ทำไมเดี๋ยวนี้หากินยากจริงๆ

[sleepless]

ไม่รู้ว่าคนอื่นๆ เป็นเหมือนผมหรือเปล่าที่รู้สึกว่าปัจจุบันกรุงเทพหาอาหารอร่อยๆ กินยากขึ้นๆ ที่อร่อยๆ ก็ต้องเข้าภัตตาคารหรือร้านราคาแพงๆ ร้านธรรมดาๆ เนี่ยหากินอร่อยๆ ยากขึ้นทุกวันๆ อาหารที่ทำขายส่วนใหญ่ก็เป็นแบบกินกันตายเท่านั้น อาหารที่ขายตามฟู้ดคอร์ทส่วนใหญ่ก็ไม่ค่อยได้เรื่อง เวลาเจอร้านอร่อยๆ สักครั้งจะรู้สึกปลาบปลื้มจนน้ำตาไหล

โดยเฉพาะอาหารเช้าเนี่ยหากินยากมากกก ไม่รู้จะกินอะไรดี สังเกตุได้ วันเสาร์-อาทิตย์ 8 โมงเช้า ลองไปดูที่ร้านอาหารถูกและดีที่ Foodland ลาดพร้าวนะ คนเข้าคิวยาวเหยียดเพื่อรอกินอาหารเช้า เพราะไม่รู้จะไปกินอะไรดี

เปรียบเทียบกับที่จังหวัดตรัง ที่นั่นร้านอาหาร + สภากาแฟเพียบ กินกันตั้งแต่ตีห้ายันดึก วัฒนธรรมการกินมันต่างกันเยอะเลย ที่นั่นเขากินกันอย่างอร่อย ที่กรุงเทพนี่มันกินกันตาย

อย่างร้านบะหมี่เกี๊ยวที่กรุงเทพเนี่ย แต่ก่อนร้านอาเฮีย อาเจ๊ก อาแป๊ะ ริมถนนอร่อยๆ เยอะแยะ เดี๋ยวนี้ไปไหนมาไหนก็มีแต่ "ชายสี่" กระเดือกไม่ลง

อาจจะเป็นเพราะอาเจ๊ก อาแป๊ะที่ทำอาหารอร่อยๆ ปัจจุบันรวยกันไปหมดแล้ว เลยไม่มานั่งทำอาหารให้กินอีกแล้วหรือเปล่า? ที่เห็นปัจจุบันนี่ส่วนใหญ่ก็ประเภทไม่รู้จะทำอะไรดี แค่ทำกับข้าวกินเองได้ก็มาเปิดร้านขายอาหารแล้ว เชื่อไม๊ บางร้าน ทอดไข่เจียวยังไม่เป็นเลย แต่กล้ามาทำกับข้าวขาย บางร้านนะ จ้างลูกจ้างมาทำก๊วยเตี๋ยวคั่วไก่ ออกมาเป็นก้อนแข็งโป๊กปาหัวหมาได้เลย กว่าจะกินหมดจาน น้ำตาร่วงเลย เสียดายเงินก็เสียดาย คิดเสียว่ากินโปรตีนกับคาร์โบไฮเดรต

ขอโทษด้วยครับที่มาโพสในสภากาแฟ เห็นเครียดๆ กันกับเรื่องการเมือง ก็เลยหาเรื่องมาเปลี่ยนความสนใจบ้าง เดี๋ยวจะเป็นมะเร็งสมองกันไปเสียก่อน

[THE THIRD WAY]

ภาษิตว่า
เรื่องกิน เรื่องใหญ่
เรื่องตาย เรื่องกลาง
เรื่องคุกตะราง เรื่องเล็ก

แต่เรื่องหลังผมไม่เลือกนะ

[พรรณชมพู]

กรุงเทพเป็นเมืองใหญ่ อาหารการกินนั้นก็ยังบริบูรณ์ดีอยู่ แต่มักจะเป็นอาหารที่ไม่ทันสมัย ไม่เป็นเมโทรไลฟท์

ข้าวแกงตามตรอกซอกซอยก็ยังหาที่อร่อยได้นะคะ โจ๊กตามตลาดยามเช้าขายคู่กับปาท่องโก๋ทอดร้อนๆ ก็ใช้เป็นอาหารเช้าได้เช่นกัน หรือจะเป็นขนมครก ที่พัฒนามาเป็นครกเหล็กแทนครกดินเผา แกล้มกับโกปี๊ร้อนๆควันุฉุย ดับหิวในตอนเช้าได้ไม่เลวเลยทีเดียว

