ภาพโรงพยาบาลวชิรพยาบาลครับ

[ลูกไทย หลานไทย]

ทั้งหมดนี้เพราะผมเชื่อสมาชิกบอร์ดคนหนึ่งแท้ๆ   

16.00 วันเสาร์ ทันทีที่มีข่าวออกมาในบอร์ดว่า "ขณะนี้กำลังมีแท็กซี่ชุมนุมหลายร้อยคันหน้าโรงพยาบาลวัชระ พี่ป้าน้าอาลุงเหล่าซิ่มกรุณาหลีกเลี่ยงเส้นทางไปทางสะพานซังฮี้ โปรดฟังอีกครั้งหนึ่ง" ผมก็รีบจัดแจงเตรียมอุปกรณ์สำหรับติดตามข่าวได้แก่ กล้องถ่ายรูปทั้งกล้องแบบ SLR(ติดเลนส์ซูม 70-300mm) กล้องถ่ายรูปแบบ Compact(จอLCDพลิกหน้าหลังบนล่างได้ สำหรับถ่ายในมุมฉุกเฉินกรณีฉุกละหุก) และกล้องจากโทรศัพท์มือถือ(ไม่ได้กะพก แต่มันแถมพร้อมมือถือ)   พร้อมแต่งชุดที่คัดสรรแล้วว่าดูคล้ายนักท่องเที่ยวต่างชาติ(จะได้ไม่มีใครสงสัยหากจะเข้าไปแทรกซืมในกลุ่ม อีกอย่างเคยมีบางคนทักว่าผมหน้าตาเหมือนคนญี่ปุ่นอีกต่างหาก) เป้าหมายข้างหน้าคือโรงพยาบาลวชิรพยาบาล

อ้า ผมไม่เคยไปโรงพยาบาลนี้หรอกครับ แต่จำได้แว่บๆว่าในกระทู้บอกถึงสะพานซังฮี้ ก็เลยขับๆๆๆๆไปสะพานซังฮี้ก่อน ระหว่างอยู่บนสะพานก็เจอตึกอันหนึ่งโหงวเฮ้งเหมือนเป็นโรงพยาบาลมากอยู่อีกฟากหนึ่งก็ขับไปตามทิศที่เห็นขับไปขับมาก็ไม่เห็นตึกดังกล่าวแล้วเพราะตึกอื่นบัง พอติดไฟแดงผมก็ลงจากรถวิ่งไปเคาะกระจกแท็กซี่ที่อยู่ใกล้ๆเพื่อถามว่าโรงพยาบาลไปทางไหน ทำอย่างนี้สุดท้ายก็ไปถึงโรงพยาบาลวชิรจนได้

พอหาที่จอดได้ปุ๊บผมก็ลองเดินๆสำรวจ(จากที่ได้อบรมถ่ายภาพมา หลักการข้อแรกในการถ่ายภาพคือควรเดินสำรวจรอบๆก่อนเพื่อหามุมที่สวยที่สุดในการถ่ายรูป) พอเดินสำรวจปุ๊บก็เจอแท็กซี่เลี้ยวเข้ามาในโรงพยาบาลทันที ตอนแรกนึกว่ามาแล้วเว้ยแต่มองดีๆ อ้าวมาส่งผู้โดยสารแล้วก็ออกไป เป็นอย่างนี้ประมาณสามสี่คันโดยแต่ละคันห่างกันประมาณ 1 นาทีจนในที่สุดผมก็มั่นใจว่าหากต้องการให้มีแท็กซี่ในโรงพยาลนี้ประมาณ 100 คัน จะต้องรอเป็นเวลา 1 ชั่วโมง 40 นาที มืดกันพอดีงั้นคงไม่รอถ่ายรูปชุมนุมแท็กซี่แล้วดีกว่า

รูปข้างล่างนี่เป็นรูปที่ถ่ายด้วยกล้องมือถือ N72 ครับ

[ลูกไทย หลานไทย]

ระหว่างไม่รู้จะทำอะไรดี ก็เลยเดินไปเรื่อยๆบริเวณข้างหน้าโรงพยาบาล ก็เจอพระบรมราชาวนุสาวรีย์ของรัชกาลที่ 6 และเห็นป้ายประกาศหน้าโรงพยาบาล ดังนี้ครับ

