~"*"~ ฉันทลักษณ์ของร้อยกรอง ~"*"~

[komyen]

 ใจสลาย
เดือนเต็มดวงเด่นฟ้า........ฟากโพยม
สาดส่องแสงเพ็ญโสม..........สู่พื้น
นวลจันทร์แจ่มบรรโลม..............ละลานจิต
แสงพร่างพาฝันฟื้น.......................ฟากฟ้าราตรี

ลีลาหรีดหริ่งร้อง...........เรไร
เซ็งแซ่สดับเสียงใส...........โสตก้อง
ดาราระยับฟ้าไกล.................แลเกลื่อน
วาววับเวหาห้อง........................ส่องให้หวนถวิล

รวยรินกลิ่นดอกไม้...........ราตรี
หอมซ่านนาสาทวี.............เทวษว้าง
เคยเคียงแนบแอบนรี.........แรมนิราศ
รักห่างหายวายร้าง.............ว่างไร้ใจสลาย

ดังตายจากพรากแล้ว..........รักลาญ
ตราบสุดฟ้าสิ้นกาล.............เก็บช้ำ
ใจจำเจ็บตราบนาน..............นับเทวษ  ทวีนอ
รำลึกรอยโศกย้ำ.................อย่าสิ้นดับสูญ

ความอาดูรดั่งแม้น............มิตรสหาย
คงติดเตือนตราบตาย.........ร่างไร้
หวังชาติใหม่จักคลาย.........วายโศก
จำเจ็บชาตินี้ไว้..................จวบสิ้นวิญญาณ

จันทรจรแจ่มฟ้า..........น่ามอง
ใจกลับตรมโศกหมอง.......หม่นเศร้า
เรไรร่ายทำนอง....................ร้องสั่ง  โศกฤา
ดาวร่วงดังร้างเจ้า.......................จิตร้าวลาญสลาย

สวัสดีครับคุณอัง  แปะเสร็จแล้ว  รู้สึกทางห้องสมุดก็คืกคัก
มีขาประจำเยอะ  ตอนทางนี้ล่มผมก็ไปเขียนบ่อยหน่อย

[อังศนา]

..ขอบคุณมากค่ะ คุณคมเย็น 

และเมื่อวานนี้.. ก็บังเอิญไปเจอของดีที่บ้านอรุณสวสัดิ์ของพี่เสลา 
เลยขอคัดลอกเอามาแปะไว้อ่านที่นี่ด้วย

                   คำที่ใช้ตัว "ครอ"

                   กินครองแครง ครามครัน ไม่ครั่นคร้าม
                   ครูท่านห้าม ครูดตัว แม่ครัวหนี
                   เคราะห์นงคราญ คร่ำครวญ ครุ่นฤดี
                   ครั้นจะตี ครุฑคร่า พาครึกโครม

                   ใครครอบครอง อย่าคร้าม ครุยจะคราก
                    ครึกครื้นมาก คราวใคร่ ดังไฟโหม
                    ครางฮือฮือ ครือครืน ครื้นเครงโครม
                    ครึ้มพโยม ครึมเครือ เหลือประมาณ

                    ครีบเป็นคราม ครึจริง ยิ่งกว่าครึ่ง
                    เอาครึนขึง ตึงเครียด เรียดขนาน
                    ดึงครุครืด แคร่พัง นั่งนอกชาน
                    คร่อมสะพาน ครบครั้ง นั่งครู่ครก

                    เอาไม้คราด เคร่งครัด ปัดคร่าวคร่าว
                    เสือโคร่งก้าว เท้าไป ใครพลัดตก
                    ดังโครกคราก คร่ำคร่ำ เครื่องสาธก
                    ไม้คร่าวตก เคราหล่น ปนน้ำครำ

                     เห็นหอยแครง ตัวครั่ง ปลาชักครอก
                     ตะไคร้ออก ดอกชุก ทุกฉนำ
                     ตะไคร่น้ำ เคร่าท่า คราประจำ
                     ทุกทุกคำ นี้ไซร้ ใช้ตัว "ครอ"ฯ   (คุณจ่าโปน)