เขาว่าคนไทยรับประทานอาหารผิดหลัก อาหารเช้าน่าจะเป็นมื้อสำคัญที่สุด แต่เรามักชอบอาหารเบาๆสบายท้องมากกว่า มื้อกลางวันนั้นใกล้เคียงกับหลักการหน่อยนึ่ง และมื้อเย็นนั้นน่าจะเป็นอาหารเบาๆ เพราะหมดเวลาทำงานทำการแล้ว แต่พี่ไทยฟาดซะพุงกาง กลับหัวกลับหางซะนี่ 

อาหารเช้าราคาถูกในร้านค้าบางร้าน มีรายการลดราคาพิเศษในบางช่วงเวลาค่ะ และเขาได้เปรียบ เนื่องจากเป็นผู้ผลิตส่วนประกอบบางอย่างของอาหารเช้านั้นเพื่อขายเอง หรือเป็นตัวแทนจำหน่ายบางอย่าง เช่นใส้กรอก ขนมปัง เมื่อสินค้าเหล่านั้นใกล้จะหมดอายุ แทนที่จะวางไว้เพื่อให้คนเลือกซื้อที่ชาญฉลาด หยิบมาดูวันที่หมดอายุแล้วโยนกลับไป เพื่อเลือกซื้อห่อที่มันใหม่กว่า เขาก็เอามาแปรรูปเป็นอาหารเช้าขายซะ ไม่ต้องทิ้งให้เสียของ หรือเอาไปโยนให้สุนัขรับประทาน หรือกลายเป็นอาหารปลา รอเวลาให้ผู้ซื้อที่ชาญฉลาด ซึ่งไม่ยอมซื้อสินค้าใกล้จะหมดอายุ มานั่งรับประทานอาหารเช้าราคาถูก ที่ผลิตจากวัตถุดิบที่ใกล้หมดอายุ

แต่ยังไงมันก็ยังไม่หมดอายุคะ ผู้ผลิตเขามีจรยาบรรณเหมือนกันที่จะไม่เอาของหมดอายุแล้ว มาทำจำหน่าย แค่ใกล้ๆหมดเท่านั้นเอง 

[irq5]

 

เช้า
lactasoy 5 บาท 1 กล่อง  โอรีโอ 1 แถว 5 บาท  ที่ 7-11

เที่ยง
ข้าวแกง 25 บาท

เย็น
กินกะแฟน

[Cherub Rock]

ผมว่าต่างจังหวัดสังคมแคบกว่า
ร้านไหนอร่อยไม่อร่อยรู้กันหมด
ถ้าทำไม่อร่อยโอกาสเจ๊งสูง

ส่วน กท. ทำหมาไม่แหลกยังไงก็ยังมีขาจรหลงมากินอยู่ดี

[55555]

ขาจรที่ว่านั่น มีผมอยู่ด้วยครับ........ผมอาศัย จอดรถสะดวก.....ไม่ชอบเข้าห้าง ฯ เพราะ ขี้เกียจจอดรถ แล้ว เดินไปไกล ๆ .......ขอให้ได้จอดรถหน้าร้านอย่างเดียว.....ถูกก็กิน ....แพงหน่อยก็กิน...ก็ให้อิ่มอย่างเดียวครับ...อร่อยก็ฝากท้องไว้ทุกครั้งที่ผ่าน...ไม่อร่อย ก็เก็บไว้เป็นทางเลือกสุดท้าย

 

[cameronDZ]

อ่า นึกว่า เปงกระทู้ การเมือง
ยุคนี้ทำมาหากินยาก ซะอีก
 

ที่แท้ ก็กระทู้ หาของกินเจง ๆ (งั้นก็ตั้งผิดห้องอะดิ)

ความเห็นผมนะ ผมว่า
ในกรุงเทพฯ ถ้าอยู่ถูกย่าน เป็นต้นว่า เป็นย่านชุมชนเก่าแก่ จะมีความสุขในการรับทานมาก (ถ้าฝักใฝ่ในด้านนี้)

ยกตัวอย่างเช่น เยาวราช ผมว่า ให้เป็นอันดับ 1 ในกรุงเทพฯเลย สำหรับการหาของกินอร่อย

หรือ อย่าง บางลำภู บางรัก วงเวียนใหญ่ อะไรที่เป็นย่านชุมชนเก่า เทือก ๆ นี้
จะหาของอร่อยถูกปากได้ เยอะมาก

ส่วนในชุมชน คน(รวย)รุ่นใหม่ ก็ย่อมเจออาหาร dog no eat ย้อมแม้วขายเป็นธรรมดา

ปล. อืมม์ ผมก็เป็นคนหนึ่ง ที่ชอบนั่งรถไปฟู้ดแลนด์ กินข้าว บ่อยมากนะ
เพราะแถวบ้านก็ "ไม่รู้จะแหลกอาราย" เหมือนกัน