"
เรา สมเด็จพระปรเมนทรมหาวชิราวุธ พระมงกุฎเล้าเจ้าแผ่นดินสยาม ขอประกาศแด่บรรดาอาณาประชาชนกรุงเทพมหานครทราบทั่วกัน
ด้วยเรามาคำนึงถึงโบราณราชประเพณีที่มีมาว่า พระราชาธิบดีเมื่อได้ผ่านพิภพแล้วทรงรำพึงถึงบุพเพกตปุญญตาที่ได้ทรงสั่งสมมาจนพระองค์ได้บรรลุถึงซึ่งตำแหน่งที่สูดสุดในแผ่นดินได้ทรงรับมอบเป็นผู้ครอบครองรัฐสีมา แผ่อาณาเหนือประชาชน ให้อยู่ร่มเย็นเป็นสุข จึงทรงสร้างพระอารามขึ้นไว้ให้เป็นเครื่องเฉลิมพระราชศรัทธา และเพื่อให้เป็นสถานที่สถิตย์แห่งภิกษุสงฆ์ผู้ทรงศีลสุตาธิคุณ เป็นผู้ค้ำจุนพระบวรพุทธศาสนาให้ถาวรอยู่ เพื่อประโยชน์แห่งนิกรชน นับว่าพระมหากษัตราธิราชทรงกระทำการเพื่อประโยชน์แห่งชาติบ้านเมืองและผสกนิกรได้อย่าง ๑ ส่วนตัวเราเอง เมื่อได้รับภาระเป็นผู้ปกครองท่านทั้งหลายต่างพระองค์พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวปิยมหาราชแห่งคนไทย และสมเด็จพระบรมชนกนารถของเรา เราก็ได้รำพึงถึงพระราชประเพณีโบราณอันกล่าวมาแล้วนั้น แต่มารู้สึกว่าในกาลปัตยุบันนี้ พระอารามสำคัญๆ ในพระมาหานครนี้ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวในพระบรมราชวงศ์จักรีที่ได้เสวยราชย์มาก่อนเราถึง ๕ รัชกาลแล้วนั้น ก็ได้ทรง สฐาปนาขึ้นไว้แล้วหลายพระอาราม ตัวเราผู้เป็นทายาทสืบสันตติวงษ์ก็มีหน้าที่เป็นผู้บำรุงพระอารามเหล่านั้นอยู่แล้ว ครั้นว่าเราจะสร้างสฐาปนาพระอารามขึ้นใหม่ ก็จะเกินแก่ความเจำเป็นในส่วนทางบำรุงพระศาสนาซ้ำจะเป็นภาระเพิ่มขึ้นโดยไม่มีผลดีเพียงพอ แต่ครั้นว่าเราจะเพิกเฉยเสียไม่กระทำสิ่งหนึ่งสิ่งใดขึ้นเป็นสาธารณประโยชน์ ก็ดูประหนึ่งว่าเราไม่รู้จักรำฤกถึงบุพเพกตปุญญตา ไม่รู้สึกความภาคภูมิในใจที่ได้รับตำแหน่งอันสำคัญ อันที่จริงนั้นตั้งแต่เริ่มแรกมาเราก็ได้รู้สึกอยู่แล้วด้วยความภาคภูมิใจและความหนักแห่งภาระที่เราได้รับมาโดยเป็นทายาท แห่งพระบาทสมเด็จบรมชนกนารถ ได้คิดอยู่เสมอที่จะหาทางสำแดงให้ปรากฏว่า เราปรารถนาที่อันใดอันหนึ่งขึ้นไว้เพื่อสาธารณประโยชน์แห่งผสกนิกร จึงได้ตกลงว่าจะจัดสร้างโรงพยาบาลขึ้นสำหรับจังหวัดกรุงเทพฯ "

ถึงได้รู้ว่าโรงพยาบาลนี้มีประวัติเก่าขนาดนี้เลย 

ส่วนฉบับเต็มสามารถหาอ่านได้จากตรงนี้ครับ http://www.vajira.ac.th/php/modules.php?name=Content&pa=showpage&pid=26

[ลูกไทย หลานไทย]

ระหว่างนั้นผมก็เลยเริ่มเดินเรื่อยเปื่อยไปเรื่อยๆ ความใหม่ของตึกดูเหมือนจะไล่จากข้างนอกไปสู่ศูนย์กลางของพื้นที่ครับ คือยิ่งอยู่ส่วนขอบนอกจะเป็นตึกใหม่ แต่เข้าใจว่าตึกที่เก่าที่สุดจะอยู่ตรงกลางของพื้นที่ที่เป็นเขตโรงพยาบาล