                     คำที่ใช้ ทร

                     ทรวดทรงทราบทรามทราย
                     ทรุดโทรมหมายนกอินทรี
                     มัทรีอินทรีย์มี
                     เทริดนนทรีพุทราเพรา

                     ทรวงไทรทรัพย์แทรกวัด
                     โทมนัสฉะเชิงเทรา
                     ทอรอเหล่านี้เรา
                     ออกสำเนียงเป็นเสียงซอ   


                     คำที่ไม่มีสระอะ       

                     ส

                     สบงแลสไบ
                     สราญใจสบายสดับ

                     สบู่สกัดจับ
                     สกาวดับสกาสดำ


                     พ

                     พม่าพนายทัก
                     อิงพนักกับพยาน
                     พเยียพยุงหลาน
                     ทำพยักเพยิดรอ

                     พยับกับพบู
                     พนมคู่กับพยอม
                     พนังพญาตรอม
                     พระนั่งซ่อมพยาบาล  (คุณพ่อทูนหัว)

[softly gun]

ของฝากนักเลงกวี

สำหรับคุณอังศนา เพื่อสนับสนุนปีภาษาไทย โดยเสด็จฯ
ขอนำ กาพย์ กลอุบายการใช้ การสอนภาษาไทย ในอดีต
มาช่วยเผยแพร่ ถึงไม่ค่อยตรงกระทู้การใช้(เขียน)และ
ฉันทลักษณ์นัก มองในเนื้อหาจะเห็นเสน่ห์ของภาษาไทย
รื่นเริงลีลา น่าสัมผัส คงมีโอกาสได้นำมนต์เสน่ห์ของภาษา
มานำเสนออีก.

คำที่ต้องอ่านออกเสียงตัวสะกด

จักจั่นจักแหล่นแล่นไป ตั๊กแตนตาไว ตุ๊กต่ำตุ๊กตุ่นจุนสี
สมุลแว้งอุตลุดราวี อัตคัดชุกชี สกปรกสัปหงกงงงวย
ลักเพศทักทินสิ้นสวย พิศดูสำรวย อุตพิดพิศวงสัตวา
ลักปิดลักเปิดตุ๊กตา ลักจันจำลา โสกโดกสัปดนฤาดี
สักหลาดสักวาพาที สัปเหร่อเจอผี ดุจดังสัพยอกสัปทน
อลหม่านอลเวงอลวน รอมร่อเลิศล้น จุกผามจุกชีชันโรง
ชันสูตรสักเท้าเฝ้าโยง ทุนทรัพย์ส่อโกง กลเม็ดจุกโรหินี
พัลวันอึกทึกธานี จักเดียมจักจี้ ชันกาดชักเย่อชุลมุนฯ

[cameronDZ]

ฮี่ ๆ ๆ ๆ
ขอมั่วผสมโรง ไม่ค่อยเกี่ยวกับกระทู้ด้วย

สงกะสัยเหลือเกินว่า ทำไหม ทำไม ผู้หลักผู้ใหญ่ในบ้านเรา ชอบพูด

สับ - ปะ - ดา (สัปดาห์)
แอนด์
ประ - สบ - ประ - กาน (ประสบการณ์)
กันจัง
เป็นตัวอย่างที่ผิด ๆ แก่เด็กและเยาวชนมาก

******************

มีอีกชุดคำหนึ่ง ที่ข้าพเจ้าไม่ค่อยเข้าใจ

ประถมศึกษา - มัธยมศึกษา - อุดมศึกษา

ว่าทำไมวิธีการอ่านแบบใหม่ ถึงออกเสียง "มะ" ใส่ไปด้วย

คือ งง ๆ อยู่ว่า ประถม กับ ศึกษา มันไปสมาสกันตรงไหนอ๊ะ

ผู้รู้ท่านใดจะอธิบายได้บ้าง

[softly gun]

