เห็นมีคนพูดเรื่อง "เอกบุรุษ" แล้วอดไม่ได้ ขอแจมด้วย...อย่าว่ากันนะคร้าบบบบบ

[ปฐม]

     ตำนานหลายฉบับที่ผมได้อ่านมาทำให้ผมได้พบกับบุคคลหลายประเภท  หลายจำพวก  ในที่นี้ผมขอพูดถึงกรณีเอกบุรุษนะครับเพราะโดยส่วนตัวผมก็ยกย่องบุคคลในประวัติศาสตร์ท่านหนึ่ง  ที่ทำให้ผมถึงกับอึ้งเมื่อได้ศึกษาประวัติและยกย่องให้เขาเป็น  "เอกบุรุษ"  อย่างแท้จริง

          คน ๆ นี้มีนามกรว่า  ซุนเซ็ก หรือ พยัคฆ์ร้ายแห่งกังตั๋ง  ซุนเซ็กเป็นบุตรคนโตของ  ซุนเกี๋ยน ขุนนางผู้ภักดีของแผ่นดินฮั่น  ซุนเกี๋ยนกำพร้าแต่เด็กเลยต้องระเห็จไปฝากชีวิตรับใช้  อ้วนสุด  เห็นเมืองเซียงหยาง  วันหนึ่งเขาก็ถูกคล้ายกับดูหมิ่นกลางการชุมนุมฉลองชัยด้วยความน้อยใจ  ซุนเซ็ก  เลยได้คิดถึงพ่ออย่างหนักจนเกิดภาพหลอนและจะฆ่าตัวตายด้วยดาบประจำตระกูล  แต่ก็ถูกขัดขวางด้วยมือของ  ขุนพลเฒ่า  อุยกาย  ขุนนางที่เคยร่วมทุกข์กับ  ซุนเกี๋ยน  เห็น  ซุนเซ็ก  เป็นอย่างนี้เลยต่างพูดโน้มน้าวให้  ซุนเซ็ก  ได้สติ

          ซุนเซ็ก  เลยได้ทำการตัดสินใจครั้งใหญ่ในชีวิตเป็นครั้งแรกด้วยการเอา  ตราหยกฮ่องเต้ไปแลกทหารเพียง  สามพันนาย  จากอ้วนสุด  แรก ๆ อ้วนสุดจะไม่ให้แต่ด้วยความโลภอยากได้ตราหยกจึงตกลง  ได้มอบทหารแก่ ๆ และม้าศึกตามจำนวนที่  ซุนเซ็ก  ขอ

          ตรงนี้ผมมองว่าสำคัญ  เพราะตอนนั้น  ซุนเซ็ก  ตัดสินใจแล้วว่าเขาจะต้องสร้างตัวให้ได้เลยวางเดิมพันสูง  และการจะวางตัวเป็นใหญ่ด้วยคนเพียงสามพันในยุคนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย  เพราะดินแดนที่ ซุนเซ็ก คิดจะยึดครองนั้นมีเจ้าของเดิมและเจ้าของที่นั้นก็มีกำลังที่เข้มแข็งพอสมควร  แม้ระหว่างเดินทางมา  ซุนเซ็ก  จะได้เจอกับ  จิวยี่  น้องร่วมสาบาน  แต่ก็ไม่ทำให้  ซุนเซ็ก  เบาใจเพราะยังไงเขาก็มีกำลังเป็นรอง  เล่าอิ้ว 

          ซุนเซ็ก  คิดตกว่า  ลูกผู้ชายเดินหน้าย่อมไม่ถอยหลังเลยตัดสินใจเป็นอริกับ  เล่าอิ้ว  นี่คือสิ่งที่ผมยกย่อง  ซุนเซ็ก  เป็นข้อแรกแม้จะเป็นรองแต่ไม่ย่อระย่นต่ออุปสรรค  ซุนเซ็ก  ได้ใช้สติปัญญาเข้าต่อตีกับ  เล่าอิ้ว จนได้ชัยอย่างสวยงามและครองแดนกังตั๋ง  แม้จะเริ่มต้นด้วยทหารเพียงสามพัน

