ฮัลโหล ฮัลโหล

[นายชด(หนุ่ม)]

เสียงโทรศัพท์พื้นฐานที่บ้านดังขึ้น  นานจนผมรำคาญว่าทำไม๊ ไม่มีใครรับเลย

ทนเสียงดังไม่ไหว เพราะมันดันตั้งเป็นเสียงเพลงเต้นรำแบบซาลช่า  ก็เลยต้องลุกไปรับเอง

" สวัสดีครับ  " ผมกล่าว

เสียงตอบมาเป็นเสียงชายหนุ่ม  "  จุ๋ม อยู่ไม๊  ขอคุยหน่อยดิ บอกว่า เม้งโทรมา "

" เอ้อ คือ ที่นี่ ไม่มีคนชื่อจุ๋มครับ สงสัยคุณจะโทรผิด"ผมตอบไป

" อ้าว งั้นเรอะ  จุ๋มไม่มีแล้ว ยัยหน่อย ล่ะ อยู่ปะ?" เสียงชายหนุ่มสวนมา เหมือนไม่สนใจว่าผมพูดอะไรเลย

"คุณครับ สงสัยคุณจะโทรผิดครับ ที่นี่ไม่มีคนชื่อจุ๋มหรือหน่อยครับ  คุณจะโทรเบอร์อะไรครับ?" ผมตอบไปแบบสุภาพอีกครั้ง


" นั่นเบอร์ 02xxxxxxx เรอะเปล่า?" เสียงชายหนุ่มถาม

" ที่นี่ 02xxx000x ครับ  คุณคงโทรผิดครับ  เท่านี้นะครับ"  ผมตอบแบบตัดบทไปและวางหูเพราะแน่ใจว่าเขาโทรผิดแล้ว

ไม่ถึง สิบวินาที ยังไม่ทันที่ผมจะเดินห่างไปไหน โทรศัพท์ดังขึ้นอีก

" สวัสดีครับ" ผมกรอกพูดไป

" อ้าวเฮ้ย  ทำไมมาติดเบอร์คุณอีกวะ  ผมก็กดเบอร์ถูกแล้วนี่หว่า  นี่บ้านคุณเบอร์อะไรนะ  โกหกผมเรอะป่าว?" เสียงชายคนเดิมลอยมาตามสาย

ผมชักรู้สึกแปลกๆ  เออ...เอ็งโทรผิด ยังมีหน้ามาบอกว่าข้าโกหกอีก  แปลกดีคนสมัยนี้ และตอบไป

" เบอร์ของผมเบอร์ 02XX000X ครับ  สายอาจพันกันน่ะครับ  ผมจะไปโกหกคุณทำไม  เท่านี้นะครับ" แล้วผมก็วางหู


เดินไป  กะว่าจะไปเอาน้ำในตู้เย็นมากินหน่อย  เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีก

ผมรับเฉยๆ โดยไม่พูด   แต่คราวนี้ มีเสียงผู้หญิงตามสายมา

" เฮ้ยหน่อย  นี่จุ๋มนะ  ถ้านายเม้งโทรมา บอกไปว่าไม่รู้ว่าจุ๋มไปไหน  อย่าบอกเบอร์มือถือใหม่ของเราให้มันรู้ล่ะ"

เออ.....ให้มันได้งี้สิ  เมื่อครู่ มีคนโทรมาหาคนชื่อจุ๋ม ตอนนี้ คนที่เรียกตัวเองว่าจุ๋ม โทรมา!!!!

ผมตอบเธอไปว่า  "ขอโทษครับ คุณโทรผิดแล้ว ที่นี่ ไม่มีคนชื่อหน่อย และนายเม้งที่ว่าเมื่อกี้เพิ่งโทรผิดมาที่เบอร์ผมเหมือนกันครับ"

"ขอโทษค่ะ  แต่เอ๊ะ  แล้วคุณรู้จักเม้งหรือคะ"  เธอถามกลับมา   

ผมตอบไปว่า  " ไม่หรอกครับ  โอพระเจ้าแก่ มันแย่มาก  ทำไมพวกคุณจึงโทรผิดมาที่บ้านผมกันหมดเลยเนี่ย  ผมไม่รู้จักใครเลยครับ  ผมกำลังหิวน้ำ และกำลังจะไปกินน้ำแล้ว  ขอตัวนะครับ "  แล้วผมก็วางหู



ผมได้กินน้ำเย็นๆสมใจแล้ว  กำลังจะมองหาเงาะกระป๋องในตู้เย็นมาเปิดกิน โทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีก

ครั้งนี้ ผมชักเชื่อลางสังหรณ์แล้ว  ผมคิดว่าต้องเป็นยัยหน่อยแน่ๆ 

"สวัสดีครับ  ผมเป็นเพื่อนเม้งครับ คือ จุ๋มกะเม้งน่ะ เขาคืนดีกันแล้วครับ ตอนนี้ กำลังเดินทางไปเที่ยวที่ชุมพร เขาบอกให้หน่อยนั่งรถไปตามไปที่ชุมพรเลย แล้วไปเจอที่ชุมพรคาบานา ครับ  โอเคนะครับ"


