ให้มันฮู้ไป๋ว่าใผเป็นใผ
คอลัมน์ คิดนอกกรอบ เดินนอกเกม
โดย อภิวัติ
สายลมฝนที่คล้ายประหนึ่งพายุยังคงโหมเข้าใส่พ่อแม่พี่น้องมิตรรักนักเพลงชาวอีสานบ้านเฮาและจาวเหนือตอนบน อย่างนักขนาด
แต่ก็ยังไม่เท่าลมปากและถ้อยคำอันเกรี้ยวโกรธของคนที่กรุงเทพฯบางคนซึ่งทนบ่ได้กับคะแนนไม่รับร่างรัฐธรรมนูญ ที่ซัดกระหน่ำเข้าใส่แบบไม่ยั้ง ทั้งดูถูกดูแคลนเหยียบย่ำ ราวกับว่า คนกว่าสิบล้านบ่มีอันหยังสิแดก ต้องรับเงินแค่ร้อยสองร้อย-ฮ่วย!
ความจริงก็คือความจริงวันยังค่ำ ไม่ว่ากลุ่มอำนาจใดที่ไหนมา ก็มิได้สนใจไยดีความทุกข์ยากที่แท้จริงของชีวิตผู้คนที่อยู่ห่างไกลจากเมืองหลวง
วันขื่นคืนฝนตกนั้น ชายร่างท้วม ใส่แว่นใส ริมฝีปากงามเหนือคางที่เชื่อมไปกับลำคออวบหนาจนไม่รู้ว่าอวัยวะส่วนใดคือคาง แค่นหัวเราะเบาๆ เหมือนสะใจอะไรบางอย่าง เขาเหลือบตามองสุภาพบุรุษชาวเหนือที่นั่งอยู่เบื้องหน้า แน่นอน มันมีร่องรอยของความปวดร้าวอยู่อย่างชัดเจน
"เฮาทนบ่ไหวแล้ว นายท่าน มันดูถูกกันนักขนาด ยิ่งเจ้าพวกสื่อที่เอียงกระเท่เร่บางกลุ่ม มันด่าว่าเหยียดหยามชาวอีสานบ้านเฮาของนายท่าน และย่ำยีหัวใจเราจาวเหนือ ราวกับจะแบ่งแยกแผ่นดินให้ไปอยู่ต่างหากอะไรขนาดนั้นเชียว"
ชายสูงวัยที่ถูกเรียกว่า "นายท่าน" ยกแก้วไวน์ขึ้น เขาคลึงแก้วไปมาเพื่อดูสีของมัน แต่ก็ไม่ยอมให้อุ้งมืออันอวบหนาไปสร้างความระอุให้กับเนื้อไวน์ในแก้วเกินกว่าเหตุ บทเรียนในการดู-ดื่มไวน์ของเขาจัดอยู่ในขั้นอาจารย์เรียกพี่ (ใครเสือกเรียกลุง-จะถีบให้!)
เขานิ่งมาก ในสถานการณ์ที่ดูออกจะเลวร้าย เขาก็จะยิ่งดูนิ่งมากขึ้น จนฝ่ายตรงข้ามนึกว่าหลับใน แต่ใครจะคิดออกละว่า ความนิ่งของชายสูงวัยที่ผ่านศึกเสือเหนือใต้มากว่า 70 ปี น่าเกรงขามเพียงใด จนเขายังนึกชมตัวเอง ให้ตายเถอะ-จอร์จ จะมีใครที่มีศักดิ์ศรียิ่งใหญ่ระดับน้องๆ ยูเอ็นอย่างเขาอีกละนี่
"ใจเย็นๆ น้อง นั่นก็แค่ลมปาก มันเคลื่อนเขาลูกใหญ่อย่างเราไม่ได้หรอก"
หนุ่มใหญ่ชาวเหนือนั่งคอตก ปากขมุบขมิบก่อนจะระเบิดอารมณ์ออกมาอย่างคับแค้น
"แต่นายท่าน นี่เป็นครั้งแรกเลยนะ ที่พวกเขาแบ่งแยกคนอีสานและเราจาวเหนืออย่างจงใจ หาว่ารับเงินคนละแค่ร้อยสองร้อยไม่ให้รับร่างฯ แต่อีกฝ่ายระดมโฆษณาทางทีวีทุกช่อง หนังสือพิมพ์-นิตยสารทุกฉบับ แถมเจ้าหนุ่ม (น้อยลงมาก) หน้าเหมือนแขกนั่น ยังเรียกผู้ว่าฯ นายอำเภอ กำนัน ผู้ใหญ่บ้านมาสั่งการให้ทำเป้าทำยอดขายยังกะเซลส์แมนขายเครื่องสำอาง เพื่อหาคนมารับร่างฯให้มากที่สุด ไม่งั้นเจอดีแน่ช่วงโยกย้ายสิ้นเดือนสิงหาฯนี้ แล้วคนในชุดเขียวที่ห้อยดุ้นอันตรายก็ยังออกเดินสายแสดงพลังไปทุกพื้นที่ขนาดนั้น แต่เมื่อรัฐบาลประกาศว่านี่คือการลงประชามติแบบเสรี เราก็แค่ทำตาม แล้วก็ไปลงมติกัน"
ชายสูงวัยอดีตทหารใหญ่ที่ยืนยันว่าเล็กเฉพาะชื่อจริงๆ (อย่างอื่นสาบานได้ว่าไม่เล็ก!) ละเลียดไวน์แดงชาร์โตว์ เดอ ลาตูร์ ผ่านลำคออวบ เพื่อเค้นประโยคเท่ประจำสัปดาห์