          แต่ระหว่างที่ทำศึกอยู่นั้น  ซุนเซ็ก  ก็ได้สร้างวีรกรรมที่น่าเลื่องลือ  แม้ผมจะได้พบว่า  ในสามก๊กมีผู้กล้าหาญมากมายแต่วีรกรรมนี้ของ  ซุนเซ็ก อันนี้นั้นนับว่าไม่เป็นรองผู้ใดเลย  คือ  มีอยู่ตอนหนึ่งซึ่งเป็นตอนที่  ซุนเซ็ก  รบกับ  ไทสูจู้  ซุนเซ็ก  จับกองลาดตระเวนเพื่อไปดูและสืบข่าวกองทัพของ เล่าอิ้ว และด้วยความห้าวที่มีอยู่เกินร้อย  ซุนเซ็ก  เลยล้ำพรมแดนเข้าไปและในที่สุดทหารฝ่าย  เล่าอิ้ว  ก็เข้าล้อม  ในขณะนั้น  ซุนเซ็ก มีทหารติดตามมา  20  แต่  เล่าอิ้ว  เอามาหมื่นพร้อมขุนทัพมือทอง  ไทสูจู้

          แทนที่  ซุนเซ็ก  จะหลบตั้งแต่เห็นกองทัพเคลื่อนมาแต่ไกล  แต่เปล่าเลย...  ซุนเซ็ก  กับรอให้กองทัพนั้นเคลื่อนพลมาใกล้และชักม้าเข้าตีฝ่าอย่างบ้าบิ่นไม่กริ่งกลัวเงื้อมมือพระยามัจจุแม้แต่น้อย  ซุนเซ็ก ตีฝ่าออกมาได้อย่างปลอดภัย  เหตุการณ์นี้ไม่ต่างกับ  วีรกรรมที่  เมงตะยาชะเวตี  (มังตรา - ตะเบงชะเวตี้)  ห้าวไปทำพิธีเจาะพระกัณฑ์ที่พระธาตุมุเตา...เขตมอญ  การกระทำของ  ตะเบงชะเวตี้ และ ซุนเซ็ก มิเพียงแต่เป็นการแสดงความกล้าหาญสร้างกำลังใจให้ทหารฝ่ายตนเท่านั้น  แถมยังเป็นการหยามน้ำหน้าข้าศึกให้ได้เจ็บอายอีกด้วย  แต่อื่นใดครับ...วิธีนี้  ถ้าชายนั้นมิใช่ผู้กล้าพันธ์แท้แล้วมีหรือจะกล้าหาญทำ

          ซุนเซ็ก  ยังมิเพียงแต่ห้าวหาญแต่เขายังประกอบด้วยน้ำมิตรและความจงรักภักดีต่อราชวงศ์  แม้เขาจะเป็นใหญ่เป็นโตแล้วแต่ก็ครุ่นคิดแต่การจะสร้างศาลเจ้าเพื่อรำลึกถึง  พระเจ้าฮั่นกองบู้  เพื่อให้ประชาชนชาวกังตั๋งได้ซาบซึ้งในพระมหากรุณาธิคุณ 

          ดังนั้น  ชายคนนี้ถึงเป็นเอกบุรุษในใจผมเสมอมา  นี่ยังไม่รวมถึงความเป็นคนรักเดียวใจเดียวของเขาอีก  เพราะในประวัติที่ยืนยันได้  พบว่า  ซุนเซ็ก  นั้นมีภรรยาคนเดียวและรักมั่นจริงใจแต่  เสียวเกี้ยว  ผู้เดียว  แม้คนอย่าง  ซุนเซ็ก  จะสบโอกาศให้มีสนมและภรรยาน้อยมากมายแต่เขาไม่เคยประพฤติ 

          แต่น่าเสียดายที่คนอย่างเขาต้องมาตายเพราะอารมณ์  เพราะเขาได้ไปฆ่า  นักพรตอีเกียด  และโทสจริตที่มีทำให้พิษจากลูกศรจากตอนที่ถูกลอบทำร้ายนั้นกำเริบ  แต่ในขณะนั้น  ซุนเซ็ก  ก็มีจิตที่ดีเพราะเขาไม่อยากให้ประชาชนงมงายจึงได้ทำอย่างนั้นไป  เจตนาดีแต่ไร้เหตุผลอย่างสิ้นเชิง  ความผิดพลาดเพียงครั้งที่ ซุนเซ็ก  ทำนั้นยังผลร้ายมาสู่ชีวิตอันมีค่าของเขา