" ค่ะ  หน่อย ขอบคุณมากนะคะ" เสียงตอบกลับพร้อมวางหู



เอ่อ   ให้มันได้งี้สิ   โทรศัพท์เมืองไทย



เฮ้อ

[นายชด(หนุ่ม)]

ไม่ทราบว่าเป็นเพราะอะไร  ทำไมเมืองไทยเรา สายโทรศัพท์บางทีกํพันกันไปหมด  บางคนก็โทรผิด

มีอยู่ครั้งหนึ่ง  ผมรอโทรศัพท์จากแม่เรื่องธุระบางอย่าง

สักพัก ก็มีเบอร์ไม่คุ้นโทรเข้ามาที่มือถือ  แต่ก็ไม่ได้เอะใจ ที่รู้ก็เพราะหลังการโทร จึงมารู้ทีหลังว่าเบอร์ไม่คุ้น แต่ขณะรับไม่ได้สังเกตุ

"หวัดดีครับ"

"เอ้อ    ตาหนู เลิกงานแล้วรีบกลับบ้านด่วนเลยนะ  ป้าใหญ่ เสียแล้ว ศพตั้งอยู่ศาลา 4 วัด xxxxx รดน้ำ สี่โมง  " จากนั้นก็วางหูไป

ตอนนั้น ผมเข้าใจว่าเป็นแม่ของผมจริงๆ เสียงก็เหมือน  แถม ผมมีป้าที่เราเรียกกันในครอบครัวว่า ป้าใหญ่ด้วย  วัดก็เป็นวัดที่ทางบ้านไปบ่อยๆ

ความที่งานก็ยุ่ง ก็เลยกลับบ้านไม่ทัน  โชคดีที่มีเสื้อในรถสำรองหลายตัวก็เลยเปลี่ยนใส่เสื้อดำ ไป  กะว่าจะไปให้ทันรดน้ำ

พอไปถึงวัดก็จ้ำอ้าวๆๆๆๆๆ เข้าไปที่ศาลดังกล่าว เห็นคนกลุ่มหนึ่งกำลังเข้าแถว รดน้ำพอดี นึกบอกในใจ  แหม มาทันเวลา  พยายามมองไปรอบๆเพื่อมองหาญาติๆก็ไม่เห็น  มองหาแม่ก็ไม่เห็น  เข้าใจไปเองว่าคงไปอยู่ที่ไหนสักแห่ง  และคนที่มารดน้ำ  อาจเป็นญาติทางคุณลุงที่เราอาจไม่รู้จัก

แต่มันเริ่มแปลกๆตรงที่คนอื่นๆเขาก็มองผมแปลกๆเหมือนกัน เหมือนว่า ไอ้หมอนี่มาจากไหน? ญาติใคร ทำนองนี้

ผมแหงะมองไปที่หรีดที่มีวางอยู่สองหรีด

หรีดแรก " ลูกๆ หลานๆ คุณป้าใหญ่"   เออ  ก็ใช่นี่หว่า

หรีดที่สอง " คณะเพื่อนครูโรงเรียน XXXXXXXX"   เอ๊ะ  ป้าใหญ่ของผมแกไม่ได้เป็นครูนี่หว่า  แกทำโรงงานเกี่ยวกับเครื่องกีฬา........????? สงสัยตะหงิดขึ้นมาแล้ว

หันไปมองอีกทีที่กระดาน   ตายหอง   ชื่อผู้เสียชีวิต ไม่ใช่ชื่อป้าสักหน่อย

ผมเดินถอยห่างออกมาจากแถวทีละน้อย แบบไม่ให้เสียฟอร์ม  หยิบโทรศัพท์มาดู  กดไปที่ รีซีฟ คอล  หาเบอร์เมื่อตอนบ่าย  รีบใช้เบอร์นั้นโทรกลับ

" ฮัลโหล  "  เสียงทางโน้นตอบมา เสียงคล้ายแม่ผมจริงๆ นั่นแหละ

" อ้า  ขออภัยครับ  ไม่ทราบว่า นั่นคุณแม่XXXXXX รึเป่า"

"ไม่ช่ายค่ะ  คุณโทรผิดแล้ว"

อ้าว  ซวยแล้วผม  ซวยใส่ไข่เลย

" ก็คุณน้าโทรหาผมเมื่อบ่ายไม่ใช่หรือครับ ให้มางานรดน้ำศพ ป้าใหญ่"  ผมตอบไป เพื่อให้คลายสงสัย

เสียงหายไปอึดใจ

"อ้อ  สงสัยน้าจะโทรผิดน่ะค่ะ  ขอโทษที  "

"ไม่เป็นไรครับ  ผมเองก็เข้าใจผิดเช่นกันเสียงคุณน้าคล้ายเสียงคุณแม่ผมมากเลย แถมผมเองก็มีป้าที่เราเรียกว่าป้าใหญ่ด้วย  นี่ผมมาที่ศาลาแล้วนะครับ  ไม่เป็นไรครับ คุณน้า  สวัสดีครับ"


ยังไม่ทันจะเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋ากางเกง คุณน้าหน้าตาใจดีท่านหนึ่งก็เดินมาแตะแขนผม  พลางยิ้มน้อยๆ
เธอขอโทษใหญ่ที่โทรไปให้ผมเข้าใจผิดและมา  แต่ก็ขอบใจแทนผู้ใหญ่ของผมว่า เออ  เป็นคนหนุ่มที่น่ารักมากๆ

ตกลงวันนั้น ผมก็รดน้ำศพ ผู้ใหญ่ที่ไม่รู้จักไปจริงๆ  และอยู่ฟังสวดอีกตะหาก

[GN-001 Exia]

บางทีโทรผิดมาก็มาด่าเราด้วยนะหาว่าเราปิดบัง งง...