ระหว่างที่ผมเดินเข้าไปผ่านตึกใหม่และเข้าไปบริเวณตึกที่เก่ากว่านั้นก็มีเสียงผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้นว่า "ซื้อล็อตเตอรี่ไหมค้า พรุ่งนี้รวย"

ผมมองไปตามเสียง เจอผู้หญิงคนหนึ่งขายล็อตเตอรี่ แต่เอ ดูเหมือนตาบอดนี่นา แล้วรู้ได้อย่างไรว่าผมเดินเข้ามา

[ไทมุง]

ทั้งหมดนี้เพราะผมเชื่อสมาชิกบอร์ดคนหนึ่งแท้ๆ   

  ก็ไปเชื่อ sky มากไปทำไมหล่ะ 

[ลูกไทย หลานไทย]

"เอ้อ ครับ ป้ามีขายแยกเป็นใบๆหรือเปล่า" เอาวะ เงินเดือนแค่นี้เก็บเท่าไหร่ก็ไม่พอค่าแต่งงาน ลองเสี่ยงโชคทางนี้บ้างก็ดี

"อู๊ย ป้าไม่มีขายเป็นชุดหรอกจ้ะ อยากได้เบอร์ไหนก็เลือกเอา" ป้าขายล็อตเตอรี่ตอบผม

ผมมองไปตัวเลขมันลานตาไปหมด เริ่มจนปัญญา"งั้นป้าเลือกให้ผมหน่อยแล้วกันครับ"

"เอาอย่างนี้ ป้ามีล็อตเตอรี่ใบหนึ่ง หลานดูเอาแล้วกันว่าชอบไหม" ว่าแล้วป้าคนขายก็หยิบล็อตเตอรี่จากกระเป๋าเสื้อออกมาต่างหากให้ผม

ผมรับมาเสร็จ ก็เอามาเปรียบเทียบกับล็อตเตอรี่บนแผงแกทันทีว่านี่แกหยิบใบปลอมย้อมแมวให้ผมหรือเปล่า หลังจากที่ตรวจสอบเนื้อกระดาษ วันที่ออกรางวัล ฯลฯ ว่าน่าจะเป็นของจริง ก็ตกลงว่าเอาใบนี้แหละ ลึกลับอย่างนี้ต้องถูกรางวัลแน่นอน เหมือนๆนิยายลึกลับที่เคยอ่าน ว่าแล้วก็บอก "เอาใบนี้ก็ได้ป้า"

"โอ้ พ่อคุณ" ป้าแกอุทาน "เป็นคนดีจริงๆ ขอให้ถูกล็อตเตอรี่ให้ร่ำให้รวยนะลูกนะ" ป้าอวยพรให้ผมอย่างดีใจ หลังจากฟังแกอวยพรอีกพักหนึ่งผมยิ่งระแวงใหญ่ว่าน่าจะโดนขายล็อตเตอรี่ปลอมอีกครั้งหนึ่ง แต่ก็ดูเหมือนสายไปแล้ว ครั้นจะเปลี่ยนใจก็ไม่กล้า เลยพับเก็บใส่กระเป๋าไป หลังจากนั้นผมก็มองโน่นนี่นั่นแถวๆนั้นอีกพักหนึ่ง

มองกลับไปอีกครั้ง ป้าคนนั้นเก็บแผงกลับไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้

[ลูกไทย หลานไทย]

ขอโม้เรื่องล็อตเตอรี่ลึกลึบเพียงแค่นี้ครับ  เดี๋ยวผิดคอนเซ็บกระทู้

หลังจากที่ไม่เห็นป้าอยู่ตรงนั้น ว่าไปแล้วตอนนี้มันก็เย็นแล้วผมก็ไม่ค่อยจะเห็นใครสักเท่าไหร่  ก็ถึงตอนเริ่มสำรวจพื้นที่ที่เป็นตึกเก่า

ผมชอบตึกเก่าๆอยู่อย่างหนึ่งครับ งานของเขาค่อนข้างจะมีรายละเอียด น่าเสียดายผมมาถ่ายรูปตอนเย็นแล้ว รูปพวกนี้ผมใช้ ISO1600 noise กระจายเลยครับ

