ผมหยิบนิตยสารสอดใส้ของกรุงเทพธุรกิจฉบับ "กรุงเทพวันอาทิตย์"ฉบับที่ผ่านมา ตั้งใจจะคุยเรื่องการส่งเสริมกรุงเทพฯให้เป็นเมืองแฟชั่นตามนโยบายของรัฐบาลเสี่ยทักษิณ ที่ตีพิมพ์
แกรดูเอต แฟชั่น วีค วินนิ่ง อวอร์ด(Graduate Fashion Week Winning Award)ไว้ที่หน้า 6
แต่ขี้เกียจพิมพ์เรื่องทั้งหมด จึงเข้าไปในเว็บ"กรุงเทพธุรกิจ" จะค้นหาเรื่องนี้ ไพล่ไปเห็นเรื่องอื่นแทน คือ
ไอเดียในภาพถ่ายของ สุรวีร์ วาณิชเสนี เขียนโดย"ไกวเปล" คอลัมน์"บนเก้าอี้ตัวนั้น" จึงเปลี่ยนใจ เปลี่ยนเรื่องคุยแทน เป็นเรื่องของคนรักการถ่ายภาพอย่างมาก อย่างคนมีความรู้ มีการศึกษาเกี่ยวกับถ่ายอย่างดี และมีผลงานปรากฎให้ชมเชย.....
http://www.bangkokbiznews.com/jud/sun/20060405/news.php?news=column_20493664.htmlผมตัดตอนมาส่วนหนึ่งไม่เกี่ยวกับวิธีถ่ายการถ่ายภาพของคุณสุรวีร์ วาณิชเสนี แต่ลงลึกถึงเบื้องหลังภาพ แนวคิดของเขา ที่อยากจะให้เราได้สัมผัสมากกว่าภาพถ่ายชัด ถ่ายสวย และมุมดี
แต่เป็นความเข้าใจเศรษฐกิจพอเพียงของในหลวง ของคนที่เดินตามรอยพระบรมราโชวาท ที่ปฎิบัติตามแนวทางเศรษฐกิจพอเพียงของในหลวง ไม่เพี้ยน ไม่เสริมแต่ง ไม่แปรเปลี่ยนไปตามความต้องการของตนเอง คุณสุรวีร์ วาณิชเสนีเล่าให้อ่านดังนี้ครับ..... ภาพถ่ายที่จะแสดงที่เพลย์กราวด์........................................................................................................................................
นั่งคิดว่าไปถ่ายอะไรดีให้สนุกๆ และต้องได้แก่นอย่างหนึ่ง คือสิ่งที่ควรจะมีคือแฮปปี้ มีโจทย์อันหนึ่งแล้วทำอย่างไรให้ไม่น่าเบื่อ ถ้าจะไปถ่าย เศรษฐกิจพอเพียง ซึ่งเป็นสิ่งที่ดี แต่จะไปซ้ำคนอื่นหรือเปล่า เลยได้ความคิดมา ผมไปถ่ายๆ ก่อนสักสามสี่ม้วนแล้วความคิดมันเกิดขึ้นมา เห็นคนเขายิ้มแทนที่เราจะถ่ายเป็นคนทำไร่ทำนาเกี่ยวกับทฤษฎีใหม่คงจะเบื่อๆ โครงการชื่อ Inspired by the King คือ 'แรงบันดาลใจจากในหลวง' แนวคิดของผมคือ ในหลวงท่านมีมุมมองแนวคิดให้ประชาชนอยู่อย่างพอเพียง คำว่าพอเพียงบางคนคิดว่าคนจนทำได้อย่างเดียว ความจริงไม่ใช่เลย ผมไปศึกษาไปอ่านมา ความจริงทั้งคนรวยคนจนทำได้หมดทุกคน อย่างดร.สุเมธ ตันติเวชกุล ผมอ่านบทสัมภาษณ์ของท่านๆ ขับรถโฟล์คเต่าธรรมดาๆ
นี่ก็คือคนที่มีฐานะในสังคม ก็สามารถปฏิบัติเศรษฐกิจพอเพียงได้ ไม่จำเป็นต้องไปทำอะไรหรูหราอะไร ไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนก็ไม่ต้องไปเปลี่ยน ไม่ต้องไปตามกระแสสังคม ไปใช้ของเมืองนอกไม่งั้นอายเขา อะไรต่างๆ ดร.สุเมธท่านบอกว่า ในหลวงท่านใส่รองเท้าคู่เดิมมาเป็นสิบปี ท่านก็ยังดูแลรักษาอย่างดี นี่คือตัวอย่างการพอเพียงคือแบบนี้ ทำแบบนี้แล้วได้อะไร ทำแล้วก็มีความสุขได้ ผมเลยมองว่า คนที่ฐานะไม่จำเป็นต้องรวยแล้วเขาไปขายน้ำขายก๋วยเตี๋ยว เขามีความสุขไหม ถ้าเขาปฏิบัติตามคำสั่งสอนแนวทางแนวคิดของในหลวง เขาก็มีความสุขได้ ผมเลยเดินทางไปถ่ายเช่นในกรุงเทพฯ ผมไปถ่ายบะหมี่จับกัง ไปถ่ายเขากำลังทำบะหมี่ แล้วเขาก็ยิ้มอย่างมีความสุข เขาไม่ได้ร่ำรวยอะไร ขายชามละยี่สิบบาทให้สามก้อน เราก็สื่อยิ้มอย่างมีความสุข ทำก๋วยเตี๋ยวไปด้วยยิ้มไปด้วย สื่อว่าเห็นไหมว่าไม่จำเป็นต้องรวยนะแต่ก็มีความสุขได้
........................................................................................................................................