[ไทมุง]

ไม่เคยไปตรัง แต่เคยไปพัทลุง ชอบอาหารเช้าที่นั่น อร่อยดี 

มีร้านอาหารอีกที่ ติดถนนที่จะไปหาดใหญ่ อาหารใต้ของแท้ แสบไส้ดีแท้

อร่อยจนน้ำตาไหลพรากๆ พุงกางเพราะกรอกน้ำเข้าไปเต็มพุง

[มีคณา]

จริงค่ะ ของปลอมมาหลอกเต็มไปหมด โดยเฉพาะ food court สารพัดที่ ก๋วยเตี๋ยวคั่วไก่มัย่องแข็งโป๊ก ข้าวมันไก่(ข้าวมันย่อง ไก่แห้งๆบางๆ) ก๋วยเตี๋ยวราดหน้าจืดชืด ฯ

ถ้าจะกินอร่อยต้องถ่อไปตาร้าน"ออริจินัล" ทั้งหลาย

[Şiłąncē Mőbiuş]

จริงค่ะ ของปลอมมาหลอกเต็มไปหมด โดยเฉพาะ food court สารพัดที่ ก๋วยเตี๋ยวคั่วไก่มัย่องแข็งโป๊ก ข้าวมันไก่(ข้าวมันย่อง ไก่แห้งๆบางๆ) ก๋วยเตี๋ยวราดหน้าจืดชืด ฯ

ถ้าจะกินอร่อยต้องถ่อไปตาร้าน"ออริจินัล" ทั้งหลาย

ร้าน ออริจินัล ทั้งหลายเดี๋ยวนี้ก็หาย๊ากยาก แถมกว่าจะไปได้แต่ละที ต้องฝ่ารถติด

ไม่เคยไปตรัง แต่เคยไปพัทลุง ชอบอาหารเช้าที่นั่น อร่อยดี 

มีร้านอาหารอีกที่ ติดถนนที่จะไปหาดใหญ่ อาหารใต้ของแท้ แสบไส้ดีแท้

อร่อยจนน้ำตาไหลพรากๆ พุงกางเพราะกรอกน้ำเข้าไปเต็มพุง

ที่ภูเก็ต ไม่รู้ว่าเดี๋ยวนี้ย่านสปำยังอยู่หรือเปล่า เมื่อก่อนแถวนั้นนะ หนมจีน หย่อยย สุดๆ อิอิ

[sleepless]

ผมว่าต่างจังหวัดสังคมแคบกว่า
ร้านไหนอร่อยไม่อร่อยรู้กันหมด
ถ้าทำไม่อร่อยโอกาสเจ๊งสูง

ส่วน กท. ทำหมาไม่แหลกยังไงก็ยังมีขาจรหลงมากินอยู่ดี

อันนี้น่าจะจริง

[sleepless]

ไม่เคยไปตรัง แต่เคยไปพัทลุง ชอบอาหารเช้าที่นั่น อร่อยดี 

มีร้านอาหารอีกที่ ติดถนนที่จะไปหาดใหญ่ อาหารใต้ของแท้ แสบไส้ดีแท้

อร่อยจนน้ำตาไหลพรากๆ พุงกางเพราะกรอกน้ำเข้าไปเต็มพุง

ที่ตรังเขานิยมกินติ๋มซำกัน กินกันตั้งแต่เช้ายันเย็น เด๊ยวนี้มีร้านใหม่ๆ มากขึ้น บางร้าน ลูกหลานเขาลงทุนไปร่ำเรียนมาจากฮ่องกงเลย กลับมาขยายร้านใหม่ เพิ่มติ๋มซำแบบแปลกๆ มาให้เลือกกิน แต่ร้านเก่าๆ ก็หายไปหลายร้าน ฮะเก๋า (ที่ตรังเขาเรียก ขนมจีบขาว) ต้องไปที่ร้าน จีบขาว ไม่ไกลจากโรงแรมธรรมรินทร์ ธนา น้ำจิ้มอร่อยสุดๆ กลับมากินขนมจีบแบบแต๊จิ๋วจิ้มจิ๊กโฉ่วที่กรุงเทพแล้ว คนละเรื่องกันเลย สูตรน้ำจิ้มแบบที่ตรังนี่เขาหวงมาก ไม่ค่อยถ่ายทอดให้ใคร ผมว่าร้านที่กรุงเทพน่าจะ import จากที่ตรังมากินกับขนมจีบบ้าง

