร
ร่วงแล้วหนอ ขอจงหลับ กับป่านุ่ม
สืบใบใหม่ อีกแสนหมื่น ให้ตื่นตัว
        
พาพื้น พสุธา ไหวหวั่น
พาผู้คน นับพัน รันทด
พาโตรกธาร วิปโยค โศกสลด
พามอดมด ผู้กล้า คุ้มป่าไทย
ถึงก้านเหนียว เหนี่ยวนาน สุดทานไหว
ปลุกเลือดไทย อีกแสนหมื่น ให้ตื่นตัว
ที่โอบอุ้ม เหล่าใบกล้า กลางป่าสลัว
กว่าหมอกชั่ว จะคลายขับ อัปราชัย


ใบไม้ร่วง ห้วยขาแข้ง สยามรัฐสัปดาห์วิจารณ์ ปีที่ ๓๗ ฉบับที่ ๑๘ ๒๕๓๓

[aiwen^mei]

 

[อธิฏฐาน]

คุณค่าของคนกว่าใครจะเห็นก็ต้องสิ้นชีพไปก่อน

มาร่วมระลึกถึงท่านด้วยค่ะ

 

[see - u]

*  จำได้ว่าเคยดู  เทป .... ที่  สืบ  กะ  ทีมงานรายการอะไรสักอย่าง

    เข้าไปช่วยสัตว์ป่า  เทป  ...  อันที่เข้าไปช่วยกวางอ่ะ ....  อันนั้นแหละ  !!!

    จำได้ว่า ...  ดูแล้ว  น้ำตาซึม

    ในขณะที่คนหนึ่งคน ... ทุ่มเททั้งชีวิต ....  เพื่อทำในสิ่งที่รัก

    เพื่อช่วยเหลือเพื่อนร่วมโลกถึงเขาจะมีสถานะเป็น   สัตว์  ...  ไม่ใช่คน

    (  แต่ก็ดีกว่าคนที่ทำตัวเยี่ยง ... สัตว์  )

    บ้านเรา ...  จะต้องสูญเสียคนแบบนี้ไปอีกเท่าไหร่  ...  ระบบราชการ ห่วย ๆ ถึงจะมาใส่ใจแบบจริงจังเสียที

    1  ชีวิตที่แลก กะ  สิ่งที่ตัวเองต่อสู้  .....

    ในขณะที่  ....  นายทุน  ก็ยังตัดไม้ทำลายป่าได้แบบสบายใจ

    สนใจกันแบบจริงจังเสียทีเหอะ ....  ต้นไม้  สัตว์ป่า ... ไม่ทำร้ายใครหรอก

    ระบบนิเวศน์ต้องเกื้อหนุนกัน  .................... 

    สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า  " คน "  อย่าเห็นแก่ตัว .....  ให้มันมากกันนักเลย  เนาะ