[เก็ดถวา]

โอ๊ย... คุณพี่เชนคะ  เก็ดถวาอ่านเรื่องแรกแล้วขำจนคนแถวบ้านค้อนเลยค่ะ ตลกมากๆ




...


ส่วนเรื่องที่ 2 ก็ขำค่ะ แต่ว่า อมยิ้มด้วยความรู้สึกน่ารักน่าเอ็นดูมากกว่า

ที่ฮัลโหล ทำให้พี่เชนได้ญาติเพิ่มมาโดยไม่คาดฝัน

[นายชด(หนุ่ม)]

ไอ้เสียงโทรศัพท์มือถืออีกอย่างครับ เดี๋ยวนี้ มันเป็น ทรูโทน เป็นเอ็มพีสาม เป็นเสียงเพราะกว่าสมัยก่อนๆเยอะ  สมัยก่อนอย่างหรูก็เป็น เอ็มไอดีไอ

ยิ่งมือถือรุ่นแรกๆ เสียงทำได้ไม่กี่เสียง ต่อมาก็สามารถแต่งเพลงเองได้ ถึงขนาดมีเว็บให้โหลด
จากนั้นก็พัฒนาจนเดี๋ยวนี้ สามารถฟังเพลงงิ้วกวางตุ้งได้สบาย หรือ ไม่ก็ตั้งเสียงโทรศัพท์เป็นเสียงตุ้งแช่ๆ ของสิงโตก็ได้


ผมนี่ก็เป็นคนไม่ยอมตกยุค ครับ  รุ่นใหม่ๆมาก็สนใจไปหมด  ที่ต้องสนใจเพราะ ญาติผู้น้องทำร้านมือถือ พอมีรุ่นใหม่มา รีบเอามาคะยั้นคะยอขายเลย  เธอบอกว่าหากไม่เอากำไรกะพี่น้องแล้ว จะให้หนูไปเอากำไรกับกระต่ายที่ไหนล่ะพี่.......ก็จริงของมัน


ไอ้แบบถ่ายรูปได้ อัดเสียงได้ ฟีเจอร์มากมาย ออพชั่นเพียบนั้น เอามาเสนอทีไร ผมปวดหัวทุกที เพราะปกติเอาไว้โทรอย่างเดียว ไอ้ที่เกินไปกว่านั้น มีไว้ก็ไม่ค่อยได้ใช้ และถึงอยากใช้ บางอย่างก็ใช้ไม่ค่อยเป็น

พูดได้ว่าลูกชายผมสองคน มันใช้โทรศัพท์รุ่นทันสมัยกว่าพ่อมันเยอะครับ  หลานชาย หลานสาวผมอีกหลายๆคนก็ใช้รุ่นใหม่กว่าผม

ไอ้ผมก็กลัวว่าจะอายเด็ก ก็เลยบอกให้ญาติผู้น้องเอารุ่นใหม่ๆมาโชว์บ่อยๆ ด้วยประการฉะนี้

ตอนเธอมาสาธิต ก็บอก  นี่พี่  หนูดหลดเพลงเพราะๆมาให้พี่ทั้งนั้นเลยนะ  ไอ้เราดีใจนึกว่ามีเพลงของครูเอื้อ หรือชรินทร์ หนอย  ดันเป็นเพลง โน่นเลย  เอบี นอมอล งี้   เพลงของเอเอฟงี้ 

ผมก็บอกไม่เอา  ผมจะเลือกเอง  จะโหลดเองจากคอมพ์นี่แหละวะ   เธอจึงบอกว่าพี่เขียนชื่อเพลงมา  จะหามาลงให้  จะได้ไม่ต้องไปเสียเงิน  ก็ดีไป


เพลงประจำที่ผมตั้งไว้ที่โทรศัพท์จะเป็นเพลงตอนจะมีหนังของ 20th fox น่ะครับ  ผมว่ามันเร้าใจดี  เสียงกลองนำมาก่อนเล๊ย  แทน แทน แทน  แท๊น แทน แท๊น แทน แทนแทน   เสียงเป็น ทรูโทนเหมือนของจริง  ดังทีไร คิดว่าตัวเองนั่งอยู่ในโรงหนังรอหนังฉายทุกทีไป

แต่เพื่อนผมนี่สิ เด็ดกว่ามาก ไอ้นี่ไม่ยอมแก่ครับ มันเป็นเพลย์บอย  เอ๊ะไม่ใช่สิ  เพลย์โอลด์บอย จึงจะถูก เพราะมันแก่แล้ว แต่หัวงูไม่เลิก  ชอบตั้งเพลงวัยรุ่นเสมอ เป็นเสียงเรียกเข้า  ส่วนเพลงตอนรอสายก็วัยรุ่นซะจนคนโทรคิดว่ามันขโมยโทรศัพท์ลูกมาใช้

เพื่อนอีกคน มันตั้งเสียงโทรเรียกเข้าเป็นเพลง แฮปปี้เบิร์ธเดย์  และมันตั้งแบบดังสุดๆ  เนื่องจากมันเริ่มหูตึงแล้ว ทั้งนี้ก็เพราะสมัยหนุ่มๆมันทำงานอยู่แต่ในโรงโม่หิน นั่นเอง

มีครั้งหนึ่ง เราก็ไปงานศพของครูใหญ่โรงเรียนเก่าเราด้วยกัน เพื่อนฝูงพร้อมหน้าพร้อมตาครับ

จำได้ว่านั่นเป็นคืนแรกเลย  คนเยอะมาก แต่ยังไม่เยอะที่สุด  ลูกศิษย์มากันทุกรุ่นก็ว่าได้

ระหว่างนั้น เพื่อนของเราซึ่งเป็นหลานของครูใหญ่ ก็เดินหน้าเศร้าร้องไห้มาหาพวกเรา มานั่งคุยเรื่องราวที่คุณครูเสียชีวิตให้ฟังด้วยบรรยากาศที่โศกเศร้าเอามากๆ

จู่ๆ ไอ้โทรศัพท์นั่นมันก็ดังลั่น    แหบปี่ เบ๊ดเด่  ทู้ ยู   แหบปี่เบิ๊ด เด่ ทู้ ยู............ลั่นไปพอสมควรจนคนอื่นๆนอกวงก็หันมามอง

เพื่อนผมมันก็กว่าจะปิดโทรศัพท์ได้  คนอื่นๆ รวมทั้งวงที่เราคุยกันอยู่ก็มองมันตาเขียวไปหมด  มีอย่างที่ไหน งานศพ  ดั๊นมีเพลงแหบปี้เบิ๊ดเด่  ขึ้นมา    ไม่โดนสหบาทาประชาไทย ก็ถือว่าบุญแล้ว

ไอ้เสียงโทรศัพท์นี่ บางทีมันก็ทำให้ผมรำคาญเหมือนกันครับ  บางคนเพลงมากมายดีๆไม่ยักตั้ง  ไปเอาเพลงตะวักตะบวยจากไหนมาก็ไม่รู้  บางทีพอมันดัง  เราก็รู้สึกขมๆในปากเหมือนกัน

ไปซื้อกล้วยทอดเจ้าอร่อยหน้าวัด   ป้าคนขาย ขายมาตั้งแต่สาว จนเด๋วนี้แก่แล้ว  กล้วยทอดอร่อยมาก โดยเฉพาะข้าวเม่า   กำลังชี้โน่นนี่อยู่  เสียงเพลงก็ดังขึ้น  มันเป็นเพลงของชากีร่าครับ    ผมงงเป็นอันมากเพราะนั่นเป็นโทรศัพท์ของป้า  ที่อายุมากกว่าแม่ผมอีก  แต่ไหงตั้งเพลงเป็นของชากีร่า   

ให้หายสงสัยกันไปเลยครับ  เลยถามแก  แกบอกว่า ลูกสาวเอามาให้ใช้  ไม่รู้หรอก เพลงของใครอีร่า อีหล้า   จะเปลี่ยนก็ไม่รู้ทำไง  ใช้รับอย่างเดียว  ปุ่มโทรส่งออกยังไม่รู้ปุ่มไหนเลย ไอ้ทิด.

เป็นงั้นไป!!!


เกือบสองเดือนก่อน ไปหาลูกค้าที่สยามพารากอน พาลูกน้องไปด้วยสองคน กะว่าคุยภาพรวมกะลูกค้าเสร็จ จะได้ให้ลูกน้องเช๊ครายละเอียดทำงานต่อไปเลย

ลูกค้ารายนี้เขาก็เข้าหุ้นกับนักธุรกิจสายพรรคการเมืองที่เป็นพรรครัฐบาลซะด้วย  แถมมีความสนิทสนมกะทางบ้านของท่านนายกฯอยู่ไม่น้อย

กำลังคุยงานอยู่ดีๆ  ก็มีเสียง  "ท้าก  สิน   ออกไป   ท้ากสิน  ออกไป๊ "

ไอ้ลูกน้องตัวแสบ  เพลงมีไม่โหลด  เสียงอื่นมีไม่ตั้ง  ดั๊น เอาเสียงนี้มาตั้ง

ลูกค้าผมมองหน้าผมเขม็ง  ................โอย  งานนี้ซวยแน่   ซวยแน่ๆตู



ผิดคาดครับ..................ลูกค้าผมค่อยๆฉีกยิ้มแล้วถามลูกน้องผมว่า   โหลดมาจากไหนน่ะ.....ทำให้หน่อยสิ  อยากได้..........ค่ะ




อือม์  รอดไป งานนึง

[สเลเต]

55555
เรื่องที่2น่ารักมาก
ส่วนเรื่องที่3นี่ก๊ากเลยค่ะ

[เก็ดถวา]

โอย... เรื่องที่สามเด็ดจริงๆ ค่ะ ใจหายใจคว่ำแทน

[ดอกเข็มขาว]

   แหม ทำไปได้นะคะ อิอิ

[นายชด(หนุ่ม)]

