ป้าเสลาให้ผมย้ายมาที่ห้องนี้ "แท้จริงแล้วทักษิณ เป็นแค่ อองลอง หาใช่โจโฉไม่"

ผมเคยตั้งกระทู้ในราชดำเนินหลายครั้งในเรื่องสามก๊ก และพบว่าหลาย ๆ คนต่างยกให้ ทักษิณ คล้าย โจโฉ... ผมก็เคยคิดอย่างนั้นเพราะเราอยู่ในที่นั้น แต่จริง ๆ อยากบอกเหลือเกินว่า... คงไม่ใช่ เพราะมีอะไรหลาย ๆ อย่างที่ทำให้ผมคิดอย่างนั้น

เช่นการกระทำหลาย ๆ อย่างของ ทักษิณ นั้นเทียบเคียงกับ โจโฉ ไม่ได้เลย โจโฉ โดยจากที่ผมศึกษามาเป็นคนฉลาด ไว้ใจคน ช่วงใช้คนดี ไม่ฟังคนสอพลอ รักประชาชน และที่สำคัญเป็นคนกล้าหาญ ผมขออนุญาติแจกแจงให้ฟังเป็นข้อ ๆ ดังนี้

โจโฉ ฉลาดเฉลียวดังที่เราได้เห็นกันบ่อย ๆ ไม่ว่า โจโฉ จะคิดอะไรเขาจะระดมคนเข้ามาเยอะ ๆ และฟังความเห็น ในขณะที่ฟัง โจโฉ จะวางตัวดีเป็นกลางปล่อยให้ทุกฝ่ายได้พูด เสนาอำมาตย์ต่างแลกเปลี่ยนความเห็นกันได้อย่างเต็มที่ นี่คือ วิธีของผู้นำที่ฉลาดแต่ที่สำคัญที่สุดที่ส่อให้เห็นถึงสิ่งนี้คือ การเลือกที่จะตัดสินใจของ โจโฉ หลายครั้งจะพบว่า โจโฉ ไม่ฟังคนฉลาดเช่น ซุนฮก หรือ ซุนฮิว เพราะอะไร เพราะสิ่งที่ ซุนฮก เสนอมานั้นมีข้อน่าแย้ง...แต่ โจโฉ จะไม่แย้ง เขาได้แต่ปล่อยให้ทุกคนพูดอย่างเต็มที่จนเจอความเห็นที่ต้องใจตนเอง นี่นับว่า ฉลาด เพราะคนฟังความคิดเห็นของหลายคนต้องมีวิจารณญาณในการฟังที่ดีและยิ่งเป็นการฟังความคิดของหลายปราชญ์หลายผู้รู้แล้วการฟังย่อมต้องใช้สติมาก ๆ แต่เท่าที่ดูแล้ว ทักษิณ ไม่มีคุณสมบัติข้อนี้เพราะที่เห็นและเป็นอยู่มันก็ได้ฟ้องอยู่ คนดี ๆ อยู่ไม่ได้เพราะขัดใจอย่างเช่น กรณีของท่านปุระชัยและในกรณีของท่านวัธนชัย ฉายเหมือนวงศ์.... นี่คือข้อหนึ่งที่ ทักษิณ ไม่เหมือน โจโฉ

