ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน
29-03-2024, 15:38
378,182 กระทู้ ใน 21,926 หัวข้อ โดย 9,412 สมาชิก
สมาชิกล่าสุด: MAN4U
ขบวนการเสรีไทยเว็บบอร์ด (รุ่นแรก)  |  ทั่วไป  |  สภากาแฟ  |  คณะปฏิสังขรณ์ 0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
หน้า: [1]
คณะปฏิสังขรณ์  (อ่าน 1016 ครั้ง)
snowflake
ขาประจำขั้นที่ 3
*******
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 3,207



« เมื่อ: 08-04-2007, 16:56 »

หน. คณะปฏิสังขรณ์

คอลัมน์ คิดนอกกรอบ เดินนอกเกม
โดย อภิวัติ


ค่ำคืนวันนั้น เขานั่งอยู่บนโซฟาหนานุ่ม ภายในล็อบบี้เลาจน์โรงแรมระดับห้าดาวแห่งหนึ่ง
มือดุ้นสั้นๆ แต่กร้านของเขาคีบซิการ์มวนโต ส่วนอีกข้างคลึงอยู่บนแก้วไวน์ครั้งแล้วครั้งเล่า
จนนึกอยากจะเปลี่ยนไปคลึงอย่างอื่นหมือนกัน ถ้าสถานการณ์ไม่เครียดขนาดนี้

น้ำสีแดงเข้มถูกรินผ่านลำคอไปอย่างน้อยก็สองแก้วแล้ว คนที่เขารอคอยก็ยังมาไม่ถึง
รสของมันทั้งขมและฝาด เขานึกตำหนิตัวเองเหมือนกันที่ไม่สั่งสก๊อตโซดาอันคุ้นเคย

เพราะมันแลดูดิบกว่า ไม่ใช่หน่อมแหน้มแบบนี้

ให้ตายเถอะ-เขารู้สึกเจ็บปวดกับคำนี้เหลือเกิน มันทำให้เขานึกถึงเอ็ม 16 สีดำมะเมื่อม
เสียงตะขาบเหล็กที่บดลงไปบนถนนลาดยาง กระหึ่มดังสะท้านไปทั่วบริเวณที่ไปถึง
ทุกคนเคยกลัวเกรงพลังของมัน โดยเฉพาะศัตรูที่เขาตั้งใจบดขยี้

แต่..ไม่กี่เดือน ภาพอันน่าเกรงขามหวาดหวั่นไปทั้งประเทศก็กลับกลายเป็น "หน่อมแน้ม"
ไปซะนี่

ชายวัยกลางคนคนนั้นอยู่ในชุดสีขี้ม้าเข้มเข้ารูป สำหรับคนร่างสันทัด ไม่อ้วน ไม่ผอม จึงแล
ดูเท่แบบน่าเกรงขาม ร่องรอยการตัดเย็บทั้งเสื้อและกางเกงบ่งบอกว่า เจ้าตัวพิถีพิถันขนาด
ไหน แม้กระทั่งชุดพรางก็ยังอุตส่าห์เนี้ยบ

แต่ทั้งหมดขัดแย้งกับใบหน้ากร้านแดดถมึงทึง นัยน์ตาสีเข้ม มีพลัง มีคนบอกว่า ตาของ
เขามีอำนาจ เหมือนจะมองทะลุเสื้อผ้าคนได้ (แต่เขาก็สาบานกับตัวเองว่า จะเลือกเพศ
ถ้าจะต้องมองถึงขนาดนั้น) ใครที่ทำเป็นปากกล้า แต่ขามักจะสั่นแบบไม่เข้าจังหวะเพลง
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับเขา

ระหว่างที่คิดว่าจะสั่งไวน์หรือสก๊อตโซดาต่อดี ชายคนที่เขารอคอยชั่วโมงแล้วชั่วโมงเล่า
จนเกือบเมาพับก็ก้าวเข้ามา ผมสีเงินยวงวาววับตัดกับความมืดอยู่ไหวๆ เขาพรวดลุกขึ้น
แบบเอียงๆ เพื่อทำความเคารพ แต่มืออวบหนานุ่มดันไหล่เขาไว้ เสียงพูดต่ำลึกและเยือกเย็น

"นั่งเถอะ เรามันกันเอง อั๊วรู้ว่าวันนี้สำคัญสำหรับลื้อ"

เขาวางซิการ์และแก้วไวน์ มือกลับไปซุกอยู่บนตัก ชายผู้นั่งอยู่เบื้องหน้าขณะนี้มีอิทธิพล
ยิ่งใหญ่เกินกว่าจะทำท่าสนิทสนม

"บอกอั๊วมาซิว่า ทำไมลื้อถึงคิดจะเริ่มมันอีกครั้ง" เสียงเอ่ยเนิบช้าและเรียบ

เขาสบตาชายผู้อาวุโสท่ามกลางแสงสลัวจากตะเกียงเล็กๆ บนโต๊ะ

"มันไม่ไหวแล้วครับ เราถูกวิจารณ์หนักมาก การเคลื่อนไหวครั้งที่ผ่านมาก็ดูน่าจะสำเร็จ
ด้วยดี แต่มันกลับดีเกินไป ดีจนน่าวิตก..."