เรื่องการบันทึกเบอร์โทรของผู้ใช้โทรศัพท์นี่ก็มีคนพูดกันเยอะครับ  เครื่องบางรุ่น บางยี่ห้อ บันทึกชื่อ พร้อมโทร แถมมีออพชั่นเพิ่มให้รายละเอียดอีกมากมายเช่น ใส่ภาพลงไปได้  มีเสียงเรียกเข้า และเรียกออกของบุคคลนั้นโดยเฉพาะ


เพื่อนในสมาคมคนศีรษะปีมะโรง  ร่วมก๊วนคนหนึ่ง เจ้าเล่ห์แสนกลมาก เป็นคนแรกๆที่เริ่มทฤษฎีหลอกล่อพางง คนแรกๆก็ได้

หมอนี่บันทึกเบอร์สาวๆแบบที่ท่านผู้กำกับที่บ้านไม่สามารถรู้ได้เลยว่าเป็นเบอร์สาวๆ  นอกจากจะโทรไปตามเบอร์นั้นจริงๆ  ซึ่ง ก็ไม่น่าจะเป็นแบบนั้น หลังจากอ่านชื่อที่หมอนี่บันทึกไว้
ตัวอย่างเช่น

มีสาวคนหนึ่งซึ่งเป็นหวามใจและหวานใจของหมอนี่ หมอนี่จะทำการบันทึกว่า

"หลวงพี่ขจรศักดิ์  "  ซึ่งความจริง สาวนั้น ชื่อ รจนา หรือ "รจ" หรือน้องรจ ของมันทั้งที่อายุน่ะ  คราวลูกสาวมันได้

แล้วมันก็ใส่เบอร์มือถือ   แต่เพื่อเป็นการไม่ให้เกิดความสงสัย มันก็เลยบันทึกเพิ่มอีกเบอร์ว่า

"กุฎี หลวงพี่ขจรฯ  เบอร์ 02xxxxxxx  ต่อ 111    หนอย มันเนียนมาก  มีเบอร์กุฎี แถมเลข ext. อีกด้วย


หมอนี่มันเที่ยวแนะนำเพื่อนๆทุกคน ตั้งตัวเป็นเกจิ ปรมาจารย์ทางการบันทึกเบอร์โทรศัพท์ แบบไม่ให้ผู้กำกับที่บ้านรู้ได้เลย มีวิธีการมากมายที่บางท่านอาจรู้แล้ว  แต่บางท่านก็อาจไม่ทราบ  ผมจะเล่าบางส่วนให้ฟัง

วิธีการอีกอย่างคือ เบอร์ธนาคารไปเลยครับ เนื่องจาก หากเป็นเบอร์ธนาคารนั้น  ท่านผู้กำกับที่บ้านจะมองผ่านและเลิกสงสัย  เช่น

เบอร์ที่บ้านของอนงค์นางชื่อว่า น้องภัทรา  ชื่อเล่น น้องไก่
ก็จะใส่ว่า  ธนาคารกรุงเทพ สาขาบางพลัด

หากเป็นเบอร์มือถือ  ก็จะใส่ว่า  สายด่วน อตก.   มันจำมันได้คนเดียวแหละครับ  คนอื่นไม่มีทางรู้เลย


หมอนี่ชอบอออกตัวกะสาวๆ และภรรยาว่า มือถือของมันนั้น เสียงไม่ค่อยดีเลย เดี๋ยวดี เดี๋ยวหาย ไปซ่อมมาก็ไท่ดีขึ้น
ที่มันออกตัวแบบนี้ก็เพราะ เวลาใครโทรมาจ๊ะเอ๋ในขณะที่มันอยู่กะคนอื่นๆ หรือ อยู่กะแฟนตัวจริงมันมันจะได้แกล้งเออ ออว่า เสียงไม่ชัด

มีครั้งหนึ่งมันเล่าให้ฟังว่า พาภรรยากะลูกไปทานอาหารข้างนอกบ้าน  บังเอิญ กิ๊กมันโทรเข้ามาหา มันเห็นแล้ว จะไม่รับก็กลัวกิ๊กหาย เพราะ สาวเจ้าก็มีคนควงหลายคน  ครั้นจะรับสายก็ต้องมีเชิงหน่อย

มันปล่อยให้เสียงเพลง "ผมผิดตรงไหนที่ยังไม่แก่" ดังอยู่พักหนึ่ง เพื่อทำเป็นว่า ไม่อยากจะสนใจรับโทรศัพท์เรื่องงาน แล้วก็ทำเป็นเปรยกะปฟนมันว่า   

"แหม  โทรอะไรนักหนาวะ  วันหยุด  ขอพักผ่อนกะครอบครัวได้ไม๊  มีแต่งานๆๆๆๆ  เบื่อจริง"  นั่นแน่  ทำเป็น แฟมาลี่แมนอีกตะหาก  ไอ้หัวงู!!

แล้วก็ทำหน้าเซ็งๆรับสาย

"ฮัลโหล  ฮัลโหล  ได้ยินไม๊ครับ  เอโทรศัพท์เป็นอะไรหว่า?"