     
     สรรพเล่ห์สรรพกลเก้า      เก็บหมด
เม็ดคั่นเบี้ยโคนจด      แม่ม้า
หันเรือเล่นลมหด      เอียงแล่น      
ขุนเคร่งเขย่งท้า      คุมเข้มกลางสมร  ฯ

[อังศนา]

..ขอบคุณมากค่ะ  คุณ sofly gun   
อรรถประโยชน์ใดๆ ที่เกี่ยวข้องกับภาษาไทย
ขอเชิญเอาฝากให้อ่านกันได้ในที่นี้ด้วยความยินดีอย่างยิ่งค่ะ


..ที่คุณคาเมฯ สงสัย ก็มีคำตอบในตัวเองอยู่เล็กๆ คือ ส่วนหนึ่ง เป็น 'ผู้หลักผู้ใหญ่'
ซึ่งคงใช้ผิดๆ มาโดยไม่รู้จนเคยปาก (น่าจะเป็นรุ่นที่ยังเรียก ล้านนา ว่า ลานนา โน่นแหละ)
และส่วนหนึ่งก็จากความไม่ใส่ใจ เหมือนๆ กับพวกที่พูดโดยไม่มี ร เรือ /ล ลิง ไม่มีคำควบกล้ำ
(กรณีนี้เป็นกันไปหมดทั้งเด็กผู้ใหญ่ชายหญิง)

..ข้าพเจ้าเองจำได้เลือนลางว่า มีการรณรงค์ให้อ่านคำต่างๆ ให้ถูกต้อง
เช่น สัปดาห์ อาชญากร นักปรัชญา อาสาฬหบูชา (ซึ่งแต่เดิมอ่านกันผิดๆ ว่า
สับ-ปะ-ดา/ อาด-ช-ยา-กร/ นัก-ปรัด-ช-ยา/ อา-สา-ละ-หะ-บู-ชา) เป็นต้น
และครูสอนวิชาภาษาไทยสมัยข้าพเจ้าจะจ้ำจี้จ้ำไชกับนักเรียนมาก ..ต้องสาธุท่านจริงๆ 

[อังศนา]

เสาร์สวัสดิ์ค่ะ ทุกท่าน

เอก...ลักษณ์อักขระคล้อง.......เกี่ยวความ
เจ็ด...จุดประจำยาม...............เอกแย้ม
โท....จัดทัดวจีงาม................พิศง่าย
สี่......แห่งเติมไม้แต้ม.............ต่างแปลง๚ะ

วาง...มั่นมิย้ายแยก................อยู่เคียง
ที่.....หนึ่งที่ใดแสดง..............สดับได้
หัว....ข้อคิดรอเรียง................ฝากรักษ์
ใจ....สลักแนวสล้างไว้...........วาดตาม๚ะ

ได้......เจอได้ประจักษ์รู้...........วรรณเฉลา
แล้ว....กล่อมเก็บกลึงนาม........นอบถ้อย
โคลง...ที่กลั่นที่เกลา..............กรองพากย์
งาม.....จากงานน้อยร้อย..........มนัสรวม๚ะ๛



..อาจเป็นเพราะเสรีไทยกำลังจะทำหนังสือ
ทำให้ข้าพเจ้าหวนคิดถึงครั้งที่ทำหนังสือโคลงตอนปลายปี ๔๗ บ่อยหน
และเมื่อย้อนกลับไปอ่านกระทู้เก่าเล่นๆ จึงได้พบโคลงดั้นที่เขียนเอาไว้
โคลงดั้น.. โดยเฉพาะโคลงดั้นบาทกุญชรนี่ข้าพเจ้าชอบมากกกก 
เคยแต่งเอาต่างกรรมต่างวาระหลายกระบวน (โดยได้แรงบันดาลใจ
จากหนังสือ 'จากอาทิตย์ถึงจันทร์' ของท่านเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
ซึ่งแต่งเป็นโคลงดั้นบาทกุญชรทั้งเล่ม)

