ระอาหวัง..............สังคมใหม่

[คนภูตะนาว ฯ]

หวิวหวามกวีไหว

วะวุ่นวายกระไรหวา

วาดเวิ้งเริงมรรคา

ธรรมดาในว่ายวน



เป็นคนที่ทนทุกข์

หาใดสุขประกอบผล

คัมภีร์วิถีดล

หรือหลุดพ้นในชีวิต



งามฝันในคืนค่ำ

แต่จริงดำมืดสนิท

แลตรองเถิดผองมิตร

ทางและทิศสู่หนใด



ทรามหวังสังคมเสื่อม

หรืออาจเอื้อมในโลกใหม่

รู้เห็นกันเช่นไร

ยังอยู่ไปอย่างเช่นนี้




ความเป็นคนย่อยยับ
จนอับในวิถี
โศกอุราประดามี
ชีวีทุกข์ดักดาน

ใครแลใครเห็น
ความลำเค็ญมิพ้นผ่าน
ดอกเบี้ยงามเบิกบาน
ดอกเหงื่อรานหลั่งโลมริน

แดนดินดั่งแดนเดือด
แดงสายเลือดมิหายสิ้น
กี่ศพซบแผ่นดิน
กี่ชีวินที่ลาลับ

ผิดหรือที่มาเกิด
สัตว์ประเสริฐใดสดับ
เผลอฆ่าเผลอเผายับ
โศกมิซับหรือไรใจ

แผ่นดินเอ็งมิใช่เจ้า
ไยถึงเฝ้าคิดเป็นใหญ่
โลกนี้ใช่ของใคร
เหตุอะไรถึงอยากครอง

จะฉิบหายในวันพรุ่ง
ยังจะยุ่งหยิ่งผยอง
เหลิงอำนาจวาดลำพอง
หลงคะนองหรือพ้นตาย

สัตว์เอย ! สัตว์
หยุดกินกัดความดีงามและความหมาย
หยุดเบียดเบียนหัวใจให้วุ่นวาย
หยุดสร้างความฉิบหายให้แผ่นดิน

—————————————

ลานเทวา


 

[ดอกฟ้ากับหมาวัด]

 

[คนภูตะนาว ฯ]

อำนาจเก่าเห่าหอนอยากย้อนกลับ

อำนาจใหม่ยินสดับคอยขัดขา

เหมือนหนีเสือปะเฮี้ยเสียเวลา

ยังจะมากัดเห่าเผากันไป

 

 

ไอ้ชั่วเก่าเมาไม่สร่างอ้างความชอบ

ไอ้เลวใหม่ก็โต้ตอบมิหวั่นไหว

นี่คือเรื่องของเรื่องการเมืองไทย

ยังแต่คน จั ญ  ไร เข้าฟาดฟัน

 

 

ส่วนตัวฉันเทวดาตั้งท่าเยาะ

คอยหัวเราะพวกแมวหมาอย่างน่าขัน

ไปไม่เป็นเห็นอยู่อย่างรู้กัน

ยังจะดันด้านดื้ออย่างถือดี

 

 

 

ยังคงเฉื่อยดักดานทหารเฒ่า

ไอ้ชั่วเก่าก็ยังคอยไม่ถอยหนี

เมื่อไหร่ฟ้าจักลงทัณฑ์มันเสียที่

จะได้สิ้นตัวอัปรีย์ที่กวนเมือง

 

————————-

ลานเทวา

 

 

[ดอกฟ้ากับหมาวัด]

พิศหน้ามิรู้หน้า                  เมื่อมองตามิรู้ใจ
แอบฃ่อนอยู่ข้างใน            ว่าหน้าเนื้อหรือเสือสาง
ยามมีฃึ่งยศศักดิ์                มาตั้งพรรคแสนเบิกบาน
หญ้าแพรกแทบแหลกราญ   เพราะที่ผลาญภาษีใคร


โปรดเถิดจงมองเห็น     ธรรมมะเป็นดั่งโคมไฟ
ส่องสว่างกระจ่างใจ      ลูกหลานไทยยังเฝ้ารอ
กี่ปากกี่ท้องหิว            กระเพาะกิ่วกระหายคอ
อย่าหลอกให้แค่พอ      ต้องแลบลิ้นกินน้ำตา

คารวะ ท่าน จขกท. และทุกๆท่านค่ะ