ฝ่ายฝั่งโน้นที่โทรมาก็พูดมาซะหวานเลย  " ทำอะไรอยู่ค้า  พี่  ว่างไม๊ค้า  มารับไปดูหนังหน่อยดิ  หนังเข้าใหม่อยากดูจังเลย  นะค้า นะค้า"

"โหลๆๆๆๆ   เอ  สงสัยเสียงจะขาดหายไป  เอางี้เด๋วผมไปเอาเอกสารแล้วจะแวะไปพบนะครับ  เท่านี้ก่อน "

เห็นไม๊ครับ มันสามารถใช้ข้อความที่เป็นกลางๆ ไม่ให้เมียมันรู้เลยว่า ที่แท้เป็นสาวน้อยโทรมาชวนยไปดูหนัง  และข้อความที่มันพูดกับสาวน้อยนั้น ก็เหมือนเป็นการตอบรับ และกำลังจะไปพบ อีก........มันเนียนจริงๆ  ซูฮกเลย


แต่ สี่ตีนยังรู้พลาด  นักปราชญ์ยังรู้พลั้ง   เฒ่าหัวงูก็สามารถตายน้ำตื้นได้เช่นกัน.....
และแล้ว วันแห่งความซวยก็มาเยือนเพื่อนผม

ระหว่างที่มันไปทำบุญที่วัดกับภรรยา เกิดปวดท้องกะทันหัน จะต้องไปเข้าห้องน้ำ รีบเดินไปจากศาลา เลยลืมมือถือไว้ตรงนั้นเอง

จากนั้นไม่นาน มือถือก็ดังขึ้นครับ  ชื่อโชว์หราหน้าจอว่า   managing director   แว๊บๆๆๆๆๆๆ พร้อมเสียงเพลงลูกทุ่งของเอกชัย ศรีวิชัย หมากัด

ความที่ภรรยาของมันก็เกรงว่าหากไม่รับสาย  นายของมันที่บริษัทโฆษณาใหญ่จะโกรธ ก็เลยรับสายแทน

"สวัสดีค่ะ ........" ยังไม่ทันจะพูดอะไรออกไป  ก็มีเสียงสวนมาเร็วปรื๋อว่า

" พี่xxxx เหรอคะ  มีข่าวดีค่ะ  เมื่อเช้าตอนอาบน้ำ  ปวดท้องมากเลย  เมนส์มาต่ะ  หนูไม่ท้อง  ค่ะพี่  สบายใจได้"

เสียงกรี๊ดลั่นศาลาวัด ลั่นไปหมด จนอาจทำให้คนมาทำบุญเข้าใจว่า ผีอาจเข้าภรรยาของมัน 

ภรรยามันกดปิดโทรศัพท์ หลังจากกรี๊ด แล้วพูดผ่านไรฟัน  " ไอ้แก่  มึง  ตายยยยยยยยยยย  เผามันที่นี่เลยยยยยย"





งานนั้น ผมไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้นต่อจากนั้น เพราะมันไม่ได้เล่าต่อ รู้แต่ว่ามันลางานพักผ่อนไปเกือบเดือน
จำได้ว่าเพื่อนคนหนึ่งที่ไปหามันที่บ้าน  บอกว่า มันเป็นมัมมี่ไปแล้ว  เพราะพันผ้าเกือบทั้งตัว


ฮัลโหล........

[โลกสวยงาม]

สนุกจัง อ่านฮัลโหล ของแต่ละคนมีวีรกรรมมากมาย น่าสนใจมากเลยคะ

[เก็ดถวา]

  

มีอีกป่ะคะ เก็ดถวาชอบมากๆ ค่ะ ติดในอรรถรสแล้วค่ะ

[ดอกเข็มขาว]

ตามมาอ่านต่อ หนุกๆ

[500]

บรรยากาศท่ามกลางสาวๆ

  (บุคคลผู้ไม่ประสงค์จะออกนาม)                ฮัลโหล

   (สาวในสังกัด)                               พี่....ขา...วันนี้จะมาไหม

  (บุคคลผู้ไม่ประสงค์จะออกนาม)                 ประชุมอยู่ เดี๋ยวโทรฯกลับ


ส่วนใหญ่จะมุกนี้นะ จับไต๋ได้ว่าผู้หญิงขี้เกรงใจเวลาเราทำงาน 5555555555

[In The Name Of Justice.]

รู้จัก "เจตนาโทรผิด" ไหมครับ?

สักประมาณ 4 เดือนก่อนหน้านี้ ขณะที่ผมนั่งเล่นเกมส์ ปังย่า (ตีกอร์ฟ) อยู่ก็มีโทรศัพท์ปริศนามา

"สวัสดีค่ะ ขอสายนุ้ยค่ะ" เสียงของผู้หญิงมีอายุหน่อย

ผมเลยตอบไปว่า "ที่นี่ไม่มีใครชื่อนุ้ยนะครับ"

"ขอโทษนะคะที่นั่นเบอร์อะไรนะคะ" เขาถามเพื่อความชัวร์

"เบอร์ 0-2872-xxxx ครับผม" ผมก็ตอบไปเพื่อความสบายใจของเขาแหละ

"ไม่มีใครชื่อนุ่ยแน่หรอคะ?" เอะนี้ยังไงเนี้ย บอกไปแล้วนิหว่าว่าไม่มีอ่ะ

"ไม่มีครับผม"

