ปราสาททราย,เข้ามาทักทาย

[ศิริโสภณ]

หลังทุ่งดอกหญ้า-ปราสาททราย     

หลังทุ่งดอกหญ้า-ปราสาททราย
ยืนร่างเรียงราย-รายทางผ่าน
ลมเติม  ฝนแต้ม แต่เนานาน         
จึงตระการแกร่งไกรในชำรุด
เก็บเนื้อทรายนวลอวลอบร่าง         
สะสมบ่มน้ำค้างบริสุทธิ์
อาบไอไคลเหงื่อเนื้อมนุษย์         
ในซากส่วนชำรุดไปตามกาล
ในลมเหนือห่มหนาวกราวกรีดเนื้อ      
ก็อุ่นเอื้อแก่คนบนทางผ่าน
กล่อมใครใครที่ทดท้อทรมาน         
ให้ตระกองกอดวิญญาณผ่านทุกข์ภัย
อีกพายุฝนย้ำกระหน่ำโบย         
ข้าโอบร่างราโรยโหยห่มไห้
ให้ผ่านร้อนผ่อนคลายลมหายใจ      
และกล่อมทุ่งอำไพเบื้องหน้านั้น
แด่ผู้ผ่านมาตรงดงดอกหญ้า         
ผู้ผ่านมาเติมไฟในฟืนฝัน
ปราสาททรายหลังทุ่งที่คุ้งตะวัน      
จะกล่อมเกลาคืนวันให้งดงาม