..ที่ยกกระบวนนี้มาแปะก็เพราะ 'เอกเจ็ดโทสี่ฯ' นี่นอกจากจะเป็นชื่อหนังสือ
โคลงแสนรักแล้ว ยังเป็นหัวใจสำคัญของการแต่งโคลงอีกด้วย

[อธิฏฐาน]

เอก…คือคำอ่อนน้อม............คารม
เจ็ด...กล่าวหวังเชยชม.........เพื่อนพ้อง
โท....เสียงส่งยอมจม.......... ลาจาก
สี่…...บาทสองบทคล้อง........อ่านแล้วอาลัย


วาง...โคลงหวังส่งให้...........คนดี
ที่.....ถิ่นไทยเสรี................เหล่านั้น
หัว....ใจหากปราณี..............คงสุข
ใจ.....รักฤาอาจกั้น..............แผ่นฟ้าดินไหน


ขอบคุณมากค่ะ

[เก็ดถวา]

พี่อังฯ ขา

จะบอกหลายครั้งแล้ว ไม่ได้บอกซักที

ว่าหนูชอบชื่อหนังสือ "เอกเจ็ดโทสี่ฯ" มากๆ นะคะ

ฟังดูเก๋ และสื่อความหมายได้ตรงมากๆ

[อังศนา]

อาทิตย์สวัสดิ์ค่ะ น้ำหวาน และทุกๆ ท่าน

..ขอบคุณค่ะที่ชอบชื่อหนังสือพี่ 
วันนี้.. พอว่างจากภารกิจในครัวที่ร้าน 
พี่ก็พยายามจะเค้นโคลงใหม่ๆ ออกมาหมายใจจะตอบหลายๆ กระทู้
ปรากฎว่าเข็นออกมาแบบนอกลู่นอกทางได้กระบวนเดียวที่ตอบคุณ softly gun
จึงต้องไปแงะเอาของเก่ามาขายหน้าเอาผ้ารอดอีกตามเคย.. อิอิ 

       

                           :::
                           ::*
                           ::
                           :*
                           :
                           :
                           *
              เอกเจ็ดโทสี่...แม้น.........มุกงาม
              วางที่หัวใจ...........ตาม..........แต่งแต้ม
              ประดุจพลุไฟ........วาม...........แสงวับ
              ประดับให้โคลง.....แฉล้ม.........เฉกรุ้งหลังฝน๚ะ
.
              เปรียบปนสามสิ่งสร้าง......หนังสือ
             ไข่มุกหมายมิตรถือ..................มุกถ้อย
             พลุไฟสว่างไสวคือ.................ประจุคิด
             ร่วมประดิษฐ์ดังรุ้งร้อย..............หลากริ้วเรียงสี๚ะ๛
           ..ด้วยรำลึกถึง 'ใครบางคน' ที่เคยเป็นกำลังใจอันใหญ่หลวง
                        ในช่วงเวลาอันยากลำบากครั้งกระนั้น

[อังศนา]

..ข้าพเจ้าทอดทิ้งกระทู้ฉันทลักษณ์ไปเนิ่นนาน 
เนื่องจากแรงบันดาลใจค่อนข้างซบเซา
..ทว่าวันนี้มีหัวข้อกระทู้ที่เผอิญสะดุดตาข้าพเจ้า 
เพราะมีคำที่ใช้วรรณยุกต์ผิดชนิดที่เรียกว่าเตลิดเปิดเปิง
ซึ่งก็ไม่ทราบว่าเป็นเพราะพิมพ์ผิดหรือผันวรรณยุกต์ไม่ถูก
..ทำให้ข้าพเจ้าคิดถึงกระทู้เก่าของคุณ jerasak 
จึงแวะไปเก็บเอาลิงค์มาวางไว้ให้คลิกดูได้สะดวกจากที่นี่

