ขำที่ ขาว ถือตนจะปนทั่ว
ขาว คิดมั่วไม่เอาใคร ไม่ถือหาง
ขาว ถือตัว ว่ามีจิตคิดเป็นกลาง
แต่ ขาว ด่าง ให้ข้องจิต คิดชอบกล
ขาว ไม่มีใครเห็นให้เด่นสวย
ขาว จึงฉวยครานี้อีกทีหน
ขาว เข้าแทรกฉ้ออ้างอย่างลืมตน
บอกผู้คน ขาว สิแท้หนา น่าชื่นชม
อันสองสี มีมาแต่ช้าก่อน
มิอาจย้อนไหลม้วนชวนผสม
ด้วยเลว-ดี ไม่มีสิทธิ์ คิดนิยม
หากจะจม ผสมขุ่นคงวุ่นวาย
จะเป็นด่าง มิเด่นดีทั้งสีหนึ่ง
ขาว อย่าทะลึ่ง ถมึงท่า น่าสงสัย
อันมวลน้อย อยากเด่นจะเป็นภัย
จะอัปรา น่าอาย แก่ศักดิ์ตน
