ดอกไม้กลางสายฝน

[อธิฏฐาน]

ท่ามสายฝนโปรยปรายดุจสายม่าน
จิตวิญญาณนักสู้กอบกู้สยาม
ดังดอกไม้สีสดแสนงดงาม
บานท้าทายคนทรามที่หยามไทย


มีผู้นำวิปริตความคิดต่ำ
นโยบายกระทำ ระ ยำไหม
ผืนแผ่นดินคงเศร้าให้เขาไป
หยามน้ำใจประชาคนกาลี


แดดดังเผาผ่าวร้อนนอนถนน
ยังอดทนป่วยไข้ไม่มีหนี
แม้นเหน็ดเหนื่อยชีวินยังยินดี
ความหวังมีวันหน้าคงคว้าชัย


เมื่อภูตผีครองเมืองกระเบื้องลอย
น้ำเต้าน้อยจมผ่านสายธารใส
ราษฎรหมองหม่นมากล้นภัย
คนจัญ*ไรขู่ฆ่าประชาชน


ปกป้องชาติศาสนาพระมหากษัตริย์
คนขายชาติจงวิบัติและขัดสน
ไฟพระกาฬเผาผลาญให้รานรน
ต้องพ่ายแพ้ปวงชนทุกหนไป


มือจับมือก้าวไปฤๅไหวหวั่น
แสงตะวันส่องหล้านภาใส
จะประหารชีวันคนจัญ*ไร
ควักหัวใจขี้ข้าให้กากิน

[ดอกฟ้ากับหมาวัด]

มวลดอกไม้ หลายหลาก มากสีสัน
รอถึงวัน จะรอพบ อย่าลบหลู่
ยากลำบาก เพียงไหน ใครรับรู้
ก็ทนสู้ เพื่อชาติฯคง ดำรงไทย

จะขับไล่ ฝูงห่า ที่กินเมือง
ตามเช็คบิล ทุกเรื่อง จะขานไข
จะป่าวร้อง ให้ก้อง ด้วยแค้นใจ
ในยุคไหน ไม่อัป.ปรีย์ เท่านี้เลย

ด้วยหัวใจ หลายดวง เต็มทรวงใน
น้ำตาไหล คล้ายหยาดฝน ค่อยระเหย
พออาทิตย์ เยือนฟ้า เหมือนดั่งเคย
เมฆจะเผย ฟ้าสว่าง กระจ่างใส

ขอก้มกราบ คารวะ อีกคราครั้ง
ที่ทนทุกข์ ยอมกระทั่ง ไม่หวนไห้
จะร้อนหนาว ร้าวราน ไม่หวั่นใคร
ทุกชีวี มอบใว้... เพื่อแผ่นดิน



 

[ปลิวลม]

ปกป้องชาติศาสนาพระมหากษัตริย์
คนขายชาติจงวิบัติและขัดสน
ไฟพระกาฬเผาผลาญให้รานรน
ต้องพ่ายแพ้ปวงชนทุกหนไป
 

[kara - kasung]

  ต่างคน ต่างมา จากต่างถิ่น
ได้ยิน เสียงโห่ ดังโฉฉาว
นักพูด คุยเฟื่อง ถึงเรื่องราว
ปลุกเร้า ปรบมือ ดังอื้ออึง
 กั้นสลับ กับดนตรี เพื่อชีวิต
กล่อมขับขาน พันธมิตร ให้คิดถึง
" รักเธอ ประเทศไทย" ใจคะนึง
เธอคนหนึ่งซึ่งสร้างสม อุดมการณ์
  ถึงสายฝน โปรยปราย เปียกกายทั่ว
แม่ทูนหัว เธอเพรียกหา อย่างกล้าหาญ
เปรียบเธอเหมือน  ดอกไม้่ ได้เบ่งบาน
แผ่กิ่งก้าน ต้านภัย  อ้ายคนเลว
  เธอชูมือ ถือธง โบกตรงหน้า
ผืนสีเหลือง คาดผ้า ไล่ห่าเหว
ตะโกนก้อง ร้องร่า ว่าคนเลว
ทำบ้านเมือง แหลกเหลว ให้เลวลง
 เธอมิใช่ ดอกไม้ ที่ไร้ค่า
แต่เธอคือ ผู้กล้่า พญาหงส์
เป็นตัวอย่าง พรรณไม้ กลางไพรพงศ์
ดอกไม้คง บานพร้อมพรัก...ที่มัฆวาน

[อธิฏฐาน]

