ผมคิดมาตลอด ว่ารัฐบาลหลงทางในการแก้ปัญหาทางใต้หรือปล่าว
เลยคิดตามประสาคนไม่มีข้อมูลในมือ
และก็คิดว่า
คนไทยทั้งชาติ ส่วนใหญ่ก็ไม่มีข้อมูลในมือเช่นกัน 
ผมคิดว่า รัฐบาลมองปัญหาทางใต้เป็นแค่ปัญหาท้องถิ่น
จริงๆนะครับ เพราะรัฐออกจะ
เย็นกับความรู้สึกของคนไทยทั่วไป ไม่ว่าจะแนวชาตินิยม แนวสงสารคนตาย ความหดหู่ของประเทศ แนวยึดมั่นกฏหมายอะไรก็แล้วแต่
รัฐบาลโกหกตัวเองหรือปล่าวว่าเป็นปัญหาระดับชาติ ปัญหาระหว่างชาติ แต่แก้ปัญหาแค่ในระดับท้องถิ่น
ขัดกันมากเราลองวิเคราะห์แบบโง่ๆ ดูนะครับ 
คนก่อการ ชาวบ้านที่สนับสนุนต้องยอมรับ
ภาพลักษณ์คือคนมุสลิมทำ พวกนี้เขา
ดำรงชีพอยู่ได้ยังไง ทุกวันนี้
ทำมาหากินอะไร
เอา
ทุนรอนจากไหนมา
อาวุธได้รับการสนับสนุนจากที่ไหน
พวกนี้ท่านเคยถามเขาไหมว่า
เขาคิดว่าเขาเป็นคนไทยหรือปล่าว
เนื่องจากว่าอีกด้านติดกับมาเลเซีย
รัฐบาลตั้งคำถามกับทางมาเลเซียแค่ไหน
ทำไมทุกครั้งที่ผู้ก่อการต้องการให้เป็นปัญหาระหว่างประเทศ ถึง
เดินอย่างสง่าผ่าเผย ไปโฆษณาตัวเองที่นั่นได้ ทางการมาเลเซีย
ยินดีมากใช่ไหมที่เกิดเหตุนี้ขึ้น โดยไม่ใช้มาตรการเด็ดขาดกักกุม ส่งกลับ
ทำไม
ระดับรัฐกับมาเลเซียจึงดูจริงใจ แต่พอถึง
ภาคปฏิบัติกับดูตรงข้าม รัฐบาลกล้าพอที่จะแก้ปัญหานี้ โดย
ทบทวนมาตรการชายแดนและความสัมพันธ์กับมาเลเซียหรือไม่ ในเมื่อทุกวันนี้ก็มีคนตายและชายแดนเน่าอยู่แล้ว
เหตุเกิด คือ 24 คนที่วิ่งไปให้สัมภาษณ์จ้อกับสื่อมาเลเซีย ทั้งรัฐทั้ง
สื่อมวลชนไทยเน่ากระจอกขนาดนี้เชียวหรือ
ชาวโลกเขาเลือกที่จะฟังสื่อมาเลเซีย มากว่าสื่อไทยหรือ
สื่อไทยเก่งในรู รู้แต่ในบ้านหรืออย่างไร
คำถามเหล่านี้ ไม่ใช่ให้ลอยวนอยู่ในหมู่คนไทยเท่านั้น
มันต้องลอยไปนอกประเทศด้วย และต้องมีคำตอบกลับมา
ว่าไปแล้วรัฐบาลสามารถประเมินได้ไหมว่า ตอนนี้คนที่ต้องการฆ่าและสนับสนุน มีเท่าไร แถวไหนบ้าง
พูดตรงๆนะครับ
ก่อนกล้าบ้าเลือดหรือไปนั่งกอดปืนสั่นในพื้นที่นี่ ประเมินและเปิดเผยเรื่องนี้ออกมาให้รู้ทั่วไปก่อนดีไหม
การเปิดเผยคือ อำนาจ นะครับ ผมยังเชื่อคำพูดนี้ 
เรื่องนี่เป็นเรื่องของการสื่อสารมวลชนระดับชาติชัดๆ
เราพล่ามแต่ว่า ต้องเข้าถึงมวลชน แต่เราไม่เคยคิดเรื่องการสื่อสารกับมวลชนเลย
แค่เอาความจริง สกุ๊ป ภาพถ่าย บทวิเคราะห์ ถ่ายทำเสร็จ แล้วไปตั้งตู้ทีวี ในตลาด ในหมู่บ้านทางใต้
ยังไม่คิดเลยแต่ในเรื่องการเมืองภายใน รบกันถึงพริกถึงขิงผมว่าที่ต้องทบทวนคือรัฐบาลต่างหาก เพราะ
ไม่มียุทธวิธีในแง่นโยบายเลย
คิดเพียงแต่ว่ามันเป็นปัญหาเฉพาะที่ โดยไม่คิดว่าปัญหามันบายปลายออกมาเป็นระดับชาติเสียแล้ว
ส่วนยุทธวิธีท้องที่มีเยอะ สั่งอย่างไรท้องที่ทำอย่างนั้น
ลองตั้งโจทย์ถามดูสิว่า
1.เรากลัวว่าจะเป็นความขัดแย้งทางศาสนา แล้วทางนั้นจะกลัวเป็นความขัดแย้งทางศาสนาหรือไม่ ผมว่าเขาก็กลัวถ้าเรามีการสื่อสารมวลชนถึงท้องที่กับโลกภายนอกที่ดีเฉียบคมพอ
2.เรากลัวเขา ตัดน้ำ ตัดไฟ ตัดทางคมนาคมแล้วเขากลัวหรือไม่ถ้าเราทำกับพื้นที่สีแดงบ้าง
ผมว่ารัฐบาลนั่นแหละนโยบายคลุมเคลือ เจ้าหน้าที่ระดับสูงระดับล่างไม่มีความมั่นใจที่จะลงไม้ลงมือ
เมื่อชาวบ้าน ทหาร ตำรวจ ครู ข้าราชการที่นั่นกล้าตาย แอ่นอกไปรับลูกกระสุนแล้ว รัฐบาลควรแสดงความกล้าออกมาบ้าง
การสื่อสารมวลชนทั้งภายในภายนอกประเทศนี่แหละเป็นอาวุธสำคัญ ที่จะเริ่มต้นแก้ปัญหาได้
