วันนี้เมื่อ 3 ปีที่ผ่านมา เกิดเหตุการณ์ธรณีพิบัติครั้งใหญ่ที่สุด
และเป็นเหตุการณ์ที่ไม่มีใครลืม (หรือบางคนอาจจะลืมไปแล้ว)
จากเวลาประมาณ 9นาฬิกา ของวันที่ 26ธันวาคม หลังคืนวัน คริสมาสต์หนึ่งวัน
แผ่นดินไหวบริเวณเหนือเกาะสุมาตรตรา กว่า 9.8 ริตเตอร์
ทำให้เกิดคลื่นยักษ์ ที่เรียกว่า สึนามิ ฆ่าชีวิตคนไปกว่า 200000 คนในหลายประเทศ
สำหรับประเทศไทยเอง ก็ได้รับผลกระทบร้ายแรง ไม่ว่าจะมีผู้เสียชีวิตทั้งชาวไทยและต่างประเทศ
ไม่ว่าจะเป็นการสูญเสียที่ทำกิน การสูญเสียที่อยู่อาศัย ผลกระทบต่อการท่องเที่ยวชายฝั่งอันดามัน
ทั้งนี้ เรื่องทั้งหมดเป็นเรื่องร้ายแรง
ตัวผมเองนั้นได้เข้าไปยุ่งเกี่ยวไม่มากก็น้อย
จากการเข้าไปตามศพที่หายไป และการดูแลญาติของผมเองที่ประสพเหตุการณ์และรอดชีวิต
แต่เธอสูญเสียครอบครัวเธอไปทั้งหมด
อีกครั้งหนึ่งที่ผมไปพบคือ การไปช่วยต่อเรือให้ผู้ที่สูญเสีย เครื่องมือหากินที่สำคัญที่สุด คือเรือ
ทั้งที่รัฐบาลในตอนนั้นสัญญา ว่าจะให้เครื่องมือทำกินทดแทนเท่ากับที่เสียไป
แต่น่าขำเรือที่ผ่านเข้าไปหาเขา เป็นจำนวนหมู่บ้านละลำเท่านั้น
ทั้งที่จำนวนผู้ทำมาหากินต่อหมู่บ้านนั้น ไม่ต่ำกว่า 10-20ลำ
ในการเข้าไปตอนนั้น ผมคิดว่าที่ประทับใจที่สุดคือความสามัคคีของคนในชาติ
ทุกคนพร้อมจะบริจาค ทุกคนพร้อมจะช่วยเหลือ
แต่ความเห็นแก่ตัวของคนบางกลุ่ม หรือบุคคลบางบุคคล
อาจจะทำให้มันดูหร่อยหรอลงไป
เงินจำนวนหลายๆส่วนยังไม่ลงไปสู่ชาวบ้านจริง เมื่อผ่านมาแล้วถึง3ปี
แต่เงืนจำนวนหลายๆส่วนกลับนำไปปล่อยกู้ชาวบ้านในพื้นที่ของรัฐบาลในสมัยนั้น
ให้เขาเป็นหนี้สูญ
ผมเองไม่อยากว่าอะไรมากนักเพราะมันคือเรื่องอดีต
แต่สุดท้าย คนที่ได้รับการช่วยเหลือคือคนของเขา
ไม่ใช่ผู้เดือนร้อนจริงๆ ตลอดกาล
ทุกวันนี้ศพกว่า 300 ศพยังตามไม่พบ
ขอให้ผู้ที่เสียชีวิตในเหตุการณืสึนามิ ศาสนาใดก็ตาม ขอให้ท่านไปสู่สุขคติhttp://www.oknation.net/blog/amalit1990/2007/12/26/entry-1
