ยามค่ำย่ำสนธยา สิ้นแสงรวีส่องหล้า โอ้ถึงเวลาแล้วสิเรา
จิตใจแสนเศร้า ต้องพรากจากถิ่นเรา ถิ่นที่เรารู้ดี
ยังแว่วยินเสียงระฆัง คงครางหลงเหลือก้องดัง นานนานครั้งเตือนฤดี
ภาพลวงหรือนี่ ติดแน่นชีวี ไม่มีที่จะหายไป
* จำใจจำลา จำจากพรากมาถิ่นชมพูฟ้าแสนอาลัย
ไม่อยากคลาดคลา แต่วันเวลาผลักไส จำจากไปด้วยน้ำตา
วันเคลื่อนเดือนคล้อยลอยไป ยิ่งคิดแสนว้าวุ่นใจ เราต้องจำไกลไม่หวนมา
ถิ่นรักของข้า โอ้แดนชมพูฟ้า ชั่วชีวิตข้าไม่ลืม
คำร้อง : เทิ่ง สติเฟื่อง
ทำนอง : ใหญ่ นภายน
http://www.sk.ac.th/index.php?option=com_content&task=view&id=167&Itemid=109
