สุวรรณภูมิ เป้นเรื่องอึกอักของผู้รับผิดชอบในขณะนี้ ความเสียหายนั้นยิ่งตรวจก็ยิ่งพบ และยังหมกอยู่ในจุดที่มองไม่เห็นอีกเป็นจำนวนมากค่ะ
บ้านหนึ่งหลัง หากจะรู้ได้ว่าสร้างดีหรือไม่ ก็ต้องผ่านร้อนผ่านหนาวไประยะหนึ่ง หากสร้างได้มาตรฐาน ใช้วัสดุอย่างดี และฝีมือเลิศ แน่นอนย่อมไม่มีปัญหา แต่ถ้าเริ่มต้นด้วยฝนแรกหลังคาก็รั่ว ร้อนแรกผนังบ้านก็ร้าว หนาวแรกประตูหน้าต่างเปิดปิดไม่ได้ ก็น่าจะรู้ด้วยปรีชาชาญว่า บ้านมันห่วย
อยากให้สุวรรณภูมิเป็นศูนย์กลางการบิน อยากให้เป็นสนามบินมาตรฐาน ไม่มีทางใดดีไปกว่าปิด ซ่อมแซมแบบขนานใหญ่ รันเวย์นั้นต้องรื้อและบดอัดกันใหม่ แท็กซี่เวย์ก็เช่นกัน อาคารทุกจุดต้องได้รับการสำรวจ หลังคาผ้าใบต้องรื้อลงมาทดสอบคุณภาพ ต้องวางผังสร้างห้องน้ำกันใหม่ ต้องไล่แผงลอยดิวตี้ฟรีให้ออกไปจากทางสัญจร ต้องทำระบบปรับอากาศใหม่ ให้โรงน้ำแข็งมาทำระบบปรับอากาศสนามบินได้อย่างไร
เสียหน้า แน่นอนค่ะ ต้องเสียหน้า แต่ต้องยอมเสีย เสียน้อยเสียยาก เสียมากเสียง่าย ท่องเอาไว้ให้ดีค่ะ