== รวมรวมคำไทยที่มักสะกดผิดในเว็บบอร์ด == 
http://forum.serithai.net/index.php?topic=5056.0
พร้อมทั้งถือโอกาสมาเพิ่มเติมเรื่องคำเป็น คำตาย ตลอดจนการผันอักษรต่ำ 
เอาไว้เสียด้วยเลยทีเดียว

[อังศนา]

คำเป็น/คำตาย

คำเป็น คือคำที่สะกดด้วย ง  น  ม  ย  ว หรือผสม สระเสียงยาว - อา อี อู เอ โอ เป็นต้น
เช่น ธารา นารี พาชี ปีทอง ถ้ำมอง หมองหม่น หนทาง รางหญ้า หมาหมู่ เรียงราย วายวาง ค้างฟ้า

คำตาย คือคำที่สะกดด้วย  ก  ด  บ หรือผสม สระเสียงสั้น - อะ อิ อุ เอะ โอะ เป็นต้น
เช่น พิศวาส อนาถจิต ตกตึก ตบแผละ เฉอะแฉะ ฉีกขาด ขวดแตก

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

เสียงสามัญ : คำที่มีเสียงเดียวกับ "กา" เช่น ไป มา ดู เธอ พอ ใจ ใบลาน นาที กีฬา

เสียงเอก : คำที่มีเสียงเดียวกับ "ก่า" เช่น เบื่อ ป่า สี่ สว่าง ก่นด่า อย่าอยู่ ข่าวเก่า ใหม่กว่า
(คำตายเสียงเอก เช่น เก็บตก ปอดแหก อกหัก บาดเจ็บ)

เสียงโท : คำที่มีเสียงเดียวกับ "ก้า" เช่น ต้อง ถ้า ที่ ได้แก้ว เจ้าป้า ขี้เถ้า บ้าใบ้ หนี้เน่า ท่วมทุ่ง
(คำตายเสียงโท เช่น พูดมาก โรควูบ โชกเลือด เชือดยาก)

เสียงตรี : คำที่มีเสียงเดียวกับ "ก๊า" เช่น น้ำ ฟ้า ทิ้ง ท้อง ร้อง รู้ งิ้ว ม้าใช้ ช้างยิ้ม
(คำตายเสียงตรี เช่น นกยักษ์ รับรัก นักรบ พบพระ พัดยศ)

เสียงจัตวา : คำที่มีเสียงเดียวกับ "ก๋า" เช่น ไหม ผวา ถลำ หลายหลา หมีหมา สูสี ถูไถ หมายศาล หวานแหวว


หมายเหตุ : เราจำเป็นต้องรู้จัก คำเป็น คำตาย เพราะว่า คำตายใช้ในตำแหน่งคำเอกในโคลงได้
และการเลือกคำที่มีเสียงวรรณยุกต์เหมาะเจาะจะช่วยให้บทร้อยกรองไพเราะเพิ่มขึ้น

[อังศนา]

อักษรต่ำ

อักษรต่ำทั้งหมด.............ที่มี
ยี่สิบสี่ตัวขอ.........................กล่าวไว้
ทัดโทออกเสียงตรี.................ทั้งตับ
อย่าจับผิดไม้ใช้....................ช่วยระวังฯ

เขียนโคลงอาจซับซ้อน.......สารพัน
มีกฎเกณฑ์มีผัง.........................ผูกคล้อง
แต่สามารถสร้างสรรค์................เพิ่มเสน่ห์
อยากเก่งกาจต้องพร้อม..............พัฒนา๚ะ๛

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

อักษรต่ำ ๒๔ ตัว  :- ค ฆ ฅ ง ช ซ ฌ ญ ท ธ น พ ฑ ฒ ณ ม ฟ ย ล ร ว ฮ ภ ฬ นี้ 
..ผันได้ ๓ เสียงด้วยตัวมันเอง คือ คา (เสียงสามัญ) ค่า (ไม้เอก=เสียงโท) ค้า (ไม้โท=เสียงตรี)