"เอ่อไม่ทราบว่า คุณชื่ออะไรคะ?" ผมก็ตอบไปทันที "ชื่อเมย์ครับ"

"แล้วคุณเมย์ทำงานอะไรคะ?" ผมชักเซ็งและ แต่ก็ตอบไปอีก "ตอนนี้ว่างงานครับ พอดีพึ่งเรียนจบ"

"แล้วจบอะไรมาคะ?" เฮ่ยนี้อะไรเนี้ย จะถามถึงไหนฟระเนี้ยชักยังไงแล้วนะ "จบครุศาสตร์มาครับ"

"อ๋อเป็น อาจารย์ นิเอง...แล้ว อาจารย์ สนใจจะทำงานเพื่อสังคมบ้างไหมคะ?" เอเราก็ว่างงานอยู่นิหว่าลองถามดูก็ได้วะ เรียกว่า (อาจารย์เลยหรอ?)

"งานเกี่ยวกับอะไรครับเพื่อสังคม?" แล้วเขาก็ตอบมาทันที "ให้เขามีสวัสดิการยามแก่น่ะค่ะ"

แล้วผมก็ถึงบางอ้อทันที "ประกันชีวิตใช่ไหมครับ?" "ใช่ค่ะ" โอ้โหเหมือนเทวดาดนใจ เปะ

"อ๋อพอดีผมเป็นตัวแทนประกันของ AIA อยู่แล้วน่ะครับ" ผมตอบอย่างโล่งใจ จะได้กลับไปเล่นเกมส์ต่อซักที

"อยู่หน่วยไหนคะ?" เวรยังตื้อไม่เลิกอีก สมกับเป็นตัวแทนประกันจริงๆว่ะ "อยู่ธรณีครับผม"

"อ๋อค่ะ ขอบคุณมากค่ะ สวัสดีค่ะ" แล้วเขาก็วางสายไป แล้วไม่หาแล้วหรอผู้หญิงชื่อนุ้ยอ่ะ เวร...

ระวังให้ดีนะครับ พวกหัวหน้าหน่วยประกันชีวิตจะหาลูกทีมแบบนี้กันด้วยนะ...




สงสัยเกี่ยวกับประกันชีวิตติดต่อผมได้นะ

[(ลุง)ถึก สไลเดอร์]

เคยมีคนโทรศัพท์ไปที่บ้านผมหลายๆครั้งเหมือนกัน
แล้วก็ถามผมว่า
"วันนี้คุณมีความสุขหรือยัง"
ผมเกิดความรำคาญก็มักจะตอบไปเสมอๆว่า
ปกติผมก็มีความสุขดีอยู่แล้ว แต่พอได้รับโทรศัพท์จากคุณ ผมก็เหี่ยวเฉาไปเลย[/color]

[นายชด(หนุ่ม)]

นอกจาก โทรศัพท์ปัจจุบันจะมีความหลากหลายทั้งโทรบ้าน มือถือ พีซีที  มันยังเป็นอุปกรณ์สะดวกใช้แก่ชีวิตประจำวันให้แก่เราได้

เช่นการส่งข้อความหากัน ซึ่งไม่รู้จะส่งไปทำไม ในเมื่อโทรหาก็ได้ ข้อความก็ไม่ได้ยาวอะไรนัก  แต่มันอาจจะเป็นเรื่องของความพอใจและวัฒนธรรมประดิษฐ์ของสังคมสื่อสารสมัยใหม่ก็ได้

นอกจากข้อความแล้วภาพนิ่ง ภาพเคลื่อนไหวก็ส่งกันมาก  โดยเฉพาะคลิป วีดีโอ


บางร้านมือถือ มีการโปรโมชั่นเสริมการขายด้วยการแถมคลิปวีดีโอ แบบอย่างว่า เพื่อล่อใจผู้ชื้อที่เป็นชาย  และหรืออาจเป็นหญิงบางคน

เพื่อนผมคนหนึ่งก็เป็นผู้สนใจโปรโมชั่นนี้ มันบอกว่า ทางร้านบอกว่าจะแถมคลิป แอนนา  เมย์ และ ม.6  หากซื้อโทรศัพท์รุ่นนี้จากเขา  ว่าแล้วมันก็ไปซื้อมา  เปิดดูรายการที่ร้าน  โอย  ชื่อไฟล์ เป็นไปตามนั้น ไม่หลอกลวงเลย  มันรีบจ่ายเงิน แล้วแจ้นมาหาผมที่บริษัท  ด้วยความดีใจและจะเอามาอวด

ผมถามว่า ดูแล้วหรือยัง  มันก็บอกว่ายัง  กะจะเอามายั่วเอ็งให้น้ำลายไหล
เสร็จแล้ว มันก็เปิดให้ผมดูครับ

ใช่จริงๆ  เห็นกันจะๆ  แอนนา ฉีกแข้งฉีกขาอย่างชัดเจน แถมร้องเสียงดัง  เอ๊อะๆ  เห้อ  ลั่นไปหมด
มันเป็นคลิป ของนักเทนนิสสาว แอนนา ที่ตีกะ ไ ซูกิยามา  สาวญี่ปุ่นในรายการใดก็ไม่รู้จริงๆ   ร้านมันไม่หลอก