          แต่คุณธรรมและความกล้าหาญที่  ซุนเซ็ก  ปฏิบัติมาเป็นวัตรนั้นก็เพียงพอให้เห็นแล้วว่า  เขาเป็นมาตรฐานของเอกบุรุษและเป็นเอกบุรุษยอดผู้นำที่คนในยุคไหน ๆ ก็ต้องการ  ซุนเซ็ก  รักประชาชนขนาดไหนการยอมตัดใจฆ่า  อีเกียด  นั้นเป็นเครื่องบ่งชี้

          ถ้าชาติหน้ามีจริง  ขอให้  ซุนเซ็ก  กลับชาติมาเกิดในเมืองไทยทีเถิด  ถ้าเมืองไทยมีนักปกครองอย่างนี้ซักคน  ผมว่าประเทศคงก้าวไกลและความเที่ยงธรรมที่มหาชนต้องการ  คงเกิดได้ในเร็ววันมิต้องไปรอจนกว่าจะถึงยุคพระศรีอารย์

[duen_narak]

 "พยัคฆ์ร้ายแห่งกังตั๋ง"   เป็นชื่อล็อคอิน ของท่านผู้นึง ในราชดำเนินพันทิป
ซึ่งท่านผู้นี้ เดือนเองก็ได้มีโอกาสได้รู้จัก พบปะพูดคุย 
ไม่เคยรู้เรื่องเหล่านี้มาก่อนเลยว่า  ชื่อ ๆ นี้ มีความเป็นมายังไง

ขอบคุณ  คุณ ปฐม มากนะคะ  ที่แวะมาเล่าให้ฟัง
ท่าทางคุณปฐม จะเป็นคนรักการอ่านมากเลยนะคะ


 

[นายท้ายเรือ]

 
ตอนแรกตั้งใจว่า จะตำหนิ คุณปฐม สักนิด ที่มาแยกตั้งกระทู้ใหม่ ...
ทำไมไม่ต่อในกระทู้เดิม..จะได้รวบรวมไว้เป็นตำนานซะหน่อย....
แต่ว่า คิดดูอีกที ..หากเอากระทู้นี้..ไว้เล่าอมยิ้มของพันทิป ...
คงจะดีไม่น้อย....
พูดถึง  นาม พยัคฆ์ร้ายแห่งกังตั๋ง ..แม้เพิ่งได้ร่วมแสดงความเห็น
ด้วยกันไม่กี่ครั้ง ..รู้สึกถึงความผูกพันกับท่านผู้นี้ขึ้นมาทันที
..
ชอบตรงที่ท่านรักความบริสุทธิ์ยุติธรรม..แล้วลีลาการเจรจานั้น
เหมือนนิยายบูลิ้ม เหมือนหนังของชอร์บราเดอร์ รุ่นเก่าๆ ที่ผมสะสมไว้
 

[นายท้ายเรือ]

 
อ้อ....คุณปฐม  เป็นคนบ้านนอก หรือเปล่าละ
อิอิ..มีชมรม บ้านน๊อก บ้านนอก อยู่ด้วยนะ..เห็นหรือเปล่าละ
แถวๆ พิษณุโลก คงมีเรื่องเล่าเยอะเหมือนกันเน๊อะ...

[เก็ดถวา]

ชอบจังเลยค่ะ คุณปฐม

เก็ดถวา นิยมชมชอบ บุรุษผู้มีคุณธรรม

และเห็นด้วยอย่างยิ่ง ที่คุณปฐมบอกว่า "ถ้าชาติหน้ามีจริง ขอให้ซุนเซ็ก กลับชาติมาเกิดในเมืองไทยทีเถิด"

เก็ดถวาเห็นว่าเมืองไทย ผู้ที่มีความกล้าหาญทางจริยธรรม มีน้อยเกินไปค่ะ..

