ในปีนึง ....ที่หนูอายุ เจ็ดขวบ
แม่บอกว่าจะพาไป บ้าน คุณยายทวด ที่ริมแม่น้ำป่าสัก
ต้องไปจอดรถ ไว้ที่ ท่าน้ำ แล้วข้ามเรือไป
นั่นเป็น
ความ ทรงจำ ครั้งสำคัญที่มีความหมายมากที่สุด
ครั้งนึงในชีวิต ....แม่น้ำป่าสัก ต้นมะม่วงริมตลิ่ง
และ การขี่ควาย ครั้งแรกในชีวิต ยังมีรูป อยู่เลย
หนูอยู่ บนหลังควาย ...จำได้ว่า เจ็บก้นชะมัด
แม่พาเดินจาก บ้านคุณยาย ตาม ท้องนา ไปที่วัด
สนุกมากๆ เด็กกรุงเทพฯ อย่างหนู ร้องไห้
ไม่อยากกลับบ้าน อยากผจญภัยอยู่ที่นั่น
คุณยายมีสวนผลไม้ หลังบ้าน มีไก่แจ้ มีไอ้ทุย
แถม หนูมี ชุด ผ้านุ่งจิ๋ว กับ เสื้อคอกระเช้า
ไว้ใส่ให้เข้ากับบรรยากาศอีกด้วย.....
คุณยายทวด โม่แป้งสด ๆ ทำขนมครก ให้หนูกิน
หนูมีเตาเล็กๆ ไว้ทำขนมครกอันจิ๋วๆ ส่วนตัว
คุณยายทำ ข้าวเม่าคลุก นิ่มๆ สีเขียวอ่อนสวย ไว้กินกับ กล้วยไข่
กับกุ้งฝอย ๆ ชุปแป้งทอดกรอบๆ ที่ไปช้อนริมแม่น้ำ สนุกมากๆ
เดือนที่แล้ว หนู กลับไปเยี่ยมบ้านสวน
แม่น้ำป่าสัก ยังสวย อบอุ่น และ เต็มไปด้วย
ความทรงจำ เก่าๆ เหมือนเดิม...
หนูหลงรัก ลำนำ ป่าสัก แม่น้ำของความทรงจำในวัยเด็ก
วันนี้ฝัน ว่า จะมีสักวัน จะมี ใครหนึ่งคนพิเศษ ไป ว่ายน้ำแข่งกัน
ที่แม่น้ำป่าสักนี้