ส่วนในตลาดก็มีอาหารอร่อยๆ ที่นักท่องเที่ยวร้อยละ 99 ไม่เคยได้กิน นั่นก็คือ ข้าวเกรียบปากหม้อ ราดน้ำจิ้มสีแดงๆ กิน ร้านจะอยู่กลางๆ ตลาดสด (เก่า) ปัจจุบันนี้น่าจะยังมีอยู่ แวะไปตรังเมื่อไหร่ อย่าลืมเดินเข้าไปกินในตลาด พูดแล้วน้ำลายหก

[AsianNeocon]

เมืองไทยขายอาหารเอาเปรีียบผู้บริโภคที่สุดแล้ว พูดไปแล้วเดี๋ยวจะมีคนหมั่นไส้หาว่าคลั่งจีนอีก ไปจีนแดง ไต้หวัน สิงคโปร์ เกาหลี อเมริกา แคนาดา กินก๋วยเตี๋ยว ให้เนื้อสัตว์มา คือให้จริงๆ และปริมาณเยอะๆ กินจนอิ่ม น้ำซุปนี่คือไม่ใช่ใส่คะนอร์ก้อนแบบบ้านเรา คือเห็นกระดูกหมู กระดูกไก่ ต้มอยู่ในนั้นเลย  ข้าวหมูแดงคือ หมูนี่มาเป็นชิ้นเบ้อเร่อ เต็มปากเต็มคำ แล้วหมักน้ำผึ้งจริงๆ ไม่ใช่ไปต้มและ้วชุบสีแดง แล้วเอามาลนไฟให้เกรียมตรงๆผิวๆ แล้วก็เอามาหั่นชิ้นบางๆ สุดทุ....    และคนจะมาเปิดร้านอาหารในประเทศเหล่านั้นได้ ก็ต้องใจรัก มีฝึมือ ไม่งั้นก็เจ๊งแน่นอน

ใครเคยกินข้าวมันไก่ไหหลำ (Hainanese Chicken Rice) และราดหน้าทะเล (Seafood Noodles) ที่สิงคโปร์หรือมาเลเซีย จะรู้ว่าข้าวมันไก่หรือราดหน้าของจริงที่เคยมีในเมืองไทยสมัยก่อนน่ะเป็นยังไง  สมัยเด็กๆในเมืองไทยก็มีอาแปะอาซิ่มทำข้าวมันไก่อร่อยๆ แต่ปัจจุบันอาจจะแก่แล้วไม่อยู่แล้ว ลูกๆไม่ทำต่อ  ที่เห็นเปิดอยู่เวลานี้ก็คือ พวกที่รู้แต่จะหาเงินหาทองง่ายๆ ไปเรียนทำอาหารมาไม่กี่วัน ฝีมือห่วยๆ แล้วก็ไปจ้างคนมาสับมาหั่นตามศูนย์อาหาร  ทำแบบไร้วิญญาณ  คนทำไม่ได้ใส่ความรู้สึกลงไปในอาหาร  .... ส่วนคนกินสมัยนี้ก็ไร้วิญญาณเหมือนกัน มันทำขยะอะไรให้ก็แดรกมันเข้าไป ซดน้ำซุป(ใสยังกะน้ำล้างจาน) ซี้ดๆซ้าดๆ น่าอเนจอนาถ  วันก่อนผมผ่านร้านก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นที่มันเปิดหลายสาขา แล้วพยายามตกแต่งเอาตัวหนังสือจีนมาประดับร้านเยอะๆอะครับ เสียงซดน้ำซุปกันซี้ดซ้าด ชามละ 40 นึกว่าอร่อย ลองแวะเข้าไปดูเด๊ะ กินเสร็จต้องด่าทั้งร้านทั้งคนที่แห่ไปกินน่ะครับ พวกนั้นมันคงนึกว่าได้กินของอร่อย แต่ละคนลิ้นจระเข้ทั้งนั้น

หรืออย่างเกี่ยมไฉ่ (ผักดอง) นี่ก็เหมือนกัน สมัยนี้มันไม่ได้ดองแบบเก่า ได้ยินว่ามันใส่หัวเชื้อเร่งดอง ไปซื้อมากลิ่นเคมีโคตรแรงเลย ผมไปเมืองจีนมาไปเจอเกี่ยมไฉ่สไตล์มณฑลเจ้อเจียงมา โห ใช่เลย นี่คือรสชาติที่เคยกินสมัยก่อน