[ป้าแจ๋วแหวว]

บ้านเรากำลังอยากได้คนกล้า ซื่อสัตย์และมีคุณธรรมอย่างท่าน ซุนเซ็กอยู่พอดี 

ขอบคุณค่ะ สำหรับเรื่องดีๆที่มีมาแบ่งกัน

[เสลา]

ในที่สุดผู้สมควรมาก็มาแล้ว
ผู้ไม่คิดจะมาก็ยังมิอาจที่จะไม่มา ณ สโมสรริมน้ำแห่งนี้

ฮ่า..ฮ่า..ฮ่า..ฮ่า ขอยืมเสียงหัวเราะของท่านปุถุชนมาใช้

 ป้าเสลารอท่านปฐม มาบรรเลงเรื่องเล่าเกี่ยวกับประวัติศาสตร์
และเรื่องราวในตำนานต่างๆ มานานพอสมควร

ขอยกน้ำชาต้อนรับคุณปฐม ณ คลองบางหลวง 1 จอก
แล้วป้าก็จะเอกเขนกรออ่านเรื่องเล่าจากคุณปฐมต่อๆไป

[ปฐม]

ต้องขออภัยที่ทำให้ป้ารอ...  ขออภัยอย่างยิ่ง  แต่ผู้น้อยติดงานการอันรัดตัวกระดิกกายมิได้  หัวสมองตื้อตึง  เขียนเรื่องตัวเองยังไม่รอดแล้วจะมาเขียนเล่าอะไรให้พวกท่านฟัง....  อีกอย่างข้าน้อยก็ไม่ค่อยชินกับบอร์ดแห่งนี้เลยต้องใช้เวลาปรับตัว

          ขออภัยท่านป้าอย่างสุดหัวใจ  ผู้น้อยมิคาดเลยว่า  จะมีผู้เฝ้ารอ

[narong]

อยากทราบว่า ท่านปฐม เปรียบเทียบ ทักษิน เป็นตัวละครตัวไหนในสามก๊กครับ

[ปฐม]

ถ้าถามผม  ผมก็คงต้องตอบท่านว่า  ผมคิดว่า  ทักษิณ เป็นได้แค่  อองลอง ครับ  ไว้ว่าง ๆ จะเขียนให้อ่านกันนะครับ

[narong]

พอดีผมอ่านจากหนังสือ กลศึกสามก๊ก ผมเปรียบเทียบให้เหมือนอ้วนเสี้ยวครับลองอ่านดูเล่นๆครับ

เหตุแห่งความปราชัยของอ้วนเสี้ยว:บทเรียนที่มีค่าของผู้นำ

เหตุผลสิบประการที่ฝ่ายอ้วนเสียวแพ้ต่อโจโฉ

1. อ้วนเสี้ยวเป็นคนถืออิสรยยศมิได้เอาความคิดผู้ใด = เป็นผู้นำที่ดีที่สุดคิดถูกเพียงคนเดียว

2. อ้วนเสี้ยวเป็นคนหยาบช้าทำการโดยโวหาร  = การถวายคืนพระราชอำนาจเป็นเรื่องที่บ้าไปแล้ว

3. อ้วนเสี้ยวจะว่ากิจการสิ่งใดมิได้สิทธ์ขาด = ต้องแบ่งผลประโยชน์ระหว่างก๊กต่างๆภายในพรรค

4. อ้วนเสี้ยวเห็นแก่ญาติพี่น้องของตัวมิได้ว่ากล่าวความผิดและชอบ = โกงกันทั้งครอบครัวและคนรอบๆตัว

5. อ้วนเสี้ยวจะคิดการสิ่งใดมักกลับเอาดีเป็นร้ายเอาร้ายเป็นดี = เมื่อผู้ใหญ่ในบ้านเมืองออกมาเตือนก็ไม่รับฟัง
ถ้าไม่จนตรอกเมื่อจนตรอกจริงๆก็ต้องตามกระแสเพื่อรักษาความนิยม

6. อ้วนเสี้ยวจะเลี้ยงดูผู้ใดมิได้ปรกติต่อหน้าว่ารักลับหลังว่าชัง = บอกเป็นห่วงประชาชนแต่ไม่ยอมให้จัดรายการ
เพื่อช่วยเหลือประชาชนเพราะแค้นฝังใจที่ไม่สนับสนุนตนเอง ใครเลือกตนเองก็จะช่วยก่อนไม่ได้เลือกช่วยทีหลัง