ถ้าจะให้ครบห้าเสียง ก็ต้องใช้อักษรสูงคู่เสียง หรือใช้ ห. นำ เช่น

นา / หน่า / น่า, หน้า / น้า / หนา

คา / ข่า / ค่า,ข้า / ค้า / ขา

คำว่า ว้า เว้ย โว้ย โซ้ย  เค้า แล้ว แม้ว มั้ง มั้ย  ไฮ้ เฮ้ย ฯลฯลฯ 
ต้องใช้ไม้โทกำกับเท่านั้น

และอักษรต่ำเมื่อผสมกับสระเสียงสั้น เช่น อะ อิ อึ อุ โอะ ฯ
จะได้เสียงตรีโดยอัตโนมัติ จึงไม่ต้องทัดวรรณยุกต์ใดๆ ทั้งสิ้น
เช่น  นะ  คะ  ซิ  วะ  ชิ  ชะ  โชะ เชะ  ฮิ  ฮะ  เป็นต้น

..อยากให้ใครที่เคยเขียนผิดลองเขียนใหม่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งน้องลูกหิน 
(นอกจากตำแหน่งเลขาธิการชมรมหูดำ ข้าพเจ้าอยากจะแถมให้เป็น 'เจ้าพ่อแห่งไม้ตรี' ด้วย
คำไหนๆ ก็ใส่ไม้ตรีโม้ดดด) ผู้ซึ่งเรียกข้าพเจ้าว่า ป๊าอังฯ ไม่รู้ว่าจะนับญาติตามอาวุโส (ป้า)
หรือจะแปลงเพศให้ข้าพเจ้า (ป่าป๊า) กันแน่.. อิอิ

[อังศนา]

อักษรสูงต่ำห้าม…….ไม้ตรี
ไม้จัตวายิ่งหนีี……….......เตลิดหน้า
มีเพียงเอกและมีี….........โทเท่า นั้นนา
ผนึกคู่ครบเสียงห้า….......มิฉะนั้น ห. นำ

..พอดียังเห็นหัวข้อกระทู้ต้นเหตุ (ใช้อักษรสูงกับไม้ตรี)
จึงขอเพิ่มเติมเกี่ยวกับอักษรสูงอีกซักกะนิด


~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

อักษรสูง ๑๑ ตัว :  ข  ฃ  ฉ  ฐ   ถ   ผ   ฝ  ศ  ษ  ส  ห 
ผันได้เพียง ๓ เสียง  คือ  ขา (เสียงจัตวา)  ข่า (ไม้เอก=เสียงเอก) ข้า (ไม้โท=เสียงโท)

..ดังนั้นจะไม่มีคำที่ใช้อักษรสูงคำใดในภาษาไทย 
ทัดไม้ตรี หรือสามารถเปลี่ยนเป็นเสียงตรีได้ด้วยการทัดไม้ตรี
หากต้องการเสียงตรีของคำนั้น ต้องใช้อักษรต่ำคู่เสียงเท่านั้น

สือ  -  สื่อ -  สื้อ/ซื่อ   - - > ซื้อ
เถา -  เถ่า -  เถ้า/เท่า - - > เท้า
หนา - หน่า - หน้า/น่า - - > น้า

สัก - - > ซัก  (ไม่ใช่ สั๊ก)

ไหม - - > ไม้/มั้ย  (ไม่ใช่ ไหม๊)

[อังศนา]

กลบทอัษฎางค์ดุริยา

๏ น้อมก้มประนมกราบ.........เปลือยดาบประลองดู
ใจเคียงประเดียงครู............ถูกผิดประสิทธิ์พร
ร้อยกรองประคองกาย.........ยากหลายประสาทหลอน
มุกหมดประณตหมอน.........เลิกราประสาเรา

[komyen]