สมัยนี้ข้าวแกงอร่อยๆ ก็ต้องไปถึงเพชรบุรี และต้องเลือกร้านด้วย  สมัยก่อนมีป้าคนสุพรรณมาขายข้าวแกงแถวๆสุขุมวิท 36  ทำหมูอบอร่อยมาก แกงเขียวหวาน ข่าไก่ อร่อยไปหมด สมัยนี้หาไมไ่ด้แล้ว ป้าคนนั้นคงกลับสุพรรณไปแล้ว

เรื่องอาหารนี่มันสะท้อนความเละของสังคมบางแห่งได้เหมือนกันนะ ว่ามันฉาบฉวยหรือไม่ฉาบฉวยยังไง

[buntoshi]

ร้านอร่อย หายาก จริง ก็เป็นเสน่ห์ อย่างหนึงไม่ใช่เหรอครับ 

ถ้าอร่อยมันทุกร้าน เราอาจจะคิดว่าร้านนั้นไม่อร่อยก็ได้ มาตรฐานความอร่อยเราจะเว่อร์เกินไป 

ที่สำคัญผมว่า ร้านที่มีที่จอดรถ ถูก อร่อย นี่สิ หาแทบไม่มี 

ส่วนตัวจะเน้นที่ร้านจอดรถสะดวกมากกว่า ส่วนวันว่างๆ เดือนละครั้งสองครั้ง ค่อยไปตามหาร้านอร่อยที่เพื่อนๆ หรือ ใครแนะนำมา ซึ่งผิดหวังบ้าง ถูกใจบ้าง ก็เป็นรสชาติของชีวิต หน่ะครับ ที่ได้เกิดมา 

[********Q********]

ผมไม่ชอบอาหารรสจัดมากครับ เพราะไม่ทราบว่าทานอะไรอยู่นอกจากพริก เกลือ น้ำตาล และผงชูรส..

พูดแล้วเริ่มหิวแล้ว...
                                                                                           

[AsianNeocon]

ร้านอร่อย หายาก จริง ก็เป็นเสน่ห์ อย่างหนึงไม่ใช่เหรอครับ 

ถ้าอร่อยมันทุกร้าน เราอาจจะคิดว่าร้านนั้นไม่อร่อยก็ได้ มาตรฐานความอร่อยเราจะเว่อร์เกินไป 

ผมคิดว่า เราต้องกินด้วยความสุนทรีด้วยครับ แล้วกินเสร็จก็ต้องมีความสุขกลับไป ไม่ว่าจะร้านริมถนนจนถึงระดับภัตตาคาร แล้วก็ไม่จำเป็นต้องตกแต่งเลิศเลอ  สำคัญที่อาหารครับ สด สะอาด อร่อย คนทำต้องทำด้วยใจ   ถ้าต้องฝืนกินต่อให้มันหมดๆไปเพราะเงินจ่ายไปแล้วเสียดายของ ก็เสียความรู้สึกครับ

เดี๋ยวนี้ที่ว่าคนโน้นคนนี้แนะนำ ต้องพิจารณาด้วยว่า ใครแนะนำ  เพราะอย่างที่บอกก็คือสมัยนี้คือไปเคยชินกับรสชาติแย่ๆกันซะมาก จนรสชาติแย่ๆ ขี้เหนียววัตถุดิบ หรือใช้วัตถุดิบเกรดต่ำกลายเป็น "มาตรฐานความอร่อย" ไปแล้ว


เชื่อไหมว่านี่ 9 หยวน เท่านั้น รวมผัดผักสดๆ กรอบๆ เขียวๆ เห็ดหอมสดดอกเบ้อเร่อ จานโตๆ ข้าวสวยตักแบบพูนๆในชาม (ไม่ใช่แผ่แบนๆบนจาน แล้วใช้ข้าวเกรดล่าง ไม่อร่อยครับ) และโค้กกระป๋อง  ตามตึกแถวริมถนนในเมืองจีนนี่แหละครับ ถ้าขยายภาพ คุณจะเห็นควันลอยขึ้นมาจากผักเลย คือผัดสดๆจริงๆ

[katindork]

ผมว่าต่างจังหวัดสังคมแคบกว่า
ร้านไหนอร่อยไม่อร่อยรู้กันหมด
ถ้าทำไม่อร่อยโอกาสเจ๊งสูง

ส่วน กท. ทำหมาไม่แหลกยังไงก็ยังมีขาจรหลงมากินอยู่ดี

อูย  เดี๋ยวนี้กินข้าวต้องมองซ้ายมองขวา 
เดี๋ยวเข้าล็อคอย่าง พี่ร็อกว่า ต้องไปเริ่มภพชาติใหม่   

เดี๋ยวนี้โฆษณาตามแห่มันมาเหนือฟามอร่อยง่า
กระทู้เจี๊ยะแบบนี้  สาวๆหายไปไหนหมดเนี่ย

ที่ตรังนะครับ  ผมไปนั่งร้านกาแฟปุ๊ป  อีเอาซาลาเปามาวางปุ๊
"ไม่ได้สั่งโว้ย" เราโวยวาย
"ไม่กินก็อย่ากินก็ได้  ไม่เป็นไร"  เราอ้าปากค้าง จริงอย่างอีว่า

พอจะเก็บเงิน  "ไม่รับซาลาเปาเหรอครับ"  เฮ้อ...