7. อ้วนเสี้ยวมักรักคนชิดซึ่งประสมประสานผู้ใดห่างเหินถึงซื่อสัตย์ก็มีใจชัง = ตอนนี้คนรอบข้าง
เหลือแต่พวกประจบสอพลอคนดีๆหนีหมด

8. อ้วนเสี้ยวกระทำความผิดต่างๆเพราะฟังคนยุยง = เชื่อนักกฏหมายที่เป็นที่ปรึกษาใกล้ตัวจนไม่รู้ถูกผิด

9. อ้วนเสี้ยวจะกระทำการสิ่งใดเอาแต่อำเภอใจมิได้ทำตามอย่างธรรมเนียมโบราณ = แต่งตั้งประมุขสงฆ์ซ้อนกัน

10. อ้วนเสี้ยวมิได้รู้ในกลศึกแต่มักพอใจทำการศึกล่อลวงจะชนะก็ไม่รู้จะแพ้ก็ไม่รู้  = เกณฑ์คนไปช่วยฟังแลกกับการแจกรางวัล

ผู้ที่ไม่สามารถจะใช้คนดี
ก็ย่อมจะใช้คนไม่ดีหรือคนเลว
ถ้าไม่เชื่อผู้ซื่อสัตย์หวังดีต่อตน
ก็จะต้องไปเชื่อคนประจบสอพลอ

[ปฐม]

ดีจริง ๆ ที่เจอคนอ่านแล้ววิเคราะห์อย่างคุณ  ผมอยากหาคนถกเรื่องนี้มานานแล้วเหมือนกัน  ผมมองว่า  อ้วนเสี้ยว  นั้นยังดีกว่า  ทักษิณ อยู่มากครับ  เพราะ

          1.  เกิดในตระกูลสูง  มีชาติตระกูลที่ซื่อสัตย์น่าเคารพ  -  แต่ทักษิณ  ตรงข้าม

          2.  อ้วนเสี้ยว  มีคนเลวเยอะ  เช่น  อิเขง  ขี้เมา (จนโดนโจโฉสักหน้าแล้วขโมยเสบียงที่  โหเจ๋า)  แต่ก็มีคนดีเช่น  สิมโพย  -  แต่ทักษิณมีแต่คนอย่าง  อิเขง  มิมีคนอย่าง  สิมโพย

          3.  อ้วนเสี้ยว  เข้ากินเมือง  เหอเป่ย  และที่ราบกวนจงเลยไปถึงตอนบนชนแดนกับ  กองซุนจ้าน  เราจะพบว่า  ประชาชนรักเขา  ตอนเหอเป่ยแตกมีคนหลั่งน้ำตาอาลัย  ประชาชนเป็นปึกแผ่นไม่แตกแยก  -  แต่ทักษิณปกครองเมืองไทย  ซึ่งดินแดนเล็กกว่า  เหอเป่ยถึงเท่าตัว  ประชาชนก็แบ่งเป็นหลายฝ่าย  ดังนั้นเทียบอ้วนเสี้ยวไม่ได้

          4.  ในประวัติอ้วนเสี้ยวรับราชการ  อ้วนเสี้ยวกินแต่เบี้ยหวัดและกินแต่ภาษีในดินแดนไม่เคยคดโกงราชสำนัก  -  แต่ทักษิณนั้นมีเงินเดือนแต่ไม่กินแค่เงินเดือนยังโกงกินประเทศ  ดังนั้นข้อนี้ก็เทียบความซื่อสัตย์ต่อแผ่นดินของอ้วนเสี้ยวไม่ได้

          5.  อ้วนเสี้ยว  ไม่เคยพูดจาหมิ่นพระเกียรติแม้เป็นคนอวดดีแต่ก็ไม่เคยด่าว่าใครให้เจ็บช้ำ  -  แต่ทักษิณเคยถวายบัตรทองซึ่งมิบังควรและได้ใช้วาจาให้แตกแยก

          นี่คือนิสัยส่วนตัวที่ผมอยากเรียนเสนอ  เอาไว้ค่ำผมจะมาบอกและเปรียบเทียบนะครับ  ว่า  ทำไมทักษิณถึงเป็นได้แค่  อองลอง  แต่ถ้าพี่ณรงค์มีอะไรจะนำมาถกแลกเปลี่ยนกัน  ผมก็ยินดีมาก ๆ ครับ

[Suraphan07]

ไป ไป มา มา...

