เล่าเรื่องดูนก

[ภูพาน]

คิดเหมือนกันว่าเอ๊ !!!   จะเอาอะไรมาเล่าให้เพื่อนฟังดีในวันหยุดพักผ่อน
เอาประสบการณ์กาลครั้งหนึ่งมาเล่าดีกว่า
เพื่อนคนหนึ่งมาชวนบอกว่า "ไปดูนกกันไหม?" 
เออ ! มันสนุกตรงไหนหว่า (ถามตัวเอง) เคยแต่ไปเดินเที่ยวป่า  เที่ยวน้ำตก
ถามรายละเอียด มันก็ไม่ยอมบอก (ไม่รู้เหมือนกัน...ฮาฮา....)
"เออน่า....เดี๋ยวไปเองก็รู้เองแหละ"
นิตยสาร ADVANCED THAILAND GEOGHAPHIC (ATG)
เขาจัดทริปดูนกนี้  เพราะมีทุนฟรีบางส่วนจากบริษัทขายกล้องยี่ห้อหนึ่ง
(โปรโมทกล้องเขาล่ะ)  ทางนิตยสารออกทุนส่วนหนึ่ง
คนสนใจไปดูนกออกส่วนหนึ่ง(แต่ก็ถูกมาก)
 
สถานที่ไปเขาเลือกแบบไม่ไกลนัก  เดินทางไปกลับวันเดียวได้
ครั้งแรกที่ไปคือบึงบอระเพ็ด  จังหวัดนครสวรรค์
บึงน้ำจืดที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทย  อยู่ไม่ไกลจากกรุงเทพฯ
ที่นี่เป็นที่เดียวในโลกที่พบ "นกเจ้าฟ้าหญิงสิรินธร"
(ขณะนี้ไม่มีใครได้พบอีกเลย...อาจสูญพันธุ์ไปแล้วก็ได้)

         

เดินทางมาถึงบึงฯ  ทางผู้จัดเขาจะสอนหลักการดูนกเบื้องต้น
ชนิดของนก  โครงสร้างนก  ถิ่นที่อยู่  อื่นๆ .....
รวมทั้งสอนการใช้กล้องดูนก (เครื่องมือหากินของนักดูนก...ไม่ได้กินนก..นา)
ถ้านักดูนกบอกว่าจะไปส่องนกหรือล่านก  หมายความว่าส่องดูนกจริงๆ
ไม่เหมือนกับนายพรานนะครับ

"เอ้า ลงเรือเลยครับ"  เสียงทีมงาน (วิทยากร)  ร้องบอก 
ในเรือไม่ร้อนมากเพราะเขามีหลังคาเป็นผ้าใบผืนเล็กๆ

   

นั่งชมนกชมไม้ไปเรื่อยๆ  มีพืชน้ำ  ดอกบัว  ปลา  และนกบินร่อนกันทั่วไป

       

วิทยากรท่านก็ร่ายยาวถึงนกชนิดต่างๆ  นกยาง   นกกระสา  นกปากห่าง
เหยี่ยวต่างๆ อื่นๆ....มากมาย   ผมเองก็จำไม่หวัดไหวแต่ที่จำได้คือนกอีแจว

       

มีเรื่องเล่าให้ฟังว่า  นกตัวเมียชนิดนี้แปลกว่านกชนิดอื่น  ตัวเมียเมื่อผสมพันธุ์แล้วก็จะแจว
ไปมีกิ๊กใหม่  ปล่อยให้ตัวผู้เลี้ยงลูก ..!!!!  นี่จึงเป็นที่มาของ "นกอีแจว" 

บึงบอระเพ็ดนับเป็นแหล่งดูนกน้ำที่สำคัญแห่งหนึ่งของไทย
นกจะมีมากในฤดูหนาว เพราะมีทั้งนกประจำถิ่น
และนกอพยพ (อพยพมาจากจีนและประเทศหนาวอื่น)
้ผมมีปัญหาเล็กน้อยกับการใช้กล้อง  ปรับโฟกัสไม่ค่อยทัน
ทีมงานชี้ให้ดูนก  กว่าจะปรับโฟกัสได้ก็เห็นแต่ "ก้นนก" ....ฮาฮา......
อยากเห็นนกทั้งตัวชัดๆ ก็เอาหนังสือนก (Birds of Thailand) มาเปิดดูนั่นเอง
ตอนเที่ยงทุกคนกินข้าวอย่างเอร็ดอร่อยเพราะหิวมาก
ก่อนกินมีแซวกันเล่นว่า "มีลาบนกหรือผัดนกหรือเปล่า"  ....ฮาฮา.......

ที่นี่สามารถดูนกได้ทั้งในบึง และรอบๆ บึง  ช่วงบ่ายเราเดินดูกันเป็นกลุ่มย่อย
นัยว่ากลุ่มย่อยเพื่อให้คนน้อย  เสียงจะได้ไม่ดังมากเวลาเสวนากัน
เดี๋ยว "นกรู้"  (นกตื่นน่ะ  ......)  มีทางเดินให้เลือกเดินแบบสบายๆ 
มีหอคอยให้เราได้ปีนขึ้นไปยืดเส้นยืดสายกัน   หลังจากที่ขดในเรือ
วิทยากรดูนกหลายคนเป็นรุ่นน้อง แต่เก่งและแข็งแรงครับ
เดินแบกกล้องเทเลสโคป(กล้องตาเดียว)  กับขาตั้งอันเบ่อเร่อ
เดินตัวปลิว  เราแค่แบกกล้อง 2 ตาตัวเล็ก  เดินไปหอบไปพลาง

             

เมื่อวิทยากรหานกเจอ  ก็จะเรียกให้พวกเรามาเข้าคิวดู
ที่กล้องเทเลฯ  นับ  1 2 3  เอ้าพอแล้ว...  "คนต่อไป"   
ตกเย็นจะมีการรวมตัว  นับชนิดนกที่แต่ละคนไปเจอมา
นับรวมกันทั้งหมด  ท้ายรายการแจกรางวัลด้วย
มีของขวัญเล็กๆน้อยๆ เช่นเข็มกลัดรูปนก
สำหรับคนที่ตอบคำถามเกี่ยวกับนกได้

การดูนกที่บึงบรเพ็ดครั้งนั้น  จึงเป็นที่มาต่อเนื่องจนถึงปัจจุบันของผม
ทริปอื่นๆ จะทยอยเล่าในเวลาอันสมควร  เสียดายทริปแรกๆ
ไม่มีกล้องเป็นของตัวเอง  เลยไม่มีรูปที่ถ่ายเองมาโชว์
(ภาพที่นำมาประกอบเรื่องขอยืมมาจากที่อื่น)
มีคนบอกว่านกนั้นเป็นสีสันของป่า  การเที่ยวเดินป่าถ้าดูนกด้วย
เหมือนกับการได้รับโบนัสเพิ่ม  คุณล่ะ?   ถ้ายังไม่มีโอกาศไปเดินเที่ยวป่าไกลๆ
ลองสำรวจดูนก หรือสัตว์แถวๆ บ้านดูสิ
จะได้รับความ "เพลิดเพลิน" และ "แก้เหงา" ได้ในวันหยุดของคุณ

ขอบคุณรูปภาพจาก
http://www.fisheries.go.th/if-nakhonsawan/boraped.htm
http://www.tu.ac.th/usr/bird/pic20.htm
หนังสือ  A guide to the Birds of thailand , Boonsong Lekagul,Philip D. Round

[อังศนา]

..เคยมีเพื่อนฝรั่งที่ชอบดูนก
เวลาไปเที่ยวไหนๆ กัน มักจะถูกชี้ชวนให้ดูนกประเภทต่างๆ อยู่เสมอ
ซึ่งเป็นที่ตื่นตาตื่นใจของเขา แต่เราไม่เคยสนใจมาก่อน ทำให้พลอยตื่นตาไปด้วย
พอเขากลับประเทศไป ก็เลยไม่มีคนคอยชี้ชวนให้ดู

..บางครั้งนึกอยากจะไปกับทริปดูนกอยู่เหมือนกันนะคะ
เพราะสถานที่เขาจะไปกันน่าสนใจ แต่มาติดตรงที่ไม่มีอุปกรณ์
แถมเป็นคนที่ค่อนข้างตาเซ่อค่ะ  ประมาณว่าคนทั้งทีมเขาเห็นหมดแล้ว
แต่ข้าพเจ้ายัง.. ไหนๆ อยู่เลย

..จนแล้วจนรอดก็ไม่ค่อยได้เห็นอะไรเป็นชิ้นเป็นอันกับใครเขา.. ไม่ว่าเขาจะดูอะไรกัน

[snowflake]

นกเจ้าฟ้าหญิงสิรินธร
ธ นะคะ คุณ ภูพาน
หวังว่าคงไม่โกรธที่ทัก 

เขียนดีนะคะ เห็นแววมาแต่กระทู้จะพัฒนาใคร
ที่ดูท่าจะยากกว่าเข็นครกขึ้นภูเขา   

แล้วจะมาอ่านใหม่ 

[เสลา]

รออ่านทริปต่อไปของคุณภูพานค่ะ
อย่าลืมกล้องถ่ายรูปมาฝากเพื่อนๆด้วยนะคะ 

[มีวิตามินบี1]

ชอบดูนกมากเหมือนกันค่ะ  เป็นคนสอนดูนกของคณะมา 2 ค่ายแล้ว  แต่ไม่ค่อยได้มีโอกาสไปดูนกเพราะเรียนหนัก  ไม่ค่อยมีเวลาเลยค่ะ

[ภูพาน]

ขอบคุณ..คุณ snowflake ที่ตามอ่านและแนะนำคำผิด (แก้ไขแล้วครับ)
วิทยากรที่ไปแนะนำเรื่องนกของ ATG หลายคนเป็นน้อง ม.เกษตร
ไม่รู้ว่าที่เดียวกับคุณวิตามินบี1 เรียนอยู่หรือไม่ 
ขอบคุณ...ป้าเสลาที่ให้กำลังใจครับ ทริปต่อๆ จะมีรูปของตัวเองมากฝาก
(เพราะเริ่มมีกล้องเป็นของตัวเอง  )
แล้วจะค่อยทยอยๆ นำมาเล่าช่วงวันหยุดพักผ่อนของเพื่อนๆ....

[ประกายดาว]

 

ชอบ ดูนก ค่ะ....

พ่อเป็นคน สอนตั้งแต่เด็กๆ ไปเดินป่าเขาใหญ่ ไปปางกระโดน ไปเขาพะเนินทุ่ง
ไปดูนกที่สุพรรณ ตั้งแต่ฟ้าสาง ...ภาพหนึ่งภาพที่ติดตามากๆ ก็คือ
ภาพ ฝูงนก บินกลับรัง...เรียงกัน บินมาทั้งหมู่ เป็นระเบียบแบบ นกๆ ยามเย็น

นก บินกลับรังแล้ว....

ตอนเรียนหนังสือดาวมีกลุ่ม พี่ๆ ที่ มูลนิธิรักษาพันธ์สัตว์ป่าและพันธ์พืช..จัด สนุกมาก
ก็ได้รู้จัก โลกของการดูนกอย่างจริงจังมากขึ้นค่ะ มากไปกว่านั่งดูนก ที่ สวนบ้านตัวเอง
ขอ บอกว่านกที่บ้านเยอะมากๆ ส่งเสียงประสาน จิ๊บๆ จ๊าบๆ  ทั้งวัน มีนกปรอด ที่ ท้องแดงๆ
ปีกแดงๆ ด้วยนะคะ...ตอนเช้าก็มีนกกาเหว่า มาส่งเสียงปลุกแต่มืด

[นทร์]

ไม่มีโอกาสได้ไปดูนกไกลๆ ดูแต่ในกทม

 

[(ลุง)ถึก สไลเดอร์]

เหยี่วทะเล มีให้เห็นเป็นจำนวนมากในย่านสแกนดิเนเวีย

[ลูกไทย หลานไทย]

เคยอ่านเขาบอกว่าบางทีต้องซุ่มอยู่ใน "บังไพร" ผมไม่ทราบเหมือนกันว่ามันคืออะไร แต่เดาว่าน่าจะไม่แตกต่างจากกิ่งไม้ที่พวกผมเอามาสุมๆตอนเรียนรด. กันข้าศึกและครูฝึกเห็นว่าเราหลับตอนบ่าย 

[ภูพาน]

"บังไพร" ตรงกับภาษาอังกฤษว่า "blind"
หน้าที่คือบังไม่ให้สัตว์เห็น  เพื่อให้เราสามารถสังเกตมันได้อย่างใกล้ชิด
อาจทำจากต้นไม้  ใบไม้ อะไรก็ได้ให้ดูกลมกลืนกับธรรมชาติบริเวณนั้น
สร้างบนดิน สร้างเป็นนั่งร้าน หรือขุดดินเป็นอุโมงค์ก็ได้
่รูปแบบใหม่บางทีเขาทำเป็นเต้นท์  คนเข้าไปนั่งซุ่มได้เลย  สะดวก
ติดตั้งง่าย  น้ำหนักเบาหิ้วไปไหนสะดวก 

 

ขอบคุณภาพจาก
http://www.zyworld.com/NAKARIN/HTMLearedpittaEpi3.htm