พี่ภาษาจีน ต้องลองไปกินข้าวกับคนง่ายๆเป็นสาวสวยๆสักครั้ง  พี่จะรู้ว่า
บางที ของไม่อร่อย  บรรยากาศไม่ดี  ก็สู้อารมณ์เราไม่ได้  จ้องกันทั้งวันไม่กินอะไรเลยก็อะหย่อย

[AsianNeocon]

พี่ภาษาจีน ต้องลองไปกินข้าวกับคนง่ายๆเป็นสาวสวยๆสักครั้ง  พี่จะรู้ว่า
บางที ของไม่อร่อย  บรรยากาศไม่ดี  ก็สู้อารมณ์เราไม่ได้  จ้องกันทั้งวันไม่กินอะไรเลยก็อะหย่อย

ไม่งั้นผมจะยอมแวะไปถึงหังโจวหรือครับ 

[Şiłąncē Mőbiuş]

ไม่งั้นผมจะยอมแวะไปถึงหังโจวหรือครับ 

ไม่เบาเหมือนกันนี่ พี่เรา 

[********Q********]

อ่านไป อ่านมา ผมว่าความสด และคุณภาพของวัตถุดิบ เครื่องปรุงและเครื่องเทศต่างๆ มาก่อน ตามมาด้วยฝีมือในการทำอาหาร

ฝีมือในการชิม บรรยากาศ  การบริการ แล้วก็......เหอ เหอ เห็นที่ผมต้องหาทางถนอมความหนุ่มสด กระตือรือล้น ไว้ให้นานเท่านานเซะแล้ว..
                                                                                                                                                                 

[Şiłąncē Mőbiuş]

อ่านไป อ่านมา ผมว่าความสด และคุณภาพของวัตถุดิบ เครื่องปรุงและเครื่องเทศต่างๆ มาก่อน ตามมาด้วยฝีมือในการทำอาหาร

ฝีมือในการชิม บรรยากาศ  การบริการ แล้วก็......เหอ เหอ เห็นที่ผมต้องหาทางถนอมความหนุ่มสด กระตือรือล้น ไว้ให้นานเท่านานเซะแล้ว..
                                                                                                                                                                 

ฉีดฟอมารีนเลยพี่ แช่เฉยๆ อาจจะช่วยพี่ไมไ่ด้เท่าไหร่ 

[********Q********]

ฉีดฟอมารีนเลยพี่ แช่เฉยๆ อาจจะช่วยพี่ไมไ่ด้เท่าไหร่ 

อนุญาต ให้เรียกน้องหรือเพื่อนจะดีกว่าครับ ของมันยังเป็นๆ กระดุบกระดิบอยู่เลย ไม่ต้องแช่ครับ เสียของ...อิอิ

[Şiłąncē Mőbiuş]

อนุญาต ให้เรียกน้องหรือเพื่อนจะดีกว่าครับ ของมันยังเป็นๆ กระดุบกระดิบอยู่เลย ไม่ต้องแช่ครับ เสียของ...อิอิ

 

  ครับผม

[aiwen^mei]

 

ถ้าจะกินอาหารประเภทก๋วยเตี๋ยว ข้าวมันไก่ ข้าวหมูแดง อาหารจีน ๆ รวมทั้งซาลาเปา ขนมจีบ กุยไช่ บ๊ะจ่าง นี่ต้องฝีมืออาเจ็ก อาแปะ อาซิ่ม จะเป็นตึกแถว รถเข็น อะไรก็อร่อยเสียเป็นส่วนใหญ่ ถ้าจะกินแกงไก่เขียวหวาน หมี่กะทิ ฯลฯ หรือพวกขนมหวานแบบไทย ๆ กล้วยบวชชี ฯลฯ อะไรพวกนี้ก็ต้องหาร้านที่คุณป้า คุณน้า คุณยายทำ