ผมว่าทักษิณ จะกลายเป็น "เอกบุรุษ"
ที่มีเอกลักษณ์ ครบทุกตัวละครของสามก๊ก แหงๆ...

ท่านคงอ่านสามก๊ก จบเกิน 3 รอบแน่ๆ...
(เขาบอกกันว่า ไม่ค่อยน่าคบ)

นั่งปูเสื่อ รออ่านต่อครับ...

[เสลา]

ขอปูเสือต่อจากคุณSuraphan07 นั่งรออ่านอีกคน

[(ลุง)ถึก สไลเดอร์]

มีคนคอเดียวกัน เอาเรื่อง สามก๊ก มาเล่าสู่กันฟังอีกแล้ว
ทำให้นึกถึง การเล่านิทานของชาวจีนสมัยก่อนขึ้นมาทันที
ล้อมวงกันเข้ามา วณิพกจะสาธยายให้ฟัง
  "จูล่ง ผู้มีแซ่ว่า เตียว เป็นชาวเมืองเชียงสัน เป็นนายทหารเอกของเล่าปี่ สูงประมาณ ๖ ศอก หน้าผากกว้าง ตาโต คิ้วดก นิสัยซื่อสัตย์ สุภาพเรียบร้อย น้ำใจกล้าหาญ ใช้ทวนเป็นอาวุธ บางขณะถือเกาทัณฑ์ พาหนะคู่ใจ คือม้าสีขาว

               จูล่งเคยอยู่กับอ้วนเสี้ยว  แต่อ้วนเสี้ยวมีพฤติกรรมที่หยาบช้า   ไม่มีสัจจะ  จึงหนีไปอาศัยอยู่กับกองซุนจ้าน ซึ่งเป็นเพื่อนกับเล่าปี่ แล้วก็ได้รู้จักชอบพอกับเล่าปี่ เมื่อกองซุนจ้านถูกอ้วนเสี้ยวฆ่าตาย จูล่งจึงไปอาศัยอยู่กับ เล่าปี่ ได้ออกศึกชนะหลายครั้ง เคยแสดงความกล้าหาญโดยพาอาเต๊าบุตรชายของเล่าปี่หนีออกจากวงล้อมของ กองทัพโจโฉไปได้ นับว่าจูล่งเป็นกำลังสำคัญที่ช่วยเหลือขงเบ้งในการปราบศัตรู

               ครั้นพระเจ้าเล่าปี่สิ้นพระชนม์ พระเจ้าเล่าเสี้ยนครองราชย์แทน จูล่งก็ยังคงรับราชการด้วยความจงรักภักดี  จนแก่ชราและถึงแก่กรรม   ทำให้พระเจ้าเล่าเสี้ยนกับขงเบ้งอาลัยรักจูล่ง จนถึงกับหลั่งน้ำตาด้วยความเศร้าโศก
   อ่านสามก๊กทีไร คิดถึงอัศวินจูล่ง ทุกครั้งเลยครับ
   

[narong]

จริงๆผมอ่านไม่เคยจบหรอกครับ กลัวไม่มีใครคบ อิ อิ

แต่ยอมรับว่าท่าน ปฐม อ่านคนได้ลึกซึ้งกว่าผมมาก

ข้าน้อยขอคำชี้แนะ

[Prometheus, The Titan]

หยั่งทักษิณ ถ้าไปอยู่ในสามก๊ก คงโดนโจรโพกผ้าเหลือกุดหัวตั้งกะเริ่มเรื่องแล้วครับ

โดยส่วนตัวแล้วผมชอบเกียงอุยครับ ไม่ค่อยมีใครพูดถึง แต่ก็เป็นศิษย์ที่ เคารพและเชื่อฟัง จูกัดเหลียงอย่างจริงใจ

เท่าที่อ่านมา ถ้าขุนพลฝ่ายจกปฏิบัติตามคำสั่งของ จูกัดเหลียงอย่างเคร่งครัด คงไม่ต้องพบกับจุดจบก่อนใครเพื่อน ตัวอย่างที่เห็นได้ชัดคือ คนแซ่"ม้า"คนหนึ่ง

[In The Name Of Justice.]