ต่างคน ต่างมา จากต่างถิ่น
ได้ยิน เสียงโห่ ดังโฉฉาว
นักพูด คุยเฟื่อง ถึงเรื่องราว
ปลุกเร้า ปรบมือ ดังอื้ออึง

กั้นสลับ กับดนตรี เพื่อชีวิต
กล่อมขับขาน พันธมิตร ให้คิดถึง
"รักเธอ ประเทศไทย" ใจคะนึง
เธอคนหนึ่งซึ่งสร้างสม อุดมการณ์

ถึงสายฝน โปรยปราย เปียกกายทั่ว
แม่ทูนหัว เธอเพรียกหา อย่างกล้าหาญ
เปรียบเธอเหมือน  ดอกไม้่ ได้เบ่งบาน
แผ่กิ่งก้าน ต้านภัย  อ้ายคนเลว

เธอชูมือ ถือธง โบกตรงหน้า
ผืนสีเหลือง คาดผ้า ไล่ห่าเหว
ตะโกนก้อง ร้องร่า ว่าคนเลว
ทำบ้านเมือง แหลกเหลว ให้เลวลง

เธอมิใช่ ดอกไม้ ที่ไร้ค่า
แต่เธอคือ ผู้กล้่า พญาหงส์
เป็นตัวอย่าง พรรณไม้ กลางไพรพงศ์
ดอกไม้คง บานพร้อมพรัก...ที่มัฆวาน

จัดให้อ่านง่ายค่ะคุณคาราคาซัง
คุณดอกฟ้า คุณปลิวลม สวัสดีค่ะ

[paper punch]

กาสะลอง      ลอยลมไป     ไกลจากบ้าน
ปนิธาน         ตั้งมั่นคง        ตรงสู่ใจ
ร่วมต่อสู้        เพื่อองค์พระฯ ของปวงไทย
พร่างพราวไป ในหมู่ชน       ฅนมัฆวาน...

[komyen]

ขอมอบดอกไม้จากใจซื่อ
มอบน้ำมิตรจากมือเพื่อสื่อศานต์
ให้ชนผองแผ่รักทั่วจักรวาล
ให้โลกผ่านพ้นภัยจากไฟชัง

สร้างโลกสวยร่วมสรรค์เพื่อวันหน้า
รักษ์โลกหล้าเพื่อชนคนรุ่นหลัง
ร่วมรู้รักสามัคคีมีพลัง
ต้านมิจฉาล้าหลังข้ามฝั่งไป

ถึงขวากแหลมแซมหนามไม่คร้ามขลาด
จักร่วมวาดความหวังสู่ฝั่งใหม่
ไล่กาลีอัป.รีย์ชนคนจัญ.ไร
ปกป้องไทยให้พ้นจากคนพาล

[อธิฏฐาน]

คนใต้ที่กลายพันธุ์


อนิจจาคนใต้คลับคล้ายหม่อง
คำคมคล่องปากร้ายปดป้ายสี
ใช้น้ำคลำขุ่นข้นสาดคนดี
ความสำนึกฤๅมีล้วนลีลา

สามสหายหัวขวดจำอวดร้าย
ดีเอ็นเอสลายตัวลายหนา
พร่ามปากปดกลัวอดทานเขาหว่านมา
เจรจายุชนแยกให้แตกกัน

เป็นแกนนำฝูงห่าไปด่าป๋า
เลือดคนใต้ชั่วช้าช่างน่าขัน
เสี่ยเลี้ยงดูให้ท้ายจึงกลายพันธุ์
รอตำแหน่งจัดสรรเขาปันมา

ชิวหาปั้นน้ำเป็นตัวช่างชั่วนัก
ห่อนตระหนักถึงบ้านเกิดเลอเลิศค่า
ไม่รู้คุณถิ่นฐานเมืองมารดา
งกเงินตราฟาดหัวจึงมัวเมา

พ่นน้ำลายฟูมปากเพียงอยากเด่น
เมื่อหัวโขนกระเด็นคงเป็นเหา
นายวีระหน้าด้านคนบ้านเรา
เขาเปรียบเอาดังสวะเนรคุณ

คนใต้ชังคนใต้ตัวลายดอก
อันวาจากลับกลอกบ่งบอกสถุน
เสมือนทาสเงินจ่ายของนายทุน
กลกาลหมุนอำนาจหายไม่ตายดี


ขอต่อต้านรัฐธรรมนูญฉบับ นปก. (โหวงเหวง)