เรายังคิดถึงกันอยู่ไหม?

วันเวลาผ่านเลยไป นี่ก็จะครบรอบแล้ว งานที่เหนื่อยล้า แต่หัวใจที่มั่นคง เราไม่ปลื้มกับสิ่งใดที่รู้ๆ กัน ว่าเรามาร่วมอุดมการณ์ทางความคิด และไม่ได้ออกไปแหกปากร้องแบบอีกฝ่ายหนึ่ง

หลายวันมานี้ ผมได้พบปะกับผู้คนมากมาย ที่เอ่ยถึงเว็บนี้ และยังแอบยิ้มในใจว่า มีหลายคนที่ชื่นชม ผมก็ได้แต่นั่งฟังความคิดความเห็น แล้วก็ขอบคุณผู้ใหญ่หลายท่านในใจ และไม่ต้องการเห็นการทะเลาะเบาะแว้งในทางการเมืองขณะนี้

หลายคนไม่ปลื้มที่ว่า ทำรัฐประหาร แต่นั่นแหละ มันคือวงจร ของประเทศเรา ที่ขาดความรักความสามัคคีของคนในชาติ และการเมืองที่เอาแต่ผลประโยชน์ส่วนตัว และใช้ประชาชนเป็นเกราะ เป็นการเมืองที่เลวร้ายสุดๆ แผนชั่วร้ายดังกล่าว ทำให้เกิดความแตกแยกทุกพื้นที่

หลายคนเป็นปลื้มกับนโยบาย หลายคนมองว่า เอ๊ะ นี่มันอะไรกัน ทำไมความคิดของผู้ที่เคยเป็นผู้นำ ถึงมองว่า พื้นที่ใดเลือก สส. แบบเหมาเข่ง จะให้การดูแลก่อน ลักษณะคำพูดแบบนี้ มาวันนี้ ทำให้ผู้ใหญ่หลายคนมานั่งทบทวนดู

แล้วก็จิบเบียร์เย็นๆ เล่าให้ฟังว่า บางทีมันอันตรายเหมือนกันน่ะ ถ้าอดีตผู้นำคิดแบบนี้ มันก็จะทำให้เกิดการแตกแยกอย่างสุดขั้ว มี GAP ช่องว่างในระหว่างชนชั้นที่ตามมา

เราก็นั่งฟัง แล้วก็ถอนหายใจ ขณะที่สนทนาอยู่นั้น ไม่ได้พูดเลยสักประโยคว่า เราคือสมาชิก ลำดับต้นๆ

อยากบอกเพื่อนๆ ในที่นี้ว่า คิดถึง