แต่เดี๋ยวนี้หาอร่อยยากมาก บรรดาอาเจ็ก อาแปะ ก็เลิกทำไปเกือบหมดแล้ว หรือไม่ก็คอยเก็บตังก์อย่างเดียว ปล่อยให้ลูกจ้างทำ ส่วนใหญ่ที่เห็นกลายเป็นพี่น้องชาวอีสานมาเป็นเถ้าแก่ หรือลงมือเองเสียมากกว่า และหาความอร่อยไม่เจอเลย ไม่เหมือนที่เคยทานสมัยก่อน จะไปติพวกเขาก็ไง ๆ อยู่ เพราะสาเหตุคือ มาจากคนละพื้นเพ ยากที่จะทำให้ได้อร่อยเหมือน เคยแวะกินก๋วยเตี๋ยวบางร้าน อยากจะคว่ำชามทิ้งเลยจริง ๆ 

สำหรับของกินในตลาดสด ริมถนน ในสมัยนี้ ที่น่ากลัวคือ ฝุ่นละออง ควันพิษจากท่อไอเสียรถยนต์ ใครที่ซื้ออาหารถุงพลาสติกประจำ น่าเป็นห่วงว่า อนาคตจะมีโรคถามหาแน่ ๆ เลยค่ะ  ส่วนอาหารในฟู้ดคอร์ตมีข้อดีอย่างเดียวคือ ไม่มีปนเปื้อนจากฝุ่นละออง ควันพิษ ระหว่างปรุง แต่ระหว่างขนส่งนี่ ไม่ทราบว่า กว่าจะมาถึงฟู้ดคอร์ตเจออะไรมาบ้าง 

[ดอกฟ้ากับหมาวัด]

ขอแนะนำให้พยายาม ทำทานเองดีที่สุดค่ะ

[GN-001 Exia]

ยั่งงี้ต้องมาม่า!!

[ดอกฟ้ากับหมาวัด]

ยั่งงี้ต้องมาม่า!!

เอามาฝากค่ะ 


http://forum.serithai.net/index.php?topic=11398.0

[cameronDZ]

ถ้าให้ยกลำดับ "ความห่วย" ของร้านอาหาร แบบแยกเป็นสายพันธุ์

ผมว่า อันดับ 1 เลย คือ ร้านอาหารในฟู้ดเซ็นเตอร์ห้างต่าง ๆ
รสชาติ ไม่ว่าที่ไหน ๆ เหมือนจะ dog no eat ไปหมดทุกอย่าง
(อาจยกเว้น ฟู้ดเซ็นเตอร์เก่าแก่บางแหง เช่นที่มาบุญครอง ที่ข้าวขาหมู, ข้าวมันไก่ อร่อยใช้ได้ แต่ก็ "แพงเวอร์" เหมือนกัน)

อันดับ 2 พวกรถเข็นเฟรนไชส์ ที่ติดป้าย โกนั่นโกนี่ ชายสี่ชายห้าร้อย อะไรก็ตาม
เหมือนเอา ซีนต้น ทำเลยอ๊ะ กระเดือกไม่ลงเสียเป็นส่วนใหญ่ (ไม่ว่าจะหิวขนาดไหนก็ตาม)

[ลับ ลวง พราง]

พอดีไปเจอกระทู้นี้ เลยเอามาเผื่อ

http://www.pantip.com/cafe/food/topic/D5455268/D5455268.html

[ScaRECroW]

หากินยาก หรือว่าหาโกงยากอะครับ มันคล้าย ๆ กัน

[aoporadio]

เมืองไทยขายอาหารเอาเปรีียบผู้บริโภคที่สุดแล้ว พูดไปแล้วเดี๋ยวจะมีคนหมั่นไส้หาว่าคลั่งจีนอีก ไปจีนแดง ไต้หวัน สิงคโปร์ เกาหลี อเมริกา แคนาดา กินก๋วยเตี๋ยว ให้เนื้อสัตว์มา คือให้จริงๆ และปริมาณเยอะๆ กินจนอิ่ม น้ำซุปนี่คือไม่ใช่ใส่คะนอร์ก้อนแบบบ้านเรา คือเห็นกระดูกหมู กระดูกไก่ ต้มอยู่ในนั้นเลย  ข้าวหมูแดงคือ หมูนี่มาเป็นชิ้นเบ้อเร่อ เต็มปากเต็มคำ แล้วหมักน้ำผึ้งจริงๆ ไม่ใช่ไปต้มและ้วชุบสีแดง แล้วเอามาลนไฟให้เกรียมตรงๆผิวๆ แล้วก็เอามาหั่นชิ้นบางๆ สุดทุ....    และคนจะมาเปิดร้านอาหารในประเทศเหล่านั้นได้ ก็ต้องใจรัก มีฝึมือ ไม่งั้นก็เจ๊งแน่นอน