ดูคลิปอีกอัน เมย์  อันนี้ได้ข้าวว่าเด็ดสุด

เห็นชัดเจนจริงๆว่า เมย์ดูดนิ้ว ด้วยแววตา ท่าทาง แบบนั้นจริงๆ
ก็มันเป็นคลิปของเด็กเล็กๆคนหนึ่งชื่อเมย์ กำลังกินขนมเค๊ก เลอะไปหมด  สีหน้าแววตาพึงพอใจมากกับการกินที่เลอะเทอะแบบนั้น  แถมดูดนิ้วที่เลอะเคีก  ให้ดูด้วย

คลืปสุดท้าย ม.6
อันนี้ เจ๋งมาก  เพราะ  มันเป็นคลิป วีดีโอของเด็กม.6 หลายคน กำลัง"ร่วมกัน" 


ร้องเพลงชาติ ครับ


สรุปว่า ร้านมันน่ะ ไม่หลอกเพื่อนผม  แต่เพื่อนผมมันคิดลามกไปเอง..............

[ปฐม]

จริง ๆ ผมเคยอยู่สองครั้งกับเรื่องแบบนี้  และก็ยังรู้สึกผิดจนถึงวันนี้คือ

          มีอยู่วันหนึ่งผมนอนอยู่แล้วมีคนโทรเข้ามาขัดกลางฝันหวาน  ผมเลยจำใจต้องลุกไปรับแล้ววันนั้นบ้านผมก็เกิดอะไรขึ้นไม่รู้ปกติคนจะอยู่กันครื้นวันนั้นไม่มีแม้แต่คนเดียว  ผมจึงคลานไปที่โต๊ะวางโทรศัพท์พร้อมกับยกหู  ยังไม่ทันจะเอ่ยอะไรอีกฝ่ายก็ยิงคำพูดมา
          
          "เฮีย  เหรอ  ไอ้ชัยโดนจับน่ะเฮีย แม่--มไปเสียบเขาไส้ไหลหนีไม่ทันยังไง  เฮียรีบไปประกันตัวมันนะ  แล้วเอ่อ...เฮีย  เก็บหนี้ไม่ได้นะ  แค่นี้ก่อนนะเฮีย"
          ผมยังไม่ทันตอบหรือได้พูดอะไร  มันก็หายไป  ขณะกำลังเดินกลับไปนอนต่อโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง  ผมย้อนกลับไปรับและก็ปรากฏว่าเป็นมันเหมือนเดิน

          "สน.บางคอแหลมนะเฮีย  เร็ว ๆ นะเฮีย  ตำรวจจะเอามันเข้าปิ้งแล้ว  ไอ้เวรนั่นตายคาที่  เฮียมาเร็ว ๆ นะเฮีย"
          
          ครั้งนี้มันให้เวลาผมได้ตอบอะไรไปบ้าง  ผมค่อย ๆ เปล่งเสียงกรอกเข้ากระบอก

          "เออ....  เดี๋ยวกูไป"

          แล้วผมก็กลับไปนอนต่อ

          ป่านนี้มันโดนประหารไปหรือยังก็ไม่รู้  หรือถ้าโทรศัพท์สายไม่เลิกพันตาเฮียคนนั้นคงเสียผู้ใหญ่ไปแล้ว  ไม่มีคนนับถือ

          


          อีกครั้ง....  ตอนนั้นผมซื้อพีซีทีมาใหม่  ยังไม่เคยให้เบอร์ใครมันก็ดังขึ้น

          "นุ้ยอยู่ไหมครับ"

          ผมเกิดมาไม่เคยรู้จักคนชื่อ  "นุ้ย"  แต่ด้วยมารยาทไทยที่ดีของผม  จึงตอบไปว่า

          "ไม่อยู่"

          "พี่เป็นพี่ชายของนุ้ยใช่ไหมครับ"

          ผมไม่เคยรู้จัก  "นุ้ย"  จริง ๆ แต่เมื่อเขาเรียกผมเป็นพี่  ผมก็ต้องให้เกียรติเขาและตามมารยาทที่ดี  เมื่อมีคนถามผมก็ตอบ

          "อืมมมม์"

          "นุ้ยไปไหนครับพี่"

          ก็บอกแล้วว่า  ไม่เคยรู้จัก  นุ้ย  สงสัยมันไม่ได้ยินที่ผมคิด  ทั้ง ๆ ที่ผมเป็นคน  คิดดัง  ผมเลยโมโหและตอบไปอย่างสุภาพว่า

          "นุ้ยออกไปกับแฟน"

          "อะไรกันพี่  ผมนี่แหล่ะแฟนนุ้ย"

          เอ๋--------  กวนใจกูจัง

          "น้องน่ะแค่กิ๊ก  แฟนเขาน่ะอีกคน  เมื่อคืนเขาก็เพิ่งไปนอนกันมา  นุ้ย เขารำคาญนายเต็มทนแล้ว  แค่นี้นะ  ไม่ต้องโทรมาอีก  กูก็รำคาญมึง"

          สงสารก็สงสาร  แต่ผมไม่ผิดนะ  ทำไปโดยมารยาทที่ดีของสังคมไทย  ป่านนี้คู่นั้นยังรักกันดีอยู่ไหมหนอ