ประชาชน ที่กำลังจะถอดใจ แทนนายกสุรยุทธ มีสองประเภทค่ะ
ประเภทที่หนึ่งคือพวกไม่เอาทักษิณ และอยากให้ทักษิณพินาศไปในฉับพลัน คนกลุ่มนี้เชื่อว่า หากได้นายกรัฐมนตรีคนใหม่ การจัดการทักษิณจะไม่เยิ้นเย้อเหือนดูละครเจ็ดสีตอนหัวค่ะ ไม่มีบทพ่อแง่แม่งอน ประมาณว่าจะได้ดูหนังจีนเปาบุ้นจิ้น ตีกลองร้องทุกข์สอบสวนตัดสิน แล้วลากเครื่องประหารหัวสุนัข ออกมาตัดฉับๆๆๆ เร้าใจด้วยเสียงฉิ่งฉาบล่อโก๊ะ ตามแบบฉบับงิ้วเยาวราช แล้วจะได้ม้วนเสื่อเก็บหมอนกลับไปนอนบ้านสียที งิ้วจบแล้ว
ปะเภทที่สองคือพวกรักทักษิณ พวกนี้เห็นที่มาของนายกรัฐมนตรีแล้วก็หนาว รู้ซึ้งเข้าไปในหัวอกว่า ขืนปล่อยให้นายกคนนี้ไม่ถอดใจ นายของตนท่าจะต้องถอดกล่องดวงใจมาให้เขาขยี้ ราวกับทศกัณฐ์ในฉากยักษ์ล้ม แต่หากนายกคนนี้ถอดใจไป นายกคนใหม่ที่จะมานั้น หวานหมู สบายมาก และนายก็จะได้ลอยนวลกลับมาล้างแค้นเอาคืนให้สะใจ
สรุปได้ว่า คนที่รอให้นายกสุรยุทธถอดใจ มีทั้งสองฝ่าย แต่มองเห็นเป้าหมายสุดท้ายต่างกัน
อยากรู้จริงๆว่า ในวันที่องคุลีมาล วิ่งไล่ตามหมายสังหารพระพุทธเจ้านั้น หากพระพุทธองค์ไม่หันกลับมาโปรดสัตว์ด้วยธรรมที่ว่า "เราหยุดแล้ว แต่ท่านยังไม่หยุด" จะเกิดอะไรขึ้น
หลังจากกลับใจองคุลีมาลได้แล้ว พระก็อยู่ร่วมกับโจร ชาวบ้านในยุคพุทธกาล ก็ติฉินนินทารังเกียจ แหม ช่างเหมือนชาวบ้านในยุคนี้เสียจริงๆ แต่อย่างว่าแหละนะ ชาวบ้านก็คือชาวบ้าน จะเข้าใจในสิ่งที่พระพุทธองค์ปฎิบัติได้อย่างไร ท่านทรงอยู่เหนือโลก เหนือกะลาทุกใบที่ครอบพวกเราอยู่ ท่านมองเห็นมิจฉาทิฐิทุกอย่างที่เราเป็น แต่เรานั่นแหละที่มองไม่เห็น