รูปนี้ผมชอบตรงที่หน้าต่างต่างระดับนี่แหละครับ

[ลูกไทย หลานไทย]

แต่น่าเสียดาย ตึกเหล่านี้ตอนนี้อยู่ในสภาวะที่ทรุดโทรมมากครับ เข้าใจว่าการบูรณะนั้นคงจะทำลำบากเพราะค่อนข้างเก่ามากแล้ว แต่ก็น่าเสียดายหากจะปล่อยให้ทรุดโทรมอย่างนี้ไปเรื่อยๆ

[ลูกไทย หลานไทย]

ตอนเห็นระเบียงข้างบนนี้ โอ้ว อยากปีนขึ้นไปข้างบนมากครับ เพราะระเบียงเตี้ยๆอย่างนี้ผมไม่เคยเห็น ประตูข้างล่างเขาปิดไว้ไม่ได้ล็อกกุญแจ ครั้นจะเปิดเข้าไปนั้นก็ แหะแหะ กลัวครับ กลัว

[ลูกไทย หลานไทย]

หลังจากถ่ายตึกภายนอกได้พักหนึ่งก็ถึงเวลากลับครับ เพราะแสงก็ไม่ค่อยจะมี แต่สรุปสุดท้ายว่าโอเค กะจะมาเป็นตากล้องถ่ายชุมนุมคน แต่สุดท้ายก็กลายเป็นตากล้องถ่ายตึกเก่าแทน ได้อีกบรรยากาศไป

จบแล้วครับ ขอบคุณคร้าบ 

ปล. คุณไทมุง ค่าน้ำมันน่ะยังเป็นเรื่องจ้อย ผมยังโดนแฟนเทศนาอีกกระบุงหนึ่งฐานที่ลืมไปว่าเย็นนี้นัดกันไปดูหิ่งห้อยที่แม่กลองแต่กลับมาที่นี่แทนครับ 

[ไทมุง]

ถ่ายรูปมีมุมกล้องดีมาก  คุ้มกับที่โดนแฟนด่า อิ อิ 

คุณสังฯ น่าไปถ่ายรถถังด้วย เอาแบบมุงมองของคุณสังฯ นะ

น่าจะได้รูปดีๆ เก็บไว้เป็นที่ระลึก

[อังศนา]

อิอิ.. พึ่งเห็นกระทู้นี้ค่ะ 
คุณ ลทลท นี่มีวิญญาณของนักข่าวเต็มตัวเลยนะคะเนี่ย 
รูปหน้าต่างลดหลั่นกันไปมานั่นสวยจริงๆ เสียด้วย นับว่าไม่เสียเที่ยว
แต่บรรยากาศวังเวงออกเนอะ ถ้าอยู่จนมืดกว่านั้นคงไม่สู้ดี
..คนปอดแหกเห็นแล้วกัวววว 

[THE THIRD WAY]

แล้วเจ้ากรมข่าวที่บอกว่า
มีการรวมตัวเป็นพันคันแล้ว

จขกท ไม่คิดถึงแย่หรือครับ

[(ก้อนหิน) ละเมอ]

จากภาพ... เห็นว่ามีการรวมตัวกันนับพันคน 


หมาสักตัวยังไม่มี...

[นายเบียร์]

โดนแฟนด่าเรื่องนิดหน่อยครับ ได้ภาพแบบนี้ถือว่าคุ้ม ฮิๆ

[buntoshi]

คิดถึงอดีต ครับ ไม่อยากบอกว่า ผมเกิดที่นี่ 

คนที่ให้ข่าว เค้าก็รีบแหล่ะครับ เพราะเห็นว่าเป็นประโยชน์กับ ความสุขตัวเอง ก็เข้าใจครับ 

[อมพระมาพูด]

 

อ่า...ตกลงถูกหวยป่าวคับ อิอิ

[นทร์]

ผมเคยถ่ายรูปแต่ด้านนอก

เข้าไปถ่ายข้างในได้ด้วยเหรอครับ

คิดว่าข้างใน คงถูกปล่อยร้างซะอีก

 

[นายเกตุ]

โอ้ว.........พระเจ้าจ๊อดเป็นงานชุมนุมที่เงียบดีมาก

[ปุถุชน]

ผมมาร่วมความหลังกับเจ้าของกระทู้บ้าง...

