ส่วนน้องเดือน ยิ้มหวาน ปานน้ำผึ้ง
พอมาถึง นั่งเขิน เกินใครเขา
ได้แต่นั่ง กินลม สมใจเรา
คนอื่นเขา นั่งหม่ำ เดือนช้ำใจ เธอบอกว่า ผิดที่ หนูนี้แย่
เหมือนจะแพ้ ทานไม่ลง คงไม่ไหว
โอ้! โรคนี้ ขาดทุน คุณว่าไง
เจอครั้งใหม่ ให้กินฟรี ดีไหมเธอ
นั่งคุยกัน ยันเที่ยงคืน ถึงฝืนกลับ
บางคนรับ ข้าวต้มต่อ ขออย่าเผลอ
กลับตีสาม ตามเวลา ท่าจะเบลอ
ทั้งเราเธอ ง่วงเหงา ถึงหาวนอนหลายคนบ่น อดร้อง จ้องเพลงแล้ว
คุยเสียงแจ้ว ลั่นดัง ฟังสลอน
ไว้ครั้งหน้า แก้ตัว ไม่มั่ววอน
ให้ไมค์-ร่อน บรรเลง ร้องเพลงกัน.