"แต่ก็เป็นมติที่ไม่รับเขานี่ เขาก็โกรธซี อ้าว-ก็แต่ก่อนนี้ไม่ถึงปี เห็นเอาข้าวตอกดอกไม้ ขนมนมเนยไปแล้วไปถ่ายรูปกับรถถัง เขาก็เลยนึกว่า เรารักเขาแล้วสิ รักมากด้วย เห็นไปถ่ายรูปกับคนชุดเขียวถือเอ็ม 16กันแล้วก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ รักกันเหลือเกิน ทำหน้าตาแอ๊บแบ๊วกันทั้งบ้านทั้งเมือง พอไม่ถึงปีก็เอาร่างรัฐธรรมนูญทุ่มใส่กบาลเขาซะนี่ แล้วรัฐธรรมนูญเขาเป็นยังไง ใครรู้บ้าง อ่านกันหรือเปล่า"
สุภาพบุรุษจาวเหนือผู้นั่งอยู่ตรงข้ามส่ายหน้า
"ไม่ได้อ่านหรอกครับ นายท่าน หนาเป็นปึกขนาดนั้น ถ้าเป็นนิยายกำลังภายใน หรือเรื่องอีโรติคค่อยน่าอ่านหน่อย หรือถึงอ่านไปก็ไม่รู้เรื่อง ยี่สิบสี่ล้านเสียงที่ไปลงประชามติ อาจจะอ่านสักแสนสองแสนคน แต่รู้เรื่องไม่น่าเกินสองร้อย เพราะพอรู้กฎหมาย ว่าแต่นายท่านอ่านแล้วเป็นยังไง"
อดีตผู้ทรงอำนาจยิ้มอย่างสุขุมคัมภีรภาพ ในมือยังคลึงแก้วไวน์ ขณะที่อีกฝ่ายเฝ้ารอคอมเมนต์อย่างใจจดใจจ่อ
"ไม่ได้อ่านหรอก เพราะอ่านแล้วอาจทำให้พูดไม่รู้เรื่องมากกว่าเดิม อีกอย่างการลงประชามติแบบนี้ไม่มีประเทศเขาไหนทำกัน ไม่มีใครส่งรัฐธรรมนูญฉบับเต็มทั้งดุ้นไปให้ชาวบ้านที่เขาต้องทำมาหากินอ่าน แต่เขาจะทำประชาพิจารณ์แต่ละหัวข้อที่สำคัญ ให้สังคมถกเถียงกันเสียก่อน แล้วก็ทำโพลถามชาวบ้านเขาดู การลงประชามติของเรานี่ถ้าไม่ใช่ความเชยของรัฐบาลกับ คมช. ก็เป็นการจัดฉากว่า คนถืออาวุธก็เป็นประชาธิปไตยเหมือนกันนะ และเป็นประชาธิปไตยมากกว่านักรัฐประหารใดๆ ในโลก คิดว่าใครๆ ก็คงจะเห็นด้วย เพราะไม่กล้าค้าน เดี๋ยวไม่มีเลือกตั้งนะจะบอกให้ ส.ส.เก่ายิ่งจนๆ อยู่"
"แต่นายท่านครับ พวกเขาดูถูกเราจาวเหนือกันนักขนาด เหยียบย่ำชาวอีสานบ้านเฮานี่มันจะไหวฮื้อก่อ?" สุภาพบุรุษชาวเหนือยังตอกย้ำคร่ำครวญต่อไป
ชายร่างกลมผู้ทรงอำนาจที่ประกาศว่าตัวเองเป็นลูกอีสานเสมอมา หัวเราะพุงกระเพื่อม ขยับแว่นตาเล็กน้อย เหมือนเตรียมกล่าวปราศรัย
"นี่ล่ะ คือโอกาสของเราชาวอีสานและชาวเหนือจะรวมกันเสมือนโซ่ข้อกลาง ยิ่งเรารวมกันมาก การจะเอาหรือไม่เอาอะไร มันก็เป็นเรื่องใหญ่สำหรับฝ่ายอื่น ซึ่งจะต้องเป็นฝ่ายรู้สึกเหน็บหนาวทั้งๆ ที่ยังไม่ถึงหน้าหนาว ยิ่งพวกสื่อประเภทเอียงกระเท่เร่ชอบทำตัวเป็นเด็กแว้นซ์ยิ่งหนาวมากกว่าใคร เพราะพื้นที่วางแผงของเรา มีนับหมื่นนับพัน มีขอบเขตกว้างใหญ่กว่าครึ่งประเทศ เป็นความโง่ของฝ่ายนั้นที่ช่วยยกพื้นที่หาเสียงมาให้ผม-เอ๊ย พวกเรา น้องคิดดูให้ดีๆ เลิกน้อยอกน้อยใจเถอะ เพราะไม่นานนี้ก็จะเลือกตั้งกันแล้ว ถ้าไม่มีใครออกมาเอ๊กเซอร์ไซส์ซะก่อนก็จะได้รู้ว่า ใผเป็นใผ"
เขาหัวเราะเสียงดังหลายสิบเดซิเบล แล้วก็นึกในใจว่า จะสั่งไวน์ชาร์โตว์ เดอ ลาตูร์ ..เพิ่มอีกสักขวด (อือม..น่าจะเป็นปี 1991) มาฉลองให้ตัวเองแกล้มกับลาบวัว-ดีไหม?