โจโฉ ไว้ใจคนเต็มที่ ดูอย่างในกรณีของ เตียนอุย องค์รักษ์พิทักษ์นาย เตียนอุย พิทักษ์นายจนตัวตายเพราะอะไร เพราะ โจโฉ ซื้อใจของ เตียนอุย ได้ โจโฉ มอบความไว้วางใจให้กับ เตียนอุย อย่างมากมาย เตียนอุย คนนี้จะเป็นคนเข้าประตูหน้ากระโจมนอนของ โจโฉ ทุกครั้งเมื่อออกศึกมีสิทธิขาดในการเข้าออกกระโจมในยามดึกซึ่งถ้าไม่ไว้ใจจริงคงไม่มอบหน้าที่นี้ให้ แล้วที่สำคัญหลังจาก เตียนอุย ตายก็ไม่มีขุนทัพผู้ใดได้รับหน้าที่นี้อีกเลย การเฝ้ายามก็เป็นเวรยามและตั้งหน่วยรักษาการณ์ขึ้นมาไม่เหมือนตอน เตียนอุย อยู่ที่เขาจะยืนถือทวนและเฝ้าอยู่คนเดียว...ทั้งคืน และการที่ เตียนอุย ยอมตายนั้นก็เป็นการพิสูจน์เรื่องนี้ได้ดี ผมเชื่อว่า ไม่มีคนดีที่ไหนจะพลีชีพให้คนที่ตนเองไม่รัก และไม่มีอะไรที่จะทำให้ขุนศึกผู้ชาญสงครามรักได้เท่ากับเจ้านายที่ดี
ไม่ใช่ เตียนอุย คนเดียวที่ภักดีกับ โจโฉ จนตัวตาย ยังมียอดปราชญ์ที่ผมชื่นชมอย่าง กุยแก อีกด้วย คำก่อนตายของ กุยแก นั้นยืนยันได้เป็นอย่างดี "ข้าน้อยติดตามนายท่านมานาน นายท่านเป็นคนที่มอบความไว้วางใจให้แก่ข้า ข้าจึงปลงใจภักดีเจ้านายอย่างถวายหัว เมื่อ กุยแก จากไปแล้ว ขอนายท่านจงรักษาสุขภาพ"
แต่ ทักษิณ มีปัญหาเรื่องไว้ใจคน เพราะอย่างที่ปรากฏออกมา มีคนออกมากระด้างกระเดื่องกับเขาเยอะไป เราจะปฏิเสธไม่ได้ว่า ที่คนออกมากระด้างกระเดื่องนั้นเป็นเพราะ ทักษิณ ไม่ให้ความไว้ใจเฝ้าแต่ระแวง ไม่มีขุนนางคนใดจะไม่รักเจ้านายที่ให้ความสำคัญกับตน

ช่วงใช้คนดี เรื่องนี้ไม่ต้องอธิบายมากมายเพราะเราเห็นชัด ๆ อยู่แล้วว่า ท่านนายกหรือท่านรักษาการณ์นายกคนนี้ของเราช่วงใช้คนแบบไหน โดยเฉพาะเวลามีองค์รักษ์ปากเปราะออกมาพิทักษ์ และสิ่งที่ตอกย้ำมาก ๆ คือ การที่ท่าน ปุระชัย สละรัฐนาวา ผมยังเฝ้ามองอยู่ว่า นายสมคิด จะเป็นคนที่สละนาวาเป็นรายต่อไปหรือไม่

รักประชาชน เรื่องนี้ โจโฉ ได้แสดงให้เห็นชัดเจน ประชาชนในที่ราบกวนจงหน้าใสไม่มีการขึ้นภาษีให้ขุ่นเคืองใจ ระบบชลประทานดีเยี่ยมไม่มีการรีดนาทาเร้นผลผลิต ประชาชนรักใคร่ เมื่อศึกมาประชิดถึงหน้าบ้านประชาชนพร้อมเป็นเกราะกำบังไม่ใช่มานั่งกัดกันเองชักศึกเข้าบ้าน
เรื่องนี้ก็เห็นชัดเพราะสถานการณ์ที่เห็นและเป็นอยู่ทุกวันนี้เป็นอย่างไร ความสุขสงบของประชาชนในชาติมีแค่ไหน... คงไม่ต้องบอก ที่ราบตอนกลางที่ โจโฉ นั่งเมืองอยู่มีพื้นที่กว้างใหญ่ ใหญ่กว่าเมืองไทยหลายสิบเท่าประชากรในยุคนั้นก็มีมากกว่าเมืองไทยในขณะนี้ การปกครองคนมากขนาดนั้นและให้เขามีความสุขอย่างทั่วถึงกันเป็นเรื่องยากมาก ๆ แต่ โจโฉ ทำได้ และที่ยืนยันที่ดีคือ ตลอดสมัยของ โจโฉ ไม่เคยมีปรากฏว่า ชาวบ้านก่อการกบฏ แม้คนในปกครองจะมีหลายเผ่าพันธ์หลายความเชื่อแต่โจโฉ ก็ปกครองได้และเอาใจประชาชนอยู่... แต่ท่านนายกของเราล่ะครับ ทำได้หรือไม่