พอดีผมอ่านจากหนังสือ กลศึกสามก๊ก ผมเปรียบเทียบให้เหมือนอ้วนเสี้ยวครับลองอ่านดูเล่นๆครับ

เหตุแห่งความปราชัยของอ้วนเสี้ยว:บทเรียนที่มีค่าของผู้นำ

เหตุผลสิบประการที่ฝ่ายอ้วนเสียวแพ้ต่อโจโฉ

1. อ้วนเสี้ยวเป็นคนถืออิสรยยศมิได้เอาความคิดผู้ใด = เป็นผู้นำที่ดีที่สุดคิดถูกเพียงคนเดียว

2. อ้วนเสี้ยวเป็นคนหยาบช้าทำการโดยโวหาร  = การถวายคืนพระราชอำนาจเป็นเรื่องที่บ้าไปแล้ว

3. อ้วนเสี้ยวจะว่ากิจการสิ่งใดมิได้สิทธ์ขาด = ต้องแบ่งผลประโยชน์ระหว่างก๊กต่างๆภายในพรรค

4. อ้วนเสี้ยวเห็นแก่ญาติพี่น้องของตัวมิได้ว่ากล่าวความผิดและชอบ = โกงกันทั้งครอบครัวและคนรอบๆตัว

5. อ้วนเสี้ยวจะคิดการสิ่งใดมักกลับเอาดีเป็นร้ายเอาร้ายเป็นดี = เมื่อผู้ใหญ่ในบ้านเมืองออกมาเตือนก็ไม่รับฟัง
ถ้าไม่จนตรอกเมื่อจนตรอกจริงๆก็ต้องตามกระแสเพื่อรักษาความนิยม

6. อ้วนเสี้ยวจะเลี้ยงดูผู้ใดมิได้ปรกติต่อหน้าว่ารักลับหลังว่าชัง = บอกเป็นห่วงประชาชนแต่ไม่ยอมให้จัดรายการ
เพื่อช่วยเหลือประชาชนเพราะแค้นฝังใจที่ไม่สนับสนุนตนเอง ใครเลือกตนเองก็จะช่วยก่อนไม่ได้เลือกช่วยทีหลัง

7. อ้วนเสี้ยวมักรักคนชิดซึ่งประสมประสานผู้ใดห่างเหินถึงซื่อสัตย์ก็มีใจชัง = ตอนนี้คนรอบข้าง
เหลือแต่พวกประจบสอพลอคนดีๆหนีหมด

8. อ้วนเสี้ยวกระทำความผิดต่างๆเพราะฟังคนยุยง = เชื่อนักกฏหมายที่เป็นที่ปรึกษาใกล้ตัวจนไม่รู้ถูกผิด

9. อ้วนเสี้ยวจะกระทำการสิ่งใดเอาแต่อำเภอใจมิได้ทำตามอย่างธรรมเนียมโบราณ = แต่งตั้งประมุขสงฆ์ซ้อนกัน

10. อ้วนเสี้ยวมิได้รู้ในกลศึกแต่มักพอใจทำการศึกล่อลวงจะชนะก็ไม่รู้จะแพ้ก็ไม่รู้  = เกณฑ์คนไปช่วยฟังแลกกับการแจกรางวัล

ผู้ที่ไม่สามารถจะใช้คนดี
ก็ย่อมจะใช้คนไม่ดีหรือคนเลว
ถ้าไม่เชื่อผู้ซื่อสัตย์หวังดีต่อตน
ก็จะต้องไปเชื่อคนประจบสอพลอ