อยากรู้ประตูเรียน.............คอยเขียนประดิษฐ์คำ
จดจ้องประลองจำ............เพียรนั่งประนังกลอน

ฝึกมาประสามั่ว.................จวนตัวประสมตอน
เรี่ยราดประสาทหลอน.........จำต้องประคองตัว

สวัสดีครับคุณอัง  มาฟื้นความจำ  เขียนแล้วรู้สึกไม่ค่อยลงตัว

[อังศนา]

สวัสดีค่ะ คุณคมเย็น 

๏ น้อมก้มประนมกราบ.........เปลือยดาบประลองดู
ใจเคียงประเดียงครู............ถูกผิดประสิทธิ์พร
ร้อยกรองประคองกาย..........ยากหลายประสาทหลอน
มุกหมดประณตหมอน..........เลิกราประสาเรา๚ะ

๏ ลืมตายถวายตัว..............เกาะรั้วถนอมรัง
เจนจัดถนัดจัง...................ใจฉงนถนนเงา
เคยเริงเถลิงฤทธิ์................ภารกิจถกลเกลา
ฉับพลันถลันเพลา..............รักแล้งแถลงลา๚ะ๛



..แวะมาต่อเติมให้เต็มกระบวน 
(แบบไปไหนมา สามวาสองศอก)

[บอกอกูรู]

../|\..

แวะมาทักมายครับ

อาจารย์อังศนา
สบายดีใช่มั้ยครับ

 

[อังศนา]

สวัสดีค่ะ คุณจอมอสูร 
..สบายดีค่ะ ทั้งกายและใจ 
อยู่ตรงนี้แล้วใจร่มกว่าตรงนู้นเยอะ.. อิอิ

..ขอบคุณค่ะที่แวะมาทักทาย 

[ใบไม้ทะเล]

แวะมาหวัดดีพี่อังฯค่า 

คิดถึงจังเลย  เด๋วหลังไมค์ ว่าอนาหายไปไหน 

[อังศนา]

สวัสดีค่ะ อนา 
คิดถึงง่ะ

[เก็ดถวา]

สวัสดีค่ะพี่อัง คิดถึงมากค่ะ 


หนูมาขออนุญาต เอาตัวอย่างโคลงของพี่อัง 2 บท

ไปใช้ที่บ้านเพื่อนค่ะ พอดีเค้ากำลังแปะเรื่องวิธีเขียนโคลงอยู่

แล้วพูดถึงเรื่องบาทสุดท้าย พยางค์ท้ายจะรื่นหูถ้าเป็นเสียงจัตวา อิอิ

ก็เลยมาขอเอาไปเป็นตัวอย่างค่ะ

หนูแอบไปดูพี่อังในบล้อคเรื่อยเลยค่ะ พี่อังหายไปๆๆๆ 


หวัดดีอนาด้วย.. คิดถึงด้วย 

ปล. พี่อังคะ.. เรื่องหนังของหนู วันที่ 5 นี้ มีแถลงข่าวค่ะ วันที่ 4 จะรู้แล้วว่า ตกลงเค้ายอมเรื่องชื่อไหม 

[อังศนา]

สวัสดีค่ะ น้ำหวานน้องรัก 

..อนุญาตด้วยฟามเต็มใจยิ่งค่ะ
คนอื่นยกไปจะได้ดูดี มีหน้ามีตา.. อิอิ
(เจ้าของยกไปมักกลายเป็นฉายหนังเก่าซ้ำสองเรื่องควบ)

พูดถึงหนัง.. ขอเอาใจช่วยให้การเจรจาเรื่องชื่อหนังของน้ำหวาน
ออกมาในทางที่ดี ให้กรรมการจงเปิดใจกว้างรับรู้ความสุนทรีย์นะคะ

เมื่อได้กำหนดฉาย น้ำหวานจะลงมา กท อ๊ะป่าวคะ.. พี่อังจะพาไปเลี้ยงฉลอง