มีเพียงรอยยิ้มปรากฏบนเรียวปากของอีกฝ่าย ทำให้เขาเริ่มพูดต่อ

"การปฏิวัติครั้งนั้นดูไม่น่าเกรงขาม มันเป็นการปฏิวัติแบบข้าวตอกดอกไม้ พวกเรากลายเป็น
นายแบบ เป็นอีเวนต์อย่างหนึ่ง มีเด็กเล็ก ผู้หญิง นักท่องเที่ยวต่างชาติพากันมาถ่ายรูปคู่
มันเป็นสัญญาณบอกเหตุว่าเราจะเริ่มหน่อมแน้ม ต่อมาเราก็พยายามทำตัวเป็นประชาธิปไตย
มากกว่ารัฐบาลชุดที่แล้ว ทุกอย่างอิงกฎหมายอิงรัฐธรรมนูญฉบับไหนก็ไม่รู้ เพราะเราฉีกหมด
แล้ว เราเปิดฉากไล่บี้ล้างแค้นพวกอำนาจเก่าเอาเป็นเอาตาย แต่เอาเข้าจริงก็ไม่รู้ว่า มันผิด
ตรงไหน คนที่เราตั้งเข้าไปบริหารประเทศล้วนแต่หงำเหงือก ตกสำรวจ แต่ละคนไม่ใช่แค่ใส่
เกียร์ว่างเหมือนพวกข้าราชการ แต่ยังเชนเกียร์ถอยหลัง บางเรื่องควรรีบทำอย่างปากท้อง
ชาวบ้านก็ไม่ทำ ดันไปทำเรื่องตลกขบขัน เช่น อยู่ๆ ก็ห้ามโฆษณาเหล้าเบียร์ เคี่ยวเข็ญให้
คนใส่ผ้าไทย ขณะที่ไฟใต้ใกล้จะเป็นสงครามกลางเมือง เศรษฐกิจของชาติและตลาดหุ้น
ตลาดทุนกำลังใกล้จะพินาศ การจับจ่ายใช้สอยชะงักงัน..."

ชายผู้อาวุโสยกมือขึ้นเป็นการส่งสัญญาณให้เว้นวรรค

"ก็เลยจะปฏิวัติอีกสักกะที-งั้นสิ"

"ใช่-ครับผม อีกสักกะที"

ชายผู้อาวุโสลูบคางที่ไร้เคราอย่างใช้ความคิด

"แล้วมันจะดีกว่าเดิมตรงไหน"

บุรุษผู้***มหาญยิ้มเล็กน้อย แต่ดูคล้ายคนร้องไห้มากกว่า

"เป็นการปฏิวัติครั้งยิ่งใหญ่ที่ไม่หน่อมแน้มและไม่มีอะไรผิดพลาด ถ้าไม่มีผู้นำทีมที่รู้เรื่อง
เมืองหลวงดีพอก็ต้องจ้างไก๊ด์ ไม่ใช่ไก๊ด์ผี แต่ต้องมีประกาศนียบัตร จะได้ไม่ผิดพลาดประเภท
เอารถถังไปยึดผิดที่ บุกเข้าไปยึดตึกร้าง กระทั่งหาเป้าหมายไม่เจอ จนมอเตอร์ไซค์รับจ้าง
ยืนขำอยู่ข้างถนน ยึดอำนาจเบ็ดเสร็จได้เมื่อไร ก็ต้องยึดทรัพย์กลุ่มอำนาจเดิมทันที ที่สำคัญ
ต้องห้ามคนมาถ่ายรูปคู่กับรถถังหรือทหาร เดี๋ยวต่างชาติจะคิดว่าจัดวันเด็ก หรือเอ็กซิบิชั่น
ด้านอาวุธ ห้ามทหารยิ้มแย้ม หรือทำหน้าตาชวนขำ.."

"แล้วชื่อคณะละ?" ผู้ทรงอำนาจอาวุโสเอ่ยขึ้น

"ยอมรับว่าไม่ง่ายครับท่าน มันเป็นเรื่องใหญ่ที่สุดกว่าการปฏิบัติการใดๆ เพราะชื่อเก๋ๆ ที่
ฟังดูขรึมขลังก็ใช้ไปหมดแล้ว คณะปฏิวัติ, คณะผู้รักษาความสงบเรียบร้อย, คณะปฏิรูปฯ
ยังขาดก็แต่คณะปฏิสังขรณ์"

"นั่นมันเกี่ยวกับการซ่อมแซมวัดไม่ใช่หรือ มันจะไม่ทำให้ขำกันมากขึ้นกว่าเดิมรึ?" ผู้อาวุโส
ยิ้มเกือบเศร้า

เขาจ้องตาอีกฝ่าย ใบหน้าเครียดเขม็งใกล้ระเบิด ก่อนส่งเสียงรอดไรฟัน "ก็ต้องยอมให้มัน
ขำกันอยู่พักหนึ่ง แต่ถึงยังไง ท่านก็ต้องเป็นหัวหน้าให้พวกเราครับ"

หัวหน้าคณะปฏิสังขรณ์นิ่งงันอยู่กับที่ เขานึกไม่ออกจริงๆ ว่าควรจะหัวเราะหรือร้องไห้
ออกมาดี...?

มติชน วันที่ 08 เมษายน พ.ศ. 2550 ปีที่ 30 ฉบับที่ 10620

http://www.matichon.co.th/matichon/matichon_detail.php?s_tag=01pol02080450&day=2007/04/08&sectionid=0133

คลายเครียดวันหยุดค่ะ 
บันทึกการเข้า

Even the smallest person can change the course of the future.
หน้า: [1]
    กระโดดไป: