ถ้อยเสรี บนวิถีดอกไม้ ใต้แสงเดือน

[คนภูตะนาว ฯ]

....Coming Soon .......

ของขวัญปีใหม่นี้

อย่าลืมเหมาไปแจกกันนะครับ

เริ่มออกวางตั้งแต่ปีใหม่ เป็นต้นไปครับผม

[ผู้ยิ่งใหญ่ แห่งเขาพระแทว ..]

อุษณกรจะจรจาก

พลัดพรากอ้อมอุ่นอรุณสมัย

ฝ่าแรงเชี่ยวเปลี่ยวหนบนทางไกล

ร้อยสายธารน้ำใจสดุดี



สุรบถเบื้องจะจารึก

เยี่ยงสำนึกปัญวาสุธาสี

กำเนิดหนึ่งพึงสบบรรจบมี

คุณความดีวาดไว้ในชีวัน

 

มัฆวาน ฯ

จารึกกาลย้ำเตือน ณ เรือนฝัน

โดยศรัทธาดำรินิจนิรันดร์

โหมแรงกล้าประจัญประกาศชัย

 

ชัยชนะแห่งประชา

กำเนิดหนมรรคาอันยิ่งใหญ่

อำนาจแห่งเสรีประชาธิปไตย

คืออำนาจจากหัวใจชาวประชา

 

อุษณกรลับจรจาก

งามบุหลันตรึงฟากเรืองเวหา

มัฆวานรังสรรค์รวมกันมา

หมื่นแสนชาวประชาประกาศชัย

.......................

โดยคำ ลานเทวา

 

 

[ผู้ยิ่งใหญ่ แห่งเขาพระแทว ..]

บทอัศจรรย์แห่งพระเจ้า

หรือบริบทอันขลาดเขลาแห่งยะถา

โสมมนี้เจ้าได้แต่ใดมา

ไยก่อเป็นศรัทธาอันมืดมิด

 

อีกซีกฟากโลกยังโศกเศร้า

แต่อีกฟากกลับมัวเมาวิปริต

มหาอำนาจยังทระนงหลงความคิด

เข้าปล้นพร่าชีวิตโลกที่สาม

 

ความยิ่งใหญ่เสกสร้างอย่างโสมม

เป็นภาพลวงนิยมบังโหดห่าม

อารยะสาไถยในนิยาม

โลกงดงามเพียงใคร่ให้ราคา

 

หรือใครเล่าสดุดีความยำยำ

กระทืบย่ำห้วงฝันแลตัณหา

อหังการจริตอิสรา

ดื่มน้ำตาความรักจักรวาล

 

มันมาพร้อมกับปืนเถื่อน

ความตายจึงกลาดเกลื่อนสันนิษฐาน

ระงมเสียงอันคุ้นชินเหล่าวิญญาณ

สุขสำราญเช่นไรเล่ามนุษย์

 

ขอบคุณ มหาอำนาจ

ที่ยัดเยียดความอุบาทว์ไม่สิ้นสุด

หมดยุคล่าอาณานิคมจมเสื่อมทรุด

ความขัดแย้งพรายผุดทุกแห่งไป

.......................

โดยคำ ลานเทวา

 

[ผู้ยิ่งใหญ่ แห่งเขาพระแทว ..]

เริ่มแต่เหตุและผลปรากฏ

เป็นบริบทแห่งยะถา

ชีวิตนี้เจ้าได้แต่ใดมา

ถามจักรวาลมายา...บอกไม่รู้



คำตอบอันเป็นไป

เลว ร ะ ยำ จั ญ ไ ร ย่อมเห็นอยู่

รึจะใคร่ถามซึ้งมึงและกู

ความจริงดูบ่งเห็นกันเช่นไร



จากแต่เดิมเริ่มแต่เรื่อง

ปรากฏการณ์บ้านเมืองนั้นแบบไหน

ความคิดความเห็นอันเป็นไป

ถูกต้องชอบธรรมใดบ่งแสดง



มันเสื่อมทราม

ทุนนิยมนิยามการแสวง

มึงก็รู้กูก็เห็นประเด็นแดง

หรือจะให้ฟ้าแจงความหลุดพ้น



ผู้คนไม่ได้ปัญญาอ่อน

แต่เงินมันยอกย้อนเสียปี้ป่น

เบือนบี้คนนั้นแทบไม่เป็นคน

สารพัดสาละวนความขัดแย้ง



บ้านเมืองจวนจะลุกเป็นไฟ

เพราะพลพรรค จั ญ ไ ร ใครเติมแต่ง

กี่เรื่องราวหนาวร้อนสะท้อนแทง

ใครเล่าแกล้งมึน  ระ ยำ ทำไม่รู้



พอสิ้นท่า

ไร้ราคาเบือดปดให้อดสู

ก็พร่ำเพรียกยุติธรรมมาตำรู

บอกโลกให้เอ็นดูทรามสามานย์



มึงทำร้ายบ้านเมืองไม่สิ้นสุด

ยุติธรรมอมนุษย์หรือสงสาร

ความต่ำช้าอันเบือนบดปรากฏการณ์

หรือลี้ภัยประจานกฏแห่งกรรม



จึงขอประนาม

ไอ้คนทราม จั ญ ไ ร คนใจต่ำ

ผู้กอบโกยโกงกินปลิ้นกระทำ

ขอให้กรรมส่งผลอย่าพ้นภัย

........................

โดยคำ ลานเทวา

[ผู้ยิ่งใหญ่ แห่งเขาพระแทว ..]

สวัสดี ความสับสน...!

จากเราผู้ว่ายวนอุปสรรค

ที่สวยสดงดงามคือความรัก

ใคร่ทึกทักจริงแท้เอาแต่ใจ

 


สวัสดี ความงี่เง่า...!

วันวันเฝ้ามารยาทำสาไถย

คอยป้ำป้ำเป๋อเป๋อละเมอไป

สู่ดวงดาวดวงใดยังมิรู้

 


สวัสดี ความบัดซบ...!

อันบ้านเมืองพานประสบอย่างอดสู

แลนั่นนี่ขุ่นเคืองเรื่องมึงกู

เทวดาเฝ้าดูทุเรศจัง

 


สวัสดี ความยิ่งใหญ่

สูงเพียงไรจึงจะงามสมความหวัง

เห็นปีนป่ายยื้อยุดสุดกำลัง

เพื่อไปดีเด่นดังประเดี๋ยวเดียว

 


สวัสดี ความโง่เขลา....!

ซ่อนเป็นเงาเร้นใจใครแลเหลียว

ทำเป็นลึกตรึกเห็นเช่นนั้นเชียว

แท้ฟันเคียวคมบิ่นสิ้นปัญญา

 


สวัสดี นายสมัคร....!

จริยธรรมเอ็งรู้จักบ้างไหมหว่า

ความละอายหายหดหมดราคา

ยังจะมาทนอยู่มิรู้ความ

 


สวัสดี ยุติธรรม.... !

ถูกกระหน่ำจมดินอย่างหมิ่นหยาม

บริสุทธิ์อันด่างพร้อยคอยประนาม

ให้โลกทรามสับสนเพราะคนเลว

.......................

โดยคำ ลานเทวา