ดังนี้แล้วจะให้ผมเชื่อว่า โจโฉ นั้นคล้าย ทักษิณ คงยากล่ะครับ ถ้าจะให้เปรียบก็คงเปรียบได้กับ อองลอง ขุนนางถ่***แต่เพียงผู้เดียว

อองลอง ผู้นี้เป็นคนปลด ***นเต้ โดยการไปฉุดพระหัตถ์ให้ตกลงจากบัลลังก์และเมื่อมีศึกใหญ่ ในสมัยพระเจ้า โจยอย ก็อวดดีจะออกไปเกลี้ยกล่อม ขงเบ้ง ให้เห็นดีเห็นชอบ แต่แท้แล้วเจอ ขงเบ้ง ด่าจนตกม้าตาย

อองลอง กินตำแหน่งขุนนางใหญ่ของ ฮั่น มาตั้งแต่ยุคของ แม่ทัพใหญ่โฮจิ๋น ด้วยเป็นคนสอพลอเลียเจ้านายและเป็นเจ้ากรมเกลือจึงมีลาภสักการะใช้เงินซื้อตำแหน่งในสมัยสิบขันที เมื่อได้เข้ามาเป็นขุนนางใหญ่แล้วก็ไม่ได้รับใช้งานถวายเบื้องยุคลบาทอย่างเต็มความสามารถได้แต่เลียคนมีอำนาจไปวัน ๆ จนมาสมัย โจยอย อำนาจของ อองลอง ก็มากขึ้นได้เป็นระดับมหาเสนา อองลอง ได้รีดนาทาเร้นเข้าพกเข้าห่อตัวเองเป็นอันมาก เอื้อประโยชน์พี่น้องจนเป็นเจ้าตลาดการค้าในมหานครลั่วหยาง พูดง่าย ๆ ว่าในยุคนั้นไม่มีร้านค้าไหนในเมืองลั่วหยางที่จะไม่มีสินค้าของพรรคพวก อองลอง
เท่านั้นยังไม่พอ อองลอง ยังทำการบังอาจส่งคนไปลอบฆ่าเจ้านายราชวงศ์ฮั่นเพื่อเอาใจ พระเจ้าโจยอย หรือเพื่อลุแก่ความสะใจของตนเอง อยู่ในตำแหน่งมหาเสนามานานแต่ความดีไม่ปรากฏ ไม่มีสาธารณประโยชน์ใดที่ อองลอง มอบให้แก่ประชาชน วัน ๆ เอาแต่ทำการค้าจนมั่งคั่งจะเป็นรองก็แต่สกุล โจ ที่เป็นเจ้าแผ่นดินกดขี่เบียดเบียฬบีฑาคนดี เล่นพรรคเล่นพวก
ซึ่งดู ๆ แล้วคล้าย นายกทักษิณ ของเราเป็นอย่างยิ่ง ไม่ว่าจะเรื่องการค้าผูกขาด เอื้อประโยชน์ เล่นเส้นเล่นสาย ดังนั้นจึงเป็นกรรมของประเทศไทยที่มีนายกเฉกเช่นเดียวกับคนอย่าง อองลอง

จะไม่เหมือนอยู่อย่างเดียว คือ ถูกด่าประณามจนตาย ผมมองแล้วล่ะครับว่า สนธิและคนอื่น ๆ ยังทำหน้าที่ ขงเบ้ง ไม่ได้ เพราะประเทศเราก็ยังไม่มีคนอย่าง ขงเบ้ง ผมได้แต่ภาวนาว่า พวกเราจะร่วมใจกันด่าและประณามมัน แม้มันจะไม่ตายในวันนี้แต่เชิดหน้าเดินบนคันนาไม่ได้ แม้มันจะไม่ตายแต่ไร้ศักดิ์ศรีอยู่อย่างคนตายซากไปวัน ๆ ขอให้พวกเราจงร่วมใจกัน

ไม่นานวัน ทักษิณ คงมีจุดจบไม่ต่างจาก อองลอง

แต่จริง ๆ นะ ป้า เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องประวัติศาสตร์ หาใช่การเมืองเต็มขั้น น้อยใจนะเนี่ย - - - - -