เป็นสิ่งที่ ซุนฮก ยอดกุนซือของโจโฉ วิเคราะห์ครั้งศึกที่กัวต๋อ ตอนนั้นรู้สึกว่า อ้วนเสี้ยวนำกำลังพล 70หมื่น มาบุกโจโฉ ที่มีกำลังพล 7หมื่นเท่านั้น
__________________________________________________________________________________________________

เสริมคุณ Prometheus, The Titan ครับ คนแซ่ม้าที่ว่าคือ ม้าเจ๊ก (Ma Su) คนนี้เป็นเหมือนมือซ้ายของ จูกันเหลียง ขงเบ้ง เลยล่ะครับ

ม้าเจ็ก มีส่วนอย่างมากในศึกกับเบ้งเฮ็ก น่าเสียดายที่ ม้าเจ๊กต้องมาตายเพราะแพ้ภัยตัวเอง จากศึกที่ เกเต๋ง ครับ

ปล. เล่าปี่ก่อนตายได้เตือนขงเบ้งไว้ว่า "ม้าเจ๊กคนนี้ ปากรู้มากกว่าใจ ใช้การใหญ่มิได้" เสียดายที่ขงเบ้งไม่ได้นำมาปฏิบัติ

[In The Name Of Justice.]

สำหรับตัวละครที่ชอบน่ะหรอ? เอ...ใครดีหว่า?

เอาเป็นคนนี้ละกัน "ม้าเฉียวแห่งเสเหลียง"

ม้าเฉียวเป็นบุตรชายคนโตของ "ม้าเท่ง" (แห่งซอยเถิดเทิง) <<<----ล้อเล่นนะขำขำ

ได้ครองเมืองแทนบิดา ม้าเท่ง หลังจากที่ ม้าเท่งเสียทีถูกโจโฉซ้อนแผนจับตัวมาประหาร พร้อมแม่ทัพคนอื่นๆ

เหลือแต่ม้าต้ายกลับไปรายงานให้ม้าเฉียวทราบถึงข่าวร้ายของบิดา

ม้าเฉียวเป็นผู้มีฝีมือสูงส่ง ขนาดโจโฉยังเกรงกลัว ถึงกับนำไปเปรียบกับลิโป้

แต่ว่าก็ได้พ่ายแพ้ต่อความเจ้าเล่ห์ของโจโฉ ต้องแตกทัพไปอาศัยอยู่กับเตียวฝ่อ ที่เมืองฮันต๋ง

และท้ายที่สุดก็ได้ไปอยู่กับเล่าปี่ ด้วยการเกลี้ยกล่อมของ ลิอิ๋น แล้วก็ได้รับการแต่งตั้งเป็น 1 ใน 5 ทหารเสือแห่งจ๊กก๊ก



สำหรับคุณ Prometheus, The Titan คงจำได้ ในเกมส์ DW5 เวลาฆ่าแม่ทัพนายกองได้ม้าเฉียวจะพูดว่า

"I Fignt In The Name Of Justice."

[ปฐม]

การเปรียบเทียบข้อเด่นดี 10 ข้อนั้น  มีตอนที่  โจโฉ เคร่งเครียดในการตัดสินว่าจะรบกับ อ้วนเสี้ยวดีไหม  ผมก็จำไม่ค่อยได้ว่าสิบข้อนั้นมีอะไรได้  แต่ที่อยากจะบอกเลย  10 ข้อนั้น  เป็นคำ  กุยแก ครับ 
          กุยแก เป็นคนพูดไม่ใช่ ซุนฮก มั้งครับ

[In The Name Of Justice.]

อ่ะ!!!  เป็นกุยแกหรอกหรือครับ... ขอบคุณ คุณปฐมที่สะกิดบอกนะครับ 

ไม่ได้ซะแล้ว อย่างนี้ผมต้องกลับไปท่องจำใหม่ซะแล้วล่ะ 

อ่านกี่ที ดูกี่รอบก็ไม่เคยเบื่อเลย

แต่สุดที่จำทำใจได้ ตอนที่เล่าเสี้ยนเป็นเจ้าแห่งจ๊กก๊กเนี้ยแหละ นึกถึงแล้วหดหู่ครับ 

[ปฐม]

ถ้าอยากให้ผมเขียนเรื่องของใครในเชิงเปรียบเปรยก็บอกได้นะครับ