หยิบกระดาษปากกาเขียนหาแม่
คงชะแง้แลหาลูกมาไหม
จากรุ่งสางจนเย็นไม่เห็นใคร
น้ำตาแม่รินไหลห่วงใครกัน
ตั้งแต่เล็กจนโตแม่โอ๋กล่อม
คอยถนอมดวงใจมิให้หวั่น
ทั้งกับข้าวปูปลาสารพัน
วันอาทิตย์ถึงจันทร์หมั่นดูแล
แม่สั่งสอนอบรมบ่มนิสัย
พึ่งตนเองหวังใครมีภัยแน่
การศึกษาคอยเตือนอย่าเชือนแช
มีน้ำใจเพื่อแผ่แก่สังคม
ให้เข้มแข็งกล้าหาญอย่าคร้านนัก
ทั้งเรื่องรักเลือกไปให้เหมาะสม
อย่าใจร้อนโหยหาด้วยอารมณ์
ใครโกรธเกลียดหรือชมจงข่มใจ
ลูกก้าวถึงวันนี้ด้วยมีแม่
คอยโอบอุ้มดูแลเอาใจใส่
ร้อยมะลิศรัทธาเป็นมาลัย
วางบนตักแทนใจให้แม่ยา
ขอรักแม่ตราบสิ้นชีวินนี้
รักของแม่ฤามีปรารถนา
รักของแม่กว้างกว่าพสุธา
รักใดเทียบรักมารดาหาไม่มี
