สูงล้ำ ค้าฟ้า ภูผาแกร่ง
เป็นเจ้าแห่ง ขุนเขา เหล่าภูผา
กำบังหลอก หมอกทะมืน หมื่นเมฆา
ปิดบังตา ลอยเด่น ไม่เห็นดิน
เจ้าลืมพื้น พสุธา ที่มาค้ำ
ยิ่งสูงล้ำ ยิ่งใหญ่ ให้ถวิล
ลืมเสียงนก เสียงใบไม้ เคยได้ยิน
ลืมหมดสิ้น กลิ่นปุบผา สุมามาลย์
สูงล้ำ ค้ำฟ้า ภูผาโดด
ปิดบังโสต บังตา น่าสงสาร
ดูไม่จืด มืดมน อนธการ
ทรมาณ สูงแล้วหนาว ร้าวคีรี
ดูเหมือนแกร่ง แต่ข้างใน อะไรกร่อน
พึงสังวรณ์ แบกหนัก แบกศักดิ์ศรี
ยิ่งสูงใหญ่ ใยยิ่งแบก แปลกสิ้นดี
เขาลูกนี้ สูงกี่โยชน์ โปรดจงฟัง
ถอยหนึ่งก้าว ทะเลกว้างไกล ในภาษิต
ได้รู้ทิศ ลายแทง เป็นแผนผัง
อันอัตตา มารมายา เวลาบัง
บอกกี่ครั้ง ไม่ชำแรก แทรกดวงมาลย์
เสียงธุลี เสียงน้ำค้าง กลางใบหญ้า
เปล่งวาจา ถึงเขาใหญ่ อันไพศาล
เสียงน้อยน้อย ด้อยพลัง ไม่กังวาล
กังสดาล ผ่านหมู่เมฆ ถึงเอกคีรี
ยิ่งใหญ่ยิ่งต้องฟัง เสียง มด หนอน ใบไม้ น้ำค้าง ธุลีดิน
