โอเคครับ มาดูกันที่ลิงค์ของคุณ..
"คูมือการพิจารณาเงินกู สํ าหรับคณะกรรมการกองทุนหมูบานและชุมชนเมือง
หนา 2
4. วัตถุประสงค
(1) จัดสรรเงินของกองทุน ใหแกกองทุนหมูบาน เพื่อนํ าไปใหสมาชิกของกองทุนหมูบานกูยืม เพื่อพัฒนา
อาชีพ สรางงาน สรางรายได เพิ่มรายได หรือลดรายจายของสมาชิก หรือเพื่อสาธารณะประโยชนของประชาชนใน
หมูบานหรือชุมชนเมืองในเขตความรับผิดชอบของกองทุนหมูบานนั้น
การกํ าหนดวัตถุประสงคของการใหกูยืมดังกลาว ก็เพื่อผูกูจะไดมีรายไดมาชํ าระหนี้คืนกองทุน
การขอกูยืมเงินที่ไมใชเพื่อการพัฒนาอาชีพ สรางงาน สรางรายได ฯลฯ ดังเชนที่กลาวขางตน แตเปนการ
กูยืมไปเพื่ออุปโภคบริโภค เชน ซื้อรถมอเตอรไซค ซื้อโทรทัศน จัดงานบวชลูก เปนตน ไมกอใหเกิดรายไดที่จะนํ ามา
ชํ าระหนี้คืนกองทุนได จึงไมควรจะใหกูมันกำๆ กวมๆ อยู่นะครับ กู้เพื่อลดรายจ่ายของสมาชิกได้ แต่กู้เพื่อซื้อสินค้าอุปโภคบริโภคไม่ได้?? งงไหมครับ
แล้วถ้าชาวบ้านไปซื้อทีวี ตู้เย็น แล้วมีหนี้ต้องผ่อนชำระ เงินกู้นี้เขาเอาไปใช้ได้ไหมครับ ในเมื่อมีวัตถุประสงค์ "เพื่อลดภาระรายจ่าย"
อย่ากระนั้นเลย คุณจ๊ะ..เอ๊ย
แม้แต่สถาบันการเงินเอกชนที่ว่าเด็ดๆ ดังๆ เข้มๆ อย่าง กรุงเทพฯ กสิกรไทย ก็ไม่สามารถจำกัดการนำเงินโอดีของเจ้าของกิจการไปเล่นไพ่ หรือ ซื้อห้องชุดให้เมียน้อยได้เลย นับประสาอะไรกับ คณะกก.หมู่บ้านที่ไม่ได้เป็นมืออาชีพครับ
แล้วเวลาชาวบ้านไปขอกู้ เขาบอกตรงๆ ว่า ฉันจะเอาไปซื้อมอร์ไซค์ กองทุนจะปล่อยเหรอ?
ผมบอกกี่ครั้งกี่หนแล้วว่า นโยบายน่ะเขียนยังไงก็ได้ มันดีไปหมด แต่มาตรฐานที่ใช้จัดการต่างหากที่ทำให้กองทุนเกิดปัญหา
และผมก็ไม่ได้บอกนะครับว่า ชาวบ้านกู้ไปเล่นไพ่ เคล้านารี ซื้อมือถือ ซื้อรถ ทั้งหมดน่ะ (ถ้าผมบอกกรุณาชี้แนะมาด้วยว่าพูดเช่นนั้น)คุณอย่าเหมาเข่งอีกสิครับ
มันมีบ้าง คุณต้องยอมรับ ทั้งกู้ไปลงทุน และกู้ไปใช้บำเรอความสุข
สิ่งสำคัญที่สุด คือ
รัฐออกประชานิยมโครงการนี้โดยไม่มีมาตรการรองรับผลเสียหายที่จะเกิดขึ้นจากการนำเงินไปใช้เพื่อประโยชน์อันผิดวัตถุประสงค์ชัดยัง..ถ้ายังไม่ชัด
ให้ไปอ่านความเห็นของคุณ nuiosk เรื่องศีซอดีกว่า