ปีนั้นเป็นปีหนึ่งในรัฐบาล"หอยเน่า"
วันนั้นเป็นวัน"ลอยกระทง"พอดี

ผมพาแขกญี่ปุ่น 4 คนไปลงเรือล่องแม่น้ำเจ้าพระยา
แขกญี่ปุ่นของผม ตื่นตาตื่นใจกับกระทงน้อยลอยบนคลื่นที่เห็นสลัว ๆ

หลังจากอิ่มเอมกับบรรยากาศวัน"ลอยกระทง"แล้ว
ผมพาแขกกลับโรงแรมที่พักถนนรามบุตรี
แล้วกลับที่พัก.....

ไม่นานนัก ก็ได้รับโทรศัพท์จากพนักงานโรงแรมว่า
แขกผู้ใหญ่คนหนึ่งไม่สบาย เจ็บท้องมาก

ผมจึงต้องไปรับแขกคนนั้นไปส่งโรงพยาบาลวชิระที่ใกล้ที่สุด
ก่อนจะพ้นเวลา"เคอร์ฟิว"ของรัฐบาล"หอยเน่า"...

ปรากฎว่าชาวญี่ปุ่นเป็น"ใส้ติ่ง/ลำใส่"อักเสบ ต้องผ่าทันที
ต้องทำพิธีการต่าง ๆ กว่าจะผ่าเรียบร้อยก็เกือบ"ตีสาม"แล้ว
นางพยาบาลถามว่าผมจะกลับหรือจะรอจนถึงรุ่งเช้าพ้น"เคอร์ฟิว"

ผมบอกว่าจะกลับ ขอให้หมอเซ็นรับรองด้วย
หลังจากได้รับ"ใบรับรอง"แล้ว จะเดินกลับทางเดิม
นางพยาบาลบอกว่าจะไปส่งผมข้างนอก

ผมเกรงใจ จึงปฎิเสธว่าเดินไปได้....
ผมเดินลงจากเรือนพยาบาลที่มีไฟสว่างตามระเบียงไม่มากนัก
ผ่านทางเดินเล็กลัดเลาะไปเพื่อจะไปด้านนอก ที่จอดรถยนต์ของผม

ระหว่างทางผ่านหอกลาง มองไปสองข้างทางมีโลงศพวางซ้อน ๆ
รอญาติมารับในวันถัดไป  ผมรู้สึกหนาวขึ้นมาทันที.....

[ลูกไทย หลานไทย]

เอ้อ....

ไม่ได้มีเจตนาขุดกระทู้ของตัวเองนะครับ

แค่อยากขอบพระคุณ เพื่อนๆ พี่ๆ ที่เข้ามาเยี่ยมกระทู้ครับ 

คุณไทมุง ท่านอาจารย์พี่ คุณอมพระมาพูด คุณนายเบียร์ คุณ THE THIRD WAY คุณ (ก้อนหิน)ละเมอ คุณ นทร์ คุณ นายเกตุ คุณ ปุถุชน

_/\_  ขอโทษที่ไม่ได้มาตอบแต่แรกครับ 

ไม่ได้ถูกหวยด้วยครับ as usual

 

ในอีกสองอาทิตย์หากไม่มีอะไรผิดพลาด ผมจะเดินทางตะลอนๆพักผ่อนครั้งใหญ่ 5 วัน หากเป็นจริงก็จะเอารูปที่คาดว่าจะไปมาปะที่นี่ครับ (หากไม่อยากดูรูปของผม ตัวผมก็จะสมัครเป็นชื่ออื่นเข้ามาปะรูปให้ดูที่นี่อยู่ดีครับ น่าจะตบตาหลายคนได้)

[ไทมุง]

ในอีกสองอาทิตย์หากไม่มีอะไรผิดพลาด ผมจะเดินทางตะลอนๆพักผ่อนครั้งใหญ่ 5 วัน หากเป็นจริงก็จะเอารูปที่คาดว่าจะไปมาปะที่นี่ครับ

(หากไม่อยากดูรูปของผม ตัวผมก็จะสมัครเป็นชื่ออื่นเข้ามาปะรูปให้ดูที่นี่อยู่ดีครับ น่าจะตบตาหลายคนได้)

 

[สี่หามสามแห่]

น่าจะบูรณะ แล้วทำเพิ่มมูลค่าได้เยอะเลยนะนั่น ครับ

บรรยากาศ ดีๆอย่างนั้น ..เสียดาย