ใครเคยกินข้าวมันไก่ไหหลำ (Hainanese Chicken Rice) และราดหน้าทะเล (Seafood Noodles) ที่สิงคโปร์หรือมาเลเซีย จะรู้ว่าข้าวมันไก่หรือราดหน้าของจริงที่เคยมีในเมืองไทยสมัยก่อนน่ะเป็นยังไง  สมัยเด็กๆในเมืองไทยก็มีอาแปะอาซิ่มทำข้าวมันไก่อร่อยๆ แต่ปัจจุบันอาจจะแก่แล้วไม่อยู่แล้ว ลูกๆไม่ทำต่อ  ที่เห็นเปิดอยู่เวลานี้ก็คือ พวกที่รู้แต่จะหาเงินหาทองง่ายๆ ไปเรียนทำอาหารมาไม่กี่วัน ฝีมือห่วยๆ แล้วก็ไปจ้างคนมาสับมาหั่นตามศูนย์อาหาร  ทำแบบไร้วิญญาณ  คนทำไม่ได้ใส่ความรู้สึกลงไปในอาหาร  .... ส่วนคนกินสมัยนี้ก็ไร้วิญญาณเหมือนกัน มันทำขยะอะไรให้ก็แดรกมันเข้าไป ซดน้ำซุป(ใสยังกะน้ำล้างจาน) ซี้ดๆซ้าดๆ น่าอเนจอนาถ  วันก่อนผมผ่านร้านก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นที่มันเปิดหลายสาขา แล้วพยายามตกแต่งเอาตัวหนังสือจีนมาประดับร้านเยอะๆอะครับ เสียงซดน้ำซุปกันซี้ดซ้าด ชามละ 40 นึกว่าอร่อย ลองแวะเข้าไปดูเด๊ะ กินเสร็จต้องด่าทั้งร้านทั้งคนที่แห่ไปกินน่ะครับ พวกนั้นมันคงนึกว่าได้กินของอร่อย แต่ละคนลิ้นจระเข้ทั้งนั้น

หรืออย่างเกี่ยมไฉ่ (ผักดอง) นี่ก็เหมือนกัน สมัยนี้มันไม่ได้ดองแบบเก่า ได้ยินว่ามันใส่หัวเชื้อเร่งดอง ไปซื้อมากลิ่นเคมีโคตรแรงเลย ผมไปเมืองจีนมาไปเจอเกี่ยมไฉ่สไตล์มณฑลเจ้อเจียงมา โห ใช่เลย นี่คือรสชาติที่เคยกินสมัยก่อน

สมัยนี้ข้าวแกงอร่อยๆ ก็ต้องไปถึงเพชรบุรี และต้องเลือกร้านด้วย  สมัยก่อนมีป้าคนสุพรรณมาขายข้าวแกงแถวๆสุขุมวิท 36  ทำหมูอบอร่อยมาก แกงเขียวหวาน ข่าไก่ อร่อยไปหมด สมัยนี้หาไมไ่ด้แล้ว ป้าคนนั้นคงกลับสุพรรณไปแล้ว

เรื่องอาหารนี่มันสะท้อนความเละของสังคมบางแห่งได้เหมือนกันนะ ว่ามันฉาบฉวยหรือไม่ฉาบฉวยยังไง

เฮ้อ..ยังดีที่มีคนคิดถึงเน้อ เรื่องนี้แล ที่ข้าพเจ้ากำลังเสียสมอง...
สังคมกินอาหาร สด สะอาด และมีประโยชน์ กำลังโดนยัดเยียด อาหารแช่แข็ง ให้เป็น มาตรฐานความอร่อย ไม่ว่า ซีผี เทสกล้วยฯลฯ แดกด่วน แฟรนไชท์ทั้งหลายแหล่

ตามตูดไอ่หรั่งโดยไม่ดูลักษณะ ทางชีวภาพ กายภาพ ศักยภาพ และ หลายๆภาพ ของตน   

สร้างมาตรฐานลิ้นจรเข้ ซื้อเพราะ ตราสินค้า มันสร้างภาพในใจคนทีวีชนแย้ววว
(ดีนะไม่ได้ดู เฉียดผ่านทิ้งหางตาบ้าง เวลานางร้ายตบกับนางร้ายกว่า หรือตอน พระเอกข่มขืนนางเอกฯลฯ )

ว่าแล้วอยากไปกินเตี๋ยวเนื้อ ราชวัตร เล็ก ชิ้นเปื่อย  ลูกชิ้นลวกพิเศษ 1 ชามด้วย